II SA/Łd 712/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
2013-09-04Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Anna Stępień /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 4 września 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Stępień po rozpoznaniu w dniu 4 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. C. i M. T.-C. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi B. C. i M. T.-C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy. a.bł.
Uzasadnienie
B. C. i M. T.-C. zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji, wnosząc o jej uchylenie.
W odpowiedzi na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału dotyczące uzupełnienia braków formalnych i fiskalnych skargi, skarżący zwrócili się do Sądu z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Z nadesłanego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że skarżący posiadają dom o powierzchni 160 m2, mieszkanie spółdzielcze o powierzchni 70 m2, zasoby pieniężne w kwocie 17 000 zł oraz samochód osobowy o wartości 53 000 zł. Jedynym źródłem utrzymania skarżących są ich emerytury w łącznej wysokości 6094 zł brutto. W motywach wniosku B. C. i M. T.-C. argumentowali, że są emerytami. Skarżąca jest osobą niepełnosprawną ruchowo i musi być dowożona do wszystkich miejsc, co znacznie podnosi koszty utrzymania i leczenia. Dodali przy tym, że w stosunku do jednej działki toczy się 6 postępowań o warunki zabudowy i w każdym z tych postępowań skarżący są stronami postępowania.
Postanowieniem z dnia [...] referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi odmówił przyznania prawa pomocy.
W sprzeciwie od wskazanego rozstrzygnięcia B. C. i M. T.-C. wnieśli o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Skarżący podnieśli, że oboje są emerytami, a emerytury w kwocie 6094 zł brutto, netto wynoszą 5013,36 zł. M. T.-C. jako osoba niepełnosprawna oczekuje obecnie na operację i rehabilitację. Koszty związane z jej rehabilitacją, wizytami lekarskimi, badaniami oraz lekarstwami wynoszą około 1000 zł miesięcznie. Z uwagi na to, że strony pozostają w sporze ze spółdzielnią mieszkaniową nie mogą nic zrobić z posiadanym mieszkaniem spółdzielczym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), w skrócie "p.p.s.a.", w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
W rozumieniu art. 243 § 1 zd. 1, art. 244 § 1, art. 245 § 1 powołanej wcześniej ustawy, prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Obejmuje ono zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego i może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym.
Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie fachowego pełnomocnika (adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego), natomiast w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie pełnomocnika. Częściowe zwolnienie od opłat lub wydatków może polegać na zwolnieniu od poniesienia ułamkowej ich części albo określonej ich kwoty pieniężnej (art. 245 § 2 – 4).
Po myśli art. 246 § 1 przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje:
1) w zakresie całkowitym – gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania;
2) w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy, Sąd doszedł do przekonania, że nie zasługuje on na uwzględnienie. B. C. i M. T.–C. w przekonaniu Sądu nie wykazali dostatecznie, że nie są w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowało się stanowisko zgodnie z którym udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe (vide: postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 28 października 2011 r. sygn. akt II OZ 1040/11 - Lex nr 984677, 3 stycznia 2013 r. sygn. akt II FZ 987/12 - Lex nr 1274301 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 1069/11 - Lex nr 1135887).
Instytucja zwolnienia od kosztów sądowych ma charakter wyjątkowy i jest stosowana tylko w przypadkach osób charakteryzujących się trudną sytuacją materialną. Do osób tych zaliczyć można bezrobotnych, którzy nie pobierają zasiłku lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko podstawowe potrzeby życiowe (vide: postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 11 grudnia 2012 r. sygn. akt II GZ 465/12 – Lex nr 1240687, 8 listopada 2012 r. sygn. akt II FZ 912/12 – Lex nr 1248402).
W przekonaniu Sądu sytuacja majątkowa skarżących nie uzasadnia przyznania im prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W rzeczywistości bowiem ciężar kosztów tego postępowania zostałby przeniesiony na Skarb Państwa, a więc obywateli. Sam fakt, że oboje skarżący są emerytami nie jest jeszcze wystarczającą przesłanką do zastosowania wobec nich instytucji prawa pomocy. Nie bez znaczenia jest nadto okoliczność, że dochód na 1 osobę w rodzinie wnioskodawców wynosi 2500 zł netto (według oświadczenia skarżących 5013,36 zł netto) i jest to stałe źródło dochodu. Nawet więc jeśli koszty związane z leczeniem skarżącej wynoszą około 1000 zł miesięcznie to i tak skarżący mają do dyspozycji kwotę 4000 zł. Co więcej skarżący dysponują majątkiem (dom 160 m2, mieszkanie spółdzielcze 70 m2, samochód o wartości 53000 zł, oszczędności w wysokości 17000 zł), który pozwala im na partycypowanie w kosztach zainicjowanych przez siebie postępowań sądowych, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z tych względów Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 260 p.p.s.a.
a.bł.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Anna Stępień /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 4 września 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Stępień po rozpoznaniu w dniu 4 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. C. i M. T.-C. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi B. C. i M. T.-C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy. a.bł.
