I SA/Kr 412/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
2013-08-26Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Maja Chodacka /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maja Chodacka po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R.P. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi R.P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 21 stycznia 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia pojazdu postanawia: zwolnić skarżącego od kosztów sądowych.
Uzasadnienie
Skarżący R.P. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 21 stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia pojazdu.
Na uzasadnienie wniosku wskazał, że do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie złożył dziesięć skarg, które zostały zarejestrowane pod sygnaturami I SA/ Kr 410 - 419/19. Łączna kwota wpisów od tych skarg wynosi 6 216 zł i obecnie przekracza możliwości finansowe skarżącego. Podkreślił, że wniósł również inne skargi - łącznie 31 spraw i we wszystkich tych sprawach złożył wnioski o prawo pomocy, a 20 marca 2013 r. otrzymał kolejnych 11 decyzji, które zamierza zaskarżyć do sądu (wpisy w tych sprawach według jego wiedzy mają sięgnąć kwoty 7 000 zł).
R.P. podniósł, że w związku z trudną sytuacją na rynku motoryzacyjnym zmuszony był zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej jednoosobowej działalności gospodarczej pod firmą R., R.P., z której w 2012r. osiągnął dochód w wysokości 80 091,85 zł przy przychodzie na poziomie 2 014 435,99 zł. Ponadto, w roku tym, z innych źródeł uzyskał dochód w wysokości 10 721,77 zł przy przychodzie w wysokości 19 000 zł. Dochody te zostały "w zasadzie w całości" przeznaczone na: wydatki związane z bieżącym utrzymaniem rodziny, wydatki związane z prowadzonymi postępowaniami podatkowymi, sądowoadministracyjnymi i egzekucyjnymi oraz na wydatki z tytułu wynagrodzenia fachowego pełnomocnika.
Skarżący wskazał, że posiada 100% udziałów w R. Sp. z o.o. w T. o nominalnej wartości 38.063 zł, w której jest prezesem zarządu, jednak spółka ta "w zasadzie nie generuje dochodu a zyski nie są wypłacane". Skarżący pozostaje w związku małżeńskim (żona nie pracuje), ma na utrzymaniu dwie uczące się córki w wieku 17 i 18 lat. Nieregularnie otrzymuje kwotę ok. 2 500 zł z tytułu umowy dożywocia. Rodzina nie posiada pojazdów mechanicznych, nie ma też żadnych istotnych oszczędności, ponieważ wszystkie przeznaczyli na spłatę zobowiązań podatkowych.
Obecnie wnioskodawca został wpisany do Rejestru Dłużników Niewypłacalnych.
Saldo konta osobistego R.P., które znajduje się w Banku Zachodnim WBK S.A. na dzień 28.03.2013 r. wynosiło 26,52 zł a historia tego rachunku nie wskazuje żadnej aktywności finansowej w ostatnich trzech miesiącach, z wyjątkiem prowizji za obsługę w wysokości 9,99 zł.
M.P. za 2012 r. nie złożyła zeznania podatkowego, gdyż nie odnotowała w tym roku żadnych dochodów.
Według oświadczenia strony skarżącej jedyne źródło utrzymania rodziny stanowi pomoc (nazwana początkowo umową dożywocia) córki R.P. z pierwszego małżeństwa – A.P., przebywającej poza granicami kraju, w wysokości 2 500 zł miesięcznie. Uzyskiwane w ten sposób środki przeznaczane są na: "wydatki związane z konsumpcją, ubiorem rodziny oraz edukacją, a także leczeniem w razie choroby małoletnich córek".
Postanowieniem z dnia 31 maja 2013 r. Referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie oddalił wniosek skarżącego.
Na powyższe postanowienie skarżący wniósł skutecznie sprzeciw.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 259 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.), od postanowień, wydanych przez referendarza sądowego przysługuje sprzeciw do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego. W wypadku wniesienia sprzeciwu postanowienie, przeciwko któremu został wniesiony traci moc, a sprawa podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym (art. 260 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
Stosownie do treści art. 245 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2), natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3).
Skarżący złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych, a więc o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym.
Zgodnie z artykułem 246 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Prawo pomocy jest szczególną instytucją postępowania przed sądami administracyjnymi, mającą na celu zagwarantowanie konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które nie są w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego. W orzecznictwie sądowym powszechnie prezentowane jest stanowisko, że przyznanie prawa pomocy powinno mieć charakter wyjątkowy i winno być stosowane w stosunku do osób pozostających w faktycznym ubóstwie.
Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 10 stycznia 2005 r. (sygn. akt FZ 478/04, niepubl.), stwierdził, iż opłaty sądowe stanowią rodzaj danin publicznych. Zwolnienia od ponoszenia tego rodzaju danin stanowią odstępstwo od konstytucyjnego obowiązku ich powszechnego i równego ponoszenia, wynikającego z art. 84 ustawy zasadniczej i dlatego muszą być stosowane w sytuacjach wyjątkowych, gdy istnieją uzasadnione powody do przerzucenia ciężaru dotyczącego danej osoby na współobywateli. Z ich bowiem środków pochodzą dochody budżetu państwa, z których pokrywa się koszty postępowania sądowego w razie zwolnienia strony skarżącej z obowiązku ich ponoszenia. Strona musi zatem wykazać, iż jej sytuacja materialna jest na tyle trudna, iż uzasadnia poczynienie odstępstwa od tej generalnej reguły.
Odnosząc powyższe uwagi do niniejszej sprawy należy wskazać, że przedstawione przez skarżącego okoliczności uzasadniają przyznanie mu prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie go od kosztów sądowych. Prowadzona przez niego działalność gospodarcza zasadniczo nie przynosi spodziewanych efektów finansowych, a jedynym w miarę regularnym źródłem utrzymania rodziny skarżącego jest pomoc uzyskiwana od jego najstarszej córki. Skarżący nie posiada pojazdów mechanicznych, nieruchomości oszczędności, z których mógłby sfinansować koszty sądowe. Jest również wpisany do rejestru dłużników niewypłacalnych, co niewątpliwie utrudnia ewentualne zaciągnięcie pożyczki na pokrycie tych kosztów.
Podkreślić również należy dużą ilość postępowań sądowoadministracyjnych zawisłych przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie, w których R.P. jako skarżący byłby zobowiązany do uiszczenia wpisów w łącznej kwocie sięgającej kilkudziesięciu tysięcy złotych. W ocenie Sądu odmówienie wnioskodawcy przyznania prawa pomocy zablokowałoby jego prawo do sądowej kontroli zaskarżonej decyzji.
Biorąc zatem pod uwagę, że skarżący nie jest w stanie uiścić kosztów sądowych bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, jego wniosek o prawo pomocy zasługiwał na uwzględnienie w całości.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. oraz art. 260 p.p.s.a.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Maja Chodacka /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maja Chodacka po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R.P. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi R.P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 21 stycznia 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia pojazdu postanawia: zwolnić skarżącego od kosztów sądowych.
Uzasadnienie
Skarżący R.P. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 21 stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia pojazdu.
Na uzasadnienie wniosku wskazał, że do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie złożył dziesięć skarg, które zostały zarejestrowane pod sygnaturami I SA/ Kr 410 - 419/19. Łączna kwota wpisów od tych skarg wynosi 6 216 zł i obecnie przekracza możliwości finansowe skarżącego. Podkreślił, że wniósł również inne skargi - łącznie 31 spraw i we wszystkich tych sprawach złożył wnioski o prawo pomocy, a 20 marca 2013 r. otrzymał kolejnych 11 decyzji, które zamierza zaskarżyć do sądu (wpisy w tych sprawach według jego wiedzy mają sięgnąć kwoty 7 000 zł).
R.P. podniósł, że w związku z trudną sytuacją na rynku motoryzacyjnym zmuszony był zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej jednoosobowej działalności gospodarczej pod firmą R., R.P., z której w 2012r. osiągnął dochód w wysokości 80 091,85 zł przy przychodzie na poziomie 2 014 435,99 zł. Ponadto, w roku tym, z innych źródeł uzyskał dochód w wysokości 10 721,77 zł przy przychodzie w wysokości 19 000 zł. Dochody te zostały "w zasadzie w całości" przeznaczone na: wydatki związane z bieżącym utrzymaniem rodziny, wydatki związane z prowadzonymi postępowaniami podatkowymi, sądowoadministracyjnymi i egzekucyjnymi oraz na wydatki z tytułu wynagrodzenia fachowego pełnomocnika.
Skarżący wskazał, że posiada 100% udziałów w R. Sp. z o.o. w T. o nominalnej wartości 38.063 zł, w której jest prezesem zarządu, jednak spółka ta "w zasadzie nie generuje dochodu a zyski nie są wypłacane". Skarżący pozostaje w związku małżeńskim (żona nie pracuje), ma na utrzymaniu dwie uczące się córki w wieku 17 i 18 lat. Nieregularnie otrzymuje kwotę ok. 2 500 zł z tytułu umowy dożywocia. Rodzina nie posiada pojazdów mechanicznych, nie ma też żadnych istotnych oszczędności, ponieważ wszystkie przeznaczyli na spłatę zobowiązań podatkowych.
