II SA/Lu 124/13
Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
2013-05-07Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Krystyna Sidor /sprawozdawca/
Wiesława Achrymowicz
Witold Falczyński /przewodniczący/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Sidor (sprawozdawca), Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz,, Protokolant Starszy referent Agnieszka Wojtas, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 maja 2013 r. sprawy ze skargi J.S. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] 2012 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.
Uzasadnienie
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego po rozpatrzeniu odwołania J. S. decyzją z dnia ...utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia ... nakazującą J. S. i M. S. rozbiórkę budynku letniskowego wybudowanego na działce nr ... w K. Gmina Z.
Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974r. Prawo budowlane (Dz.U. Nr 38, poz. 229 ze zm.), zwanej dalej "Prawo budowlane z 1974r." w związku z art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r.-Prawo budowlane (tekst. jedn. Dz.U. z 2010r., Nr 243, poz. 1623 ze zm.), zwanej dalej "Prawo budowlane z 1994r."
Organy nadzoru budowlanego ustaliły, że na działce nr ... w K., stanowiącej obecnie własność J. S. i M. S., powstał w 1994r. bez wymaganego pozwolenia na budowę, budynek letniskowy o wymiarach 4,07 x 5,14 m konstrukcji drewnianej, kryty blachą. Prawo budowlane z 1974r. w art. 28 ust. 1 stanowiło, że rozpoczęcie robót budowlanych możliwe było po uzyskaniu stosownego pozwolenia na budowę. Z zapisu art. 37 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy wynikało natomiast, że nakaz przymusowej rozbiórki obiektów wybudowanych niezgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę.
Ukształtowane orzecznictwo sądowe przyjmuje, że skutki samowoli budowlanej powstałej przed 1 stycznia 1995r. należy oceniać zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym obowiązującymi w dacie wydawania decyzji dotyczącej tej samowoli.
Działka nr ...w K. według obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej nr XI/80/04 z dnia 30 marca 2004r., położona jest na terenie upraw polowych, co wynika z zaświadczenia Burmistrza z dnia 5 maja 2011r. oraz wypisu i wyrysu planu zagospodarowania przestrzennego.
Organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu I instancji o nakazaniu rozbiórki budynku samowolnie zrealizowanego na działce nr ...w K. Podniesiony w odwołaniu J. S. argument o błędnym stwierdzeniu przez organ I instancji, iż przedmiotowy budynek był remontowany w 2005r. – organ odwoławczy uznał za nieistotny dla rozstrzygnięcia sprawy.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie złożył J. S., który wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji, jako wydanej z naruszeniem prawa po błędnym ustaleniu stanu faktycznego.
Skarżący zakwestionował ustalenie położenia budynku na działce nr ... w sytuacji, gdy sąsiedzi wskazywali na działkę nr ... oraz dowolne określenie odległości budynku od lasów państwowych. Zarzucał także niewyjaśnienie zgodności zabudowy z planem zagospodarowania obowiązującym przed wejściem w życie prawa budowlanego z 1994r., czyli w dacie zrealizowania budynku.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wnosił o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna, bowiem zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa materialnego i została wydana po ustaleniu stanu faktycznego, mającym odzwierciedlenie w dowodach w sprawie.
Bezsporne jest, że przedmiotem niniejszego postępowania była ocena legalności dokonanej w 1994r. budowy domu letniskowego na działce nr ... w K., stanowiącej obecnie własność skarżącego J. S. i M. S., do których należy także działka nr ..., co wynika z wypisu z rejestru gruntów.
Usytuowanie budynku na działce nr ..., wymiary budynku i odległość od granicy lasów potwierdza protokół oględzin dokonanych w dniu 26 października 2010r. przez organ I instancji, w obecności skarżącego, który określił także na 1994r. datę budowy domu bez pozwolenia przez rodziców, po których przejął dom w 2003r. Skarżący podpisał protokół i nie kwestionował jego treści.
