II SA/Bd 768/14

Uzasadnienie

Pismem z dnia 17 czerwca 2014 r. W. K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej, zarzucając jej:

1) naruszenie przepisów formalnych, to jest art. 7, art. 8, art. 11 oraz art. 107 KPA polegające w szczególności na: braku dostatecznego wyjaśnienia podstaw i przesłanek, którymi kierował się organ przy podejmowaniu zaskarżonej decyzji w zakresie nieuwzględnienia zarzutu dotyczącego zastosowania w sprawie przepisu art. 95 pkt 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niedostatecznym uzasadnieniu decyzji, zwłaszcza w zakresie zarzutu dotyczącego obowiązku zastosowania art. 95 pkt 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami jako przepisu wyłączającego możliwość nałożenia opłaty adiacenckiej w przedmiotowej sprawie;

2) naruszenie przepisów prawa materialnego: art. 95 pkt 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz art. 211 kodeksu cywilnego poprzez ich niewłaściwą interpretację i zastosowanie

Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II z dnia 29ipca 2014 r. wezwano skarżącą do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez jej podpisanie bądź też nadesłanie odpisu skargi własnoręcznie podpisanej, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie doręczono skarżącej w dniu 8 sierpnia 2014 r. (vide: zwrotne potwierdzenie odbioru k. 9 akt).

W dniu 25 sierpnia 2014 r. do tut. Sądu wpłynęło pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T., z którego wynikało, że skarżąca, wskutek ww. wezwania do uzupełnienia braków skargi, przesłała do organu wymagany odpis skargi własnoręcznie przez nią podpisany.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga wnoszona do sądu administracyjnego powinna spełniać warunki, przewidziane dla każdego pisma strony. W art. 46 § 1 pkt 1 – 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej w skrócie jako P.p.s.a. wskazano jakie obligatoryjne elementy powinno zawierać każde pismo procesowe. Jednym z nich jest podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, zgodnie z art. 46 § 1 pkt 4 P.p.s.a. Tryb uzupełnienia skargi, gdy nie spełnia ona warunków formalnych stawianych pismu procesowemu, został określony w art. 49 § 1 P.p.s.a. Na podstawie tego przepisu, jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę do jego uzupełnienia lub poprawienia w terminie siedmiu dni, pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W przypadku skargi skutek nieuzupełnienia braku formalnego określa art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a., zgodnie z którym, sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.

W przedmiotowej sprawie skarżąca wniosła do tut. Sądu, za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. niepodpisaną skargę. W związku z powyższym, celem nadania skardze dalszego biegu, koniecznym było usunięcie jej braku formalnego poprzez podpisanie przez skarżącą, do czego została przez sad wezwana wraz z pouczeniem o konsekwencjach wynikających z braku dokonania wymienionej czynności we wskazanym 7- dniowym terminie.

Wezwanie powyższe zostało skutecznie doręczone do rąk W. K. na adres do korespondencji wskazany w skardze, w dniu 8 sierpnia 2014 r. Termin, w którym skarżąca była zobligowana do dokonania nałożonych na nią obowiązków, upłynął zatem w dniu 18 sierpnia 2014 r.

Z akt sprawy wynika, że skarżąca nie uzupełniła skutecznie braków formalnych skargi w wymaganym terminie, wskutek czego Sąd zobligowany był do jej odrzucenia. W tym miejscu zaznaczyć należy, że skierowanie przez skarżącą przesyłki zawierającej podpisany odpis skargi do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T., nie stanowi uzupełnienia braków formalnych skargi w rozumieniu przepisu art. 49 P.p.s.a.

Bez znaczenia pozostaje także fakt, iż skarżąca ww. przesyłkę nadała z zachowaniem zakreślonego siedmiodniowego terminu - w dniu 14 sierpnia 2014 r. (data na kopercie, k. 16), gdyż, w realiach przedmiotowej sprawy, dla oceny czy strona uzupełniła braki skargi w terminie kluczowa jest data wniesienia pisma lub nadania go za pośrednictwem placówki pocztowej do właściwego sądu. Bowiem zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, w sytuacji gdy pismo wniesione zostało do niewłaściwego sądu lub organu, decydująca dla zachowania terminu jest data przekazania pisma przez niewłaściwy organ lub sąd do właściwego sądu. Zatem dla zachowania przewidzianego przepisami terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi decydująca jest data przekazania przesyłki strony skarżącej do sądu administracyjnego. Wprawdzie zgodnie z art. 54 P.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, to jednak przepis ten nie będzie miał zastosowania do trybu, w jakim uzupełnia się braki formalne skargi, bowiem ta kwestia została uregulowana w wyżej powołanym przepisie art. 49 P.p.s.a.

Stwierdzić zatem należy, że pismo skarżącej uzupełniające braki formalne skargi zostało przekazane przez SKO w T. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy w dniu 21 sierpnia 2014 r., a więc już po upływie siedmiodniowego terminu do uzupełnienia braków skargi.

Siedmiodniowy termin na uzupełnienie braków formalnych skargi jest terminem ustawowym, którego uchybienie powoduje jej odrzucenie. Skarżąca uchybiła temu terminowi, ponieważ żądany odpis skargi złożyła do niewłaściwego organu. W następstwie tego został on przekazany do sądu po terminie do uzupełnienia braków formalnych, a zatem termin na uzupełnienie braków formalnych nie został dochowany.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. w zw. z art. 58 § 3 P.p.s.a., który stanowi, że sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie jej braków formalnych, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.

Wskazać jednocześnie należy, że zgodnie z przepisem art. 86 § 1 P.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 P.p.s.a.).