IV SA/Wa 2416/12

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. Minister Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] nr [...] z dnia [...] marca 2011 r. o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej dla zamierzenia inwestycyjnego pn. "[...] na terenie gmin K. i C.".

Stan sprawy przedstawia się następująco:

Gmina K., działając na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych wystąpiła do Wojewody [...] z wnioskiem z dnia [...] grudnia 2010 r. o ustalenie lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej na terenie województwa dla inwestycji pod nazwą: "[...] na terenie Gminy K. i C.".

Decyzją z dnia [....] marca 2011 r. Wojewoda [...] ustalił lokalizację regionalnej sieci szerokopasmowej dla przedmiotowego przedsięwzięcia wskazując numery działek na której ma zostać zrealizowana, wskazał na rodzaj inwestycji jako kabel światłowodowy podwieszany na linii napowietrznej oraz ułożony w ziemi, określił warunki techniczne realizacji inwestycji, przedstawił ustalenia dotyczące ochrony środowiska i zdrowia ludzi, ochrony przyrody oraz ochrony zabytków, ustalenia dotyczące obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji, ustalenia dotyczące wymagań ochrony osób trzecich, ponadto wskazał linie rozgraniczające inwestycji, które zostały określone w części graficznej oraz wprowadził ograniczenia w korzystaniu z nieruchomości niezbędnych do realizacji inwestycji ze wskazaniem numerów działek, których to ograniczenie dotyczy.

Od powyższej decyzji odwołanie do Ministra Infrastruktury, złożyli W. i F. W., U. i J. D., I. K. oraz A. D..

Minister Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej utrzymał w mocy deczję Wojewody [...] podnoszą w uzasadnieniu, że w trakcie przeprowadzonego postępowania odwoławczego rozpatrzył ponownie wniosek inwestora o wydanie decyzji w sprawie przedmiotowej inwestycji, przeanalizował materiał dowodowy zgromadzony przez organ pierwszej instancji, zbadał prawidłowość przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania oraz wydanej przez Wojewodę [...] decyzji Nr [...] z dnia [...] marca 2011 r., o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, jak również rozpatrzył zarzuty zawarte w odwołaniach.

Minister wskazał, że do wniosku inwestor, stosownie do treści art. 51 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy, dołączył decyzję Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w R. z dnia [...] września 2010 r. stwierdzającą brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla przedsięwzięcia, zgodnie art. 51 ust. 3 pkt 2 ustawy, inwestor uzyskał uzgodnienie lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej z właściwym zarządcą drogi w odniesieniu do obszarów pasa drogowego, ponadto inwestor, stosownie do treści art. 51 ust. 3 pkt 3 lit a-m powołanej ustawy, uzyskał opinie właściwych miejscowo organów.

Do wniosku inwestor dołączył pisma z dnia [....] października 2010 r., zawierające wystąpienia do Marszałka Województwa [...] i Starosty K. o zaopiniowanie projektowanej inwestycji zgodnie z art. 51 ust. 3 pkt 3 lit. 1 cyt. ustawy, oraz Zarządu Powiatu K. i Wójta Gminy C. o zaopiniowanie projektowanej inwestycji zgodnie z art. 51 ust. 3 pkt. 3 lit. m ustawy.

Na powyższe wystąpienia organy nie udzieliły odpowiedzi, co w świetle art. 51 ust. 6 powołanej ustawy, traktuje się jako brak zastrzeżeń do wniosku. Co do pozostałych opinii, wskazanych w art. 51 ust. 3 pkt 3 ustawy, organ odwoławczy stwierdził, że inwestor nie miał obowiązku ich przedkładania, gdyż w obszarze projektowanej inwestycji nie znajdują się tereny, z których istnieniem ustawodawca wiąże skutek uzyskania stosownych uzgodnień.

