II SA/Bd 432/13
Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
2013-09-11Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Elżbieta Piechowiak /sprawozdawca/
Grzegorz Saniewski /przewodniczący/
Małgorzata WłodarskaSentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Saniewski Sędziowie: Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Włodarska Protokolant Krystyna Witt po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 września 2013 r. sprawy ze skargi A. A. na decyzję [...][...] Oddziału [...] Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w [...] z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oddala skargę.
Uzasadnienie
W dniu [...] Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w B. wydał decyzję Nr [...] w sprawie przyznania dla A. A. płatności za rok 2010 w wysokości [...] zł, w tym:
-jednolitej płatności obszarowej w wysokości [...] zł,
-uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni grup upraw podstawowych w wysokości [...] zł,
-. uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni roślin przeznaczonych na paszę, uprawianych na trwałych użytkach zielonych w wysokości [...] zł.
Zawiadomieniem z dnia [...] Dyrektor K. Oddziału Regionalnego ARiMR w T. poinformował o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w B. Nr [...] z dnia [...].
W wyniku przeprowadzonego w trybie nadzoru postępowania wyjaśniającego, w dniu [...] Dyrektor K. Oddziału Regionalnego ARiMR w T. wydał decyzję nr [...] o stwierdzeniu nieważności przedmiotowej decyzji Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w B. Nr [....] z dnia [...].
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ wyższego stopnia wskazał, iż organ I instancji w przypadku działek ewidencyjnych nr [...], nie uwzględnił powierzchni ewidencyjno -gospodarczej, stanowiącej maksymalną kwalifikowaną powierzchnię na danej działce ewidencyjnej, o którą może ubiegać się rolnik - PEG. Tym samym doszło do rażącego naruszenia prawa, gdyż przekroczona została maksymalna powierzchnia referencyjna określona w systemie LPIS dla przedmiotowych działek.
Strona nie zaskarżyła tej decyzji Dyrektora K. Oddziału Regionalnego ARiMR w T.
W związku z powyższym, w dniu [...] organ I instancji, po rozpatrzeniu wniosku o przyznanie płatności na rok [...], przyznał stronie kwotę [...] w tym:
-jednolitą płatność obszarową w wysokości [...] zł
-uzupełniającą płatność obszarową do powierzchni grup upraw podstawowych w wysokości [....] zł,
-. uzupełniającą płatność obszarową do powierzchni roślin przeznaczonych na paszę, uprawianych na trwałych użytkach zielonych w wysokości [...] zł.
Decyzja została wydana na podstawie art. 7 ust. 1, i 2 , art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. z 2008 r. Nr 170, poz. 1051 z późn. zm.- dalej zwanej ustawą o płatnościach) oraz art. 57 ust.3 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) Nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina (Dz. Urz. UE L 316 z 2 grudnia 2009 r., str. 1, z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji podniósł, iż w oparciu o system informacji geograficznej stwierdzono zawyżenie powierzchni zadeklarowanej do płatności wobec powierzchni faktycznie do nich uprawnionej. I tak w odniesieniu do działki [...], o deklarowanej powierzchni 8,93 ha, jej wielkość wynosiła 6,66 ha. Co się tyczy działki [..], o deklarowanej powierzchni 0,61 ha, wynosiła ona 0,54 ha. Podobnie dotyczyło to działki [...], o deklarowanej powierzchni 4,54 ha, podczas gdy wynosiła ona 4,53 ha, a powierzchnia działki [...] wynosiła faktycznie 2,47 ha, a nie –jak deklarowano-2,55 ha. Wyliczona procentowa różnica między powierzchnią deklarowaną działek rolnych kwalifikowaną, a powierzchnią stwierdzoną w czasie kontroli administracyjnej wyniosła 15,617%. W konsekwencji początkowa kwota jednolitej płatności obszarowej wynosząca [...] zł. została pomniejszona ze względu na stwierdzone różnice pomiędzy powierzchnią deklarowaną kwalifikowaną działek rolnych zadeklarowanych we wniosku, a powierzchnią stwierdzoną o kwotę [...] zł., czyli kwotę przypadającą na dwukrotną wykrytą różnicę pomiędzy powierzchnią zadeklarowaną we wniosku a powierzchnią stwierdzoną.
