• II GSK 41/13 - Wyrok Nacz...
  28.03.2024

II GSK 41/13

Wyrok
Naczelny Sąd Administracyjny
2013-02-12

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Joanna Kabat-Rembelska
Magdalena Bosakirska /sprawozdawca/
Stanisław Gronowski /przewodniczący/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędziowie NSA Magdalena Bosakirska (spr.) Joanna Kabat –Rembelska Protokolant Anna Wojtowicz- Hess po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Fundacji Informatyki i Zarządzania w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z dnia 22 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Wr 450/12 w sprawie ze skargi Fundacji Informatyki i Zarządzania w Ł. na rozstrzygnięcie Zarządu Województwa D. z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie realizacji projektu z budżetu Unii Europejskiej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. wyrokiem z 22 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Wr 450/12, oddalił skargę F. I. i Z. w Ł. na rozstrzygnięcie Marszałka Województwa D. z [...] sierpnia 2012 r., nr [...], w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie realizacji projektu z budżetu Unii Europejskiej.

I

Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd pierwszej instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia.

Pismem z [...] lipca 2012 r., nr [...], Zastępca Dyrektora Wydziału Wdrażania Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Dolnośląskiego na lata 2007-2013 Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego poinformował F. I. i Z. o negatywnym wyniku oceny formalnej projektu, nr [...], pn. "[...]". Zdaniem organu oceniającego wniosek nie spełniał kluczowych kryteriów oceny formalnej: kryterium nr 2: kwalifikowalność wnioskodawcy: podkryterium: 2c; kryterium nr 5: zakaz podwójnego finansowania; kryterium nr 8: Prawo zamówień publicznych oraz kilku uzupełniających kryteriów oceny formalnej.

F. I. i Z. wniosła odwołanie.

Pismem z [...] sierpnia 2012 r. działający z upoważnienia Zarządu Województwa Dolnośląskiego zastępca dyrektora Regionalnego Programu Operacyjnego poinformował wnioskującą o negatywnym rozstrzygnięciu odwołania. Organ wyjaśnił, że zakwestionowane kryteria kluczowe weryfikowane są na podstawie oświadczeń samego aplikującego, stanowiących integralną część wniosku o dofinansowanie. W rozpatrywanym przypadku strona nie złożyła podpisu na formularzu wniosku, co zostało ocenione jako brak samych oświadczeń, a w konsekwencji – niespełnienie wymienionych wcześniej kryteriów kluczowych.

Uznając taką ocenę za prawidłową Instytucja Zarządzająca przytoczyła dwa zapisy znajdujące się na s. 2 (pkt 7) i s. 23 "Instrukcji wypełniania wniosku o dofinansowanie realizacji projektu w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Dolnośląskiego na lata 2007-2013" w wersji obowiązującej od 21 września 2011 r., dalej powoływanej jako "Instrukcja" zwracając przy tym uwagę, że w formularzu wniosku wyraźnie wskazano miejsce, w którym osoby reprezentujące podmiot ubiegający się o dofinansowanie składają swoje podpisy oraz stosowne pieczęcie. Wskazówki te nie pozostawiały wątpliwości co do sposobu i miejsca podpisania wniosku o dofinansowanie. Zainteresowany powinien korzystać z aktualnej wersji generatora wniosków dostępnej na stronie internetowej (wskazano adres tej strony), które to zapisy co do sposobu podpisania wniosku nie uległy zmianie, w stosunku do wersji aktualnej na dzień upublicznienia ogłoszenia o naborze, nr [...], w ramach którego wnioskująca zgłosiła swój projekt. W związku z niespełnieniem trzech kluczowych kryteriów oceny formalnej (nr 2: podkryterium 2c, nr 5 i nr 8) projekt zasadnie wyłączono z dalszej oceny i odrzucono.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. F. I. i Z. (dalej zwana F.) wniosła o stwierdzenie, że ocena projektu została przeprowadzona z naruszeniem prawa i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Instytucji Zarządzającej. Argumentowała, że w sytuacji, gdy wszystkie strony wniosku, spięte i ponumerowane, stanowią nierozerwalną całość, nie można każdej z kart traktować oddzielnie, w oderwaniu od reszty zawartości. Opatrzenie dokumentu wniosku wymaganymi pieczęciami i podpisami przesądza więc o spełnieniu kluczowych kryteriów oceny formalnej i nie może stanowić podstawy do wykluczenia projektu z dalszego postępowania. Zdaniem F., interpretacja zasad sporządzania wniosków zaprezentowana w toku oceny dokumentu aplikacyjnego prowadzi do ograniczenia równości beneficjentów i narusza zasadę przejrzystości reguł stosowanych przy ocenie projektów. Zbytni formalizm skutkuje istotnym naruszeniem interesu strony.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał dotychczasowe stanowisko i wniósł o oddalenie skargi.