Minister podał, że do wniosku załączono mapy w skali 1:1000 oraz 1:2000, przedstawiające istniejące uzbrojenie terenu oraz proponowany przebieg regionalnej sieci szerokopasmowej, z zaznaczeniem terenu niezbędnego dla obiektów budowlanych tej sieci oraz analizę powiązania inwestycji z istniejącym uzbrojeniem terenu, określono zmiany w dotychczasowym sposobie zagospodarowania i uzbrojenia terenu oraz charakterystykę inwestycji.

Minister uznał, że wniosek inwestora zawierał elementy wskazane w art. 51 ustawy, a następnie poddał kontroli przeprowadzone przez Wojewodę [...] postępowanie w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej i stwierdził, że decyzja jest prawidłowa. Podkreślił, że w sposób prawidłowy zawiadomiono strony o wszczęciu postępowania w sprawie - na adres wskazany w katastrze nieruchomości. Pozostałe strony postępowania, zgodnie z art. 52 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, zostały poinformowane o jego wszczęciu w drodze obwieszczeń w urzędzie wojewódzkim i w Biuletynie Informacji Publicznej. Następnie Wojewoda [...] przy piśmie z dnia [...] lutego 2011 r., zasadnie złożył w VI Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w K. wnioski o ujawnienie w księgach wieczystych wszczęcia postępowania w sprawie o ustalenie lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej.

Minister podkreślił, że toku postępowania przed organem pierwszej instancji strony wnosiły zastrzeżenia i wnioski dotyczące głównie braku zgody na przeprowadzenie inwestycji na działkach stanowiących ich własność oraz przyjętego sposobu poprowadzenia inwestycji. Wnioski te organ przesłał inwestorowi w celu zajęcia stanowiska. Ponadto Ministrer wskazał, że zgodnie z art. 54 ust. 6 cyt. ustawy, projekt powyższej decyzji został sporządzony przez uprawioną osobę – wpisaną na na listę Mazowieckiej Okręgowej Izby Architektów.

Uznał także, że kontrolowana decyzja czyni zadość wymogom przedstawionym w art. 54 ust. 2 cyt. ustawy, ponadto zawiera określenie linii rozgraniczających teren inwestycji (załączniki graficzne od nr 1 do nr 35, stanowiące integralną część decyzji) oraz określa nieruchomości, na których wprowadza się ograniczenie w korzystaniu.

Minister rozpatrując ponownie sprawę uznał, że przebieg planowanej inwestycji został ustalony prawidłowo. Organ uznał racje przemawiające za ustaloną lokalizacją, które inwestor przedstawił w załączonej do wniosku dokumentacji.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych w odwołaniach Minister uznał, że nie zasługują one na uwzględnienie. Podkreślił, że przebieg linii został zaprojektowany w sposób maksymalnie umożliwiający zagwarantowanie neutralności i bezkolizyjności w stosunku do istniejących zabudowań, budowli oraz roślinności. Powołując się na stanowisko przedłożone przez inwestora, Minister odniósł się szczegółowo do podnoszonych w odwołaniu zarzutów, wskazując m.in, że przebieg inwestycji został zaprojektowany wzdłuż istniejących instalacji, w sposób umożliwiający ominięcie istniejących zadrzewień, istniejąca podmokłość terenu nie ma wpływu na projektowaną inwestycję, a na etapie prac wykonawczych można dokonać odwodnienia gruntu i wzmocnić jego strukturę, zakres przewidzianych prac

wykonawczych nie jest możliwe wystąpienie zjawiska posuwania się fundamentów, zastosowanie linii napowietrznej jest technicznie niemożliwe, gdyż istniejące słupy nie spełniają wymagań technicznych.