Prawidłowe jest stwierdzenie organów nadzoru budowlanego obu instancji, że w stosunku do obiektów, które powstały w warunkach samowoli budowlanej przed 1 stycznia 1995r., mają zastosowanie przepisy ustawy - Prawo budowlane z 1974r. Wynika to z treści art. 103 ust. 1 i 2 ustawy Prawo budowlane z 1994r. Ustawa Prawo budowlane z 1974r. dopuszczała możliwość legalizacji samowolnie zrealizowanego obiektu pod określonymi warunkami, zaś nakaz rozbiórki był stosowany wówczas, gdy nie dało się innymi sposobami doprowadzić obiektu do stanu zgodnego z obowiązującym prawem. Jednym z powodów wskazanych w art. 37 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego z 1974r. było stwierdzenie przez terenowy organ administracji państwowej, że obiekt budowlany lub jego część znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę.
Ugruntowane orzecznictwo sądów administracyjnych w ostatnich latach przyjmuje, że porządek prawny w zakresie zagospodarowania przestrzeni budowlanej naruszony samowolnie może być przywrócony jedynie w sytuacji, gdy będzie zgodny z obecnie obowiązującym stanem prawa, a nie stanem istniejącym przed 1995r.
Oznacza to, że dokonana przed 1 stycznia 1995r. samowolna zabudowa winna być oceniana według zapisów obecnie obowiązujących przepisów o planowaniu przestrzennym.
Sąd w obecnym składzie podziela ten pogląd.
Dla terenów obejmujących m.in. działki skarżącego nr ...obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzony uchwałą Rady Miejskiej nr XI/80/04 z dnia 30 marca 2004r. W planie tym przedmiotowe działki w całości położone są na terenach upraw rolnych. W zapisach planu dla terenów oznaczonych symbolem RP nie dopuszcza się realizacji budynków letniskowych. Z powyższego wynika, że zasadnie organy administracji orzekły o nakazie rozbiórki budynku skarżącego J. S. i M. S.
Podniesione w skardze zarzuty Sąd uznaje jako niezasadne z przyczyn wyżej podanych.
Skarga jako pozbawiona uzasadnionych podstaw prawnych podlega oddaleniu.
Z tych względów na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012r., poz.270 ze zm.) orzeczono, jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Krystyna Sidor /sprawozdawca/Wiesława Achrymowicz
Witold Falczyński /przewodniczący/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Sidor (sprawozdawca), Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz,, Protokolant Starszy referent Agnieszka Wojtas, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 maja 2013 r. sprawy ze skargi J.S. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] 2012 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.
Uzasadnienie
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego po rozpatrzeniu odwołania J. S. decyzją z dnia ...utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia ... nakazującą J. S. i M. S. rozbiórkę budynku letniskowego wybudowanego na działce nr ... w K. Gmina Z.
Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974r. Prawo budowlane (Dz.U. Nr 38, poz. 229 ze zm.), zwanej dalej "Prawo budowlane z 1974r." w związku z art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r.-Prawo budowlane (tekst. jedn. Dz.U. z 2010r., Nr 243, poz. 1623 ze zm.), zwanej dalej "Prawo budowlane z 1994r."
Organy nadzoru budowlanego ustaliły, że na działce nr ... w K., stanowiącej obecnie własność J. S. i M. S., powstał w 1994r. bez wymaganego pozwolenia na budowę, budynek letniskowy o wymiarach 4,07 x 5,14 m konstrukcji drewnianej, kryty blachą. Prawo budowlane z 1974r. w art. 28 ust. 1 stanowiło, że rozpoczęcie robót budowlanych możliwe było po uzyskaniu stosownego pozwolenia na budowę. Z zapisu art. 37 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy wynikało natomiast, że nakaz przymusowej rozbiórki obiektów wybudowanych niezgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę.
Ukształtowane orzecznictwo sądowe przyjmuje, że skutki samowoli budowlanej powstałej przed 1 stycznia 1995r. należy oceniać zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym obowiązującymi w dacie wydawania decyzji dotyczącej tej samowoli.
Działka nr ...w K. według obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej nr XI/80/04 z dnia 30 marca 2004r., położona jest na terenie upraw polowych, co wynika z zaświadczenia Burmistrza z dnia 5 maja 2011r. oraz wypisu i wyrysu planu zagospodarowania przestrzennego.
Organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu I instancji o nakazaniu rozbiórki budynku samowolnie zrealizowanego na działce nr ...w K. Podniesiony w odwołaniu J. S. argument o błędnym stwierdzeniu przez organ I instancji, iż przedmiotowy budynek był remontowany w 2005r. – organ odwoławczy uznał za nieistotny dla rozstrzygnięcia sprawy.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie złożył J. S., który wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji, jako wydanej z naruszeniem prawa po błędnym ustaleniu stanu faktycznego.
Skarżący zakwestionował ustalenie położenia budynku na działce nr ... w sytuacji, gdy sąsiedzi wskazywali na działkę nr ... oraz dowolne określenie odległości budynku od lasów państwowych. Zarzucał także niewyjaśnienie zgodności zabudowy z planem zagospodarowania obowiązującym przed wejściem w życie prawa budowlanego z 1994r., czyli w dacie zrealizowania budynku.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wnosił o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna, bowiem zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa materialnego i została wydana po ustaleniu stanu faktycznego, mającym odzwierciedlenie w dowodach w sprawie.
Bezsporne jest, że przedmiotem niniejszego postępowania była ocena legalności dokonanej w 1994r. budowy domu letniskowego na działce nr ... w K., stanowiącej obecnie własność skarżącego J. S. i M. S., do których należy także działka nr ..., co wynika z wypisu z rejestru gruntów.
Usytuowanie budynku na działce nr ..., wymiary budynku i odległość od granicy lasów potwierdza protokół oględzin dokonanych w dniu 26 października 2010r. przez organ I instancji, w obecności skarżącego, który określił także na 1994r. datę budowy domu bez pozwolenia przez rodziców, po których przejął dom w 2003r. Skarżący podpisał protokół i nie kwestionował jego treści.
Prawidłowe jest stwierdzenie organów nadzoru budowlanego obu instancji, że w stosunku do obiektów, które powstały w warunkach samowoli budowlanej przed 1 stycznia 1995r., mają zastosowanie przepisy ustawy - Prawo budowlane z 1974r. Wynika to z treści art. 103 ust. 1 i 2 ustawy Prawo budowlane z 1994r. Ustawa Prawo budowlane z 1974r. dopuszczała możliwość legalizacji samowolnie zrealizowanego obiektu pod określonymi warunkami, zaś nakaz rozbiórki był stosowany wówczas, gdy nie dało się innymi sposobami doprowadzić obiektu do stanu zgodnego z obowiązującym prawem. Jednym z powodów wskazanych w art. 37 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego z 1974r. było stwierdzenie przez terenowy organ administracji państwowej, że obiekt budowlany lub jego część znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę.
Ugruntowane orzecznictwo sądów administracyjnych w ostatnich latach przyjmuje, że porządek prawny w zakresie zagospodarowania przestrzeni budowlanej naruszony samowolnie może być przywrócony jedynie w sytuacji, gdy będzie zgodny z obecnie obowiązującym stanem prawa, a nie stanem istniejącym przed 1995r.
Oznacza to, że dokonana przed 1 stycznia 1995r. samowolna zabudowa winna być oceniana według zapisów obecnie obowiązujących przepisów o planowaniu przestrzennym.
Sąd w obecnym składzie podziela ten pogląd.
Dla terenów obejmujących m.in. działki skarżącego nr ...obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzony uchwałą Rady Miejskiej nr XI/80/04 z dnia 30 marca 2004r. W planie tym przedmiotowe działki w całości położone są na terenach upraw rolnych. W zapisach planu dla terenów oznaczonych symbolem RP nie dopuszcza się realizacji budynków letniskowych. Z powyższego wynika, że zasadnie organy administracji orzekły o nakazie rozbiórki budynku skarżącego J. S. i M. S.
Podniesione w skardze zarzuty Sąd uznaje jako niezasadne z przyczyn wyżej podanych.
Skarga jako pozbawiona uzasadnionych podstaw prawnych podlega oddaleniu.
Z tych względów na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012r., poz.270 ze zm.) orzeczono, jak w sentencji.