Wyrokiem z 22 listopada 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę.

Sąd pierwszej instancji stwierdził, że w niniejszej sprawie, obok zasad procedury administracyjnej, mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 ze zm.) dalej powoływanej jako "u.z.p.p.r.". Wskazał, że pierwszoplanowym zagadnieniem, które wymagało rozważenia była kwestia znaczenia podpisów (i imiennych pieczęci) figurujących na 1 i 31 stronie wniosku F., oraz brak podpisu (i imiennej pieczęci) bezpośrednio pod treścią tej części wniosku, w której aplikujący składa wymagane oświadczenia, na podstawie których weryfikowane są kluczowe kryteria formalnej oceny wniosku (s. 26-27 aplikacji F.). Rozważając tak ujętą istotę sporu Sąd w pełni podzielił przytoczony w skardze pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażony w wyroku z 30 marca 2010 r., sygn. akt II GSK 314/10, zgodnie z którym postępowanie o udzielenie dofinansowania w ramach regionalnych programów operacyjnych ma szczególny charakter, co powoduje, że uregulowania tyczące tego postępowania powinny być tworzone i wykładane w zgodności z aktami prawa powszechnie obowiązującego odnoszącymi się do konkretnej działalności publicznoprawnej. Wbrew jednak odmiennemu zapatrywaniu wyrażonemu w skardze, w tej konkretnej sprawie, przyjęcie poglądu NSA nie prowadzi jednak do takich konkluzji, jakie sformułowała F.

Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że kwestia podpisywania wniosków została przesądzona w szczegółowych dokumentach, mających zastosowanie przy aplikowaniu o dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Dolnośląskiego na lata 2007-2013. I tak, w treści punktu "G" ogłoszenia o naborze, nr [...], w ramach którego skarżąca zgłosiła swój projekt, nałożono na wszystkie podmioty aplikujące m.in. powinność wypełnienia wniosku zgodnie z wielokrotnie już powoływaną Instrukcją. Z pkt 7 (s. 2) Instrukcji wynika dalej, że wygenerowany na podstawie stosownego formularza i wypełniony wniosek zobowiązane są podpisać (i opatrzyć imienną pieczęcią) osoby upoważnione do reprezentowania wnioskodawcy według zasad wynikających z regulaminu lub statutu. Wniosek może też podpisać pełnomocnik, jeśli posiada stosowne umocowanie osoby upoważnionej do zaciągania zobowiązań. W tej ostatniej sytuacji należy do wniosku dołączyć stosowne pełnomocnictwo. Na s. 23 Instrukcji zawarte jest natomiast pouczenie, odnoszące się bezpośrednio do oświadczenia wnioskodawcy: "Wnioskodawca powinien się zapoznać ze wszystkimi oświadczeniami. Wnioskodawca składający wniosek jest zobowiązany do podania danych osoby upoważnionej do reprezentowania wnioskodawcy, zgodnie z dokumentami statutowymi/rejestrowymi. Ilość wpisywanych osób jest uzależniona od statutu danej jednostki składającej wniosek. Oświadczenie wnioskodawcy powinno być podpisane własnoręcznie przez osoby upoważnione i opatrzone imiennymi pieczęciami oraz pieczęciami wnioskodawcy". Wreszcie, dla rozwiania jakichkolwiek wątpliwości w tym zakresie, w elektronicznym generatorze wniosków (formularzu, którym posługują się podmioty aplikujące dla zgłoszenia swojego projektu do dofinansowania), bezpośrednio po tej części wniosku, która została zatytułowana "Oświadczenie wnioskodawcy" (pod tekstem wszystkich, konkretnych oświadczeń) znajduje się formalnie wyróżniona tabelka dla wskazania "DANYCH PERSONALNYCH OSOBY/OSÓB UPOWAŻNIONYCH DO ZACIĄGANIA ZOBOWIĄZAŃ ZGODNIE Z DOKUMENTAMI STATUTOWYMI (wraz z podpisem i pieczęcią imienną SKARBNIKA/GŁÓWNEGO KSIĘGOWEGO lub uprawnionego przedstawiciela służb finansowych zgodnie z regulacjami obowiązującymi u Wnioskodawcy)".

W ocenie Sądu pierwszej instancji zważywszy na wszystkie przytoczone informacje, które zostały też zaakcentowane przez Instytucję Zarządzającą w uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia, nie mogło być wątpliwości co do dwóch kwestii. Po pierwsze, że ta część – w której składane są oświadczenia podmiotu aplikacyjnego, stanowiące podstawę oceny, czy dany wniosek spełnia kluczowe kryteria – powinna być osobno podpisana (z precyzyjnym wskazaniem miejsca złożenia podpisów, opatrzonych dodatkowo pieczęciami imiennymi). Po drugie, podpisy (wraz z wspomnianymi pieczęciami) powinny złożyć wszystkie osoby, uprawnione do reprezentowania wnioskodawcy według zasad przyjętych w statucie (rejestrze). Natomiast wniosek strony skarżącej nie został w ogóle podpisany po oświadczeniach, o których była mowa, w przewidzianym do tego miejscu (stosowna tabelka nie została wcale wypełniona). Wypełniono jedynie kolejną tabelkę, przeznaczoną – co wynika z jej tytułu – na wskazanie "DANYCH OSOBY DO KONTAKTÓW ROBOCZYCH W SPRAWACH PROJEKTU" i to jedynie poprzez podanie – pismem maszynowym – personaliów Prezesa Zarządu F., numerów (prawdopodobnie telefonu/faksu) oraz adresu poczty e-mail skarżącej, bez podpisu i imiennej pieczęci, czego wymaga się także w opisanej tabelce.

Sąd pierwszej instancji uznał, że skoro ocena spełnienia kryteriów kluczowych ograniczona jest wyłącznie do "uwiarygodnienia" treści oświadczeń podpisami kompetentnych do tego reprezentantów podmiotu aplikującego (popartymi imiennymi pieczęciami tych osób), w pełni uprawnione było stanowisko organów oceniających, że w tym konkretnym przypadku F. nie złożyła w istocie skutecznie wymaganych oświadczeń, a to wobec braku wymaganych podpisów, stanowiących ich integralną część. Braku podpisów (i imiennych pieczęci) nie może sanować podpisanie 1 i 31 strony wniosku po pierwsze dlatego, że wniosek o dofinansowanie jest czynnością o dwojakim charakterze: formalno ale i materialnoprawnym. Z jednej strony uruchamia on bowiem swoiste postępowanie, którego celem jest uzyskanie dofinansowania z funduszy publicznych, z drugiej zaś – formalną, wyodrębnioną przy tym częścią tego wniosku, są składane w jego ramach oświadczenia, mające charakter materialnoprawnych oświadczeń o publicznoprawnym charakterze, skoro wywierają skutek w tej części systemu prawa. Po drugie, zaprezentowane uregulowania, przyjęte w dokumentach odnoszących się do naboru mają pierwszeństwo, jako reguły szczególne (co najmniej w dwóch aspektach: a/ konieczności opatrzenia osobnym podpisem także tej części wniosku, w której podmiot aplikujący składa oświadczenia, na podstawie których weryfikowana jest kwestia spełnienia/niespełnienia kluczowych kryteriów oceny; b/ precyzyjnego, wskazanego miejsca składania podpisów tyczących wspomnianych oświadczeń) względem zasad określonych w kodeksie cywilnym.