Ponadto Minister wskazał, że inwestor w piśmie z dnia [...] stycznia 2012 r., wskazał, że w projektach sieci liniowych zawsze istnieje możliwość zastosowania rozwiązań alternatywnych wobec rozwiązań przyjętych w projekcie. Jednakże, w ocenie inwestora, każde odmienne od przyjętego we wniosku rozwiązanie, byłoby trudne pod względem technicznym, niezasadne ekonomicznie oraz powodujące konieczność obciążenia realizacją inwestycji innych nieruchomości. Zdaniem inwestora każde inne rozwiązanie projektowe byłoby zdecydowanie gorsze od przyjętego. Zaprojektowana trasa światłowodu jest optymalna, została zaprojektowana w oparciu o możliwe rozwiązania techniczne oraz w sposób powodujący jak najmniejsze utrudnienia w korzystaniu z nieruchomości przez które przebiega. Umiejscowienie kabla wzdłuż już istniejącej infrastruktury powoduje zdecydowanie mniejsze obciążenie danej nieruchomości niż w przypadku jego przebiegu przez nieruchomość, która jej nie posiada. Natomiast odnośnie zgłoszonej propozycji usytuowania kabla w poboczu drogi inwestor wyjaśnił, że ze względu na zbyt wąski pas drogowy nie istnieje możliwość umiejscowienia na jego terenie spornej linii.

Minister zgodził się ze stanowiskiem inwestora i uznał za słuszne przedstawione przez niego argumenty, świadczące o zgodności z prawem przedsięwzięcia oraz racjonalności przyjętych rozwiązań projektowych, w tym konieczności zlokalizowania planowanej inwestycji na działkach stanowiących własność skarżących.

Minister podzielił stanowisko inwestora, zgodnie z którym przebieg linii został zaprojektowany w sposób umożliwiający zagwarantowanie, w jak największym stopniu, neutralności i bezkolizyjności przedsięwzięcia w stosunku do istniejących zabudowań, budowli oraz roślinności.

Minister podkreślił, że stosownie do treści art. 124 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, na osobie lub jednostce organizacyjnej, występującej o zezwolenie na ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, ciąży obowiązek przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego, niezwłocznie po założeniu lub przeprowadzeniu ciągów, przewodów i urządzeń. Jeżeli przywrócenie nieruchomości do stanu poprzedniego jest niemożliwe, albo powoduje nadmierne trudności lub koszty, stosuje się odpowiednio przepis art. 128 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który stanowi m.in., że odszkodowanie powinno odpowiadać wartości poniesionych szkód, a jeżeli wskutek zdarzeń zmniejszy się wartość nieruchomości, odszkodowanie powiększa się o kwotę odpowiadającą temu zmniejszeniu. Oznacza to, że w przypadku konieczności dokonania wycinki drzew, bądź wystąpienia nieprzewidzianych zdarzeń, powodujących uszkodzenie istniejącej na nieruchomości skarżącej infrastruktury, przysługuje jej za poniesione straty odszkodowanie, którego wartość określa wojewoda w odrębnym postępowaniu.

Organ odwoławczy nie zgodził się ze stanowiskiem skarżących, jakoby w postępowaniu przed organem pierwszej instancji został naruszony art. 7 i art. 77 § 1 K.p.a poprzez nieuwzględnienie przez Wojewodę [...] podnoszonych przez nich argumentów, przedkładając ponad wszystko interes społeczny.

Minister zaznaczył, że poddał kontroli przeprowadzone przez Wojewodę [...] postępowanie w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej i stwierdził, iż przedmiotowe postępowanie zostało przeprowadzone zgodnie z przepisami prawa materialnego oraz procedury administracyjnej, a przed wydaniem rozstrzygnięcia organ I instancji, mając na celu ustalenie stanu faktycznego sprawy, zebrał i szczegółowo przeanalizował zgromadzony materiał dowodowy oraz sprawdził wniosek inwestora pod względem formalno-prawnym i materialno-prawnym. Organ pierwszej instancji, orzekając w przedmiotowej sprawie działał zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażoną w art. 80 K.p.a.

Odnosząc się do zarzutu odwołania Minister stwierdził, że biorąc pod uwagę lokalizację na nieruchomości nr ewid. [...] istniejącego słupa energetycznego, powierzchnię działki wynoszącą 1700 m2 oraz jej zajętość pod planowaną inwestycję brak jest podstaw do twierdzenia, że realizacja planowanej inwestycji uniemożliwi skarżącym budowę na niej domu i budynku gospodarczego oraz planowanej infrastruktury.

