• II SA/Kr 262/13 - Wyrok W...
  28.03.2024

II SA/Kr 262/13

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
2013-04-12

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Jacek Bursa
Kazimierz Bandarzewski /przewodniczący/
Krystyna Daniel /sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski Sędziowie WSA Jacek Bursa Krystyna Daniel / spr. / Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu12 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi Z. Z. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia 16 listopada 2010 r., znak: [...] w przedmiocie nakazu przeprowadzenia kontroli obiektu budowlanego i przedłożenia ekspertyzy stanu technicznego obiektu I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana.

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w L. decyzją z 30.08.2010 r., na podstawie art. 62 ust. 3 w zw. z art. 62 ust. 1 ustawy z 7.07.1994r. Prawo Budowlane (tj. Dz. U. z 2010 nr 243 póz. 1623) w punkcie l nakazał J.Z. i Z.Z. przeprowadzenie kontroli w zakresie bezpiecznego użytkowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego, zlokalizowanego na działce ewidencyjnej numer [...] obręb [...] w terminie do 30.09.2010 r; w punkcie II zobowiązał J.Z. i Z.Z. do przedstawienia ekspertyzy stanu technicznego ww. budynku, w terminie do 31.12.2010 r. określającej w sposób jednoznaczny: wpływ warunków geologiczno-inżynierskich na posadowienie obiektu budowlanego, możliwość bezpiecznego użytkowania obiektu budowlanego oraz propozycje rozwiązań ujawnionych wad i nieprawidłowości, celem doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z przepisami prawa i zasadami wiedzy technicznej, w szczególności do stanu bezpiecznego jego użytkowania, niezagrażającemu życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia lub środowiska.

W uzasadnieniu organ podał, że w dniu 12.07.2010 roku J.Z. zwrócił się o sprawdzenie stanu technicznego budynku mieszkalnego, zlokalizowanego na działce ew. nr [...] położonej przy ul. [...] obręb [...] W dniu 28.07.2010 r. przeprowadzono kontrolę obiektu, która wykazała, że w wyniku intensywnych opadów deszczu zalewaniu ulega kamienna piwnica obiektu, co powoduje odwarstwianie się kamiennej ściany fundamentu. Powyższe ustalenia pozwoliły stwierdzić, że istniejące uszkodzenia budynku wpływają na jego nieodpowiedni stan techniczny i uzasadniają powstanie wątpliwości co do możliwości bezpiecznego użytkowania budynku.

W ocenie organu, stwierdzone uszkodzenia budynku, mogą spowodować zagrożenia wymienione w art. 62 ust. 3 Prawa budowlanego. Z kolei wystąpienie czynników zewnętrznych oddziaływujących na obiekt, skutkuje obowiązkiem poddania go kontroli bezpiecznego użytkowania, natomiast wymiar uszkodzeń powoduje konieczność wnikliwego zbadania stanu technicznego obiektu. Zatem w tej sytuacji właściwym jest zobowiązanie właściciela do przeprowadzenia kontroli oraz do przedstawienia ekspertyzy technicznej o zakresie określonym w sentencji decyzji. Ponadto wyjaśniono, że decyzja ma w znacznym stopniu charakter dowodowy, ponieważ jej celem jest wyłącznie przedstawienie materiału dowodowego, który w następstwie i w zależności od ujawnionych okoliczności, może posłużyć do podjęcia kolejnych działań, w celu doprowadzenia obiektu do właściwego stanu technicznego.

Odwołanie od ww. decyzji wnieśli J.Z. i Z.Z. , domagając się umorzenia postępowania, ewentualnie dodania w decyzji punktu III o zwolnieniu ich od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania tj. wynagrodzenia biegłych mających sporządzić żądane opinie. Odwołujący się wskazali na trudną sytuację osobistą w której się znajdują i brak środków pieniężnych na wykonanie decyzji. Podali, że po tym jak odpadł tynk z części fundamentów budynku, udali się po pomoc finansową do starostwa, w efekcie czego zostało wdrożone przedmiotowe postępowanie. Nadmienili, że budynek jest i był dobrym stanie, natomiast oni się zapożyczyli i doprowadzili fundamenty do stanu pierwotnego oraz "wykonali inne prace niezwiązane z budynkiem".

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego K. decyzją z [...] .11.2010 r., znak: [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kpa w oraz art. 62 ust. 3 ustawy Prawo Budowlane, uchylił zaskarżoną decyzję w całości i na podstawie art. 62 ust. 3 w zw. z art. 62 ust. 1 pkt 4 Prawa Budowlanego nakazał Z.Z. i J.Z. - współwłaścicielom budynku mieszkalnego jednorodzinnego, położonego na działce ew. nr [...] w L.

I. przeprowadzenie kontroli w zakresie bezpiecznego użytkowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego, zlokalizowanego na działce ewidencyjnej numer [...] obręb [...] Kontrola winna być przeprowadzona przez osobę(y) posiadające stosowne uprawnienia budowlane w odpowiedniej specjalności.

II. przedłożenie ekspertyzy stanu technicznego budynku mieszkalnego jednorodzinnego, zlokalizowanego na działce ewidencyjnej numer [...] obręb [...]Ekspertyza winna być sporządzona przez osobę posiadającą stosowne uprawnienia. Do ekspertyzy należy dołączyć kserokopie decyzji potwierdzającej nadanie uprawnień oraz aktualne zaświadczenie o wpisie na listę właściwej izby samorządu zawodowego. Ekspertyza winna: uwzględniać geotechniczne warunki posadowienia budynku w zakresie stabilności, nośności podłoża gruntowego, jeżeli osoba sporządzająca ekspertyzę stwierdzi, że ustalenia w tym zakresie są niezbędne dla oceny możliwości bezpiecznego użytkowania obiektu budowlanego oraz doprowadzenia obiektu do odpowiedniego stanu technicznego, określać zakres niezbędnych robót jakie należy wykonać w celu: zabezpieczenia budynku przed jego uszkodzeniem lub zniszczeniem albo doprowadzenia budynku do właściwego stanu technicznego.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że analiza zgromadzonego przez organ l instancji materiału dowodowego wskazuje, iż na działce nr [...] w miejscowości L. znajduje się parterowy budynek mieszkalny, którego piwnica w wyniku intensywnych opadów deszczu została zalana, a ściany fundamentu kamiennego uległy odwarstwieniu. Powyższego nie kwestionował współwłaściciel budynku – J.Z. , gdyż jak sam zauważył budynek jest w złym stanie technicznym. W odwołaniu Z. i J.Z. wskazali, że w budynku mieszkalnym zostały przeprowadzone już roboty budowlane, które wg oceny Z. i J.Z. , doprowadziły fundamenty do "stanu pierwotnego". Jednak mimo zapewnień, że "budynek był i jest w dobrym stanie" organ ma wątpliwości, czy budynek faktycznie jest w dobrym stanie technicznym, a wykonane roboty budowlane zostały przeprowadzone zgodnie ze sztuką budowlaną. W ocenie organu odwoławczego stwierdzony nieodpowiedni stan techniczny "kamiennej ściany fundamentu" podczas kontroli w dniu 28.07.2010 r. upoważniał organ l instancji do podjęcia działań w trybie cytowanego wyżej art. 62 ust. 3 Prawa Budowlanego, którego celem jest zidentyfikowanie i usunięcie nieodpowiedniego stanu technicznego obiektu budowlanego, mogącego spowodować zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego lub mienia bądź środowiska.

W związku z nadzwyczajnymi okolicznościami, jakimi jest działalność sił przyrody (intensywne opady, osuwiska ziemi, powódź na terenie województwa małopolskiego) organ nadzoru budowlanego zobowiązany jest do nałożenia na Z. i J.Z. -współwłaścicieli budynku mieszkalnego, obowiązku przeprowadzenia kontroli w zakresie bezpiecznego użytkowania budynku mieszkalnego i sporządzenia ekspertyzy technicznej w/w obiektu.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję wniosła Z.Z. , ponownie wskazując, że celem działań podjętych przez jej małżonka było "otrzymanie zapomogi, a nie zgłoszenie użytkowania budynku". Skarżąca wskazała, że budynek jest w dobrym stanie technicznym, oraz że ponownie położono tynk, który odpadł ze ściany. Podkreśliła ponadto, że właścicieli obiektu nie stać na wykonanie ekspertyzy.

