II GZ 345/13

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 marca 2013 r. (sygn. akt I SA/Rz 24/13) Wojewódzki Sąd Administracyjny w R. uchylił decyzję Zarządu Województwa [...] w R. z dnia [...] października 2012 r. oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] sierpnia 2012 r., ponadto określił, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku, a także zasądził od Zarządu Województwa [...] w R. na rzecz skarżącej (Gminy F.) kwotę 10.200 (dziesięć tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Na zawarte w pkt 3 powyższego wyroku postanowienie o zwrocie kosztów postępowania Zarząd Województwa [...] wniósł zażalenie zarzucając naruszenie:

1) art. 200 p.p.s.a. i § 2 ust.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U.

Nr 213, poz. 461) w związku z art.205 § 2 p.p.s.a. poprzez niewłaściwe jego zastosowanie w sprawie i przyjęcie, że skarga została uwzględniona przez Sąd I instancji w całości i uznanie, że zachodzi podstawa do zwrotu wynagrodzenia pełnomocnika będącego adwokatem w pełnej wysokości, jako niezbędnych kosztów postępowania;

2) art. 206 oraz art. 141 § 4 w związku z art.166 p.p.s.a. poprzez niezastosowanie w sprawie przepisu art. 206 ustawy p.p.s.a. i zasądzenie od organu "pełnych" kosztów zastępstwa pełnomocnika strony w sytuacji, gdy z okoliczności sprawy wynikało, że spełniona jest przesłanka "uzasadnionego przypadku", o którym mowa w tym przepisie prawa i bez wskazania w uzasadnieniu wyroku oraz bez dokonania analizy oceny co do możliwości skorzystania z ustawowego uprawnienia Sądu wynikającego z art. 206 p.p.s.a. w przedmiotowej sprawie;

3) względnie art. 141 § 4 w związku z art.166 ustawy p.p.s.a. poprzez niewyjaśnienie treści umowy łączącej skarżącego z pełnomocnikiem, co do wysokości wynagrodzenia należnego pełnomocnikowi.

Zdaniem wnoszącego zażalenie, powyższe naruszenia miały wpływ na wynik sprawy, ponieważ doprowadziły do bezpodstawnego zasądzenia od Zarządu Województwa [...] w R. na rzecz skarżącego zwrotu kosztów zastępstwa pełnomocnika strony w kwocie 7.200 złotych.

Składający zażalenie wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w części zasądzającej kwotę 7.200 złotych, względnie o uchylenie postanowienia w tej części i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Ponadto wniósł o zasądzenie na rzecz Zarządu Województwa zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

W odpowiedzi na zażalenie Gmina F. wniosła o oddalenie zażalenia w całości z uwagi na jego oczywistą bezzasadność oraz o zasądzenie od organu administracji na rzecz skarżącego kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Zgodnie z art. 194 § 1 pkt 9 p.p.s.a zażalenie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienie, którego przedmiotem jest zwrot kosztów postępowania jeżeli strona nie wnosi skargi kasacyjnej. Rozpoznawane zażalenie zostało wniesione w oparciu o wskazaną podstawę i obejmuje pkt 3 wyroku z dnia 14 marca 2013 r.

Skarżący w pierwszej kolejności zarzucił WSA w R., naruszenie przepisów art. 200 p.p.s.a. w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a. poprzez ich błędne zastosowanie oraz art. 206 p.p.s.a poprzez jego niezastosowanie. Przepis art. 200 p.p.s.a. stanowi, że w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. W przedmiotowej sprawie Sąd zasądził od organu na rzecz skarżącego kwotę 7.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

Zdaniem wnoszącego zażalenie Sąd pierwszej instancji nie uwzględnił skargi w całości, lecz w części, a swoje przekonanie skarżący uzasadnia tym, iż sąd uchylił zaskarżoną skargą decyzję oraz decyzję ją poprzedzając na podstawie art. 153 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit c) p.p.s.a.