Uzasadnienie
B. C. i M. T.-C. zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji, wnosząc o jej uchylenie.
W odpowiedzi na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału dotyczące uzupełnienia braków formalnych i fiskalnych skargi, skarżący zwrócili się do Sądu z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Z nadesłanego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że skarżący posiadają dom o powierzchni 160 m2, mieszkanie spółdzielcze o powierzchni 70 m2, zasoby pieniężne w kwocie 17 000 zł oraz samochód osobowy o wartości 53 000 zł. Jedynym źródłem utrzymania skarżących są ich emerytury w łącznej wysokości 6094 zł brutto. W motywach wniosku B. C. i M. T.-C. argumentowali, że są emerytami. Skarżąca jest osobą niepełnosprawną ruchowo i musi być dowożona do wszystkich miejsc, co znacznie podnosi koszty utrzymania i leczenia. Dodali przy tym, że w stosunku do jednej działki toczy się 6 postępowań o warunki zabudowy i w każdym z tych postępowań skarżący są stronami postępowania.
Postanowieniem z dnia [...] referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi odmówił przyznania prawa pomocy.
W sprzeciwie od wskazanego rozstrzygnięcia B. C. i M. T.-C. wnieśli o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Skarżący podnieśli, że oboje są emerytami, a emerytury w kwocie 6094 zł brutto, netto wynoszą 5013,36 zł. M. T.-C. jako osoba niepełnosprawna oczekuje obecnie na operację i rehabilitację. Koszty związane z jej rehabilitacją, wizytami lekarskimi, badaniami oraz lekarstwami wynoszą około 1000 zł miesięcznie. Z uwagi na to, że strony pozostają w sporze ze spółdzielnią mieszkaniową nie mogą nic zrobić z posiadanym mieszkaniem spółdzielczym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), w skrócie "p.p.s.a.", w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
W rozumieniu art. 243 § 1 zd. 1, art. 244 § 1, art. 245 § 1 powołanej wcześniej ustawy, prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Obejmuje ono zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego i może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym.
Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie fachowego pełnomocnika (adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego), natomiast w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie pełnomocnika. Częściowe zwolnienie od opłat lub wydatków może polegać na zwolnieniu od poniesienia ułamkowej ich części albo określonej ich kwoty pieniężnej (art. 245 § 2 – 4).
Po myśli art. 246 § 1 przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje:
1) w zakresie całkowitym – gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania;
2) w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy, Sąd doszedł do przekonania, że nie zasługuje on na uwzględnienie. B. C. i M. T.–C. w przekonaniu Sądu nie wykazali dostatecznie, że nie są w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowało się stanowisko zgodnie z którym udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe (vide: postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 28 października 2011 r. sygn. akt II OZ 1040/11 - Lex nr 984677, 3 stycznia 2013 r. sygn. akt II FZ 987/12 - Lex nr 1274301 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 1069/11 - Lex nr 1135887).
Instytucja zwolnienia od kosztów sądowych ma charakter wyjątkowy i jest stosowana tylko w przypadkach osób charakteryzujących się trudną sytuacją materialną. Do osób tych zaliczyć można bezrobotnych, którzy nie pobierają zasiłku lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko podstawowe potrzeby życiowe (vide: postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 11 grudnia 2012 r. sygn. akt II GZ 465/12 – Lex nr 1240687, 8 listopada 2012 r. sygn. akt II FZ 912/12 – Lex nr 1248402).
W przekonaniu Sądu sytuacja majątkowa skarżących nie uzasadnia przyznania im prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W rzeczywistości bowiem ciężar kosztów tego postępowania zostałby przeniesiony na Skarb Państwa, a więc obywateli. Sam fakt, że oboje skarżący są emerytami nie jest jeszcze wystarczającą przesłanką do zastosowania wobec nich instytucji prawa pomocy. Nie bez znaczenia jest nadto okoliczność, że dochód na 1 osobę w rodzinie wnioskodawców wynosi 2500 zł netto (według oświadczenia skarżących 5013,36 zł netto) i jest to stałe źródło dochodu. Nawet więc jeśli koszty związane z leczeniem skarżącej wynoszą około 1000 zł miesięcznie to i tak skarżący mają do dyspozycji kwotę 4000 zł. Co więcej skarżący dysponują majątkiem (dom 160 m2, mieszkanie spółdzielcze 70 m2, samochód o wartości 53000 zł, oszczędności w wysokości 17000 zł), który pozwala im na partycypowanie w kosztach zainicjowanych przez siebie postępowań sądowych, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z tych względów Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 260 p.p.s.a.
a.bł.