W odwołaniu od powyższej decyzji A. A. wniosła o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, zarzucając naruszenie art. 7 K.p.a. w zw. z art. 11, 75 § 1, 77 § 1, 78 § 1 oraz 107 § 3 K.p.a. przez nieskonfrontowanie powierzchni objętej wnioskiem o przyznanie płatności, co w jej ocenie naruszało przepis art. 107 § 3 K.p.a. w zw. z art. 11 K.p.a. Zdaniem strony nie został wyjaśniony szczegółowy sposób obliczenia powierzchni kwalifikującej się do płatności oraz za pomocą jakiej aparatury i techniki obliczeniowej organ ustalił, że obszar 2,51 ha nie spełnił warunków do jej przyznania. W konsekwencji strona uznała, że rozstrzygnięcie Kierownika BP w B. poczynione zostało z naruszeniem zasady swobodnej oceny dowodów. Odwołująca się zarzuciła również, że strona nie miała jakiejkolwiek możliwości odniesienia się do stwierdzonych różnic, gdyż powinna być wezwana do złożenia wyjaśnień, w odpowiedzi na które mogłaby dostarczyć dokumenty potwierdzające inny przebieg granicy ewidencyjnej. Zdaniem strony organ orzekający winien również dokonać pomiaru powierzchni uprawnionej do płatności w obecności wnioskodawczyni. Strona odwołująca się podkreśliła również, że producent podał obszar gruntów rolnych na podstawie stosownej dokumentacji urzędowej, a zatem nie jest winna stwierdzonych nieprawidłowości w myśl art. 68 ust.1 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 796/2004.
Dyrektor K. Oddziału Regionalnego ARiMR w T. po rozpatrzeniu odwołania, decyzją Nr [....] z dnia [....] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy podniósł, iż kontrola administracyjna wykazała błąd przekroczenia dopuszczalnej powierzchni uprawnionej do płatności (PEG) dla działek ewidencyjnych nr: [...] przy czym obszar działek ewidencyjnych kwalifikowany do płatności bezpośrednich, został ustalony w oparciu o ortofotomapy cyfrowe zaimplementowane do posiadanego przez ARiMR systemu identyfikacji działek rolnych (LPIS), wskazując przy tym, że wykorzystywany przy pomiarze pomiar punktowy zapewnia dokładność pomiaru nawet 2-krotnie wyższą, niż pomiar wykonywany podczas kontroli na miejscu.
Ponadto organ zwrócił uwagę, że z powierzchni PEG, a więc pomiaru powierzchni użytkowanej rolniczo, zostały wyłączone obszary niekwalifikujące się do płatności, które jak dowodzi ortofotomapa podlegają wykluczeniu np. z uwagi na porośnięcie krzewami i drzewami, a na niekorzyść odwołującej przemawia również fakt, iż wnioskiem na rok [...] oraz załącznikami graficznymi do niego dołączonymi wnioskodawczyni niejako potwierdziła prawidłowość ustaleń organów I instancji w sprawie na rok [...].
Odnosząc się do zarzutów naruszenia procedury administracyjnej organ odwoławczy podkreślił, że w ramach prowadzonego postępowania organy orzekające nie stosują w pełni przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, w tym zasady, że na nich spoczywa obowiązek dokładnego wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy z uwzględnieniem reguł dowodzenia przyjętych w K.p.a. - jest odwrotnie, niż to przewidują przepisy K.p.a., co wynika z przepisu art. 3 ust.1 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. z 2008 r. Nr 170, poz. 1051 z późn. zm.) wprowadzającego szereg modyfikacji w zasadach postępowania, wynikających z K.p.a.
Oznacza to, zdaniem organu znaczne ograniczenie przewidzianych w K.p.a. zasad prawdy materialnej, informowania stron oraz czynnego udziału strony w postępowaniu, a wyraźne wyłączenie zastosowania art. 81 K.p.a. (zgodnie z nim okoliczność faktyczna może być uznana za udowodnioną, jeżeli strona miała możność wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów) oznacza, że brak możliwości wypowiedzenia się strony na temat poszczególnych dowodów nie wyklucza oparcia na nich ustaleń faktycznych. Nadto wskazano, że art. 3 ust.3 w/w ustawy stanowi, iż strony oraz inne osoby uczestniczące w postępowaniu, o którym mowa w ust. 2, są obowiązane przedstawiać dowody oraz wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek; ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne, co oznacza, że w postępowaniu w sprawie przyznania pomocy to wnioskujący o płatność rolnik, a nie organ administracji publicznej, ma obowiązek przedstawić wszystkie dowody niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy.
Mając na uwadze powyższe uregulowania, organ odwoławczy stwierdził, iż postępowanie przed organem I instancji zostało przeprowadzone z poszanowaniem ww. zasad, a tym samym w/w zarzuty dotyczące ustalenia stanu faktycznego sprawy należy uznać za bezzasadne, ponieważ na organie I instancji nie ciążył ani obowiązek umożliwienia stronie wypowiedzenia się co do poczynionych ustaleń, ani wezwania do złożenia wyjaśnień na okoliczność stwierdzonych nieprawidłowości, ani też obowiązek zapewnienia stronie udziału w pomiarze powierzchni uprawnionej do płatności.
