I SA/Gd 315/13

Uzasadnienie

M. N. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia z dnia 20 grudnia 2012 r. utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 16 lipca 2012 r. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia na terenie kraju samochodu osobowego.

W złożonej skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że kwota określonego zobowiązania podatkowego stanowi znaczną sumę pieniędzy, a w razie jej wykonania zostanie powiększona o odsetki oraz koszty egzekucyjne.

Skarżący wskazał ponadto, że wskutek ogólnego kryzysu gospodarczego został zmuszony w dniu 25 kwietnia 2012 r. zawiesić swoją działalność gospodarczą. Wyegzekwowanie zaległości określonej w decyzji, w obecnej sytuacji finansowej skarżącego, spowoduje, że ponowne podjęcie działalności gospodarczej będzie niezwykle utrudnione, a być może nawet definitywnie zakończy działalność gospodarczą skarżącego.

M. N. utrzymuje obecnie siebie oraz najbliższych członków rodziny, w tym dwóch niepełnoletnich synów, z zebranych w trakcie prosperity jego działalności gospodarczej oszczędności. Skarżący podkreśla jednak, że środki finansowe zebrane w trakcie prowadzenia działalności są na wyczerpaniu. Nałożenie na skarżącego obowiązku uiszczenia kosztów sądowych doprowadzi zatem do ostatecznego zużytkowania posiadanych przez niego środków finansowych, co w konsekwencji odbije się negatywnie nie tylko na sferze zawodowej skarżącego, ale także na rozwoju niepełnoletnich członków jego najbliższej rodziny.

Powyższe okoliczności, w ocenie skarżącego, niewątpliwie uznać należy za trudne do odwrócenia skutki wykonania zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270) – dalej p.p.s.a, Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości

lub w części aktu lub czynności jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (...).

Podkreślić należy, że przepis art. 61 p.p.s.a. wskazuje na szkodę (majątkową, bądź niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, a który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony innym przedmiotem, zaś jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004 roku, GZ 138/2004).

Sąd w pełni podziela pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, który

w postanowieniu z dnia 7 kwietnia 2005 roku wydanym w sprawie sygn. akt

II OZ 201/2005 wskazał, iż wnioskujący musi dokładnie przytoczyć okoliczności, które przemawiają za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.

Od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody

i negatywnych skutków zależy orzeczenie Sądu, które także musi dokładnie wskazywać przyczyny wstrzymania lub odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji

lub aktu.

W ocenie Sądu strona skarżąca nie wykazała, że istotnie zaistniały okoliczności świadczące o możliwości wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Wnioskodawca ograniczył się bowiem wyłącznie do złożenia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, bez przytaczania konkretnych i wiarygodnych okoliczności uzasadniających celowość wydania takiego rozstrzygnięcia przez Sąd. Tymczasem do oceny zasadności wniosku konieczne jest dysponowanie aktualnymi danymi o stanie majątkowym wnioskodawcy. Zweryfikowanie przez Sąd tego, czy wykonanie decyzji odbędzie się z uszczerbkiem dla majątku wnioskodawcy, prowadząc do powstania znacznej szkody, bądź powodując trudne do odwrócenia skutki musi się odbywać

z uwzględnieniem szczegółowych informacji o jego sytuacji majątkowej, rodzinnej, wysokości uzyskiwanych dochodów, posiadanych oszczędnościach, czy ponoszonych wydatkach.

Sąd stwierdził jednocześnie, że brak jest w aktach sprawy, za wyjątkiem zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w 2012 r., innych danych wskazujących na aktualną sytuację majątkową podatnika. Skarżący w niniejszej sprawie wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy uzasadniając go faktem, że od marca 2012 r. pozostaje bez pracy, nie posiada żadnych dochodów, nie jest właścicielem żadnych nieruchomości, nie posiada oszczędności ani wartościowych przedmiotów i utrzymuje się dzięki pomocy finansowej bliskich.

Do powyższego wniosku nie załączono żadnych dokumentów źródłowych dokumentujących stan majątkowy wnioskodawcy dlatego zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 13 marca 2013 r. wezwano skarżącego do przedłożenia dokumentów wymienionych w pkt od a) do l) oraz dotyczących sytuacji majątkowej jego małżonki.

W odpowiedzi na wezwanie skarżący przedłożył dodatkowe oświadczenie z dnia 8 kwietnia 2013 r., w którym wskazał, że obecnie uzyskuje dochody, pracując dorywczo jako kierowca ciężarówki za granicą, dochód uzyskany przez niego w 2012 r. z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wyniósł 5.537 zł, nie posiada dokumentów księgowych za 2012 r. dotyczących zawieszonej przez niego działalności gospodarczej, obecnie zamieszkuje u matki, która pomaga mu finansowo, urząd celny prowadzi przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne i w związku z tym zajął mu konto służbowe, nie posiada żadnych wierzytelności z jakiegokolwiek tytułu, nie są na niego zarejestrowane żadne samochody, nie pozostaje z małżonką we wspólnym gospodarstwie domowym i dlatego jej sytuacja majątkowa nie jest mu znana, nie otrzymuje alimentów na dzieci ani z żadnego innego tytułu. Do powyższego oświadczenia wnioskodawca załączył jedynie swoje zeznanie podatkowe za 2012 r. (PIT-36), w którym wykazał dochód z działalności gospodarczej w kwocie 5.537,27 zł (przy przychodzie w wysokości 14.252,04 zł i kosztach jego uzyskania w kwocie 8.714,77 zł).

