I SA/Gd 92/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
2013-05-13Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Irena Wesołowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 13 maja 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Irena Wesołowska po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2013 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi "A" sp. z o.o. z siedzibą w C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 30 listopada 2012 r., [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące 2006 roku p o s t a n a w i a: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
W piśmie z dnia 30 stycznia 2013 r. "A" sp. z o.o. z siedzibą w C. (dalej w skrócie zwana Spółką) złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, że znajduje się obecnie w bardzo trudnej sytuacji finansowej i nie posiada wystarczających środków na jednorazową zapłatę zaległości podatkowej określonej zaskarżoną decyzją, a przymusowa egzekucja świadczenia doprowadzi do likwidacji działalności.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności należy wskazać, że podstawą prawną rozpoznania wskazanego wniosku jest przepis art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 poz. 270) – dalej w skrócie zwana p.p.s.a. stanowiący, że wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Zaskarżona decyzja jest zatem wykonalna i mimo zaskarżenia do sądu może stać się przedmiotem postępowania egzekucyjnego. Wyjątek od tej zasady statuuje art. 61 § 3 p.p.s.a., w myśl którego w przypadku, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Rozstrzygając zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a. Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwa przy rozpoznawaniu przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody należy w szczególności przyjąć, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
W ocenie Sądu wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji jest zasadny.
Wprawdzie świadczenie pieniężne, wokół spełnienia którego toczy się spór w niniejszej sprawie jest z natury rzeczy świadczeniem odwracalnym, jednakże rozważając skutki zapłaty należności, należało mieć na uwadze jego wysokość, która w rozpoznawanej sprawie znacznie przekracza wartość majątku skarżącej.
Z analizy dokumentacji załączonej do wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że Spółka nie dysponuje żadnymi oszczędnościami zgromadzonymi na rachunkach bankowych, albowiem wszelkie środki są przeznaczane na spłatę bieżących zobowiązań. Skarżąca posiada wprawdzie aktywa obrotowe o wartości ponad 2 mln złotych, na które składają się zapasy i należności krótkoterminowe, niemniej jednak należy zauważyć, że zobowiązania Spółki wynoszą ponad 8 mln złotych, w tym blisko siedmiomilionowa kwota to zobowiązania publicznoprawne, co do których prowadzone jest postępowanie egzekucyjne.
Mając na względzie powyższe ustalenia stwierdzić należy, że potencjalna konieczność zapłaty należności wynikającej z zaskarżonej decyzji (należności głównej wraz z odsetkami) mogłaby doprowadzić do następstw trudnych do odwrócenia, gdyż nie sposób nie zauważyć, iż wysokość zobowiązania w stosunku do możliwości finansowych strony jest ogromna i ewentualna egzekucja należności może wywołać utratę płynności finansowej skarżącej, a w konsekwencji prowadzić do ogłoszenia upadłości Spółki. W takiej sytuacji odtworzenie masy majątkowej może stać się niemożliwe.
Reasumując Sąd uznaje, iż realizacja zaskarżonej decyzji w kontekście stwierdzonych okoliczności faktycznych mogłaby spowodować poważne konsekwencje finansowe w majątku strony, a tym samym mogła być uznana za okoliczność powodującą powstanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z powyższych względów, na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Irena Wesołowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 13 maja 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Irena Wesołowska po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2013 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi "A" sp. z o.o. z siedzibą w C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 30 listopada 2012 r., [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące 2006 roku p o s t a n a w i a: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
W piśmie z dnia 30 stycznia 2013 r. "A" sp. z o.o. z siedzibą w C. (dalej w skrócie zwana Spółką) złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, że znajduje się obecnie w bardzo trudnej sytuacji finansowej i nie posiada wystarczających środków na jednorazową zapłatę zaległości podatkowej określonej zaskarżoną decyzją, a przymusowa egzekucja świadczenia doprowadzi do likwidacji działalności.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności należy wskazać, że podstawą prawną rozpoznania wskazanego wniosku jest przepis art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 poz. 270) – dalej w skrócie zwana p.p.s.a. stanowiący, że wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Zaskarżona decyzja jest zatem wykonalna i mimo zaskarżenia do sądu może stać się przedmiotem postępowania egzekucyjnego. Wyjątek od tej zasady statuuje art. 61 § 3 p.p.s.a., w myśl którego w przypadku, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Rozstrzygając zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a. Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwa przy rozpoznawaniu przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody należy w szczególności przyjąć, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
W ocenie Sądu wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji jest zasadny.
Wprawdzie świadczenie pieniężne, wokół spełnienia którego toczy się spór w niniejszej sprawie jest z natury rzeczy świadczeniem odwracalnym, jednakże rozważając skutki zapłaty należności, należało mieć na uwadze jego wysokość, która w rozpoznawanej sprawie znacznie przekracza wartość majątku skarżącej.
Z analizy dokumentacji załączonej do wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że Spółka nie dysponuje żadnymi oszczędnościami zgromadzonymi na rachunkach bankowych, albowiem wszelkie środki są przeznaczane na spłatę bieżących zobowiązań. Skarżąca posiada wprawdzie aktywa obrotowe o wartości ponad 2 mln złotych, na które składają się zapasy i należności krótkoterminowe, niemniej jednak należy zauważyć, że zobowiązania Spółki wynoszą ponad 8 mln złotych, w tym blisko siedmiomilionowa kwota to zobowiązania publicznoprawne, co do których prowadzone jest postępowanie egzekucyjne.
Mając na względzie powyższe ustalenia stwierdzić należy, że potencjalna konieczność zapłaty należności wynikającej z zaskarżonej decyzji (należności głównej wraz z odsetkami) mogłaby doprowadzić do następstw trudnych do odwrócenia, gdyż nie sposób nie zauważyć, iż wysokość zobowiązania w stosunku do możliwości finansowych strony jest ogromna i ewentualna egzekucja należności może wywołać utratę płynności finansowej skarżącej, a w konsekwencji prowadzić do ogłoszenia upadłości Spółki. W takiej sytuacji odtworzenie masy majątkowej może stać się niemożliwe.
Reasumując Sąd uznaje, iż realizacja zaskarżonej decyzji w kontekście stwierdzonych okoliczności faktycznych mogłaby spowodować poważne konsekwencje finansowe w majątku strony, a tym samym mogła być uznana za okoliczność powodującą powstanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z powyższych względów, na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji.