Organ II instancji zwrócił również uwagę, że powierzchnia wynikająca z granic odniesienia odzwierciedla powierzchnię całkowitą działek ewidencyjnych wynikającą z EGiB, tym samym, wbrew twierdzeniu strony, nie było i nie ma potrzeby wzywania strony do przedłożenia dokumentów potwierdzających przebieg granicy ewidencyjnej.
Zdaniem organu odwoławczego z akt sprawy nie wynika, aby odwołująca w postępowaniu administracyjnym wykazała jakakolwiek inicjatywę dowodową; czy to na etapie powtórnego postępowania przez organem I instancji, czy też na etapie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika BP w B. Nie wystąpiła również z żądaniem udzielenia jej niezbędnych pouczeń co do okoliczności faktycznych i prawnych. Także w odwołaniu od decyzji Kierownika BP w B. strona nie podniosła żadnych okoliczności, które podważałyby dotychczasowe ustalenia Organu I instancji
Nie sposób również, w ocenie organu, zgodzić się z zarzutem nieprawidłowego uzasadnienia faktycznego i prawnego, a tym samym uniemożliwieniem stronie merytorycznej polemiki z motywami decyzji, gdyż Kierownik BP w B. w sposób należyty przedstawił w zaskarżonej decyzji stan faktyczny sprawy (poprzez opisanie poszczególnych etapów postępowania, wskazania działek których dotyczyły nieprawidłowości, powierzchni stwierdzonych w kontroli administracyjnej) oraz stan prawny poprzez przytoczenie przepisów prawnych odnoszących się m.in. do definicji powierzchni ewidencyjno - gospodarczej, systemu informacji geograficznej, podstawowej zasady kontroli administracyjnej wynikającej z art. 28 ust. 1 lit. c rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009 oraz sankcji z tytułu stwierdzonego zawyżenia powierzchni deklarowanej.
W ocenie organu odwoławczego podanie przez rolnika we wniosku o przyznanie płatności powierzchni gruntów zgodnie z danymi zawartymi w ewidencji gruntów nie oznacza, że wniosek został poprawnie złożony, a zawarte w nim dane zgodne są z danymi faktycznymi dotyczącymi działek rolnych (por. glosa Elżbiety Kremer do wyroku NSA z dnia 9 stycznia 2008 r., sygn. II GSK 295/07, Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego 1/2009), gdyż wypis z rejestru gruntów, jak też wyrys z mapy ewidencyjnej nie stanowią dowodu potwierdzającego powierzchnię działek rolnych, ponieważ nie obrazują powierzchni faktycznie użytkowanej w danym roku przez rolnika, a jedynie pokazują powierzchnie, na których mogą, ale nie muszą znajdować się działki rolne.
W skardze do sądu A. A. wniosła o uchylenie decyzji organu odwoławczego, zarzucając:
• naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 ,8 , 9, 10 K.p.a. w zw. z art. 77 oraz 78 § 1 K.p.a., poprzez nienależyte wyjaśnienie sprawy, polegające na ograniczeniu postępowania dowodowego do bezkrytycznego uznania dowodu w postaci interpretacji ortofotomap dokonanej przez organ II instancji za jedynie słuszne i nie podlegające weryfikacji przy pomocy innych dowodów, skutkiem czego ograniczony został udział i inicjatywa dowodowa skarżącej w postępowaniu przed organem I instancji;
• naruszenie art. 107 § 3 K.p.a. poprzez arbitralne uzasadnienie decyzji.
Zdaniem skarżącej, rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie winno być poprzedzone przeprowadzeniem wnikliwego postępowania wyjaśniającego, w celu ustalenia faktycznej (rzeczywistej) powierzchni gruntów rolnych posiadanych przez wnioskodawcę i spełniających wymogi przyznania płatności, dlatego błędnie organ twierdzi, jakoby w ramach niniejszego postępowania, organy administracyjne nie były zobligowane do stosowania K.p.a. Wskazała też, że obowiązkiem organu administracyjnego rozpoznającego sprawę jest zebranie i ocena materiału dowodowego zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów, a obowiązywania tej zasady i wynikającego z niej obowiązku oparcia rozstrzygnięcia na miarodajnym i pełnowartościowym materiale dowodowym nie uchylają odmienności w zakresie postępowania dowodowego przewidziane w ustawie o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego.