W odpowiedzi na skargę organ II instancji wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wyrokiem z 28.04.2011 r., sygn. akt II SA/Kr 69/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji l instancji, uznając, że naruszają one w sposób rażący przepis art. 62 ust. 3 Prawa budowlanego oraz art. 123 § 1 k.p.a. W ocenie Sądu nie jest dopuszczalne orzeczenie w jednym akcie, wydanym w formie decyzji, o obowiązku przeprowadzenia kontroli i przedłożenia ekspertyzy. Właściwy organ powinien bowiem o obowiązku przedłożenia ekspertyzy orzec w formie niezaskarżalnego postanowienia, a następnie na podstawie ekspertyzy mógłby zadecydować o obowiązku przeprowadzenia kontroli i jej zakresie.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 11.01.2013 r., sygn. akt II OSK 1657/11 na skutek rozpoznania skargi kasacyjnej uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi l instancji.

NSA stanął na stanowisku, że zgodnie z literalnym brzmieniem art. 62 ust. 3 dopuszczalne jest jednoczesne zastosowanie przez właściwy organ środków w postaci obowiązku przeprowadzenia kontroli oraz przedłożenia ekspertyzy. Wątpliwości interpretacyjne mogą się natomiast wiązać z tym, że w treści przepisu nie została doprecyzowana forma, w jakiej orzeczenia w tym przedmiocie powinny być podjęte. Sąd podzielił pogląd prezentowany w orzecznictwie o dopuszczalności określenia w decyzji obowiązku przedstawienia ekspertyzy stanu technicznego budynku w sytuacji, gdy organ nadzoru budowlanego jednocześnie rozstrzyga o nałożeniu obowiązku przeprowadzenia kontroli. Jeżeli zachodzi potrzeba dostarczenia samej ekspertyzy, to organ orzeka o tym w drodze postanowienia. Natomiast orzeczenie wyłącznie o nakazie przeprowadzenia kontroli powinno nastąpić w drodze decyzji administracyjnej. Wyniki przeprowadzonej kontroli oraz treść przedłożonej ekspertyzy mogą stanowić podstawę do podjęcia decyzji przewidzianej w art. 66 bądź art. 67 Prawa budowlanego. Możliwa jest również sytuacja gdy w trakcie postępowania organ dojdzie do przekonania, że niezbędne jest wykonanie ekspertyzy technicznej obiektu budowlanego. Wówczas orzeczenie o obowiązku przedstawienia ekspertyzy ma charakter dowodowy, a właściwą formą działania będzie forma postanowienia, zgodnie z art. 123 § 1 kpa. Sąd przekazując sprawę do ponownego rozpoznania podkreślił, że analizy wymaga, czy zebrany w sprawie materiał dowodowy i ustalenia dokonane przez organy obu instancji pozwalały na stwierdzenie nieodpowiedniego stanu technicznego przedmiotowego budynku, mogącego spowodować zagrożenie dla: życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia bądź środowiska, co warunkuje nałożenie obowiązków przewidzianych w przepisie art. 62 ust. 3 Prawa budowlanego. Wnikliwej ocenie musi być też poddana argumentacja zawarta w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji co do zasadności zastosowanych środków, a zwłaszcza zażądania przedstawienia przez właścicieli nieruchomości ekspertyzy stanu technicznego obiektu. Istotnym zagadnieniem do rozważenia będzie również to, czy organ odwoławczy w sposób właściwy uwzględnił zmianę stanu faktycznego podnoszoną przez skarżących 5 czy miarodajne dla podjętego ostatecznie rozstrzygnięcia mogły być ustalenia poczynione przez organ pierwszej instancji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z 25.07.2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr z 153, póz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że wykonywana kontrola polega na weryfikacji decyzji lub* postanowienia organu administracji publicznej z punktu widzenia obowiązującego prawa materialnego i procesowego. Zgodnie z treścią art.3 ustawy z 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U.2012 r. póz. 270 ze zm.) dalej ppsa, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, nie będąc przy tym związanymi granicami skargi (art. 134 ustawy). Z brzmienia art. 145 § 1 w/w ustawy wynika natomiast, że w przypadku, gdy sąd stwierdzi bądź to naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź to naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia - uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, albo stwierdza ich nieważność bądź niezgodność z prawem. Cytowana regulacja prawna nie pozostawia zatem wątpliwości co do tego, że zaskarżona decyzja lub postanowienie mogą ulec uchyleniu tylko wtedy, gdy organom administracji publicznej można postawić uzasadniony zarzut naruszenia prawa, czy to materialnego, czy to procesowego, jeżeli naruszenie to miało, bądź mogło mieć wpływ na wynik sprawy.