W ocenie Ministra, w sprawie została przeprowadzona wszechstronna i rzetelna analiza zebranego materiału dowodowego oraz ocena poczynionych ustaleń faktycznych w świetle przesłanek określonych w art. 54 cyt. ustawy, warunkujących prawidłowość wydanego rozstrzygnięcia. Wojewoda [...], prowadząc postępowanie w niniejszej sprawie, należycie wypełnił dyspozycję art. 77 § 1 K.p.a. obligującego organ do rozważenia całego materiału dowodowego. Organ orzekający wziął więc pod uwagę nie tylko stanowisko inwestora, w którym ustosunkował się on do zgłaszanych przez strony postępowania zarzutów, ale również wniesione zastrzeżenia i uwagi tychże stron. Analizy materiału dowodowego organ dokonał zgodnie z art 80 K.p.a. i wynik tej analizy, łącznie z oceną zebranych dowodów, przedstawił w uzasadnieniu decyzji kończącej postępowanie administracyjne w pierwszej instancji. Minister podkreślił, że Wojewoda [...] wobec podtrzymania przez inwestora zakresu wniosku oraz stwierdzenia braku możliwości uwzględnienia zgłoszonych uwag w zakresie przebiegu przedmiotowej inwestycji, a także wobec uznania, że planowane przedsięwzięcie nie ogranicza prawnie chronionych interesów osób trzecich, jak również ze względu na brak możliwości zmiany przebiegu inwestycji na odcinkach obejmujących pojedyncze działki, bez konsekwencji dla spójnej realizacji całej sieci szerokopasmowej, orzekł o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej zgodnie z wnioskiem inwestora z dnia [...] grudnia 2010 r.

Minister uznał również, że nie został naruszony art. 89 § 1 i 2 K.p.a., poprzez niepodjęcie w ramach rozprawy administracyjnej oględzin z udziałem stron.

Podkreślił ponadto, że organ właściwy do wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej nie jest upoważniony do korygowania rozwiązań przyjętych we wniosku o wydanie ww. decyzji. Zadaniem organu jest dokonanie oceny, czy wnioskowane ustalenie lokalizacji nie pozostaje w sprzeczności z przepisami prawa.

Odnosząc się natomiast do braku zgody na dokonanie wpisów w księdze wieczystej podniesiono, że wymóg ujawnienia w księdze wieczystej wszczęcia postępowania w sprawie o ustalenie lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, a jeżeli nieruchomość nie ma urządzonej księgi wieczystej - o złożenie do istniejącego zbioru dokumentów zawiadomienia o wszczęciu tego postępowania, wynika z art. 53 cyt. ustawy. W związku z powyższym, Wojewoda [...] był zobligowany do niezwłocznego dokonania powyższych czynności.

Na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnieśli U. D. i J. D., zarzucając jej wydanie z rażącym naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, tj.

- art. 7, art. 8, art. 77, art. 80, art. 85 i art. 89 § 2, art. 107 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego,

poprzez:

uchybienie obowiązkowi zebrania materiału dowodowego w sposób wyczerpujący i dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, czego wyrazem jest w szczególności pominięcie wnioskowanego przez skarżących dowodu w postaci oględzin spornych nieruchomości,

brak wszechstronnego rozpatrzenia zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów zebranych w przedmiotowej sprawie, polegającej na uwzględnieniu stanowiska i interesu organu administracyjnego, z jednoczesnym pominięciem w całości racji i argumentów prezentowanych przez skarżących,