Konieczność przeprowadzenia postępowania w przedmiocie płatności zgodnie z powyższymi wymogami, w ocenie skarżącej znajduje wyraz w samej ustawie o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. z 2008 r., Nr 170, poz. 1051), w której obok odesłania do przepisów Kpa w zakresie nieuregulowanym w ustawie i z zastrzeżeniem zasad i warunków określonych w przepisach Unii Europejskiej, o systemie akcentuje się wyraźnie - w art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2, wskazując, że w postępowaniu w sprawach dotyczących płatności organ administracji publicznej m.in. stoi na straży praworządności oraz jest obowiązany w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy.
Organ odwoławczy podzielając ustalenia w tej kwestii zawarte w zaskarżonej decyzji zdaniem skarżącej wskazał jedynie, iż areał wyłączony z płatności ustalono na podstawie wskazań ortofotomapy oraz, że pomiary te wykonywane są w skali 1:2000 z pikselem 0,25 m oraz w skali 1 : 5000 z pikselem 0,5 m, a na potrzeby oceny powierzchni kwalifikowanej jest to dokładność wystarczająca i zgodna z przepisami Komisji Europejskiej
Skarżąca zauważyła, że wydruki map dołączone do decyzji nie są opatrzone podziałką, a wskazują jedynie przebieg granic, oznaczenie i pokrywającą działkę roślinność. Nie został wyjaśniony szczegółowy sposób obliczenia powierzchni, która nie kwalifikowała się do przyznania płatności - zaskarżona decyzja nie wyjaśnia bowiem z czego wynika, iż dokładnie 2, 43 ha w ramach JPO oraz 0, 09 ha w ramach UPO działki skarżącej nie spełnia kryteriów uprawniających do uzyskania spornych płatności.
Ponadto uzasadnienie decyzji, jak też treść dokumentów znajdujących się w aktach postępowania, nie wskazuje zdaniem skarżącej kiedy, za pomocą jakiej aparatury i techniki obliczeń w oparciu o treść ortofotomapy organ ustalił, że dokładnie taka część działek skarżącej nie kwalifikuje się do przyznania płatności.
Powołanie się na nieskonkretyzowane wyniki obliczeń, w ocenie skarżącej nie spełnia wymogu wskazania dowodu, na którym opierał się organ, a dowodu tego nie zawierają również akta sprawy.
Nadto skarżąca zarzuciła, że decyzja organu II instancji uniemożliwiła jej wzięcie udziału w postępowaniu przed Kierownikiem Powiatowego Biura ARiMR, odniesienie się do dowodów, jak i ewentualne podjęcie inicjatywy dowodowej.
W odpowiedzi na skargę organ, nie znajdując podstaw do jej uwzględnienia, wniósł o jej oddalenie wskazując, że po ponownej analizie akt sprawy nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji, ponieważ została ona podjęta zgodnie ze stanem faktycznym oraz w oparciu o obowiązujące przepisy prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:
Kontrola zaskarżonej decyzji w zakresie wynikającym z treści art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) w zw. z art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm, dalej powoływanej jak ppsa), nie uzasadnia uwzględnienia wniesionej w sprawie skargi.
Wyjaśnić należy, iż wskazana w podstawie prawnej zaskarżonego rozstrzygnięcia ustawa z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (t.j. Dz.U. z 2008 r. Nr 170, poz. 1051 ze zm., dalej powoływana jako ustawa o płatnościach) reguluje m.in. zagadnienia dotyczące płatności bezpośrednich i płatności uzupełniających, w zakresie nieokreślonym w przepisach Unii Europejskiej lub przekazanym państwom członkowskim do unormowania we własnym zakresie. We wskazanym akcie prawnym znalazły się więc regulacje dotyczące zasad i trybu przyznawania rolnikom tych płatności, ich wypłaty, przeprowadzania kontroli, a także określające zadania oraz właściwość organów i jednostek organizacyjnych w tych sprawach. Z uwagi na okoliczność, że przedmiotową sprawę zainicjował wniosek skarżącej o przyznanie na rok [... jednolitej płatności obszarowej oraz uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni grupy upraw podstawowych i do powierzchni roślin przeznaczonych na paszę uprawianych na trwałych użytkach zielonych (płatność zwierzęca), w sprawie należało określić warunki przyznania wnioskowanych płatności oraz stwierdzić ich spełnienie przez wnioskodawczynię, czemu służy m.in. instrument prawny w postaci kontroli administracyjnej określonej przepisami unijnymi (art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy o płatnościach w zw. z art. 26 i nast. rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina - Dz.U.UE.L.2009.316.65; dalej powoływanego jako rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1122/2009).
