II OZ 691/14
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2014-07-16Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Robert Sawuła /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 16 lipca 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2014 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 19 maja 2014 r., II SA/Gl 1891/13 oddalające wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi H. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej z [...] października 2013 r., nr [...] w przedmiocie odpadów postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z 19 maja 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (dalej WSA) oddalił wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej (dalej SKO) z [...] października 2013 r., nr [...] w przedmiocie odpadów.
W uzasadnieniu postanowienia sąd I instancji wskazał, że przedmiotem skargi jest decyzja SKO w Bielsku-Białej z [...] października 2013 r., na podstawie której utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta Bielsko-Biała z [...] sierpnia 2013 r., nr [...] nakazującą H. S. usunięcie i przekazanie do miejsc zbierania, odzysku lub unieszkodliwiania określonych w decyzji odpadów, składowanych w miejscu na ten cel nieprzeznaczonym, tj. na terenie nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...], położonej w Bielsku-Białej przy ulicy K.
W piśmie z 12 grudnia 2013 r., skierowanym do Urzędu Miejskiego w Bielsku-Białej, przekazanym następnie SKO w Bielsku-Białej i ostatecznie WSA w Gliwicach skarżący wniósł o "odroczenie egzekucji do czasu zakończenia postępowania - skargi w WSA w Gliwicach". W związku z powyższym poinformowano skarżącego, że jego pismo z 12 grudnia 2013 r. zostało przekazane WSA w Gliwicach wzywając jednocześnie do wskazania, czy intencją strony było wniesienie do WSA w Gliwicach wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji - w terminie 7 dni pod rygorem przyjęcia, że pismo z 12 grudnia 2013 r. wraz z zawartymi tam wnioskami zostało skierowane do rozpatrzenia Prezydentowi Miasta Bielsko-Biała. W odpowiedzi na wezwanie H. S. oświadczył, że wnosi o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z [...] października 2013 r., nr [...].
W wykonaniu zarządzenia Z-cy Przewodniczącego Wydziału z 28 kwietnia 2014 r. organowi doręczono między innymi odpis pisma z 22 kwietnia 2014 r., jednocześnie informując go o możliwości ustosunkowania się - w terminie 5 dni - do wniosku tam zawartego o wstrzymanie wykonania aktu, pozostał on bez odpowiedzi.
Wskazując na powyższe sąd I stwierdził, że przedmiotowy wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie, z uwagi na to, iż skarżący powołał się jedynie na potrzebę wykorzystania przeznaczonych do usunięcia odpadów do ewentualnej przyszłej budowy altany murowanej, nie przedstawił natomiast żadnych innych okoliczności uprawdopodabniających, że po jego stronie może powstać znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki związane z wykonaniem zaskarżonej decyzji.
Ponadto uznał, że rodzaj i sposób gromadzenia materiałów na nieruchomości skarżącego powoduje, że istnieje niebezpieczeństwo nie tylko zagrożenia pożarowego, ale również epidemiologicznego, co potwierdził Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Bielsku-Białej w piśmie z 12 marca 2013 r. wskazując, że rozkładające się odpady stanowią niebezpieczeństwo dla zdrowia i istotną uciążliwość dla mieszkańców sąsiednich posesji.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł H. S.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a. sąd może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżanego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek wykazania, że zachodzą warunki uzasadniające wstrzymanie wykonania określonego aktu ciąży na stronie składającej wniosek w trybie powołanego przepisu. Uzasadnienie wniosku powinno zaś odnosić się do konkretnych okoliczności. Nie jest wystarczające powtórzenie we wniosku treści przepisu. Rzeczą Sądu jest zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają - lub nie - za wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Przy takim badaniu wniosku i argumentów strony Sąd może dodatkowo rozważyć z urzędu, czy nie zachodzą inne okoliczności uzasadniające wniosek. Brak uzasadnienia wniosku uniemożliwia zatem jego merytoryczną ocenę (por. niepubl. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 16 kwietnia 2004 r., sygn. akt OZ 22/04; z dnia 20 lipca 2004 roku, sygn. akt OZ 214/04; z dnia 19 października 2010 r., sygn. akt II OZ 905/12; z dnia 6 czerwca 2013 r., sygn. akt II OZ 408/13).