Po analizie zgromadzonego materiału dowodowego ustalono, że wnioskodawca nie przedłożył wszystkich wymaganych dokumentów, które pozwoliłyby na dokonanie pełnej i rzetelnej oceny jego sytuacji finansowej.

Nadto przedłożony materiał dowodowy zawiera oczywiste sprzeczności co do ilości osób pozostających z wnioskodawcą we wspólnym gospodarstwie domowym a także co do środków wydatkowanych na utrzymanie.

W uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, wnioskodawca podał bowiem, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym jedynie z dwojgiem małoletnich dzieci, wskazując jednocześnie, że utrzymuje siebie i synów z oszczędności zebranych w trakcie prowadzonej działalności. Natomiast we wniosku o przyznanie prawa pomocy wyjaśnił, że nie posiada żadnych własnych dochodów ani oszczędności, z których mógłby siebie i dzieci utrzymać. Dla wyjaśnienia tej kwestii podał jedynie ogólnie, że korzysta z pomocy osób mu bliskich, których nie wskazał.

W oświadczeniu dodatkowym nadesłanym na wezwanie referendarza sądowego wnioskodawca zmodyfikował swoje poprzednie oświadczenie, podając, że obecnie zamieszkuje u matki, która pomaga mu finansowo. Nie wyjaśnił jednak, czy zamieszkuje tam razem z dziećmi, czy też przebywają one pod opieką i na utrzymaniu jego małżonki. Nadto oświadczył, że nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego z małżonką i nie jest mu znana jej sytuacja majątkowa. Uchylił się tym samym od przedłożenia jakichkolwiek informacji o sytuacji finansowej swojej małżonki i przedłożenia dokumentów na tę okoliczność, tj. w przedmiocie wysokości dochodów małżonki, jej zasobów finansowych i posiadanych przez nią składników majątku, jednakże, co należy podkreślić, nie przedłożył stosownego dokumentu na okoliczność orzeczenia separacji pomiędzy małżonkami.

Podkreślenia wymaga, że choć w dodatkowym oświadczeniu z dnia 8 kwietnia 2013 r. wnioskodawca stwierdził, że obecnie uzyskuje już dochody, pracując za granicą, to nie podał ich wysokości ani nie przedłożył żadnego dokumentu ją obrazującego. Podobnie jak nie określił wielkości i częstotliwości pomocy finansowej otrzymywanej od matki.

Nadto choć wnioskodawca przyznał w ww. oświadczeniu, że posiada "konto służbowe" – można się jedynie domyślać, że chodzi o rachunek związany z prowadzoną wcześniej działalnością gospodarczą (zawieszoną zgodnie z danymi z CEIDG w dniu 25 kwietnia 2012 r.) – to wbrew wyraźnemu wezwaniu nie przedłożył wyciągów z tego rachunku. Tym samym nie zostało wyjaśnione, czy aktualnie znajdują się na nim jakieś środki pieniężne, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości, nie można też przeanalizować wysokości ewentualnych wpływów księgowanych na tym rachunku w okresie ostatnich trzech miesięcy, ani określić wysokości i rodzaju czynionych za jego pośrednictwem wydatków.

W konsekwencji przyjąć należało, że wnioskodawca uniemożliwił weryfikację złożonego oświadczenia zarówno w przedmiocie wysokości osiąganych miesięcznie dochodów, jak i w przedmiocie braku zasobów pieniężnych.

Podkreślenia wymaga, że wnioskodawca uchylił się również od przedstawienia jakichkolwiek dokumentów obrazujących wysokość ponoszonych przez niego kosztów utrzymania, takich jak opłaty za czynsz, energię elektryczną, gaz doprowadzanie wody i odprowadzanie ścieków, wywóz odpadów, itp.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że nieznana jest zarówno wysokość aktualnych dochodów osiąganych przez skarżącego, jak i ponoszonych przez niego koniecznych wydatków.

Nadto budzi uzasadnione wątpliwości w kontekście oświadczeń wnioskodawcy, na czyim utrzymaniu znajdują się jego małoletnie dzieci, skoro skarżący, jak twierdzi, pracuje za granicą, nie prowadzi gospodarstwa domowego wspólnie z małżonką, nie interesuje się jej sytuacją finansową i nie płaci (ani nie otrzymuje) alimentów.

Takie postępowanie wnioskodawcy, polegające na uchylaniu się od obowiązku podania informacji dotyczących jego stanu majątkowego i dochodów, skutkuje niewyjaśnieniem istotnych wątpliwości dotyczących jego rzeczywistych możliwości płatniczych, uniemożliwiając tym samym Sądowi dokonanie oceny faktycznego wpływu wykonania przedmiotowej decyzji na prowadzoną przez niego działalność gospodarczą oraz osobistą sytuację majątkową.

Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku,

na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.