Pomimo to, zdaniem Sądu pierwszej instancji, przesądzające znaczenie miała w rozpoznawanej sprawie okoliczność, że podpisy (i imienne pieczęcie) widniejące na s. 1 i 31 nie są zgodne z zasadą reprezentacji F. wynikającą z jej Statutu. Na każdej z wymienionych stron wniosku figuruje wyłącznie podpis Prezesa Zarządu F. (i jego imienna pieczątka) podczas gdy w Statucie przyjęta została zasada reprezentacji łącznej. Wedle zapisu w Dziale 2 Rubryka 1 KRS ("Organ uprawniony do reprezentacji podmiotu"), "OŚWIADCZENIA WOLI W IMIENIU FUNDACJI SKŁADAJĄ ŁĄCZNIE DWAJ CZŁONKOWIE ZARZĄDU.". Dlatego też, oświadczenia mające wpływ na ocenę spełnienia (niespełnienia) kryteriów kluczowych powinny być podpisane przez dwóch członków Zarządu F., niezależnie od spornej w sprawie kwestii miejsca złożenia tych podpisów.

Sąd pierwszej instancji uznał, że pełnomocnictwo dla Prezesa Zarządu od Wiceprezesa Zarządu jest niewystarczające dla uznania, że to Prezes może podpisać wniosek. W takiej sytuacji, wniosek oraz oświadczenia powinny zawierać dwa podpisy. Mogą to być podpisy tej samej osoby, która jednak występuje w każdym wypadku w odmiennej roli: raz – jako członek Zarządu, w drugim przypadku – jako pełnomocnik drugiego członka tego organu. Podpisanie wniosku i oświadczeń przez jedną tylko osobę, łamie zasadę reprezentacji łącznej. Zatem wniosek, w braku spełnienia kryteriów, odrzucono zasadnie i prawidłowo.

II

Skargę kasacyjną złożyła F. I. i Z.

Wyrok zaskarżyła w całości. Wniosła o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, a ewentualnie o uchylenie wyroku i rozpoznanie skargi oraz – w każdym przypadku – zasądzenie kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych.

Wnosząca skargę kasacyjną na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.) dalej powoływanej jako "p.p.s.a." zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

I. naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie pkt 7 oraz wskazania zawartego na s. 23 (zat. "Oświadczenia wnioskodawcy") Instrukcji poprzez przyjęcie, iż z powołanych postanowień wynika obowiązek wnioskodawcy oddzielnego sygnowania oświadczeń składanych w ramach Projektu, mimo że powołane regulacje nie zawierały precyzyjnego wskazania ani miejsca, ani ilości podpisów, do złożenia których zobowiązany był podmiot ubiegający się o dofinansowanie, przez co wypełniona została dyspozycja art. 174 pkt 1 p.p.s.a.;

II. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

1) art. 133 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 29 ust. 2 pkt 6 u.z.p.p.r. i art. 26 ust. 2 u.z.p.p.r. poprzez ich błędną wykładnię polegającą na tym, że Sąd pierwszej instancji zaakceptował stan rzeczy, w którym, mimo że Instytucja Zarządzająca miała określone czytelne kryteria oceny wniosków o dofinansowanie odrzucając wniosek skarżącej naruszyła zasadę przejrzystości przez niezastosowanie zasad określonych tymi przepisami,