Faktycznie, WSA uznając, że procedowanie w sprawie nie pozostawało w zgodzie z oceną prawną zawartą we wcześniejszym wyroku WSA w R., z tych wyłącznie przyczyn uchylił decyzję nie odnosząc się do pozostałych zarzutów skargi. Przekonanie skarżącego że skarga został uwzględniona w części, jest jednak całkowicie błędne.

Gmina F. wnosząc skargę na decyzję Zarządu Województwa [...] z dnia [...] października 2012 r. wniosła o uchylenie jej w całości. Wyrokiem z dnia 14 marca 2013 r. WSA w R. uchylił zaskarżoną decyzję w całości, ponadto działając na podstawie art. 135 p.p.s.a. uchylił również decyzję z dnia [...] sierpnia 2012 r. wydaną w I instancji. Zatem skarga została uwzględniona w całości, a fakt, że nie wszystkie zarzuty w niej poniesione uznane zostały za zasadne ani, że część zarzutów była przedwczesna, nie zmienia tej oceny. Tym samym nie miał zastosowania w sprawie art. 206 p.p.s.a. dotyczący częściowego uwzględnienia skargi.

Nie jest również zasadny zarzut wskazany w pkt 3 petitum zażalenia. Zdaniem skarżącego Sąd winien zbadać jaka umowa łączyła Gminę F. z pełnomocnikiem, w zakresie wysokości wynagrodzenia. Opłaty za zastępstwo prawne ustalone są w drodze umowy między adwokatem a klientem, więc w umowie mogłaby być określona kwota niższa niż minimalna kwota wynikająca z rozporządzenia w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 461).

Z argumentacją tą nie można się zgodzić. W wypadku postępowania, w którym strona reprezentowana jest przez adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 205 § 2 p.p.s.a) niezbędne koszty postępowania stanowią m.in. ich wynagrodzenie według stawek opłat wynikających z odrębnych przepisów. Gminę F. reprezentował radca prawny, a wiec zastosowanie w sprawie miało rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 490).

Pełnomocnik będący adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym może złożyć wniosek o zwrot kosztów postępowania nie składając spisu kosztów lub składając spis kosztów obejmujący umówione z klientem wynagrodzenie. Jeśli pełnomocnik nie składa spisu kosztów sąd określa wynagrodzenie pełnomocnika zgodnie z regułami określonym w rozporządzeniach o których mowa w § 2 art. 205 p.p.s.a.

W postanowieniu Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 17 marca 2011 r. sygn. akt I OZ 66/11 (LEX nr 990124), wydanym na gruncie § 2 rozporządzenia w sprawie opłat za czynności adwokackie, wskazano, że "Sąd ma możliwość miarkowania wynagrodzenia pełnomocnika, ale jedynie gdy strona wnosi o przyznanie tego wynagrodzenia w kwocie stanowiącej wielokrotność stawki minimalnej. Nie może natomiast orzec o przyznaniu wynagrodzenia poniżej stawki minimalnej, określonej rozporządzeniem dla danego rodzaju sprawy". Pogląd ten Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznający niniejsze zażalenie w całości podziela, rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych zawiera § 2 analogiczny jak rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie.

O kosztach postępowania zażaleniowego Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekł, ponieważ przepisy Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewidują możliwości orzeczenia co do zwrotu kosztów w postępowaniu zażaleniowym. Art. 203 i 204 p.p.s.a. przyznają stronie prawo do zwrotu kosztów w postępowaniu kasacyjnym wszczętym skargą kasacyjną od orzeczenia sądu I instancji oddalającego lub uwzględniającego skargę. Tylko w tych przypadkach Naczelny Sąd Administracyjny jest obowiązany do zamieszczenia z urzędu w orzeczeniu rozstrzygnięcia o kosztach (art. 209 p.p.s.a.).

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 par. 1 i 2 p.p.s.a. postanowił zażalenie oddalić.