Skarga jest zasadna.

Przedmiotem kontroli Sądu była decyzja Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego K. z [...].11.2010 r., znak: [...] nakazująca Z.Z. i J.Z. - współwłaścicielom budynku mieszkalnego jednorodzinnego, położonego na działce ew. nr [...] w L . przeprowadzenie kontroli w zakresie bezpiecznego użytkowania budynku mieszkalnego oraz przedłożenie ekspertyzy stanu technicznego budynku, w szczególności z uwzględnieniem geotechnicznych warunków posadowienia budynku w zakresie stabilności, nośności podłoża gruntowego.

Na wstępie należy wskazać, że punktem wyjaśnia dla oceny legalności zaskarżonej decyzji jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11.01.2013 r, sygn. akt II OSK 1657/11. Zgodnie z treścią art. 190 ppsa sąd, któremu sprawa została przekazana jest związany wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny. Powyższe oznacza, że ani Sąd, ani organ administracyjny nie może formułować nowych ocen prawnych sprzecznych z wcześniej wyrażonym poglądem zawartym w orzeczeniu. NSA przesądził, że zgodnie z literalnym brzmieniem art. 62 ust. 3 dopuszczalne jest jednoczesne zastosowanie przez właściwy organ środków w postaci obowiązku przeprowadzenia kontroli oraz przedłożenia ekspertyzy. Ponadto uznał, że organ prawidłowo, zastosował formę decyzji. NSA nie zawarł wiążącego stanowiska w zakresie merytorycznej oceny wydanej decyzji, tą kwestię pozostawiając rozstrzygnięciu Sądu l instancji.

Przechodząc więc do oceny zaskarżonej decyzji należy wskazać, że materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 62 ust. 3 ustawy z 7.07.1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., nr 243 póz. 1623) zgodnie z którym, właściwy organ może, w razie stwierdzenia nieodpowiedniego stanu technicznego obiektu budowlanego lub jego części, mogącego spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia bądź środowiska - nakazać przeprowadzenie kontroli, o której mowa w ust. 1, a także może żądać przedstawienia ekspertyzy stanu technicznego obiektu lub jego części.

Nie ulega zatem wątpliwości, że nałożenie opisanych wyżej obowiązków wymaga łącznego spełnienia spełnieniu dwóch przesłanek: stwierdzenia przez organ nadzoru budowlanego nieodpowiedniego stanu technicznego obiektu budowlanego oraz możliwości wystąpienia określonych wyżej skutków w postaci zagrożenia życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia bądź środowiska w związku z nieodpowiednim stanem technicznym tego obiektu.

Zarówno w orzecznictwie, jak i doktrynie podkreśla się, że aby dokonać oceny, czy występuje stan o którym mowa w art. 62 ust. 3 Prawa budowlanego należy przeprowadzić postępowanie wyjaśniające celem dokonania konkretnych ustaleń co do rodzaju obiektu budowlanego, jego stanu i dopiero po wnikliwej ocenie podjąć stosowne decyzje przewidziane w przepisie tj. odnośnie przeprowadzenia kontroli czy też wykonania ekspertyzy (por. wyrok NSA z 30.04.1999 r., sygn. akt IV SA 167/97, wyrok WSA w Kielcach z 26.06.2012 r., sygn. akt II SA/Ke 9/12,Prawo budowlane. Komentarz pod red. Z. Niewiadomskiego, rok 2011,Wydawnictwo C.H. Beck).

Analiza akt administracyjnych sprawy wskazuje, że czynności dowodowe organu l instancji sprowadziły się do przeprowadzenia w dniu 28.07.2010 r. kontroli stanu technicznego budynku, w wyniku której ustalono, że na skutek intensywnych opadów dreszczów zalewaniu ulega kamienna piwnica, jak również następuje odwarstwianie się kamiennej ściany fundamentu. Protokół został uzupełniony

dokumentacją zdjęciową, na której widnieje dom, niewielki fragment uszkodzonego

fundamentu oraz część pomieszczenia będącego prawdopodobnie piwnicą.

W ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy jest niewystarczający, aby na jego podstawie ustalić zaistnienie przesłanek określonych w art. 62 ust. 3 ustawy Prawo budowlane. Nie sposób bowiem uznać, że lakoniczny opis zawarty w protokole oraz wykonana dokumentacja zdjęciowa pozwalają na wyciągnięcie wniosku, że stan techniczny budynku jest nieodpowiedni, co może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia bądź środowiska. Skoro teren, na którym jest posadowiony dom został dotknięty powodzią, to naturalną konsekwencją jest zawilgocenie piwnic, czy też ukruszenie fundamentów, zwłaszcza, że zdjęcie, na którym uwidoczniono uszkodzenie fundamentu przedstawia jego tak niewielki kawałek, że samo w sobie z pewnością nie może uzasadniać interwencji organu nadzoru. W art. 62 ust. 1 w/w ustawy ustawodawca nałożył na właścicieli lub zarządców obowiązek przeprowadzania okresowych kontroli, jednakże podkreślić trzeba, że samo uchylanie się od wykonania tego obowiązku nie uprawnia automatycznie organu nadzoru do działania, albowiem przepisy wyraźnie nakazują stwierdzenie dodatkowych przesłanek w postaci nieodpowiedniego stanu technicznego, mogącego spowodować zagrożenie o którym mowa w ust. 3.

Wreszcie należy także zwrócić uwagę, że organ II instancji obowiązany jest do powtórnego merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, z uwzględnieniem aktualnego na dzień orzekania stanu faktycznego i prawnego. Skoro więc, J. i Z.Z. w odwołaniu podali, że zlecili naprawę fundamentów, które zostały "doprowadzone do stanu pierwotnego", to jednoznacznie świadczy to o zmianie stanu faktycznego sprawy i organ II instancji nie mógł pominąć tej okoliczności, w całości opierając się na nieaktualnych ustaleniach dokonanych przez organ l instancji.

Mając na uwadze powyższe, dokonując oceny legalności zaskarżonej decyzji uznać należało, że wydano ją z naruszeniem art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 kpa. Ponadto, zdaniem Sądu, organy administracji publicznej dopuściły się także naruszenia zasad ogólnych postępowania administracyjnego określonych w art. 6, art. 7 art. 8, art. 9 kpa. Zgodnie z zasadą praworządności, organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa i w toku postępowania stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny 5 słuszny interes obywateli (art. 7 kpa).

Stosownie do zasady pogłębiania zaufania wynikającej z art. 8 kpa, organy prowadzą

postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej. Organy obowiązane są także do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego oraz czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek (art. 9 kpa). W niniejszej sprawie postępowanie zostało wszczęte w związku z pismem samego właściciela J.Z. , który - jak później wyjaśnił - wystąpił do organu w celu uzyskania środków pieniężnych na naprawę zniszczeń wywołanych powodzią w 2010 r. Uczestnik nie miał świadomości na temat uregulowań zawartych w ustawie prawo budowlane, stąd nie spodziewał się, że na skutek jego wystąpienia zostanie wszczęte postępowanie z urzędu, w którym zostanie na niego nałożony obowiązek przedłożenia obszernej dokumentacji dotyczącej stanu technicznego budynku. Niedopuszczalna - z punktu widzenia realizowania przez organy administracji publicznej zasady praworządności, jak również zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa - jest sytuacja w której obywatel zamiast oczekiwanej i wnioskowanej pomocy jest bezpodstawnie obciążany dodatkowymi, rodzącymi wysokie nakłady finansowe obowiązkami. Przeprowadzenie kontroli oraz wykonanie ekspertyzy wiąże się z poniesieniem znacznych kosztów, nakładając taki obowiązek organy winny ze szczególną wnikliwością badać zasadność takich czynności, albowiem nie mogą zapominać o wyrażonym w art. 7 kpa obowiązku uwzględniania słusznego interesu obywateli.

Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy rzeczą organu administracji będzie przeprowadzenie dodatkowego postępowania wyjaśniającego i dokonanie oceny, czy zgromadzone dowody w istocie wskazują, że budynek znajduje się w nieodpowiednim stanie technicznym mogącym spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia bądź środowiska. Rozważą także czy konieczne jest jednoczesne nakładanie obowiązku przeprowadzenia kontroli i przedłożenia ekspertyzy. W razie zaś niepotwierdzenia się nieodpowiedniego stanu technicznego zasadne będzie, zgodnie z art. 105 § 1 kpa, umorzenie postępowania.

Wobec powyższego, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "c" ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z art. 135 ppsa orzeczono jak w punkcie ł sentencji.

Na podstawie art. 152 ppsa orzeczono jak w punkcie II wyroku.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...