• I OZ 242/13 - Postanowien...
  29.03.2024

I OZ 242/13

Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2013-04-17

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Jan Paweł Tarno /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Komendanta Powiatowego Policji w Piasecznie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lutego 2013 r., sygn. akt II SO/Wa 79/12 o wymierzeniu grzywny Komendantowi Powiatowemu Policji w Piasecznie w sprawie z wniosku Fundacji [...] z siedzibą w W. o wymierzenie Komendantowi Powiatowemu Policji w Piasecznie grzywny z powodu nieprzekazania w terminie skargi, odpowiedzi na skargę i akt administracyjnych w sprawie II SAB/Wa 455/12 postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 20 lutego 2013 r., II SO/Wa 79/12, na wniosek Fundacji [...] z siedzibą w W., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wymierzył Komendantowi Powiatowemu Policji w Piasecznie grzywnę w wysokości 500 zł za nieprzekazanie sądowi w terminie skargi, odpowiedzi na skargę i akt administracyjnych w sprawie II SAB/Wa 455/12.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że 8 października 2012 r. (data wpływu do organu) Fundacja [...] z siedzibą w W. wniosła za pośrednictwem Komendanta Powiatowego Policji w Piasecznie skargę na bezczynność tego organu w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z 7 listopada 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej.

Skarga wraz z aktami administracyjnymi i odpowiedzią na skargę została przez organ przekazana do Sądu 8 listopada 2012 r. (data stempla pocztowego na kopercie).

Pismem z dnia 3 listopada 2012 r. Fundacja zwróciła się o wymierzenie grzywny powyższemu organowi za nieterminowe przekazanie jej skargi.

Stosownie do treści art. 54 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej jako p.p.s.a.), organ przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia, a zgodnie z art. 21 pkt 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm., zwanej dalej u.d.i.p.). W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, wymierzenie grzywny jest środkiem dyscyplinująco-restrykcyjnym, mającym na celu doprowadzić do wykonania przez organ obowiązku przekazania skargi. Jednakże samo wykonanie obowiązku nie uzasadnia odstąpienia od wymierzenia grzywny.

Przesłanką takiego orzeczenia jest niewypełnienie obowiązku wskazanego w art. 54 § 2 p.p.s.a. w terminie określonym w tym przepisie. Zatem, wymierzenie grzywny w sytuacji wykonania obowiązku ale z uchybieniem terminu, pełni funkcję nie tylko represyjną ale też prewencyjną i służy zapobieganiu naruszeniom prawa w przyszłości. Sąd może więc uwzględnić wniosek strony o wymierzenie grzywny nawet jeśli organ spełnił obowiązek, zanim jeszcze przedmiotowy wniosek został do Sądu wniesiony, a uchybienie terminu wyniosło zaledwie kilka dni. Skoro bowiem z art. 54 § 2 cyt. ustawy wynika obowiązek dochowania określonego terminu, to uchybienie tej powinności mieści się w "niezastosowaniu się do obowiązków" będącym przesłanką wymierzenia grzywny na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a.

Zastosowanie tego środka nie jest obligatoryjne, ponieważ przepis art. 55 § 1 ustawy wyraźnie wskazuje, że "sąd może orzec" o wymierzeniu organowi grzywny. Oznacza to potrzebę uwzględnienia przez sąd wszystkich okoliczności sprawy, a więc między innymi przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązku, a także czas, jaki upłynął od wniesienia skargi, oraz czy przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie organowi grzywny organ ten obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu (por. T. Woś, H. Knysiak–Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 380 i nast.).

Sąd pierwszej instancji podkreślił, że organ spóźnił się z wypełnieniem ciążącego na nim obowiązku. Skarga, jak wynika z akt sprawy o sygn. II SAB/Wa 455/12, wpłynęła do organu 8 października 2012 r. (data prezentaty organu na skardze). Zatem organ, stosownie do art. 21 ustawy o dostępie do informacji publicznej, winien przekazać ją wraz z odpowiedzią na skargę i aktami administracyjnymi najpóźniej do 23 października 2012 r. Tymczasem organ wykonał swój obowiązek 8 listopada 2012 r. (data nadania na kopercie), tj. 15 dni po upływie piętnastodniowego terminu.

