• VI SAB/Wa 25/13 - Postano...
  29.03.2024

VI SAB/Wa 25/13

Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-07-30

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Izabela Głowacka-Klimas /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka – Klimas po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie doręczenia decyzji kończącej postępowanie w sprawie wniosku o wznowienie postępowania (dot. [...]) postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącej spółce – T. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych), uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi.

Uzasadnienie

T. Sp. z o.o. z siedzibą w W., reprezentowana przez radcę prawnego, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji

(w skrócie: Przewodniczący KRRiT) polegającą na braku doręczenia decyzji wydanej na skutek skargi o wznowienie postępowania administracyjnego z dnia [...] sierpnia 2012 r. (dotyczy programu [...]).

Według strony skarżącej, od dnia 3 września 2012 r., tj. od złożenia skargi

o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją z dnia [...] kwietnia 2005 r. nr [...], organ nie rozstrzygnął sprawy ani nie poinformował o przedłużeniu terminu do jej rozpoznania. W tym stanie rzeczy, wobec upływu terminów do rozpatrzenia sprawy miał zastosowanie art. 11 ust. 9 ustawy

o swobodzie działalności gospodarczej, a zatem, zdaniem skarżącej, w dniu

[...] listopada 2012 r. Przewodniczący KRRiT wydał decyzję zgodnie z wnioskiem zawartym w skardze o wznowienie postępowania. Strona wskazała, że poczyniła kroki w celu spowodowania doręczenia jej stosownej decyzji. W tym zakresie podała, że w dniu [...] listopada 2012 r. wystąpiła do organu z wnioskiem o doręczenie decyzji wydanej w sprawie wniosku z dnia [...] sierpnia 2012 r., a następnie - w dniu [...] grudnia 2012 r. wystosowała do organu wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wobec braku doręczenia decyzji.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie ze względu na niedopuszczalność złożenia do Sądu skargi na bezczynność polegającą na braku doręczenia decyzji. Zdaniem organu, czynność doręczenia decyzji jest wyłącznie czynnością materialno-techniczną, dlatego niewykonanie tej czynności przez organ nie jest bezczynnością w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a.

Niezależnie od powyższego organ zaakcentował, że wbrew twierdzeniom skarżącej, w przedmiotowej sprawie toczącej się po wznowieniu postępowania nie zapadła jeszcze żadna decyzja. Ponadto, w obowiązującym aktualnie stanie prawnym brak jest w ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji wyraźnego odesłania do art. 11 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Zdaniem organu, art. 11 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie znajduje zastosowania w sprawach o udzielenie/zmianę koncesji prowadzonych przez Przewodniczącego KRRiT.

Z kolei w piśmie z dnia 6 czerwca 2013 r. Przewodniczący KRRiT poinformował Sąd, że wydał w dniu [...] maja 2013 r. decyzję nr [...] kończącą postępowanie w I instancji wszczęte na przedmiotowy wniosek strony. Decyzja ta została doręczona skarżącej spółce w dniu 4 czerwca 2013 r. Jednocześnie organ wskazał, że gdyby Sąd nie odrzucił skargi strony, wnosi

o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r. w sprawie sygn. akt II GSK 2172/11 wyjaśnił, że w sprawach ze skarg na bezczynność organu administracji, w celu istnienia/nieistnienia stanu bezczynności organu istotne jest precyzyjne zidentyfikowanie przedmiotu żądania zawartego w skardze na bezczynność i skonfrontowanie tego żądania oraz jego zasadności z istnieniem po stronie organu administracji prawnego obowiązku działania - na wniosek lub z urzędu - polegającego na załatwieniu (rozstrzygnięciu) konkretnej sprawy administracyjnej.

W rozpatrywanej sprawie spółka wniosła skargę na bezczynność organu polegającą na braku doręczenia decyzji, która, zdaniem strony, ze względu na dyspozycję art. 11 ust. 9 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej miała już być wydana w niniejszej sprawie w dniu [...] listopada 2012 r.

Analizując treść przedmiotowej skargi na bezczynność należy podkreślić, że nie ma wątpliwości, co do intencji strony w zaskarżeniu wyłącznie czynności doręczenia decyzji a nie bezczynności organu polegającej na braku wydania rozstrzygnięcia w przedmiocie wniosku strony z dnia [...] sierpnia 2012 r.

O powyższym świadczy jednoznaczne stanowisko skarżącej zawarte w pkt 2.11 skargi, a mianowicie: jakiekolwiek działania organu w sprawie wywołanej wnioskiem z dnia 3.09.2012 r., inne niż zgodne z tym z wnioskiem, podejmowane po dniu 3.11.2011 r. są nieważne, gdyż sprawa została już wcześniej rozstrzygnięta (por. art. 156 § 1 ust. 3 k.p.a.); pkt 2.12 skargi: Do dnia dzisiejszego decyzja nie została doręczona, pkt 2.8 skargi: w konsekwencji w dniu [...].11.2012 r. Przewodniczący wydał decyzję zgodnie z wnioskiem zawartym w skardze o wznowienie postępowania. Strona podjęła kroki w celu spowodowania doręczenia dokumentu stosownej decyzji.

Z uwagi na powyższe, kwestia wydania i doręczenia stronie decyzji z dnia [...] maja 2013 r. [...] kończącej postępowanie w I instancji, wszczęte na przedmiotowy wniosek strony nie ma prawnego znaczenia dla dalszych rozważań dotyczących dopuszczalności niniejszej skargi.

W tym zakresie nie mają także znaczenia merytorycznie wadliwe rozważania skarżącej o domniemaniu wydania w dniu [...] listopada 2012 r. decyzji przez organ koncesyjny. Rozpoznając kwestię dopuszczalności niniejszej skargi należy się bowiem skoncentrować na tym, czy czynność doręczenia decyzji mieści się

w katalogu czynności wymienionych w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Zdaniem Sądu, doręczenie decyzji jest czynnością materialno-techniczną wywołującą skutek w postaci rozpoczęcia biegu terminu do zaskarżenia danego aktu. Doręczenie nie przyznaje, stwierdza lub uznaje uprawnień lub obowiązków. Nie mieści się ono w katalogu czynności wymienionych w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Stosownie więc do art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. nie podlega kontroli także zaniechanie doręczenia decyzji.

W związku z powyższym Sąd nie mógł uwzględnić wniosku organu

o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego, gdyż badanie dopuszczalności umorzenie postępowania sądowego na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. może mieć miejsce tylko wówczas, gdy skarga została wniesiona skutecznie, tj. gdy wszczęła postępowanie sądowoadministracyjne. W konsekwencji umorzenie tego postępowania może mieć miejsce tylko wówczas, gdy skarga jest dopuszczalna i nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu (por. postanowienie Naczelnego sądu Administracyjnego z dnia 3 stycznia 2008 r. sygn. akt I OSK 1829/07).

Tymczasem, jak wywiedziono powyżej, skarga na bezczynność organu polegająca na braku doręczenia decyzji nie jest dopuszczalna, a więc należało ją odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.

O kosztach postępowania obejmujących zwrot na rzecz skarżącej uiszczonego wpisu sądowego orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 tej ustawy.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...