I SAB/Wa 279/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-01-31Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jolanta Dargas /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. W., Z. T., B. A. i K. A. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącym solidarnie kwotę 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu sądowego.
Uzasadnienie
Pismem z dnia 4 czerwca 2012 r. adwokat M. L. wniósł w imieniu E. W., Z. T., B. A. i K. A. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji Prezydenta miasta W. z dnia [...] września 2011 r. nr [...], odmawiającej skarżącym przyznania prawa użytkowania wieczystego do nieruchomości położonej w W. przy ul. [...] wchodzącej w skład działki ewidencyjnej nr [...] z obrębu [...], uregulowanej w [...].
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, wskazując na niewyczerpanie przez stronę trybu określonego w art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Wobec stwierdzenia na podstawie akt sprawy braku jednego z pełnomocnictw oraz wezwania do usunięcia naruszenia prawa, pismem z dnia 10 września 2012 r. Sąd wezwał pełnomocnika skarżących do nadesłania w terminie 7 dni, pełnomocnictwa procesowego do reprezentowania E. W. przed sądem administracyjnym oraz odpisu pisma skarżących zawierającego wezwanie SKO do usunięcia naruszenia prawa złożonego w trybie art. 37 Kpa.
Jak wynika z akt sądowych sprawy adwokat M. L., do dnia dzisiejszego nie udzielił odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 37 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 – dalej zwaną ppsa), pełnomocnik obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa.
W myśl art. 49 § 1 ppsa, jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę do jego uzupełnienia lub poprawienia w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. Takim przepisem szczególnym jest art. 58 § 1 pkt 3 ppsa, zgodnie z którym skarga, której braków formalnych nie uzupełniono w terminie, podlega odrzuceniu.
Skarga wniesiona w niniejszej sprawie w imieniu E. W., nie czyniła w całości zadość powyższym wymaganiom, z uwagi na fakt, że osoba podająca się za jej pełnomocnika, nie przedstawiła stosownego pełnomocnictwa procesowego. Brak pełnomocnictwa stwierdzono również w aktach sprawy.
Wobec powyższego oraz faktu, że wymieniony brak formalny pomimo skutecznego doręczenia wezwania nie został do chwili obecnej usunięty, skargę wniesioną w imieniu E. W. należało odrzucić.
Ponadto wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 52 § 1 ppsa, skargę do sądu administracyjnego wnosi się po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 ppsa). W przypadku, gdy stronie przysługuje prawo wniesienia jednego z tych środków, wniesienie skargi do sądu administracyjnego jest niedopuszczalne. Z przepisów tych jednoznacznie wynika, że warunkiem prawidłowego wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu administracyjnym.
Przepis art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, stanowi z kolei, że na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu – wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W przedmiotowej sprawie skarga złożona została na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W., który w postępowaniu występuje jako organ drugoinstancyjny. Oznacza to, że przed wniesieniem skargi na bezczynność, strona skarżąca powinna złożyć do SKO zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie. Tym czasem, jak wynika z akt sprawy, w tym treści skargi i odpowiedzi na skargę, strona skarżąca przed wniesieniem skargi na bezczynność SKO nie dopełniła tego wymogu i tym samym nie wyczerpała środków zaskarżenia, o których mowa w art. 52 § 1 ppsa. Skarga podlega zatem odrzuceniu.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i pkt 6 oraz § 3 ppsa, orzeczono jak w sentencji postanowienia.
O zwrocie kosztów postępowania orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 ppsa.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jolanta Dargas /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. W., Z. T., B. A. i K. A. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącym solidarnie kwotę 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu sądowego.
Uzasadnienie
Pismem z dnia 4 czerwca 2012 r. adwokat M. L. wniósł w imieniu E. W., Z. T., B. A. i K. A. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji Prezydenta miasta W. z dnia [...] września 2011 r. nr [...], odmawiającej skarżącym przyznania prawa użytkowania wieczystego do nieruchomości położonej w W. przy ul. [...] wchodzącej w skład działki ewidencyjnej nr [...] z obrębu [...], uregulowanej w [...].
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, wskazując na niewyczerpanie przez stronę trybu określonego w art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Wobec stwierdzenia na podstawie akt sprawy braku jednego z pełnomocnictw oraz wezwania do usunięcia naruszenia prawa, pismem z dnia 10 września 2012 r. Sąd wezwał pełnomocnika skarżących do nadesłania w terminie 7 dni, pełnomocnictwa procesowego do reprezentowania E. W. przed sądem administracyjnym oraz odpisu pisma skarżących zawierającego wezwanie SKO do usunięcia naruszenia prawa złożonego w trybie art. 37 Kpa.
Jak wynika z akt sądowych sprawy adwokat M. L., do dnia dzisiejszego nie udzielił odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 37 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 – dalej zwaną ppsa), pełnomocnik obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa.
W myśl art. 49 § 1 ppsa, jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę do jego uzupełnienia lub poprawienia w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. Takim przepisem szczególnym jest art. 58 § 1 pkt 3 ppsa, zgodnie z którym skarga, której braków formalnych nie uzupełniono w terminie, podlega odrzuceniu.
Skarga wniesiona w niniejszej sprawie w imieniu E. W., nie czyniła w całości zadość powyższym wymaganiom, z uwagi na fakt, że osoba podająca się za jej pełnomocnika, nie przedstawiła stosownego pełnomocnictwa procesowego. Brak pełnomocnictwa stwierdzono również w aktach sprawy.
Wobec powyższego oraz faktu, że wymieniony brak formalny pomimo skutecznego doręczenia wezwania nie został do chwili obecnej usunięty, skargę wniesioną w imieniu E. W. należało odrzucić.
Ponadto wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 52 § 1 ppsa, skargę do sądu administracyjnego wnosi się po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 ppsa). W przypadku, gdy stronie przysługuje prawo wniesienia jednego z tych środków, wniesienie skargi do sądu administracyjnego jest niedopuszczalne. Z przepisów tych jednoznacznie wynika, że warunkiem prawidłowego wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu administracyjnym.
Przepis art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, stanowi z kolei, że na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu – wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W przedmiotowej sprawie skarga złożona została na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W., który w postępowaniu występuje jako organ drugoinstancyjny. Oznacza to, że przed wniesieniem skargi na bezczynność, strona skarżąca powinna złożyć do SKO zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie. Tym czasem, jak wynika z akt sprawy, w tym treści skargi i odpowiedzi na skargę, strona skarżąca przed wniesieniem skargi na bezczynność SKO nie dopełniła tego wymogu i tym samym nie wyczerpała środków zaskarżenia, o których mowa w art. 52 § 1 ppsa. Skarga podlega zatem odrzuceniu.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i pkt 6 oraz § 3 ppsa, orzeczono jak w sentencji postanowienia.
O zwrocie kosztów postępowania orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 ppsa.