- niewskazanie w uzasadnieniu faktycznym zaskarżonej decyzji przyczyn, z powodu których organ II instancji nie uwzględnił argumentów strony skarżącej, odnoszących się do zmiany sposobu przeprowadzenia i lokalizacji projektowanej inwestycji z linii kablowej na napowietrzną, podczas, gdy prawidłowe przeprowadzenie postępowania administracyjnego, wyczerpujące zebranie materiału dowodowego oraz rzetelna i prawidłowa jego ocena powinny prowadzić do wniosku, że planowana inwestycja nie]uwzględnia rozwiązań optymalnych i istnieją w tym zakresie rozwiązania alternatywne, które będą jednocześnie miały na względzie interes społeczny i słuszny interes skarżących jako obywateli.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, iż prowadzone postępowanie odwoławcze obarczone zostało wieloma istotnymi uchybieniami, które miały znaczący wpływ na treść zaskarżonej decyzji.

Zdaniem skarżących decyzja organu II-instancji narusza naczelną zasadę postępowania administracyjnego uregulowaną w art. 7 K.p.a., a zatem zasadę uwzględniania słusznego interesu stron. W ocenie skarżących organ odwoławczy nie podjął niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego. Kwestia uwzględnienia słusznego interesu skarżących wydaje się pozostawać zupełnie poza sferą zainteresowania organu odwoławczego. Organ ten, zdaniem skarżących, pomijając szereg zarzutów dotyczących przebiegu linii kablowej przez ich nieruchomość, podzielił niepoparte innymi dowodami stanowisko inwestora, zgodnie z którym: "przebieg linii został zaprojektowany w sposób umożliwiający zagwarantowanie, w jak największym stopniu, neutralności i bezkolizyjności przedsięwzięcia w stosunku do istniejących zabudowań, budowli kroków. Z powyższego wyłania się, zdaniem skarżących, kolejna istotna kwestia, a mianowicie bezzasadne pominięcie przez organ odwoławczy wniosku skarżących o przeprowadzenie dowodu z oględzin z udziałem stron, w ramach rozprawy administracyjnej. Lakoniczne stwierdzenie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, iż przepisy ustawy nie nakładają obowiązku przeprowadzenia oględzin w żadnym wypadku nie uzasadnia takiego stanowiska organu odwoławczego. Budzi ono tym większe zastrzeżenia, że art. 89 § 2 K.p.a. wyraźnie wskazuje, iż organ administracji publicznej powinien przeprowadzić rozprawę, gdy jest to potrzebne do wyjaśnienia sprawy w drodze oględzin przedmiotu stanowiącego zarzewie sporu. Podobną dyspozycję zawiera art. 85 K.p.a. Punktem spornym pomiędzy stronami niniejszego postępowania administracyjnego jest bowiem nie sam fakt dokonania planowanej inwestycji, ale jej sposób prowadzenia i lokalizacji, skarżący postulują przeprowadzenie inwestycji drogą napowietrzną, z wykorzystaniem istniejących słupów energetycznych, jako opcję najmniej" inwazyjną dla nieruchomości, której są właścicielem, podczas gdy inwestor podnosi, iż linia kablowa stanowi rozwiązanie optymalne. Taki stan rzeczy niewątpliwie, zdaniem skarżących, rodzi konieczność dokładnego zbadania racji obu powyższych stanowisk, na co właśnie pozwala przeprowadzenie obiektywnego dowodu w postaci oględzin spornych nieruchomości.

Jednocześnie, nieuwzględnienie wniosku o przeprowadzenie dowodu z oględzin w sytuacji tak ustalonego stanu faktycznego, stoi w sprzeczności z naczelną zasadą prawdy obiektywnej i obowiązkiem zebrania oraz rozpatrzenia całego materiału dowodowego w sposób wyczerpujący. Trudno zatem, zdaniem skarżących, zgodzić się z decyzją organu odwoławczego, który bezzasadnie ograniczył postępowanie dowodowe, nie uwzględniając zarzutu skarżących w zakresie nieprzeprowadzenia dowodu w postaci oględzin i w konsekwencji nie przeprowadzając tego dowodu. Tymczasem oględziny z udziałem stron pozwoliłyby na rozpatrzenie alternatywy dla ustalonej lokalizacji w obrębie działki nr [...].