2) art. 30c ust. 3 u.z.p.p.r. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na tym, że Sąd pierwszej instancji opierając się na mylnym założeniu, że ocena wniosku została przeprowadzona w sposób nienaruszający prawa, wydał błędne rozstrzygnięcie w sprawie,

3) art. 3 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez pominięcie przez Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zarzutów zawartych w skardze, świadczące o przeprowadzeniu kontroli działalności administracji publicznej w sposób niedostateczny, nieuwzględniający w sposób pełny podniesionych w skardze zarzutów,

przez co wypełniona została dyspozycja art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

Uzasadniając zarzuty F. stwierdziła, że z dokumentów programowych, mających zastosowanie do złożonego wniosku nie wynika prawny obowiązek opatrzenia podpisem każdego oświadczenia składanego w treści tegoż wniosku. Podpisanie przez nią 1 i 31 stron wniosku powinno być uznane za prawidłowe i skuteczne, także w myśl zasad prawa cywilnego, których zastosowania arbitralnie odmówił Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym wyroku.

Zdaniem wnoszącej skargę kasacyjną organy załatwiające tę sprawę w ogóle nie badały kwestii reprezentacji skarżącej. Kwestię tę zbadał jednakże Sąd pierwszej instancji (błędnie) i było to działanie nieuprawnione, niemające znaczenia dla rozstrzygnięcia, a jednocześnie wykraczające poza granice niniejszej sprawy. Ponadto uzasadnienie wyroku nie spełnia wymogów przewidzianych art. 141 § 4 p.p.s.a., ponieważ nie odnosi się do zasadniczych argumentów skargi.

Instytucja Zarządzająca nie skorzystała z prawa do wniesienia odpowiedzi na skargę kasacyjną.

III

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga kasacyjna nie znajduje usprawiedliwionych podstaw, a wyrok Sądu pierwszej instancji, mimo częściowo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu.

W sprawie niniejszej powodem odrzucenia wniosku na etapie oceny formalnej było niespełnienie przez wniosek trzech kluczowych kryteriów oceny formalnej (kryterium nr 2, podkryterium 2c, kryterium nr 5 i kryterium nr 8). Oceniając, czy ocena wniosku była zgodna z prawem zauważyć należy, że w myśl uregulowań zawartych w "Kryteriach wyboru operacji finansowych w ramach RPO WD", kryteria formalne służą ocenie dopuszczalności wniosku, a niespełnienie kluczowych kryteriów formalnych skutkuje odrzuceniem wniosku, bez możliwości jego poprawy. Z omawianych uregulowań wynika, że spełnienie trzech kryteriów oceny formalnej, będących przedmiotem sporu w sprawie niniejszej, ustalane jest na podstawie oświadczeń wnioskodawcy. Oświadczenia, o których mowa w kryteriach nr 2 podkryterium 2c, kryterium nr 5 i kryterium nr 8, mają więc znaczenie zasadnicze przy ocenie wniosku, a w szczególności ich brak dyskwalifikuje wniosek z powodu niespełnienia kryteriów formalnych dopuszczających.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sposób składania omawianych oświadczeń wynika jasno zarówno z samego ogłoszenia o naborze w trybie konkursowym nr [...] jak i z "Instrukcji wypełniania wniosku" w wersji dotyczącej przedmiotowego konkursu.

Z pkt G ogłoszenia wynika, że wniosek ma być wypełniony w aplikacji komputerowej zgodnie z "Instrukcją wypełniania wniosku" zamieszczoną na wskazanej w ogłoszeniu stronie internetowej.

Z pkt 7 rzeczonej "Instrukcji" wynika, że wniosek powinien być wydrukowany a następnie podpisany (wraz z imienną pieczątką) przez osoby upoważnione do reprezentacji. Podpisanie wniosku przez pełnomocnika jest dopuszczalne pod warunkiem dołączenia stosownego pełnomocnictwa.