Warunki przyznania jednolitej płatności obszarowej określone zostały w art. 7 ust. 1 ustawy o płatnościach. Wskazany przepis stanowi, że rolnikowi przysługuje omawiana płatność do będącej w jego posiadaniu w dniu 31 maja roku, w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności, powierzchni gruntów rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, kwalifikujących się do objęcia tą płatnością zgodnie z art. 124 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia nr 73/2009, jeżeli posiada w tym dniu działki rolne o łącznej powierzchni nie mniejszej niż określona dla Rzeczypospolitej Polskiej w załączniku nr VII do rozporządzenia nr 1121/2004 (1 ha), z tym, że w przypadku zagajników o krótkiej rotacji działka rolna powinna obejmować jednolitą gatunkową uprawę o powierzchni co najmniej 0,1ha (pkt 1); utrzymuje wszystkie grunty rolne zgodnie z normami przez cały rok kalendarzowy, w którym został złożony wniosek (pkt 2); przestrzega wymogów przez ten cały rok kalendarzowy (pkt 2a) oraz został mu nadany numer identyfikacyjny w trybie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (pkt 3). Z treści art. 124 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia nr 73/2009 wynika, iż do przyznania pomocy w ramach systemu JPO kwalifikują się wszystkie działki rolne obejmujące grunty orne, trwałe użytki zielone, uprawy trwałe i ogródki przydomowe (wykorzystywana powierzchnia użytków rolnych), utrzymywane w dobrej kulturze rolnej na dzień 30 czerwca 2003 r., bez względu na to, czy w tym dniu były wykorzystywane do produkcji, oraz w stosownych przypadkach dostosowane zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami określonymi przez państwo członkowskie po zatwierdzeniu przez Komisję, a także działki rolne obsadzone zagajnikami o krótkiej rotacji, które były utrzymywane w dobrej kulturze rolnej w dniu 30 czerwca 2003 r.
Z kolei warunki przyznania płatności uzupełniającej określa art. 7 ust. 2 ustawy o płatnościach, wskazując że rolnikowi który w danym roku spełnia warunki do przyznania JPO przysługuje płatność uzupełniająca do powierzchni upraw roślin przeznaczonych na paszę, uprawianych na trwałych użytkach zielonych i innych roślin, oraz do powierzchni gruntów ornych, na których nie jest prowadzona uprawa roślin - do których została przyznana JPO. Spełnienie przez stronę wszystkich powyższych kryteriów warunkuje przyznanie wnioskowanych płatności.
Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w B. w wyniku przeprowadzenia kontroli administracyjnej wniosku skarżącej z dnia [...] o przyznanie na rok [...] jednolitej płatności obszarowej (JPO) do działek rolnych o łącznej powierzchni 17,99 ha, uzupełniającej płatności podstawowej (UPO) do działek rolnych o łącznej powierzchni 7,09 ha i uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni roślin przeznaczonych na paszę, uprawnionych na trwałych użytkach zielonych (PZ) o łącznej powierzchni 10,90 ha, wydał w dniu [...] decyzję, mocą której orzekł o przyznaniu rolnikowi na rok [...] wnioskowanych płatności tj. JPO do powierzchni 17,99 ha, UPO do powierzchni 7,09 ha i PZ do powierzchni 8,00 ha. W dniu [...] Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR w T. stwierdził nieważność wskazanej decyzji ze względu na poczynione ustalenie, iż Kierownik Biura Powiatowego ARiMR przyznał skarżącemu płatność na rok [...] nie uwzględniając powierzchni PEG dla działki ewidencyjnej nr [...] tj. powierzchni stanowiącej maksymalny obszar kwalifikowany do płatności na danej działce ewidencyjnej, o który może ubiegać się rolnik. W konsekwencji stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...], po ponownym rozpatrzeniu wniosku skarżącej o przyznanie płatności na rok [...] i po ponownym przeprowadzeniu kontroli administracyjnej wniosku oraz poczynieniu na jej podstawie ustalenia o przekroczeniu powierzchni PEG, zapisanej w systemie identyfikacji działek rolnych LIPS, dla dziełek ewidencyjnych nr ż...ś, łącznie o 2,43 ha w ramach JPO i o 0,09 ha w ramach UPO (działka nr [...]: pow. deklarowana JPO, UPO – 2,55 ha, pow. stwierdzona PEG – 2,47 ha; działka nr [...]: pow. deklarowana JPO, UPO – 4,54 ha, pow. stwierdzona PEG – 4,53 ha; działka nr: [...]: pow. deklarowana JPO – 0,61 ha, pow. stwierdzona PEG – 0,54 ha; działka nr: [...] pow. deklarowana JPO – 8,93 ha, pow. stwierdzona PEG – 6,66 ha), Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w B. decyzją z dnia [...] przyznał wnioskodawczyni na rok 2010: UPO do powierzchni stwierdzonej tj. 7,00 ha, ze względu na okoliczność, że różnica pomiędzy powierzchnią zadeklarowaną (7,09 ha) a powierzchnią stwierdzoną wyniosła 1,2857 %, a więc nie więcej niż 3 % lub 2 ha (art. 57 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009), PZ do powierzchni 8,00 ha, a więc tak jak w decyzji z dnia [...], zaś JPO do powierzchni stwierdzonej pomniejszonej o dwukrotność stwierdzonej różnicy, jako że stwierdzona powierzchnię zawyżenia wyniosła 2,43 ha (pow. deklarowana – 17,99 ha, pow. stwierdzona – 15,56 ha), a zatem 15,617 % powierzchni stwierdzonej, co stanowi więcej niż 3 % lub 2 ha, ale nie więcej niż 20 % powierzchni stwierdzonej. Zgodnie z art. 58 akapit pierwszy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009, takie ustalenie obliguje do przyznania płatności w pomniejszonej wysokości. Decyzję tę utrzymał w mocy zaskarżoną decyzją Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR w T., podkreślając moc dowodową ortofotomap będących element systemu LIPS oraz wskazując na dokładność dokonanych w oparciu o nie pomiarów działek ewidencyjnych.
