II SAB/Gl 59/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
2013-05-20Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Iwona Bogucka /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Bogucka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej S. U. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 lutego 2013 r., sygn. akt II SAB/Gl 59/12 w sprawie ze skargi S. U. na bezczynność Prezydenta Miasta Z. w przedmiocie niewydania dokumentu o powrocie do nazwiska noszonego przed zawarciem związku małżeńskiego postanawia odrzucić skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 8 lutego 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny
w Gliwicach oddalił skargę S. U. (posługującej się poprzednio nazwiskiem K.) na bezczynność Prezydenta Miasta Z. w przedmiocie niewydania dokumentu o powrocie do nazwiska noszonego przed zawarciem związku małżeńskiego. W ustawowym terminie do wniesienia środka odwoławczego, tj. w dniu 29 kwietnia 2013 r. skarżąca nadała pismo procesowe z dnia 24 kwietnia 2013 r., w którym zawarty został wniosek o uzupełnienie powyższego orzeczenia. Jednocześnie strona wniosła o potraktowanie tego pisma jako "środka zaskarżenia od wyroku z dnia 8 lutego 2013 r.", przy czym pismo to zostało przez nią podpisane osobiście.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności zauważyć należy, że w rozpoznawanej sprawie S. U. złożyła w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach pismo procesowe z dnia 24 kwietnia 2013 r., w którym wyraźnie wskazała, że intencją jej było między innymi wniesienie środka odwoławczego od wyroku z dnia 8 lutego 2013 r. Natomiast art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm. – zwanej dalej p.p.s.a.) stanowi, że od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Skoro zatem w niniejszym postępowaniu Sąd wyrokiem z dnia 8 lutego 2013 r. oddalił skargę S. U., a brak jest przepisu szczególnego dotyczącego tego zagadnienia, stronie przysługuje środek odwoławczy w postaci skargi kasacyjnej. W tym miejscu należy jednak podkreślić, że stosownie do art. 175 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego bądź też w określonych wypadkach przez rzecznika patentowego lub doradcę podatkowego. Tego rodzaju środek zaskarżenia może również sporządzić sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Pastwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem (art. 175 § 2 p.p.s.a.). Z kolei zgodnie z brzmieniem przepisu art. 178 wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Z powyższego wynika, że nie może sporządzić skargi kasacyjnej osobiście strona nienależąca do kręgu osób wymienionych
w art. 175 p.p.s.a. Konieczność sporządzenia skargi kasacyjnej przez profesjonalistę podyktowana jest wysokimi wymogami formalnymi stawianymi temu pismu procesowemu przez przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W rozpoznawanej sprawie skarżąca nadesłała pismo z dnia 24 kwietnia 2013 r. przez nią podpisane niebędąc osobą, o której mowa w art. 175 p.p.s.a. Z uwagi na końcową treść tego pisma należało potraktować je również jako osobistą skargę kasacyjną, przy czym w związku z powyższymi wyjaśnieniami Sąd uznał, że stanowi ono środek zaskarżenia, który należy uznać za niedopuszczalny.
Na marginesie Sąd informuje skarżącą, że wniosek o uzupełnienie wyroku
z dnia 8 lutego 2013 r., zawarty w piśmie procesowym z dnia 24 kwietnia 2013 r., zostanie osobno rozpoznany.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 178 p.p.s.a. postanowiono jak
w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Iwona Bogucka /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Bogucka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej S. U. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 lutego 2013 r., sygn. akt II SAB/Gl 59/12 w sprawie ze skargi S. U. na bezczynność Prezydenta Miasta Z. w przedmiocie niewydania dokumentu o powrocie do nazwiska noszonego przed zawarciem związku małżeńskiego postanawia odrzucić skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 8 lutego 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny
w Gliwicach oddalił skargę S. U. (posługującej się poprzednio nazwiskiem K.) na bezczynność Prezydenta Miasta Z. w przedmiocie niewydania dokumentu o powrocie do nazwiska noszonego przed zawarciem związku małżeńskiego. W ustawowym terminie do wniesienia środka odwoławczego, tj. w dniu 29 kwietnia 2013 r. skarżąca nadała pismo procesowe z dnia 24 kwietnia 2013 r., w którym zawarty został wniosek o uzupełnienie powyższego orzeczenia. Jednocześnie strona wniosła o potraktowanie tego pisma jako "środka zaskarżenia od wyroku z dnia 8 lutego 2013 r.", przy czym pismo to zostało przez nią podpisane osobiście.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności zauważyć należy, że w rozpoznawanej sprawie S. U. złożyła w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach pismo procesowe z dnia 24 kwietnia 2013 r., w którym wyraźnie wskazała, że intencją jej było między innymi wniesienie środka odwoławczego od wyroku z dnia 8 lutego 2013 r. Natomiast art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm. – zwanej dalej p.p.s.a.) stanowi, że od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Skoro zatem w niniejszym postępowaniu Sąd wyrokiem z dnia 8 lutego 2013 r. oddalił skargę S. U., a brak jest przepisu szczególnego dotyczącego tego zagadnienia, stronie przysługuje środek odwoławczy w postaci skargi kasacyjnej. W tym miejscu należy jednak podkreślić, że stosownie do art. 175 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego bądź też w określonych wypadkach przez rzecznika patentowego lub doradcę podatkowego. Tego rodzaju środek zaskarżenia może również sporządzić sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Pastwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem (art. 175 § 2 p.p.s.a.). Z kolei zgodnie z brzmieniem przepisu art. 178 wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Z powyższego wynika, że nie może sporządzić skargi kasacyjnej osobiście strona nienależąca do kręgu osób wymienionych
w art. 175 p.p.s.a. Konieczność sporządzenia skargi kasacyjnej przez profesjonalistę podyktowana jest wysokimi wymogami formalnymi stawianymi temu pismu procesowemu przez przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W rozpoznawanej sprawie skarżąca nadesłała pismo z dnia 24 kwietnia 2013 r. przez nią podpisane niebędąc osobą, o której mowa w art. 175 p.p.s.a. Z uwagi na końcową treść tego pisma należało potraktować je również jako osobistą skargę kasacyjną, przy czym w związku z powyższymi wyjaśnieniami Sąd uznał, że stanowi ono środek zaskarżenia, który należy uznać za niedopuszczalny.
Na marginesie Sąd informuje skarżącą, że wniosek o uzupełnienie wyroku
z dnia 8 lutego 2013 r., zawarty w piśmie procesowym z dnia 24 kwietnia 2013 r., zostanie osobno rozpoznany.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 178 p.p.s.a. postanowiono jak
w sentencji.