Oprócz powyższych wskazówek dotyczących podpisania wniosku, "Instrukcja" na s. 23 zawiera postanowienia szczególne dotyczące oświadczeń. Wynika z nich w sposób całkowicie jednoznaczny, że "oświadczenie wnioskodawcy powinno być podpisane własnoręcznie przez osoby upoważnione i opatrzone imiennymi pieczęciami". Zauważyć należy ponadto, że aplikacja komputerowa wniosku (druk wniosku) zawiera pod oświadczeniami specjalną tabelkę z miejscami na podpisy i pieczęcie imienne oraz "firmowe".

Z powyższych uregulowań wynika, że czym innym jest wymóg podpisania wniosku jako całości, a czym innym złożenie podpisu i pieczęci pod oświadczeniami, od których treści zależy ocena spełnienia kluczowych kryteriów formalnych przez wnioskodawcę.

Trafny jest zatem pogląd, że brak stosownego podpisu pod oświadczeniami powoduje, iż w istocie nie zostały one w ogóle złożone. Z kolei, brak oświadczeń będących częścią wniosku skutkuje uznaniem, że wniosek nie spełnia kluczowych kryteriów formalnych, gdyż spełnienie tych kryteriów, jak to wskazano wyżej, wynika właśnie z oświadczeń. Skoro oświadczeń brak, zasadnie uznano, że nie zostały spełnione kryteria, których spełnienie miało zostać wykazane oświadczeniami.

W świetle powyższego za nieusprawiedliwiony uznać należy zarzut kasacyjny dotyczący naruszenia prawa materialnego tj. przepisów instrukcji przez brak precyzji uregulowań dotyczących podpisu oraz braku wymogu oddzielnego podpisania oświadczeń wnioskodawcy. Pomijając wadliwe sformułowanie omawianego zarzutu, uznać należy, że jest on całkowicie nieuzasadniony merytorycznie, bowiem instrukcja była jasna, a brak oświadczeń musiał skutkować uznaniem, że kluczowe kryteria formalne wniosku nie zostały spełnione.

Nie są też usprawiedliwione zarzuty, określone jako procesowe, w istocie dotyczące problematyki wyżej już wyjaśnionej tj. przejrzystości instrukcji i prawidłowości oceny wniosku. Za zupełnie nietrafne uznać należy odwoływanie się przez wnioskodawcę do reguł prawa cywilnego dotyczących interpretacji oświadczeń woli i wskazywanie na konieczność oceny wniosku w myśl uregulowań k.c. Uznać bowiem należy, że wniosek aplikacyjny powinien mieć treść jednoznaczną, zgodną z zasadami konkursu, kryteriami wyboru projektów i instrukcjami, a przy jego ocenie nie ma miejsca na cywilistyczne reguły interpretacyjne dotyczące oświadczeń woli. Tylko takie podejście zapewnia realizację, wynikającej z art. 26 ust. 2 u.z.p.p.r., zasady równego dostępu do pomocy oraz przejrzystości reguł stosowanych przy ocenie projektów. Podjęte rozstrzygnięcie nie narusza zatem art. 26 ust. 2 i 29 ust. 2 pkt 6 u.z.p.p.r.

Nie jest usprawiedliwiony zarzut sporządzenia uzasadnienia wyroku z naruszeniem art. 141 § 4 p.p.s.a. Zarzut naruszenia powołanego przepisu tylko wtedy może być skutecznym zarzutem kasacyjnym, kiedy rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji nie poddaje się kontroli. W sprawie niniejszej przyczyny oddalenia skargi zostały uzasadnione w sposób wystarczający i poprawny merytorycznie. Zauważyć należy natomiast, że nie były potrzebne ani prawidłowe wywody Sądu dotyczące wadliwej reprezentacji F. przez jej prezesa działającego w imieniu własnym i na podstawie pełnomocnictwa. Rozważania te nie miały jednak wpływu na wynik sprawy i nie mogą zaważyć na rozstrzygnięciu sądu kasacyjnego.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 30d ust. 1 i 30e u.z.p.p.r. w zw. z art. 184 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...