I GZ 206/14

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Sz. postanowieniem z dnia 15 maja 2014 r. o sygn. akt I SA/Sz 129/14 na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a. odmówił A. J. wstrzymania wykonania decyzji Dyrektora Izby Celnej w Sz. z dnia [...] listopada 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego.

Sąd I instancji uznał, że skarżąca nie wykazała okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania decyzji Dyrektora Izby Celnej w Sz. z dnia [...] listopada 2013 r., ponieważ w żaden sposób nie uprawdopodobniła przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a., a sam fakt wystawienia tytułu wykonawczego z dnia [...] stycznia 2014 r. na kwotę 21.846 zł tytułem nieuiszczonego podatku akcyzowego nie skutkował automatycznym zastosowaniem klauzuli ochrony tymczasowej.

W zażaleniu wniesionym do Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) w dniu [...] maja 2014 r. A. J. domagała się uchylenia postanowienia WSA w Sz. z dnia [...] maja 2014 r. i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania temu Sądowi. Argumentowała, że nie pozostaje w stosunku zatrudnienia, a jej małżonek prowadzi działalność rolniczą jako właściciel 1,60 ha gruntów rolnych, obsianych pszenicą i tytułem dopłat do tych gruntów otrzymuje 2000 zł rocznie. W bieżącym roku mąż wnioskodawczyni rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie myjni samoobsługowej, zaciągnąwszy 300.000 zł kredytu na tę działalność. Skarżąca podała, że ma dwoje uczących się dzieci – starszego syna A., uczęszczającego do I klasy szkoły ogólnokształcącej i młodszego syna K., uczęszczającego do publicznej szkoły podstawowej. Wskazała ponadto, że nie ciąży na niej obowiązek składania rocznego zeznania podatkowego, ponieważ jest ubezpieczona w KRUS i nie jest, jak błędnie przyjął WSA, osobą majętną, gdyż nabyty wewnątrzwspólnotowo samochód osobowy marki [...] jako ciężarowy, wykorzystywała w działalności rolniczej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

NSA wyjaśnia na wstępie, że sprostował oczywistą omyłkę pisarską w rubrum postanowienia WSA w Sz. z dnia 15 maja 2014 r. przez zastąpienie błędnie podanego numeru zaskarżonej decyzji w wierszu 10 od góry – "[...]", numerem prawidłowym: "[...]". Zaistniała omyłka wymagała sprostowania i dlatego NSA na podstawie art. 156 § 3 w zw. z art. 166 p.p.s.a. postanowił jak w punkcie 1. sentencji.

Zażalenie nie jest zasadne.

Zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1 tego przepisu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (...).

Jak zatem wynika z treści cytowanego przepisu przesłankami do wstrzymania wykonania decyzji przez sąd są niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, przy czym zaznaczyć należy, iż szkoda nie musi mieć charakteru materialnego, natomiast trudne do odwrócenia skutki to skutki faktyczne lub prawne, które raz zaistniałe spowodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, a powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po długim czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków.

WSA w Sz. odmówił A. J. udzielenia ochrony tymczasowej. Ocenę tę NSA podziela, ponieważ wnioskodawczyni nie uprawdopodobniła należycie przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 p.p.s.a. Wyjaśnić należy, że powołanie się na wskazaną w tytule wykonawczym kwotę zobowiązania podatkowego podlegającego egzekucji, nie stanowi samo z siebie okoliczności przemawiającej za wstrzymaniem wykonania decyzji, a jak trafnie podał Sąd I instancji skarżąca może kwestionować tytułu wykonawczy na drodze prawnej. Skoro skarżąca nawet nie próbowała wykazać w jaki sposób egzekucja kwoty ponad 20.000 zł wpłynie na jej sytuację i jakie to trudne do odwrócenia skutki spowoduje lub jaką szkodę wyrządzi, to Sąd zasadnie nie uwzględnił wniosku. Nie jest to bowiem oczywiste.

Podkreślenia wymaga, że niezależnie od statusu majątkowego skarżącej, czyli uznania, że jest ona osobą majętną lub nie i braku obowiązku składania rocznego zeznania podatkowego istotne dla wstrzymania wykonania decyzji jest precyzyjne, jak i przekonujące uprawdopodobnienie, że sytuacja w której znalazła się skarżąca może spowodować znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki w zakresie egzekwowanej kwoty określonej decyzją. Stąd WSA w Sz. zasadnie poczynił sugestię, że gdyby skarżąca przedłożyła dokumenty źródłowe obrazujące jej faktyczną sytuację, to ich analiza umożliwiłaby dokonanie pełnej oceny przesłanek wymienionych w treści art. 61 § 3 p.p.s.a., i tak należy uzasadnienie kontrolowanego postanowienia odczytywać. W żadnym razie WSA nie wymagał przedłożenia określonych dokumentów, jak to sugeruje skarżąca.

Opisując swoją sytuację skarżąca podała w pierwotnym wniosku, a także w zażaleniu do NSA zaledwie kilka ogólnych informacji, że ma dwoje uczących się dzieci, męża, który rozpoczął działalność gospodarczą i zaciągnął na ten cel kredyt w wysokości 300.000 zł oraz jest rolnikiem, otrzymującym rocznie 2000 zł tytułem dopłat, natomiast ona sama nie pozostaje w stosunku zatrudnienia. Wskazane oświadczenia nie mogły stanowić dla sądu kasacyjnego podstawy do podważenia oceny dokonanej przez WSA w Sz. w tej sprawie, a to przede wszystkim dlatego, że nie zostały one osadzone w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a.

Z wymienionych powodów oraz na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. NSA postanowił jak w punkcie 2. sentencji.