III SA/Wa 3213/12

Uzasadnienie

Skarżący – R. M. złożył w dniu 18 października 2012 r. skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W.z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności prezesa zarządu za zaległości podatkowe spółki, wraz z wnioskiem o wstrzymanie jej wykonania. W uzasadnieniu podniósł, że wykonanie decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków.

Skarżący nie prowadzi, żadnej działalności gospodarczej i nie osiąga przychodów ze stosunku pracy. Wysokość zobowiązania jest natomiast znaczna bowiem wynosi 258.187 zł, odsetek za zwłokę zaś 136.847 zł. Skarżący pomimo starań nie może znaleźć zatrudnienia a ponadto jest objęty dozorem policyjnym.

Ponadto wskazał, że określone w skardze zarzuty uzasadniają wstrzymanie wykonania decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Wniosek Skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż nie został uzasadniony z punktu widzenia przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012, poz. 270 z późn. zm.), - dalej "p.p.s.a." . W myśl tego przepisu po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zarówno aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jak też aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przepis ten przyznaje zatem stronie prawo do wystąpienia z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu.

Skorzystanie z tej możliwości wiąże się jednak z obowiązkiem takiego sformułowania wniosku, by powołane w nim okoliczności wskazywały na spełnienie przynajmniej jednej z dwóch przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub niebezpieczeństwa spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

W niniejszej sprawie Skarżący podniósł, że wykonanie decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków, nie precyzując jednak jakich konkretnie. Wskazał jedynie, że nie prowadzi, żadnej działalności gospodarczej i nie osiąga przychodów ze stosunku pracy. Wysokość zobowiązania jest natomiast znaczna bowiem wynosi 258.187 zł, odsetek za zwłokę zaś 136.847 zł. Skarżący pomimo starań nie może znaleźć zatrudnienia a ponadto jest objęty dozorem policyjnym. Zdaniem Skarżącego istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że zaskarżona decyzja zostanie uchylona w wyniku uwzględnienia skargi.

Tymczasem ewentualna wadliwość zaskarżonej decyzji nie może być okolicznością przemawiającą za zasadnością wniosku o wstrzymanie jej wykonania. Niezgodność decyzji z prawem, która co do zasady będzie przedmiotem oceny Sądu w dalszym toku postępowania, jest kwestią niezależną od ochrony tymczasowej wynikającej z art. 61 § 3 p.p.s.a. W rezultacie rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu Sąd nie jest władny badać zasadności bądź też nie, wniesionej skargi, czego zdaje się spodziewać Skarżący. Stanowiłoby to swoisty "przedsąd" i wkraczanie w kompetencje zastrzeżone dla składu rozpoznającego sprawę co do istoty (por. postanowienie NSA z 16 listopada 2010 r., I FZ 432/10). Stąd też argumentacja Skarżącego dotycząca zasadności skargi nie może uzasadniać wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Jak to już wskazano wyżej podstawowymi przesłankami takiego wstrzymania jest – w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. – niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W orzecznictwie i literaturze podkreśla się, że w przepisie tym chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało zasadniczo miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, a który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu (por. postanowienia NSA: z 20 lutego 2012 r., II FZ 38/12; z 26 marca 2009 r., I FZ 53/09; zob. też B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Wolters Kluwer, 2011, s. 228). Za trudne do odwrócenia skutki uznaje się natomiast takie skutki faktyczne lub prawne, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie NSA z 13 maja 2010 r., II FZ 182/10).

Odnosząc powyższe rozważania do przedmiotowego wniosku stwierdzić należy, że Skarżący nie wykazał, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje dla nich trudne do odwrócenia skutki. Skarżący nie skonkretyzował wręcz w jakikolwiek sposób ww. trudnych do odwrócenia skutków. Z przedstawionego przez Skarżącego argumentów nie wynika aby wykonanie zaskarżonej decyzji powodowałoby trudne do odwrócenia skutki, które mogłyby mieć wpływ na jego życie lub zdrowie. Na marginesie należy wskazać, że przepisy prawa podatkowego przewidują różne ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych, o które Skarżący może występować. Skarżący w sposób ogólny powołał się na swoją sytuację finansową, co nie pozwala wystarczająco ocenić, czy zachodzi postawa do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

W tych okolicznościach Sąd, na podstawie art. 61 § 3 oraz § 5 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji