VI SA/Wa 620/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-07-24Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Urszula Wilk /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Wilk po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. G. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie przejazdu bez uiszczenia opłaty elektronicznej postanawia zawiesić postępowanie sądowoadministracyjne
Uzasadnienie
Skarżący – M. G., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2012 r., którą organ utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] lutego 2012 r. o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 3.000 złotych z tytułu nieuiszczenia opłaty elektronicznej za przejazd w dniu [...] sierpnia 2011 r. o godz. [...] po drodze ekspresowej [...] na odcinku węzeł G. – węzeł R..
Jak wynika ze sprawy podstawę prawną nałożenia na skarżącego kary pieniężnej stanowił przepis art. 13k ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Sąd z urzędu powziął informację, że na rozprawie w dniu 17 maja 2013 r., w sprawie o sygn. akt VI SA/Wa 201/13 zostało skierowane do Trybunału Konstytucyjnego pytanie prawne "Czy art. 13k ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (j.t. Dz. U. 2013 r., poz. 260) jest zgodny z art. 2 Konstytucji RP".
Przepis art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej jako "p.p.s.a." wskazuje, że sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.
Z przepisu tego wynika konieczność istnienia zależności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd administracyjny od innego toczącego się postępowania.
Rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego postępowania, jeśli orzeczenie, które zapadnie w tym drugim postępowaniu, będzie stanowić podstawę rozstrzygnięcia w postępowaniu sądowoadministracyjnym. W takim przypadku w sprawie sądowoadministracyjnej występuje tzw. zagadnienie wstępne (kwestia prejudycjalna), czyli sytuacja, w której uprzednie rozstrzygnięcie określonego zagadnienia, które występuje w sprawie, może wpływać na wynik postępowania, a tym samym uzasadnia celowość wstrzymania czynności w postępowaniu sądowoadministracyjnym do czasu rozstrzygnięcia tej istotnej kwestii.
Przez pojęcie zagadnienia wstępnego w postępowaniu sądowoadministracyjnym należy rozumieć przeszkodę powstającą lub ujawniającą się w toku postępowania sądowego, której usunięcie jest istotne z punktu widzenia możliwości realizacji celu postępowania sądowoadministracyjnego i ma bezpośredni wpływ na wynik tego postępowania. Jest to zagadnienie odrębne od sprawy sądowoadministracyjnej, na tle której wystąpiło. Dla sądu administracyjnego kwestią wstępną będzie zatem takie zagadnienie, którego rozstrzygnięcie jest niezbędne do sformułowania wypowiedzi o tym, czy zakwestionowany w skardze akt, czynność lub bezczynność są zgodne z prawem materialnym, albo czy przed wydaniem tego aktu (czynności, bezczynności) nie doszło do popełnienia takich uchybień formalnych, które mogły mieć wpływ na jego treść.
Zdaniem Sądu, ocena konstytucyjności art. 13k ust. 1 ustawy o drogach publicznych ma zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, bowiem dotyczyć będzie zarówno kwestii proporcjonalności nałożonej kary, jak i podmiotu, na który kara ma być nałożona.
Powyższe potwierdza, że pomiędzy niniejszą sprawą sądowoadministracyjną, a innym postępowaniem (zainicjowanym w sprawie VI SA/Wa 201/13), o którym mowa w art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. istnieje związek tego rodzaju, że wynik postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, będzie miał charakter prejudycjalny dla sprawy, która ma być zawieszona.
Z tego powodu zawieszenie postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. jest zasadne i nie nosi cechy dowolności.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Urszula Wilk /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Wilk po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. G. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie przejazdu bez uiszczenia opłaty elektronicznej postanawia zawiesić postępowanie sądowoadministracyjne
Uzasadnienie
Skarżący – M. G., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2012 r., którą organ utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] lutego 2012 r. o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 3.000 złotych z tytułu nieuiszczenia opłaty elektronicznej za przejazd w dniu [...] sierpnia 2011 r. o godz. [...] po drodze ekspresowej [...] na odcinku węzeł G. – węzeł R..
Jak wynika ze sprawy podstawę prawną nałożenia na skarżącego kary pieniężnej stanowił przepis art. 13k ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Sąd z urzędu powziął informację, że na rozprawie w dniu 17 maja 2013 r., w sprawie o sygn. akt VI SA/Wa 201/13 zostało skierowane do Trybunału Konstytucyjnego pytanie prawne "Czy art. 13k ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (j.t. Dz. U. 2013 r., poz. 260) jest zgodny z art. 2 Konstytucji RP".
Przepis art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej jako "p.p.s.a." wskazuje, że sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.
Z przepisu tego wynika konieczność istnienia zależności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd administracyjny od innego toczącego się postępowania.
Rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego postępowania, jeśli orzeczenie, które zapadnie w tym drugim postępowaniu, będzie stanowić podstawę rozstrzygnięcia w postępowaniu sądowoadministracyjnym. W takim przypadku w sprawie sądowoadministracyjnej występuje tzw. zagadnienie wstępne (kwestia prejudycjalna), czyli sytuacja, w której uprzednie rozstrzygnięcie określonego zagadnienia, które występuje w sprawie, może wpływać na wynik postępowania, a tym samym uzasadnia celowość wstrzymania czynności w postępowaniu sądowoadministracyjnym do czasu rozstrzygnięcia tej istotnej kwestii.
Przez pojęcie zagadnienia wstępnego w postępowaniu sądowoadministracyjnym należy rozumieć przeszkodę powstającą lub ujawniającą się w toku postępowania sądowego, której usunięcie jest istotne z punktu widzenia możliwości realizacji celu postępowania sądowoadministracyjnego i ma bezpośredni wpływ na wynik tego postępowania. Jest to zagadnienie odrębne od sprawy sądowoadministracyjnej, na tle której wystąpiło. Dla sądu administracyjnego kwestią wstępną będzie zatem takie zagadnienie, którego rozstrzygnięcie jest niezbędne do sformułowania wypowiedzi o tym, czy zakwestionowany w skardze akt, czynność lub bezczynność są zgodne z prawem materialnym, albo czy przed wydaniem tego aktu (czynności, bezczynności) nie doszło do popełnienia takich uchybień formalnych, które mogły mieć wpływ na jego treść.
Zdaniem Sądu, ocena konstytucyjności art. 13k ust. 1 ustawy o drogach publicznych ma zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, bowiem dotyczyć będzie zarówno kwestii proporcjonalności nałożonej kary, jak i podmiotu, na który kara ma być nałożona.
Powyższe potwierdza, że pomiędzy niniejszą sprawą sądowoadministracyjną, a innym postępowaniem (zainicjowanym w sprawie VI SA/Wa 201/13), o którym mowa w art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. istnieje związek tego rodzaju, że wynik postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, będzie miał charakter prejudycjalny dla sprawy, która ma być zawieszona.
Z tego powodu zawieszenie postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. jest zasadne i nie nosi cechy dowolności.
