VII SA/Wa 1255/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-09-11Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Ewa Machlejd /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 11 września 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Machlejd po rozpoznaniu w dniu 11 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.M. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty legalizacyjnej postanawia oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia oraz postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...].
Uzasadnienie
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga J.M. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...]. Powyższym postanowieniem organ utrzymał w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...], którym organ I instancji ustalił dla J.M. opłatę legalizacyjną w wysokości 225.000 zł za samowolną realizację zbiornika wodnego (stawu) na działce nr ew. [...] w m. [...], gm. [...].
W skardze skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonych postanowień. Wniosek nie zawiera uzasadnienia, a jedynie stwierdzenie, że wykonanie zaskarżonych postanowień pociągnie za sobą niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz spowoduje trudne do odwrócenia skutki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, na podstawie § 3 omawianego artykułu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, o ile w sprawie występuje jedna z wymienionych we wskazanym przepisie przesłanek. Zaznaczyć bowiem trzeba, że instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane.
Wskazać zatem trzeba, że w orzecznictwie administracyjnym powszechnie przyjmuje się, iż przedmiotem ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy natomiast rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w drodze egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie.
Postanowienie w przedmiocie opłaty legalizacyjnej (a zatem to którego wstrzymania wykonania dochodzi skarżący) nie dotyczy ani nałożenia obowiązku uiszczenia opłaty, ani stwierdzenia istnienia takiego obowiązku. Przedmiotowa opłata nie podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie egzekucji, a jej nieuiszczenie oznacza rezygnację z legalizacji samowoli budowlanej, co może stać się podstawą do wydania decyzji administracyjnej, która podlega odrębnemu zaskarżeniu. Z powyższego wynika, że postanowienie w przedmiocie opłaty legalizacyjnej nie podlega wykonaniu w rozumieniu powołanego wyżej przepisu, gdyż orzeka ono wyłącznie o wysokości tej opłaty i nie jest źródłem obowiązku podlegającego przymusowej realizacji. Tym samym, w ocenie Sądu, postanowienie to nie nadaje się do zastosowania instytucji wstrzymania wykonania, gdyż nie wywołuje bezpośrednich skutków, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 stycznia 2008 r., sygn. akt II OZ 44/08, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. akt II OZ 114/08, publ: www.cbois.nsa.gov.pl).
Mając na względzie powyższe, w ocenie Sądu wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia oraz postanowienia organu I instancji nie zasługuje zatem na uwzględnienie.
Jednocześnie Sąd zauważa, iż negatywne rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania ma charakter tymczasowy i nie przesądza o końcowym wyniku sprawy, i o dalszym losie przedmiotowej w sprawie opłaty legalizacyjnej.
Z wymienionych powodów, na podstawie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Ewa Machlejd /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 11 września 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Machlejd po rozpoznaniu w dniu 11 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.M. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty legalizacyjnej postanawia oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia oraz postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...].
Uzasadnienie
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga J.M. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...]. Powyższym postanowieniem organ utrzymał w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...], którym organ I instancji ustalił dla J.M. opłatę legalizacyjną w wysokości 225.000 zł za samowolną realizację zbiornika wodnego (stawu) na działce nr ew. [...] w m. [...], gm. [...].
W skardze skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonych postanowień. Wniosek nie zawiera uzasadnienia, a jedynie stwierdzenie, że wykonanie zaskarżonych postanowień pociągnie za sobą niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz spowoduje trudne do odwrócenia skutki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, na podstawie § 3 omawianego artykułu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, o ile w sprawie występuje jedna z wymienionych we wskazanym przepisie przesłanek. Zaznaczyć bowiem trzeba, że instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane.
Wskazać zatem trzeba, że w orzecznictwie administracyjnym powszechnie przyjmuje się, iż przedmiotem ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy natomiast rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w drodze egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie.
Postanowienie w przedmiocie opłaty legalizacyjnej (a zatem to którego wstrzymania wykonania dochodzi skarżący) nie dotyczy ani nałożenia obowiązku uiszczenia opłaty, ani stwierdzenia istnienia takiego obowiązku. Przedmiotowa opłata nie podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie egzekucji, a jej nieuiszczenie oznacza rezygnację z legalizacji samowoli budowlanej, co może stać się podstawą do wydania decyzji administracyjnej, która podlega odrębnemu zaskarżeniu. Z powyższego wynika, że postanowienie w przedmiocie opłaty legalizacyjnej nie podlega wykonaniu w rozumieniu powołanego wyżej przepisu, gdyż orzeka ono wyłącznie o wysokości tej opłaty i nie jest źródłem obowiązku podlegającego przymusowej realizacji. Tym samym, w ocenie Sądu, postanowienie to nie nadaje się do zastosowania instytucji wstrzymania wykonania, gdyż nie wywołuje bezpośrednich skutków, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 stycznia 2008 r., sygn. akt II OZ 44/08, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. akt II OZ 114/08, publ: www.cbois.nsa.gov.pl).
Mając na względzie powyższe, w ocenie Sądu wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia oraz postanowienia organu I instancji nie zasługuje zatem na uwzględnienie.
Jednocześnie Sąd zauważa, iż negatywne rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania ma charakter tymczasowy i nie przesądza o końcowym wyniku sprawy, i o dalszym losie przedmiotowej w sprawie opłaty legalizacyjnej.
Z wymienionych powodów, na podstawie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w sentencji.
