I OZ 583/13

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gorzowie Wielkopolskim utrzymało decyzję Starosty S. z dnia [...] października 2012 r., nr [...], o zatrzymaniu A. T. prawa jazdy.

Skargę na decyzję organu odwoławczego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim wniósł A. T.

Odpowiadając na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim postanowieniem z dnia 22 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Go 205/13, zawiesił postępowanie w sprawie wskazując, że ustalił z urzędu, iż w sprawie K 23/10 Trybunał Konstytucyjny ma orzec w przedmiocie konstytucyjności art. 5 ust. 3b z dnia 7 września 2007r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009 r., nr 1, poz. 7 ze zm.)

Sąd wskazał, że w dniu 20 grudnia 2012 r. Trybunał Konstytucyjny odroczył rozstrzygnięcie sprawy bez wyznaczenia kolejnego terminu.

W ocenie Sądu pierwszej instancji kwestionowany przepis odnosi się do trybu kierowania wniosku o zatrzymanie prawa jazdy dłużnika alimentacyjnego.

Wobec tego Sąd stwierdził, że powyższa sytuacja stanowi przypadek, o którym mowa w art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), bowiem wynik postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w sprawie K 23/10 ma wpływ na rozstrzygnięcie sprawy niniejszej. Zaistniała zatem podstawa do zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego.

Na to postanowienie zażalenie złożył A. T. wnosząc o jego uchylenie i umorzenie postępowania. Podniósł, że jego liczne schorzenia powodują, że nie może poruszać się na własnych nogach. Wniósł, aby Sąd nakazał zwrócić mu prawo jazdy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

stosownie do art. 125 § 1 pkt 1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym. Zawieszenie postępowania określone w tym przepisie ma charakter fakultatywny, bowiem ocena jego zasadności pozostawiona została uznaniu Sądu, który wydając postanowienie w tej kwestii powinien rozważyć, czy w danym wypadku jest celowe wstrzymanie biegu sprawy, w tym przede wszystkim powinien mieć na uwadze możliwość wystąpienia w przyszłości przesłanek do wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem.

Przypomnieć w tym miejscu należy, że skarżącemu zabrano prawo jazdy, gdyż został uznany za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie o sygn. akt K 23/10 będzie miał istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia w przedmiocie zasadności części zarzutów skargi A. T. Przedmiotem orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego (rozpoznawanego na wniosek Prokuratora Generalnego) będzie bowiem orzeczenie o zgodności z Konstytucją art. 5 ust. 3b o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, który stanowi, że jeżeli decyzja o uznaniu dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych stanie się ostateczna, organ właściwy dłużnika kieruje wniosek do starosty o zatrzymanie prawa jazdy dłużnika alimentacyjnego, dołączając odpis tej decyzji, oraz składa wniosek o ściganie za przestępstwo. Natomiast w myśl art. 5 ust. 5 tej ustawy, na podstawie wniosku, o którym mowa w ust. 3b, starosta wydaje decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy. Taka treść przepisu nie pozwala zatem na uznanie administracyjne.

Natomiast zamierzeniem wniosku złożonego do Trybunału Konstytucyjnego jest eliminacja z porządku prawnego całej instytucji zatrzymania prawa jazdy z powodu uchylania się dłużnika alimentacyjnego od zobowiązań alimentacyjnych, bez względu na sposób uregulowania trybu zatrzymania i zwrotu prawa jazdy. W ocenie wnioskodawcy cel, jakim jest zapewnienie osobom uprawnionym do alimentów skuteczności w egzekwowaniu tego świadczenia, nie pozostaje w adekwatnym związku ze stosowaniem nakazu zatrzymanie prawa jazdy dłużnikom alimentacyjnym.

Mając zatem na uwadze przedmiot "sprawy głównej" ze skargi skarżącego uznać należy, że jej rozstrzygnięcie zależy od tego, jakie rozstrzygnięcie podejmie Trybunał Konstytucyjny w sprawie zgodności art. 5 ust. 3b ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Wobec tego uznać należy, że postanowienie Sądu pierwszej instancji o zawieszeniu postępowania jest zgodne z prawem.

Wskazać w tym miejscu należy, że przedmiotem rozpoznania w niniejszym postanowieniu jest tylko i wyłącznie zasadność wydanego postanowienia o zawieszeniu postępowania, zatem pozostałe zarzuty podniesione w zażaleniu nie mogły zostać rozpoznane.

Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił, jak w sentencji.