I SA/Sz 289/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
2013-04-16Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Anna Sokołowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 16 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Sędzia WSA – Anna Sokołowska po rozpatrzeniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. i S. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie z Ich skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kosztów sporządzenia opinii biegłego p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Uzasadnienie
Skarżący A. i S. K., pismem z dnia [...] r., wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r., nr [...], w przedmiocie ustalenia kosztów sporządzenia opinii biegłego.
Jednocześnie, we wskazanym powyżej piśmie, skarżący wystąpili do Sądu z wnioskiem o (cyt.) "wstrzymanie wykonalności postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r., nr [...], utrzymujące w mocy zaskarżane postanowienie organu podatkowego I instancji z dnia [...] r., w przedmiocie kosztów postępowania podatkowego, w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu umowy przeniesienia własności nieruchomości rolnej, które niniejszej skargi dotyczy". Wniosek ten nie został uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uznał, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej "P.p.s.a.", wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, jak stanowi przepis art. 61 § 3 zd. 1 P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Stosownie do przytoczonej powyżej regulacji prawnej, warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku powinno więc odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Natomiast brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia uniemożliwia merytoryczną ocenę tego wniosku (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04, niepubl.). Sąd zaś nie jest zobowiązany ustalać ww. okoliczności we własnym zakresie, gdyż w istocie sprowadzałby się do uzupełniania za stronę skarżącą uzasadnienia wniosku (vide: postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 lipca 2012 r., sygn. akt I OSK 1522/12, Lex nr 1225721 oraz z dnia 22 marca 2012 r., sygn. akt I FZ 5/12, Lex nr 113637).
Jak wynika z akt sprawy, w piśmie z dnia [...] r., stanowiącym skargę na opisane na wstępie postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej oraz wniosek o wstrzymanie wykonania tego aktu, skarżący - poza zarzutami skierowanymi do postanowienia organu odwoławczego, których Sąd na tym etapie rozpoznawania sprawy nie bierze pod rozwagę - nie zawarli żadnych twierdzeń odnoszących się wprost do wniosku i przemawiających za jego uwzględnieniem. Skarżący nie uprawdopodobnili zatem, że wykonanie postanowienia spowodowałoby niebezpieczeństwo wystąpienia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W tym stanie sprawy - wobec tego, że skarżący w złożonym wniosku nie wskazali, aby zachodziły okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego postanowienia, a Sąd nie jest zobowiązany ustalać tych okoliczności we własnym zakresie - na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a, orzeczono jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Anna Sokołowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 16 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Sędzia WSA – Anna Sokołowska po rozpatrzeniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. i S. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie z Ich skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kosztów sporządzenia opinii biegłego p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Uzasadnienie
Skarżący A. i S. K., pismem z dnia [...] r., wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r., nr [...], w przedmiocie ustalenia kosztów sporządzenia opinii biegłego.
Jednocześnie, we wskazanym powyżej piśmie, skarżący wystąpili do Sądu z wnioskiem o (cyt.) "wstrzymanie wykonalności postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r., nr [...], utrzymujące w mocy zaskarżane postanowienie organu podatkowego I instancji z dnia [...] r., w przedmiocie kosztów postępowania podatkowego, w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu umowy przeniesienia własności nieruchomości rolnej, które niniejszej skargi dotyczy". Wniosek ten nie został uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uznał, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej "P.p.s.a.", wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, jak stanowi przepis art. 61 § 3 zd. 1 P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Stosownie do przytoczonej powyżej regulacji prawnej, warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku powinno więc odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Natomiast brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia uniemożliwia merytoryczną ocenę tego wniosku (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04, niepubl.). Sąd zaś nie jest zobowiązany ustalać ww. okoliczności we własnym zakresie, gdyż w istocie sprowadzałby się do uzupełniania za stronę skarżącą uzasadnienia wniosku (vide: postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 lipca 2012 r., sygn. akt I OSK 1522/12, Lex nr 1225721 oraz z dnia 22 marca 2012 r., sygn. akt I FZ 5/12, Lex nr 113637).
Jak wynika z akt sprawy, w piśmie z dnia [...] r., stanowiącym skargę na opisane na wstępie postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej oraz wniosek o wstrzymanie wykonania tego aktu, skarżący - poza zarzutami skierowanymi do postanowienia organu odwoławczego, których Sąd na tym etapie rozpoznawania sprawy nie bierze pod rozwagę - nie zawarli żadnych twierdzeń odnoszących się wprost do wniosku i przemawiających za jego uwzględnieniem. Skarżący nie uprawdopodobnili zatem, że wykonanie postanowienia spowodowałoby niebezpieczeństwo wystąpienia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W tym stanie sprawy - wobec tego, że skarżący w złożonym wniosku nie wskazali, aby zachodziły okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego postanowienia, a Sąd nie jest zobowiązany ustalać tych okoliczności we własnym zakresie - na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a, orzeczono jak w sentencji.