W ocenie skarżących w kontekście powyższych okoliczności nie do zaakceptowania jest stanowisko organu odwoławczego, który zupełnie odmawia racji bytu argumentom skarżących i równocześnie bez żadnych zastrzeżeń uwzględnia stanowisko inwestora, nie przedstawiając w tym względzie jakiegokolwiek uzasadnienia.

Skarżący zarzucili, że organ II instancji stwierdził jedynie lakonicznie, że zarzuty przedstawione przez skarżących w odwołaniu oraz w pismach składanych w trakcie przedmiotowego postępowania nie zasługują na uwzględnienie, nie przytaczając na poparcie postawionej tezy, żadnych racjonalnych argumentów.

W odpowiedzi na skargę minister Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zaprezentowaną w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Podkreślenia wymaga, że przepisy ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnej (Dz. U. z 2010 r., Nr 106, poz. 675 – zwaną dalej ustawą o wspieraniu), stanowiącej podstawę rozstrzygania w niniejszej sprawie regulują sytuację, w której sąd administracyjny może uchylić decyzję w przedmiocie ustalenia lokalizacji sieci szerokopasmowej. Zgodnie z art. 58 ust. 5 cyt. ustawy nie można uchylić decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej w całości ani stwierdzić jej nieważności, gdy wadą jest dotknięta tylko część decyzji dotycząca odcinka regionalnej sieci szerokopasmowej. Ponadto stosowanie do art. 58 ust. 7 ustawy o wspieraniu w przypadku uwzględnienia skargi na decyzję o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, sąd administracyjny po upływie 14 dni od dnia rozpoczęcia budowy regionalnej sieci szerokopasmowej może jedynie stwierdzić, że decyzja narusza prawo z przyczyn określonych w art. 145 lub 156 Kodeksu postępowania administracyjnego.

W ocenie Sądu ani zaskarżona decyzja ani poprzedzającą ją decyzja Wojewody [...] z dnia [...] marca 2011 r. w przedmiocie ustalenia lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej na terenie gmin K. i C. nie naruszają prawa, wobec czego nie miały w sprawie zastosowania przywołane wyżej przepisy.

Z art. 49 ustawy o wspieraniu rozwoju wynika, że regionalna sieć szerokopasmowa jest inwestycją celu publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2008 r., sygn. akt II OSK 548/07, LEX nr 503449 wskazano, że pojęcie inwestycji celu publicznego jest w swej istocie oparte na kryterium przedmiotowym, nie zaś podmiotowym czy funkcjonalnym. Oznacza to, że inwestycję tego typu stanowi każde działanie o zasięgu lokalnym i ponadlokalnym, które realizuje cele publiczne, bez względu na to czy inwestorem jest podmiot prywatny czy publiczny. Nie ma również znaczenia zaangażowanie środków publicznych. Inwestycja celu publicznego może być finansowana równie dobrze w całości ze środków prywatnych jak i publicznych, o ile tylko realizuje cele zawarte w zamkniętym katalogu przepisu art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Co do zasady cel publiczny musi zostać określony w ustawie. Coś, co nie zostało wskazane w żadnej z ustaw jako cel publiczny, celem publicznym nie jest (por. uchwała SN z dnia 17 lipca 2003 r., III CZP 46/03, OSNC 2004, nr 10, poz. 153).

Uznanie przez ustawodawcę regionalnej sieci szerokopasmowej za inwestycję celu publicznego ma wpływ na konstytucyjnie chronione prawo własności (art. 21 ust. 1 Konstytucji RP). Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 2 Konstytucji, dopuszczalne jest wywłaszczenie gdy jest dokonywane na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem. Wobec tego prawo własności nie jest prawem bezwzględnym i doznaje w pewnych sytuacjach ograniczeń.