Należy przy tym mieć na uwadze, że skoro ustawa przyznaje stronie prawo do wystąpienia do sądu z takim wnioskiem, uzależniając możliwość udzielenia tej stronie ochrony tymczasowej od wystąpienia choć jednej z dwóch wskazanych w powołanym przepisie przesłanek, to obowiązkiem strony jest wskazanie we wniosku okoliczności na poparcie spełnienia przynajmniej jednej z tychże przesłanek. Decyzja o skorzystaniu z możliwości ubiegania się o udzielenie ochrony tymczasowej należy do strony postępowania, jednakże powinna ona mieć świadomość, że uprawnienie to wiąże się z obowiązkiem uzasadnienia wniosku, poprzez poparcie go stosownymi twierdzeniami i dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania decyzji (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2007 r., II FZ 338-339/07).
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżone postanowienie analizuje w wystarczający sposób złożony przez Skarżącego wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Sąd I instancji słusznie uznał, że skarżący nie wskazał przesłanek, które mogłyby stanowić podstawę wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Gołosłowne twierdzenia skarżącego co do przeznaczenia zgromadzonych przez niego rzeczy nie stanowią samo przez się o zaistnieniu trudnych do odwrócenia skutków ani znacznej szkody, w rozumieniu przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a.
Ponadto w przedmiotowej sprawie zasadność udzielenia ochrony tymczasowej należy rozpatrywać nie tylko w kontekście interesu strony, ale również w zakresie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków mieszkańcom sąsiednich posesji. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego ryzyko związane z rodzajem i sposobem gromadzenie materiałów na nieruchomości, prowadzi do wniosku, iż skutki niewykonania zaskarżonej decyzji (zagrożenie bezpieczeństwa pożarowego oraz epidemiologicznego), mogą okazać się w istocie znacznie poważniejsze. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zdrowie i życie ludzi jest dobrem wyższej wartości, w związku z czym przedstawione przez skarżącego okoliczności nie mogły zostać uwzględnione.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, w oparciu o art. 184 P.p.s.a. w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Robert Sawuła /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 16 lipca 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2014 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 19 maja 2014 r., II SA/Gl 1891/13 oddalające wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi H. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej z [...] października 2013 r., nr [...] w przedmiocie odpadów postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z 19 maja 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (dalej WSA) oddalił wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej (dalej SKO) z [...] października 2013 r., nr [...] w przedmiocie odpadów.
W uzasadnieniu postanowienia sąd I instancji wskazał, że przedmiotem skargi jest decyzja SKO w Bielsku-Białej z [...] października 2013 r., na podstawie której utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta Bielsko-Biała z [...] sierpnia 2013 r., nr [...] nakazującą H. S. usunięcie i przekazanie do miejsc zbierania, odzysku lub unieszkodliwiania określonych w decyzji odpadów, składowanych w miejscu na ten cel nieprzeznaczonym, tj. na terenie nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...], położonej w Bielsku-Białej przy ulicy K.
W piśmie z 12 grudnia 2013 r., skierowanym do Urzędu Miejskiego w Bielsku-Białej, przekazanym następnie SKO w Bielsku-Białej i ostatecznie WSA w Gliwicach skarżący wniósł o "odroczenie egzekucji do czasu zakończenia postępowania - skargi w WSA w Gliwicach". W związku z powyższym poinformowano skarżącego, że jego pismo z 12 grudnia 2013 r. zostało przekazane WSA w Gliwicach wzywając jednocześnie do wskazania, czy intencją strony było wniesienie do WSA w Gliwicach wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji - w terminie 7 dni pod rygorem przyjęcia, że pismo z 12 grudnia 2013 r. wraz z zawartymi tam wnioskami zostało skierowane do rozpatrzenia Prezydentowi Miasta Bielsko-Biała. W odpowiedzi na wezwanie H. S. oświadczył, że wnosi o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z [...] października 2013 r., nr [...].