Obecnie wnioskodawca został wpisany do Rejestru Dłużników Niewypłacalnych.
Saldo konta osobistego R.P., które znajduje się w Banku Zachodnim WBK S.A. na dzień 28.03.2013 r. wynosiło 26,52 zł a historia tego rachunku nie wskazuje żadnej aktywności finansowej w ostatnich trzech miesiącach, z wyjątkiem prowizji za obsługę w wysokości 9,99 zł.
M.P. za 2012 r. nie złożyła zeznania podatkowego, gdyż nie odnotowała w tym roku żadnych dochodów.
Według oświadczenia strony skarżącej jedyne źródło utrzymania rodziny stanowi pomoc (nazwana początkowo umową dożywocia) córki R.P. z pierwszego małżeństwa – A.P., przebywającej poza granicami kraju, w wysokości 2 500 zł miesięcznie. Uzyskiwane w ten sposób środki przeznaczane są na: "wydatki związane z konsumpcją, ubiorem rodziny oraz edukacją, a także leczeniem w razie choroby małoletnich córek".
Postanowieniem z dnia 31 maja 2013 r. Referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie oddalił wniosek skarżącego.
Na powyższe postanowienie skarżący wniósł skutecznie sprzeciw.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 259 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.), od postanowień, wydanych przez referendarza sądowego przysługuje sprzeciw do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego. W wypadku wniesienia sprzeciwu postanowienie, przeciwko któremu został wniesiony traci moc, a sprawa podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym (art. 260 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
Stosownie do treści art. 245 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2), natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3).
Skarżący złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych, a więc o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym.
Zgodnie z artykułem 246 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Prawo pomocy jest szczególną instytucją postępowania przed sądami administracyjnymi, mającą na celu zagwarantowanie konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które nie są w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego. W orzecznictwie sądowym powszechnie prezentowane jest stanowisko, że przyznanie prawa pomocy powinno mieć charakter wyjątkowy i winno być stosowane w stosunku do osób pozostających w faktycznym ubóstwie.
Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 10 stycznia 2005 r. (sygn. akt FZ 478/04, niepubl.), stwierdził, iż opłaty sądowe stanowią rodzaj danin publicznych. Zwolnienia od ponoszenia tego rodzaju danin stanowią odstępstwo od konstytucyjnego obowiązku ich powszechnego i równego ponoszenia, wynikającego z art. 84 ustawy zasadniczej i dlatego muszą być stosowane w sytuacjach wyjątkowych, gdy istnieją uzasadnione powody do przerzucenia ciężaru dotyczącego danej osoby na współobywateli. Z ich bowiem środków pochodzą dochody budżetu państwa, z których pokrywa się koszty postępowania sądowego w razie zwolnienia strony skarżącej z obowiązku ich ponoszenia. Strona musi zatem wykazać, iż jej sytuacja materialna jest na tyle trudna, iż uzasadnia poczynienie odstępstwa od tej generalnej reguły.
Odnosząc powyższe uwagi do niniejszej sprawy należy wskazać, że przedstawione przez skarżącego okoliczności uzasadniają przyznanie mu prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie go od kosztów sądowych. Prowadzona przez niego działalność gospodarcza zasadniczo nie przynosi spodziewanych efektów finansowych, a jedynym w miarę regularnym źródłem utrzymania rodziny skarżącego jest pomoc uzyskiwana od jego najstarszej córki. Skarżący nie posiada pojazdów mechanicznych, nieruchomości oszczędności, z których mógłby sfinansować koszty sądowe. Jest również wpisany do rejestru dłużników niewypłacalnych, co niewątpliwie utrudnia ewentualne zaciągnięcie pożyczki na pokrycie tych kosztów.
Podkreślić również należy dużą ilość postępowań sądowoadministracyjnych zawisłych przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie, w których R.P. jako skarżący byłby zobowiązany do uiszczenia wpisów w łącznej kwocie sięgającej kilkudziesięciu tysięcy złotych. W ocenie Sądu odmówienie wnioskodawcy przyznania prawa pomocy zablokowałoby jego prawo do sądowej kontroli zaskarżonej decyzji.
Biorąc zatem pod uwagę, że skarżący nie jest w stanie uiścić kosztów sądowych bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, jego wniosek o prawo pomocy zasługiwał na uwzględnienie w całości.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. oraz art. 260 p.p.s.a.