Przytoczone ustalenia organów zostały przez stronę skarżącą zakwestionowane z uwagi na naruszenie w sprawie reguł przeprowadzania postępowania wyjaśniającego określonych w kodeksie postępowania administracyjnego, w szczególności wyrażonej w art. 7 kpa zasady prawny obiektywnej, zasady swobodnej oceny dowodów i zapewnienia stronie czynnego udziału w prowadzonym postępowaniu. Zdaniem skarżącej, decyzje organów obu instancji nie spełniają też wymogów w zakresie właściwego uzasadnienia wydanych rozstrzygnięć, zwłaszcza w zakresie wyjaśnienia powodów wyłączenia i sposobu obliczenia powierzchni niekwalifikujących się, zdaniem organu, do przyznania płatności.
Z powyższego wynika, że w przedmiotowej sprawie kwestii spornej nie stanowiły przepisy prawa, lecz stan faktyczny sprawy. W ocenie organów, okoliczności faktyczne zostały w sprawie właściwie ustalone, na podstawie prawidłowo i wyczerpująco zgromadzonego materiału dowodowego, tj. dowodów uzyskanych w wyniku przeprowadzenia, odpowiadającej wymogom prawa unijnego i krajowego kontroli administracyjnej wniosku w Zintegrowanym Systemie Zarządzania i Kontroli (ZSZiK), w ramach systemu identyfikacji działek rolnych (LIPS), ustanowionego na podstawie zaimplementowanych do tego systemu zaktualizowanych kolorowych ortofotomap, a świadczących o prawidłowości poczynionych ustaleń co do powierzchni PEG przedmiotowych działek rolnych producenta rolnego. Zdaniem zaś skarżącej, organy obu instancji dokonały, w oparciu o ortofotomapy, nieprawidłowych ustaleń faktycznych, bo nieodpowiadających wymogom kodeksu postępowania administracyjnego.
Jako, że w przedmiotowej sprawie kwestię sporną stanowił stan faktyczny sprawy, należało oceniając prawidłowość podjętych w sprawie rozstrzygnięć rozważyć, czy materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwalał organom na poczynienie ustaleń stanowiących podstawę wydanych w sprawie decyzji oraz czy skarżąca przedstawiła w sprawie jakiekolwiek dowody mogące podważyć te ustalenia. Samo oświadczenie rolnika kwestionujące ustalenia organów, nie poparte materiałem dowodowym, jest bowiem w ocenie Sądu niewystarczające do podważenia dowodów przedstawionych przez organy. Wynika to z faktu, że w postępowaniu w sprawach dotyczących płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego obowiązują, wbrew stanowisku skarżącej, odmienne zasady przeprowadzania postępowania wyjaśniającego w stosunki do zasad określonych w kodeksie postępowania administracyjnego. W postępowaniu tym stosuje się bowiem w pierwszej kolejności regulacje proceduralne zawarte w ustawie o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, zaś przepisy kodeksu postępowania administracyjnego mają zastosowanie dopiero, jeżeli ustawa o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego nie stanowi inaczej (art. 3 ust 1 ustawy o płatnościach). Ustawa o płatnościach natomiast jednoznacznie stanowi, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne, a ponadto określa ona, że to strony i inne osoby uczestniczące w omawianym postępowaniu mają obowiązek przedstawiać dowody oraz dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek (art. 3 ust. 3 ustawy). Organ administracyjny został zaś zobligowany przez ustawodawcę, poza obowiązkiem czuwania nad przestrzeganiem zasady praworządności, jedynie do wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego (art. 3 ust. 2 pkt 2 ustawy o płatnościach), natomiast jego obowiązkiem nie jest już wymóg podejmowania z urzędu wszelkich działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, tak jak ma to miejsce w ramach reguł ogólnych postępowaniu administracyjnego. Ze wskazanych zasad rządzących postępowaniem w sprawach o płatności w ramach systemów wsparcie bezpośredniego jednoznacznie wynika, że to skarżąca, podważając wiarygodność dokonanych w toku kontroli administracyjnej, w oparciu o nową ortofotomapą (zdjęcia wykonane w dniu [...]) ustaleń, była zobligowana przedstawić na tę okoliczność jakiekolwiek dowody, albowiem to właśnie ona z tej okoliczności wywodziła skutki prawne. Skoro więc skarżąca, wbrew obowiązkowi z art. 3 ust. 3 ustawy o płatnościach, nie przedstawiła żadnego dowodu podważającego wiarygodność zgromadzonego przez organy materiału dowodowego tj. sporządzonego w dniu dnia [...] raportu z kontroli administracyjnej wniosku oraz zdjęć ortofotomapy, to tym samym nie było żadnych uzasadnionych podstaw do uwzględnienia zarzutów skarżącej w tym zakresie. Dokonując oceny zasadności zarzutów skargi należy zatem mieć na względzie ww. specyfikę postępowania w sprawach dotyczących płatności bezpośrednich, a także okoliczność, że wniosek strony o przyznanie płatności na [...] został poddany kontroli administracyjnej z wykorzystaniem systemu identyfikacji działek rolnych (LIPS), o którym mowa w art. 17 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylającego rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 (Dz.U.UE.L.2009.30.16), a więc mającego oparcie w prawie unijnym. Według wskazanego przepisu system identyfikacji działek rolnych ustanawiany jest na podstawie map lub dokumentów ewidencji gruntów lub też innych danych kartograficznych oraz korzysta on z technik skomputeryzowanego systemu informacji geograficznych, w tym najlepiej ortoobrazów lotniczych lub satelitarnych, przy zastosowaniu jednolitego standardu gwarantującego dokładność, co najmniej równą dokładności kartografii w skali 1:10000. Jak wyjaśniły organy, wszystkie wykonywane na potrzeby posiadanego przez Polskę LIPS prace, w tym zaimplementowane do posiadanego przez ARiMR systemu informacji działek rolnych ortofotomapy cyfrowe są wykonywane, nadzorowane i zatwierdzane przez osoby posiadające stosowane uprawnienia i odpowiednie kwalifikacje w dziedzinie geodezji i kartografii, w zakresie pomiarów geodezyjnych, rozgraniczeń i podziału nieruchomości lub fotogrametrii i teledetekcji. Sam zaś LIPS, który posiada Polska oparty jest na skali co najmniej 1:5000. W kontrolowanej sprawie orzekające organy oparły ustalenie co do powierzchnia PEG spornych działek właśnie na podstawie zaimplementowanych do LIPS kolorowych i zaktualizowanych ortofotomap (zdjęcia z dnia [...]), które wykazały jednoznacznie inną powierzchnię kwalifikująca się do płatności niż ta określona we wniosku przez skarżącą, na skutek nieobjęcia pomiarem widocznych na zdjęciach ortofotomapy obszarów niekwalifikujących się do płatności tj. porośniętych drzewami i krzewami. Do widocznych na zdjęciach obszarów wyłączenia, nie objętych maksymalną powierzchnia ewidencyjno-gospodarcza kwalifikującą się do płatności w granicach zadeklarowanych przez stronę działek ewidencyjnych (PEG) nie mogły być zatem przyznane płatności, zwłaszcza że skarżąca ani w odwołaniu, ani w skardze nie przestawiła żadnego dowodu ani jakichkolwiek okoliczności faktycznych mogących podważyć czy też poddać w wątpliwość stan rzeczy zobrazowany na zdjęciach ortofotomapy, będącej elementem LIPS, do którego ustanowienia i prowadzenia zobowiązane jest każde państwo członkowie UE.