Postępowanie administracyjne w niniejszej sprawie zostało wszczęte na wniosek Gminy K., która wystąpiła z wnioskiem do Wojewody [...] o ustalenie lokalizacji przedmiotowego przedsięwzięcia. Do wniosku, który zawierał określenie zmian w dotychczasowym sposobie zagospodarowania i uzbrojenia terenu, analizę powiązania inwestycji z istniejącym uzbrojeniem terenu i charakterystyką inwestycji dołączono m.in. kopie map zasadniczych z zaznaczonym proponowanym przebiegiem sieci, oraz uzgodnienia i opinie. W ocenie Sądu wniosek zawierał wszystkie elementy o jakich mowa w art. 51 ustawy o wspieraniu. W sposób prawidłowy organ zawiadomił strony i wnioskodawcę o wszczęciu postępowania w sprawie, a zawiadomienia zawierały wszystkie elementy o jakich mowa w art. 52 ust. 2 ustawy o wspieraniu. Następnie w sposób zgodny z art. 53 cyt. ustawy Wojewoda złożył wniosek do właściwego sądu o ujawnienie w księdze wieczystej wszczęcia postępowania w sprawie o ustalenie lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej.

W ocenie Sądu decyzja Wojewody [...] zawiera również wszystkie elementy o jakich mowa w art. 54 ust. 2 ustawy o wspieraniu, w tym także określenie linii rozgraniczających terenu inwestycji oraz określiła nieruchomości, na których wprowadzone zostały ograniczenia w korzystaniu. Również sama decyzja organu I instancji została w sposób prawidłowy uzasadniona a następnie doręczona, w tym także w trybie obwieszczenia. W ocenie Sądu organy orzekające w sprawie prawidłowo oceniły przedłożony przez inwestora materiał dowodowy i uznały, że przebieg inwestycji został ustalony prawidłowo. Zarzuty zaś podniesione w odwołaniach i następnie w skardze dotyczą przede wszystkim niezadowolenia z lokalizacji inwestycji, w tym na działce skarżących (nr [...]), na której to ma nastąpić rozwidlenie trasy światłowodu na poszczególne miejscowości. Inwestor podkreślił, że działka nr ew. [...] jest kluczowym miejscem dla inwestycji. Względy techniczne sprawiły, że na rozwidleniu został zaprojektowany kabel doziemny, zaś dalsza część została zaprojektowana po linii słupowej średniego napięcia. Należy także mieć na względzie, że wszystkie wnioski co do zmiany przebiegu lokalizacji zostały przedstawione inwestorowi celem ich przeanalizowania. Inwestor odniósł się do każdego z nich i przedstawił w sposób jasny, dlaczego lokalizacja światłowodu nie może zostać zmieniona. W ocenie Sądu, z uwagi na nieprzedstawienie przez strony postępowania administracyjnego opracowań technicznych, opinii specjalistów czy innych dokumentów sporządzonych przez osoby posiadające odpowiednią wiedzę techniczną co do możliwości innego poprowadzenia inwestycji należy podzielić stanowisko organów orzekających w sprawie, że przebieg linii został zaprojektowany w sposób umożliwiający zagwarantowanie w jak największym stopniu bezkolizyjność przedsięwzięcia w stosunku do istniejących zabudowań i roślinności. Zauważyć bowiem należy, że sieć szerokopasmowa została zaprojektowana w większości przy istniejącej już infrastrukturze, co z logicznego punku widzenia wydaje się być rozwiązaniem rozsądnym, ponieważ dodatkowo nie utrudnia korzystania z działek. Przebieg mediów w jednym miejscu na działce powoduje, że jedynie ta jej część będzie wyłączona np. od możliwości zabudowy. W przypadku rozproszenia instalacji w gruncie zdecydowanie jej większa część podlegałaby wspomnianemu wyłączeniu.