Stosownie do art. 154 § 6 p.p.s.a., grzywnę, o której mowa w § 1, wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 11 lutego 2013 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2012 r., przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej w roku poprzednim wyniosło 3 521,67 zł.

Sąd orzekając o wysokości grzywny wziął pod uwagę szczególny przedmiot sprawy (dostęp do informacji publicznej) oraz związany z nim skrócony termin do wykonania ciążącego na organie obowiązku przekazania skargi. Nie bez znaczenia w ocenie Sądu pozostał też fakt, że organ nie uzasadnił opóźnienia w przekazaniu skargi, poza stwierdzeniem, że było ono niewielkie.

W zażaleniu na opisane wyżej postanowienie Komendant Powiatowy Policji w Piasecznie zarzucił Sądowi pierwszej instancji naruszenie art. 55 § 1 p.p.s.a. poprzez jego zastosowanie w sytuacji, gdy skarga, odpowiedź na skargę i akta administracyjne zostały przekazane sądowi i nie było podstaw do wymierzenia grzywny organowi oraz naruszenie art. 55 § 1 w zw. z art. 54 § 2 p.p.s.a. poprzez przyjęcie, że jedyną materialną przesłanką wymierzenia grzywny jest niewypełnienie obowiązku wskazanego art. 54 § 2 w terminie określonym w tym przepisie, zaś wymierzenie grzywny organowi spełnia funkcję nie tylko represyjną, ale też prewencyjną i służy zapobieganiu naruszeniom prawa w przyszłości.

Wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i zasądzenie kosztów postępowania.

W ocenie Komendanta, okoliczność że skarga, odpowiedź na skargę i akta administracyjne zostały przekazane do Sądu, choć z opóźnieniem, nie było podstaw do wymierzenia organowi grzywny. Brzmienie art. 55 § 1 p.p.s.a. wskazuje, że niewątpliwie intencją ustawodawcy było stworzenie środka dyscyplinującego organ administracji w przypadku zawinionych naruszeń polegających na opóźnieniu w przekazywaniu skargi, a nie karanie za przekroczenie terminu jej przekazania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.

Naczelny Sąd Administracyjny podziela prezentowany w orzecznictwie pogląd, że sformułowanie zawarte w art. 55 § 1 p.p.s.a. nakazuje przyjąć, że grzywna, o jakiej mowa w powyższym przepisie ma charakter mieszany tj. dyscyplinująco - restrykcyjny. Na przyjęcie bowiem wyłącznie dyscyplinującego charakteru grzywny wskazanej w art. 55 § 1 p.p.s.a. nie pozwala dyspozycja tego przepisu w zestawieniu z art. 54 § 2 p.p.s.a. Wyłączną przesłanką materialnoprawną wymierzenia grzywny jest niewypełnienie obowiązków wymienionych w art. 54 § 2 p.p.s.a. w zw. z art. 21 pkt 1 u.d.i.p., czyli (1) nieprzekazanie przez organ skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę oraz (2) przekroczenie 15-dniowego terminu przekazania sądowi tych wszystkich dokumentów, a termin ten liczony jest od dnia doręczenia skargi organowi. Z powyższego wynika, że sam fakt przekazania skargi przed rozpoznaniem wniosku o nałożenie na organ grzywny nie może przesądzać o braku przesłanek do wymierzenia na mocy art. 55 § 1 p.p.s.a. grzywny. Podobnie, przyczyny, które spowodowały nieprzekazanie sądowi skargi w terminie, nie mają znaczenia dla możliwości wymierzenia grzywny, a mogą jedynie rzutować na jej wysokość (por. np. postanowienia NSA z 29 września 2010 r., II OZ 914/10, z 6 maja 2008 r., II OZ 400/08, oraz z 15 czerwca 2011 r., I OZ 410/11).

W sprawie bezsporne jest że organ nie przekazał skargi do Sądu wraz z odpowiedzią na skargę w terminie przewidzianym w art. 21 pkt 1 u.d.i.p.

Sąd pierwszej instancji prawidłowo wskazał na kwotę 3 521,67 zł, to jest przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w roku poprzednim zgodnie z art. 154 § 6 p.p.s.a. (por. Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 11 lutego 2013 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2012 r., M.P. poz. 89) i w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego prawidłowo ustalił wysokość grzywny.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji postanowienia.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...