II SA/Wa 1506/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-07-22Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Janusz Walawski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Walawski po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. K., Stowarzyszenia [...], Stowarzyszenia [...], Fundacji [...] na postanowienie Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu pisma z uwagi na nieuiszczenie opłaty skarbowej postanawia - odrzucić skargę -
Uzasadnienie
Przedmiotem niniejszej skargi jest postanowienie Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu pisma R. K. (skargi na przetwarzanie jego danych osobowych), z uwagi na nieuiszczenie opłaty skarbowej.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Pod pojęciem innych "innych przyczyn", można także rozumieć brak legitymacji skargowej po stronie wnoszącego skargę. Wprawdzie co do zasady brak interesu prawnego w rozumieniu art. 50 § 1 ppsa winien skutkować oddaleniem wniesionej skargi, jednakże w orzecznictwie zarysował się pogląd, że postanowienie odrzucające skargę jest dopuszczalne, gdy brak legitymacji skargowej jest ewidentny (vide: postanowienie NSA z 20 stycznia 2012 r. sygn. akt II OSK 74/12, LEX nr 1113796, postanowienie NSA z 27 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 2500/10, LEX nr 742360).
Taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie. Zgodnie bowiem z art. 50 § 1 ppsa organizacja społeczna jest uprawniona do wniesienia skargi w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób wyłącznie w zakresie jej statutowej działalności, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym.
Analiza treści skargi i dokumentów przesłanych przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych jednoznacznie wskazuje, że Fundacja [...] oraz Stowarzyszenie [...] wniosły skargę w sprawie dotyczącej interesu prawnego innej osoby, przy czym podmioty te nie brały udziału w postępowaniu zakończonym zaskarżonym postanowieniem.
W konsekwencji należy uznać, że Fundacja [...] oraz Stowarzyszenie [...] nie miały legitymacji procesowej do wniesienia skargi na postanowienie Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...].
Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 50 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w odniesieniu do skarg ww. podmiotów, postanowił jak w sentencji.
W odniesieniu do skargi Stowarzyszenia [...] należy wskazać, że stowarzyszenie to zostało rozwiązane na mocy prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w B. z dnia [...] stycznia 2012 r., sygn. akt [...]. Jednocześnie Sąd zarządził likwidację Stowarzyszenia. Rozwiązanie stowarzyszenia przez sąd oznacza zakończenie wszelkiej jego działalności. Pozostać może jedynie majątek stowarzyszenia, w tym i wierzytelności, a także roszczenia wobec niego. Przeprowadza się likwidację stowarzyszenia, którą zajmuje się likwidator. Podkreślenia jednak wymaga, że działalność likwidatora rozciąga się jedynie na sprawy majątkowe, a nie na statutową działalność rozwiązanego stowarzyszenia. Należy więc przyjąć, że w okresie likwidacji stowarzyszenie już nie istnieje, choć jego wykreślenie z rejestru stowarzyszeń jeszcze nie nastąpiło - art. 37 ust. 2 pkt 3 ustawy Prawo o stowarzyszeniach, Dz. U. z 2001 r., Nr 79, poz. 855 ze zm. (por. P. Sarnecki, Prawo o stowarzyszeniach. Komentarz, Kraków 2000, s. 77, postanowienie NSA z dnia 4 grudnia 2012 r., sygn. akt II OZ 1067/12).
Wobec powyższego stwierdzić należy, że rozwiązane Stowarzyszenie nie posiada zdolności sądowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym – art. 25 ppsa.
Brak zdolności sądowej strony w dniu wniesienia skargi skutkuje zaś jej odrzuceniem stosownie do art. 58 § 1 pkt 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Zgodnie z art. 220 § 1 ppsa, sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu (art. 220 § 3 cyt. ustawy).
Zarządzeniem z 5 marca 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1506/13 Przewodnicząca Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwała R. K. do uiszczenia wpisu sądowego od opisanej na wstępie skargi, w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi. Odpis powyższego zarządzenia doręczono skarżącemu 20 marca 2014 r. (dowód: zwrotne potwierdzenia odbioru w aktach sprawy).