W wykonaniu zarządzenia Z-cy Przewodniczącego Wydziału z 28 kwietnia 2014 r. organowi doręczono między innymi odpis pisma z 22 kwietnia 2014 r., jednocześnie informując go o możliwości ustosunkowania się - w terminie 5 dni - do wniosku tam zawartego o wstrzymanie wykonania aktu, pozostał on bez odpowiedzi.
Wskazując na powyższe sąd I stwierdził, że przedmiotowy wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie, z uwagi na to, iż skarżący powołał się jedynie na potrzebę wykorzystania przeznaczonych do usunięcia odpadów do ewentualnej przyszłej budowy altany murowanej, nie przedstawił natomiast żadnych innych okoliczności uprawdopodabniających, że po jego stronie może powstać znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki związane z wykonaniem zaskarżonej decyzji.
Ponadto uznał, że rodzaj i sposób gromadzenia materiałów na nieruchomości skarżącego powoduje, że istnieje niebezpieczeństwo nie tylko zagrożenia pożarowego, ale również epidemiologicznego, co potwierdził Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Bielsku-Białej w piśmie z 12 marca 2013 r. wskazując, że rozkładające się odpady stanowią niebezpieczeństwo dla zdrowia i istotną uciążliwość dla mieszkańców sąsiednich posesji.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł H. S.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a. sąd może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżanego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek wykazania, że zachodzą warunki uzasadniające wstrzymanie wykonania określonego aktu ciąży na stronie składającej wniosek w trybie powołanego przepisu. Uzasadnienie wniosku powinno zaś odnosić się do konkretnych okoliczności. Nie jest wystarczające powtórzenie we wniosku treści przepisu. Rzeczą Sądu jest zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają - lub nie - za wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Przy takim badaniu wniosku i argumentów strony Sąd może dodatkowo rozważyć z urzędu, czy nie zachodzą inne okoliczności uzasadniające wniosek. Brak uzasadnienia wniosku uniemożliwia zatem jego merytoryczną ocenę (por. niepubl. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 16 kwietnia 2004 r., sygn. akt OZ 22/04; z dnia 20 lipca 2004 roku, sygn. akt OZ 214/04; z dnia 19 października 2010 r., sygn. akt II OZ 905/12; z dnia 6 czerwca 2013 r., sygn. akt II OZ 408/13).
Należy przy tym mieć na uwadze, że skoro ustawa przyznaje stronie prawo do wystąpienia do sądu z takim wnioskiem, uzależniając możliwość udzielenia tej stronie ochrony tymczasowej od wystąpienia choć jednej z dwóch wskazanych w powołanym przepisie przesłanek, to obowiązkiem strony jest wskazanie we wniosku okoliczności na poparcie spełnienia przynajmniej jednej z tychże przesłanek. Decyzja o skorzystaniu z możliwości ubiegania się o udzielenie ochrony tymczasowej należy do strony postępowania, jednakże powinna ona mieć świadomość, że uprawnienie to wiąże się z obowiązkiem uzasadnienia wniosku, poprzez poparcie go stosownymi twierdzeniami i dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania decyzji (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2007 r., II FZ 338-339/07).
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżone postanowienie analizuje w wystarczający sposób złożony przez Skarżącego wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Sąd I instancji słusznie uznał, że skarżący nie wskazał przesłanek, które mogłyby stanowić podstawę wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Gołosłowne twierdzenia skarżącego co do przeznaczenia zgromadzonych przez niego rzeczy nie stanowią samo przez się o zaistnieniu trudnych do odwrócenia skutków ani znacznej szkody, w rozumieniu przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a.
Ponadto w przedmiotowej sprawie zasadność udzielenia ochrony tymczasowej należy rozpatrywać nie tylko w kontekście interesu strony, ale również w zakresie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków mieszkańcom sąsiednich posesji. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego ryzyko związane z rodzajem i sposobem gromadzenie materiałów na nieruchomości, prowadzi do wniosku, iż skutki niewykonania zaskarżonej decyzji (zagrożenie bezpieczeństwa pożarowego oraz epidemiologicznego), mogą okazać się w istocie znacznie poważniejsze. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zdrowie i życie ludzi jest dobrem wyższej wartości, w związku z czym przedstawione przez skarżącego okoliczności nie mogły zostać uwzględnione.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, w oparciu o art. 184 P.p.s.a. w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
