II SAB/Rz 68/13

Uzasadnienie

Fundacja [...] z siedzibą w L. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na nierozpatrzenie przez Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych [...] (dalej zwanego Dyrektorem RDLP) zażalenia na nieudostępnienie przez Nadleśniczego Nadleśnictwa [...] informacji publicznej i informacji o środowisku.

W skardze podano, że 28 stycznia 2013 r. Fundacja złożyła wniosek do Nadleśniczego Nadleśnictwa [...] o udostępnienie informacji publicznej. Dnia 8 lutego 2013 r. otrzymała odpowiedź, że żądana informacja udostępniona została w Biuletynie Informacji Publicznej, co jednak – zdaniem strony - odpowiada prawdzie tylko w części tj. dotyczącej okresu 2011-2012. W związku z powyższym, 28 kwietnia 2013 r. Fundacja złożyła do Dyrektora RDLP [...] zażalenie na brak udostępnienia żądanej informacji. Organ ten uznał jednak, że nie ma podstaw do rozpatrzenia tego środka w trybie przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), zwanej dalej "K.p.a.", bowiem zgodnie z art. 16 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.), określanej następnie jako "u.d.i.p." przepisy K.p.a. stosuje się tylko do wydanych decyzji, a nie do innych elementów postępowań.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor RDLP wniósł o jej odrzucenie, względnie oddalenie. Uzasadniając stanowisko w zakresie odrzucenia skargi Dyrektor podniósł, że rozstrzygnięcie podjęte w trybie art. 37 K.p.a. nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego, a wniesienie zażalenia na podstawie tego przepisu jest wyłącznie warunkiem formalnym wystąpienia przez osobę zainteresowaną ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność organu I instancji. Skoro więc postanowienie przewidziane w art. 37 § 2 K.p.a. nie mieści się w kategorii postanowień wymienionych w art. 3 § 2 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), zwanej w dalszej części P.p.s.a., do których odwołuje się pkt 8 tego paragrafu, to nie służy od niego skarga do sądu administracyjnego. Dyrektor RDLP podniósł nadto, że w niniejszej sprawie nie występowała podstawa prawna do wydania żądanego przez stronę skarżącą rozstrzygnięcia, jako że w sprawie nie znajdował zastosowania art. 37 K.p.a. Nie przewidują tego bowiem tak regulacje u.d.i.p, jak i ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 198, poz. 1227 z późn. zm.). Powyższe akty dopuszczają bowiem stosowanie K.p.a. w pełnym zakresie wyłącznie do decyzji administracyjnych wydawanych na podstawie tych ustaw.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

skarga podlega odrzuceniu.

Merytoryczne rozpoznanie skargi możliwe jest wówczas, gdy jest ona dopuszczalna, a zatem spełnia wszystkie wymogi określone w ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Jednym z warunków takiej dopuszczalności jest objęcie skargą aktu (czynności, bezczynności), które w świetle art. 3 § 2 P.p.s.a. mogą stanowić przedmiot sądowej kontroli.

Niniejsza skarga dotyczy bezczynności Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych [...] sprowadzającej się do braku rozpoznania zażalenia strony skarżącej na nieudostępnienie informacji publicznej na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku (...).

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m. in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1 – 4a. Oznacza to, że bezczynność organu może być kwestionowana jedynie w takich sytuacjach, gdy organ ten zobowiązany był stosownie do art. 3 § 2 pkt 1 – 4a P.p.s.a. do wydania decyzji (pkt 1), postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie, kończącego postępowanie w sprawie, rozstrzygającego sprawę co do istoty (pkt 2), postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (pkt 3), podjęcia innych aktów (czynności) z zakresu administracji publicznej – dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (pkt 4) bądź wydania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (pkt 4a).

Kwestionując brak udzielenia pełnej odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej i informacji o środowisku Fundacja [...] złożyła zażalenie do Dyrektora RDLP [...] - w oparciu o art. 37 K.p.a. Wniesienie takiego zażalenia bądź też wezwania do usunięcia naruszenia prawa (w przypadku braku organu wyższego stopnia) stanowi warunek dopuszczalności skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ I instancji – art. 52 § 1 i § 2 P.p.s.a. Z treści skargi jednoznacznie wynika, że nie kwestionuje ona jednak bezczynności Nadleśniczego Nadleśnictwa [...], tylko braku działania Dyrektora RDLP [...] w oparciu o art. 37 K.p.a. Zapadłe zaś na podstawie powołanego przepisu postanowienie nie może stanowić przedmiotu zaskarżenia. Tym samym brak jego wydania także nie może być kwestionowany w drodze skargi do sądu. Jak już bowiem zaznaczono, zaskarżalna bezczynność musi dotyczyć przypadków wskazanych w art. 3 § 2 pkt 1 – 4a P.p.s.a. Tymczasem postanowienie wydane w oparciu o powołany art. 37 § 2 K.p.a. nie mieści się w tym katalogu. Nie jest w szczególności postanowieniem, na które służy zażalenie, postanowieniem kończącym postępowanie czy też postanowieniem rozstrzygającym sprawę co do istoty (art. 3 § 2 pkt 2 P.p.s.a.).

Nadto, należy także zwrócić uwagę, że w świetle art. 16 ust. 2 u.d.i.p., przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się jedynie do decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej oraz decyzji o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 u.d.i.p. Wskazuje to na to, iż gdy nie zachodzi potrzeba wydania wymienionych decyzji, regulacje K.p.a. nie znajdują zastosowania. Dlatego też Dyrektor RDLP [...] nie był uprawniony do załatwienia zażalenia strony złożonego w trybie art. 37 K.p.a., skoro przepis ten nie mógł zostać zastosowany.

Także ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku (...) w zakresie dotyczącym udostępniania informacji o środowisku i jego ochronie odsyła do ściśle określonych przepisów K.p.a. [art. 14 ust. 2, art. 19 ust. 2 pkt 1 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku (...)]. W odesłaniach tych brak wskazania art. 37 K.p.a.

Mając powyższe na względzie Sąd odrzucił skargę Fundacji [...], działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a.

Orzeczenie o zwrocie uiszczonego w sprawie wpisu znajduje podstawę w art. 232 § 1 pkt 1 i § 2 P.p.s.a.