R. K. pomimo prawidłowego wezwania i upływu wyznaczonego terminu, nie uiścił należnego wpisu.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 220 § 3 cyt. ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę R. K. jako nieopłaconą.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Janusz Walawski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Walawski po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. K., Stowarzyszenia [...], Stowarzyszenia [...], Fundacji [...] na postanowienie Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu pisma z uwagi na nieuiszczenie opłaty skarbowej postanawia - odrzucić skargę -
Uzasadnienie
Przedmiotem niniejszej skargi jest postanowienie Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu pisma R. K. (skargi na przetwarzanie jego danych osobowych), z uwagi na nieuiszczenie opłaty skarbowej.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Pod pojęciem innych "innych przyczyn", można także rozumieć brak legitymacji skargowej po stronie wnoszącego skargę. Wprawdzie co do zasady brak interesu prawnego w rozumieniu art. 50 § 1 ppsa winien skutkować oddaleniem wniesionej skargi, jednakże w orzecznictwie zarysował się pogląd, że postanowienie odrzucające skargę jest dopuszczalne, gdy brak legitymacji skargowej jest ewidentny (vide: postanowienie NSA z 20 stycznia 2012 r. sygn. akt II OSK 74/12, LEX nr 1113796, postanowienie NSA z 27 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 2500/10, LEX nr 742360).
Taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie. Zgodnie bowiem z art. 50 § 1 ppsa organizacja społeczna jest uprawniona do wniesienia skargi w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób wyłącznie w zakresie jej statutowej działalności, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym.
Analiza treści skargi i dokumentów przesłanych przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych jednoznacznie wskazuje, że Fundacja [...] oraz Stowarzyszenie [...] wniosły skargę w sprawie dotyczącej interesu prawnego innej osoby, przy czym podmioty te nie brały udziału w postępowaniu zakończonym zaskarżonym postanowieniem.
W konsekwencji należy uznać, że Fundacja [...] oraz Stowarzyszenie [...] nie miały legitymacji procesowej do wniesienia skargi na postanowienie Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...].
Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 50 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w odniesieniu do skarg ww. podmiotów, postanowił jak w sentencji.
W odniesieniu do skargi Stowarzyszenia [...] należy wskazać, że stowarzyszenie to zostało rozwiązane na mocy prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w B. z dnia [...] stycznia 2012 r., sygn. akt [...]. Jednocześnie Sąd zarządził likwidację Stowarzyszenia. Rozwiązanie stowarzyszenia przez sąd oznacza zakończenie wszelkiej jego działalności. Pozostać może jedynie majątek stowarzyszenia, w tym i wierzytelności, a także roszczenia wobec niego. Przeprowadza się likwidację stowarzyszenia, którą zajmuje się likwidator. Podkreślenia jednak wymaga, że działalność likwidatora rozciąga się jedynie na sprawy majątkowe, a nie na statutową działalność rozwiązanego stowarzyszenia. Należy więc przyjąć, że w okresie likwidacji stowarzyszenie już nie istnieje, choć jego wykreślenie z rejestru stowarzyszeń jeszcze nie nastąpiło - art. 37 ust. 2 pkt 3 ustawy Prawo o stowarzyszeniach, Dz. U. z 2001 r., Nr 79, poz. 855 ze zm. (por. P. Sarnecki, Prawo o stowarzyszeniach. Komentarz, Kraków 2000, s. 77, postanowienie NSA z dnia 4 grudnia 2012 r., sygn. akt II OZ 1067/12).
Wobec powyższego stwierdzić należy, że rozwiązane Stowarzyszenie nie posiada zdolności sądowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym – art. 25 ppsa.
Brak zdolności sądowej strony w dniu wniesienia skargi skutkuje zaś jej odrzuceniem stosownie do art. 58 § 1 pkt 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Zgodnie z art. 220 § 1 ppsa, sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu (art. 220 § 3 cyt. ustawy).
Zarządzeniem z 5 marca 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1506/13 Przewodnicząca Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwała R. K. do uiszczenia wpisu sądowego od opisanej na wstępie skargi, w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi. Odpis powyższego zarządzenia doręczono skarżącemu 20 marca 2014 r. (dowód: zwrotne potwierdzenia odbioru w aktach sprawy).
R. K. pomimo prawidłowego wezwania i upływu wyznaczonego terminu, nie uiścił należnego wpisu.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 220 § 3 cyt. ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę R. K. jako nieopłaconą.
