I OZ 509/13

Uzasadnienie

Postanowieniem zawartym w pkt 3 wyroku z dnia 25 marca 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 53/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zasądził od Głównego Inspektora Pracy na rzecz Zakładowej Organizacji Związkowej OZZ Pracowników Bloku Operacyjnego Anestezjologii i Intensywnej Terapii przy Samodzielnym Szpitalu Klinicznym nr [...] w Z. kwotę 240 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Jako podstawę prawną Sąd podał art. 200 oraz 205 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz.270).

Na to postanowienie zażalenie złożył Główny Inspektor Pracy zarzucając naruszenie wskazanych wyżej przepisów i podnosząc, że określają one wyłącznie ogólną zasadę przyznawania stronie kosztów postępowania, natomiast nie rozstrzygają samodzielnie o sposobie ustalenia wysokości kosztów. Skarżący zarzucił, że Sąd powinien wskazać konkretny przepis rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349), to jest § 2 ust. 1 oraz § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c.

Ponadto wskazano, że do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Zakładowa Organizacja Związkowa OZZ Pracowników Bloku Operacyjnego Anestezjologii i Intensywnej Terapii przy Samodzielnym Szpitalu Klinicznym nr [...] w Z. złożyła 28 skarg, które miały tożsamy charakter, zatem zasądzanie w każdej z tych spraw wynagrodzenia pełnomocnika nie powinno być zaliczone do niezbędnych kosztów postępowania strony zastępowanej przez radcę prawnego. Zdaniem Głównego Inspektora Pracy Sąd zasądzając kwotę wynagrodzenia pełnomocnika powinien wziąć pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład jego pracy w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Wskazano, że w niniejszej sprawie pełnomocnik nie sporządzał żadnego pisma procesowego i uczestniczył w jednej rozprawie, na której rozpoznano kilkanaście tożsamych przedmiotowo skarg.

W odpowiedzi na zażalenie Zakładowa Organizacja Związkowa OZZ Pracowników Bloku Operacyjnego Anestezjologii i Intensywnej Terapii przy Samodzielnym Szpitalu Klinicznym nr [...] w Z. wniosła o jego oddalenie oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa radcowskiego według norm przepisanych za postępowanie zażaleniowe.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

kwestię kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego przed sądami administracyjnymi reguluje § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349), który stanowi, że stawki minimalne przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji wynoszą w innej sprawie 240 zł.

W niniejszej sprawie, jak wynika z jej akt, radca prawny B. W. brał udział w rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w dniu 25 marca 2013 r. zakończonej wyrokiem wydanym w tymże dniu, którym w pkt 1 uchylono postanowienie Głównego Inspektora Pracy z dnia [...] października 2012 r., nr [...], zaś w pkt 3 zasądzono od Głównego Inspektora Pracy na rzecz Zakładowej Organizacji Związkowej OZZ Pracowników Bloku Operacyjnego Anestezjologii i Intensywnej Terapii przy Samodzielnym Szpitalu Klinicznym nr [...] w Z. kwotę 240 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Jak z powyższego wynika, zwrotu kosztów postępowania dokonano na podstawie § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c powołanego rozporządzenia.

Uznać zatem należy, że wydane postanowienie o zwrocie kosztów postępowania zawarte w pkt 3 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2013 r. nie narusza prawa.

Jednocześnie, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie zasługują na uwzględnienie zarzuty niniejszego zażalenia, że podstawą do skutecznego domagania się uchylenia postanowienia o kosztach jest okoliczność, iż Sąd pierwszej instancji nie powołał w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia konkretnego przepisu rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r., to jest § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c, a przytoczył jedynie art. 200 i art. 205 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W istocie, Sąd powinien powołać się na przepis rozporządzenia, jednakże powstałe uchybienie nie ma wpływu na zasadność podjętego rozstrzygnięcia, gdyż – co już wspomniano powyżej – koszty postępowania zostały obliczone prawidłowo.

Nie jest także zasadny zarzut zażalenia, że skoro 28 skarg skarżącej Organizacji Związkowej ma tożsamy charakter, to zasądzanie w każdej z tych spraw wynagrodzenia dla pełnomocnika nie powinno być zaliczone do niezbędnych kosztów postępowania strony zastępowanej przez radcę prawnego. Zauważyć bowiem należy, że każda ze złożonych skarg dotyczyła innego postanowienia, a zatem innej sprawy, choć rodzajowo podobnej. Wobec tego w każdej z tych spraw należało przyznać radcy prawnemu oddzielne wynagrodzenie na podstawie powołanych wyżej przepisów.

Wobec tego stwierdzić należy, że postanowienie o zwrocie kosztów postępowania zawarte w pkt 3 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2013 r. nie narusza przepisów obowiązującego prawa.

Nie zasądzono kosztów postępowania zażaleniowego, gdyż takie stronie nie przysługują.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił, jak w sentencji.