Sąd nie podzielił również zarzutów dotyczących naruszenia przez organy orzekające w sprawie art. 7, art. 77, art. 80 K.p.a. Organy orzekające w sprawie oceniały bowiem materiał dowodowy przedłożony przez inwestora i oceniały, czy w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązującego stanu prawnego możliwe jest ustalenie lokalizacji celu publicznego – regionalnej sieci szerokopasmowej. W ocenie Sądu organy orzekające w sprawie wykazały, że interes ogólny jest o tyle ważny i znaczący, że wymaga ograniczenia uprawnień wynikających z możliwości swobodnego korzystania z nieruchomości stron, ponadto istnieje konieczność przedłożenia interesu publicznego nad interes indywidualny. Wbrew zarzutom skarżących organy orzekające w sprawie odnosiły się do wniosków i postulatów stawianych przez strony postępowania administracyjnego w postępowaniu zarówno przed organem I instancji jak i organem odwoławczym w dodatku uzasadniły, dlaczego inwestycja w przyjętej lokalizacji jest racjonalna i możliwa do zrealizowania.

Sąd nie podzielił również zarzutów, że organ naruszył przepisy postępowania z tej przyczyny, że nie przeprowadził rozprawy administracyjnej oraz nie dokonał oględzin. Zgodnie z art. 89 § 1 i 2 K.p.a. organ administracji publicznej ocenia wystąpienie przesłanki uzasadniającej przeprowadzenie rozprawy poza wypadkami, gdy jej przeprowadzenia wymagają przepisy prawa. Uchylenie zaskarżonej decyzji z powodu braku rozprawy administracyjnej mogłoby, zdaniem Sądu, nastąpić jedynie w sytuacji w której naruszenie to mogłoby mieć istotny wpływ na wynik sprawy, czyli konieczne byłoby wykazanie, że organ naruszył przepisy postępowania dowodowego nie ustalając w sposób prawidłowy stanu faktycznego lub nie uzgadniając interesów stron, co z kolei miałoby wpływ na treść decyzji. Tymczasem taka sytuacja w sprawie nie zaistniała. Stan faktyczny sprawy został wyjaśniony w sposób prawidłowy w toku postępowania administracyjnego.

Stwierdzić ponadto należy, że wpływu na wynik sprawy nie ma również nieuwzględnienie żądania przeprowadzenia oględzin. Ustawa o wspieraniu nakazuje organom wydanie decyzji w określonym terminie, zatem realizuje zasadę szybkości postępowania. W niniejszej sprawie występuje kilkaset podmiotów, którym przysługuje przymiot strony (właścicieli działek), wobec tego uwzględnienie żądania przeprowadzenia oględzin w stosunku do jednej działki wiązałoby się z koniecznością przeprowadzenia tego dowodu również na innych działkach, w innym bowiem wypadku organ naraziłby się na zarzut naruszenia art. 8 i 9 K.p.a. oraz nierównego traktowania stron. Jednak w ocenie Sądu w niniejszej sprawie żaden przepis prawa nie zobowiązywał organów do przeprowadzenia dowodu w postaci oględzin ponadto, zdaniem Sądu, na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego organy były uprawnione do wydania skarżonych rozstrzygnięć.

W ocenie Sądu subiektywne przekonanie skarżących, że inwestycja mogłaby zostać zaplanowana w inny sposób nie stanowi podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji. W zasadzie każda inwestycja powoduje jakieś utrudnienia i uciążliwości, jednak dolegliwości, jakie odczują skarżący w związku ewentualną realizacją inwestycji nie mogą być uznane za ograniczenie w możliwości zagospodarowania ich działek, ponieważ lokalizacja regionalnej sieci szerokopasmowej została dokonana zgodne z obowiązującymi przepisami.

Podkreślić również należy, że rolą organów administracji publicznej nie było poszukiwanie rozwiązań alternatywnych od tych przedstawionych przez inwestora, ale ocena czy w świetle przepisów prawa oraz słusznego interesu stron inwestycja jest w ogóle możliwa do zrealizowania. Organy orzekające w sprawie sprostały temu zadaniu.

Sąd działając z urzędu nie dostrzegł również takiego naruszenia prawa, które powodowałoby konieczność uwzględnienia skargi.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) Sąd orzekł jak w sentencji.