W ocenie sądu, orzekające w sprawie organy przestawiły wiarygodny materiał dowodowy, w oparciu o który zweryfikowały powierzchnię zadeklarowanych we wniosku strony działek, a skarżąca nie przedstawiła żadnego kontrdowodu, podważającego ustalenia organu, zgłaszając wyłącznie zarzuty proceduralne o wadliwym uzasadnieniu decyzji i niezgodnym z kodeksem postępowania administracyjnego sposobie przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego. Zarzuty te okazały się niezasadne, gdyż nie uwzględniały one omówionej powyżej specyfiki postępowania prowadzonego w sprawach dotyczących płatności wynikającej z treści przepisów art. 3 ust ustawy o płatnościach. Odnosząc się do zarzutów strony należy wyraźnie zaznaczyć, że również kwestia udzielenia stronom niezbędnych pouczeń oraz zapewnienia im czynnego udziału w każdym stadium postępowaniu, umożliwienia wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań została w postępowaniu w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego odmiennie uregulowana niż w kodeksie postępowania administracyjnego. Według bowiem przepisów art. 3 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o płatnościach realizacja tych uprawnień procesowych przez organ ma miejsce tyko na żądnie stron postępowania. Nie odbywa się ona zatem w ramach działań podejmowanych z urzędu.
Choć system LIPS, którego instrumentem i narzędziem są ortofotomapy, nie wyłącza i nie wyklucza wykorzystywania innych środków dowodowych, zwłaszcza w sytuacji, gdy w okolicznościach danego wypadku, jest to uzasadnione, to jednak następstwem omówionej wcześniej modyfikacji reguł postępowania w postępowaniu w sprawie przyznania płatności jest wzmożenie przez ustawodawcę aktywności stron postępowania pod rygorem wywiedzenia dla nich negatywnych skutków, przy jednoczesnym ograniczeniu w stosunku do ogólnych reguł zadań organu prowadzącego postępowanie w zakresie obowiązku zgromadzenia i zebrania materiału dowodowego sprawy. Skro więc w niniejszej sprawie skarżąca nie wykazała żądnej aktywności dowodowej, a organy przestawiły przekonywujący i jednoznaczny materiał dowodowy, zaś sposób przeprowadzonego przez nie postępowania nie naruszał przepisów art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o płatnościach, to tym samym Sąd nie mógł i nie miał podstaw uznania rozstrzygnięć orzekających organów za niezgodnych z prawem.
Należy podkreślić też, że to wnioskodawca decyduje o treści wniosku, który podpisuje i składa w ARiMR. Składając zaś własnoręczny podpis na formularzu wniosku oświadcza, iż zna on zasady przyznawania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok [...]. Zatem musi on ponieść odpowiedzialność za treść znajdującą się we wniosku, w tym i tę związaną z przedeklarowaniem powierzchni PEG określonych działek. Wymaga wyjaśnienia, że PEG stanowi maksymalną powierzchnię ewidencyjno-gospodarcza kwalifikującą się do płatności w granicach zadeklarowanych przez stronę działek ewidencyjnych. Sama więc powierzchnia ewidencyjna wskazanych we wniosku działek, znajdująca potwierdzenie w odpowiednich urzędowych dokumentach nie ma wbrew - sugestiom skarżącej -znaczenia dla możliwości przyznania wsparcia w formie wnioskowanych płatności. Istotna jest bowiem w wypadku tych płatności powierzchnia użytkowania rolniczo na danej działce ewidencyjnej, a nie powierzchnia działki ewidencyjnej. Maksymalna powierzchnia kwalifikująca się do płatności w ramach danej działki ewidencyjnej nie obejmuje zaś nieużytkowanych i niewykorzystywawych rolniczo obszarów porośniętych drzewami i krzewami czy zajętych pod oczka wodne. Z tych też powodów należało w sprawie zweryfikować zadeklarowaną we wniosku powierzchnię PEG spornych działek, aby odpowiadała ona powierzchni PEG tych działek wynikającej z zaimplementowanych do sytemu LIPS, zaktualizowanych i kolorowych ortofotomap. W efekcie tej weryfikacji i prawidłowego zastosowania norm art. 57 ust. 3 akapit pierwszy oraz art. 58 akapit pierwszy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009, zasadnie w sprawie orzeczono o przyznaniu skarżącej JPO w pomniejszonej wysokości, a UPO do powierzchni stwierdzonej.
Biorąc zatem pod uwagę wszystkie wskazane powyżej okoliczność Sąd, na podstawie art. 151 ppsa, orzekł o oddalenia wniesionej w sprawie skargi.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Elżbieta Piechowiak /sprawozdawca/Grzegorz Saniewski /przewodniczący/
Małgorzata Włodarska
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Saniewski Sędziowie: Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Włodarska Protokolant Krystyna Witt po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 września 2013 r. sprawy ze skargi A. A. na decyzję [...][...] Oddziału [...] Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w [...] z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oddala skargę.
Uzasadnienie
W dniu [...] Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w B. wydał decyzję Nr [...] w sprawie przyznania dla A. A. płatności za rok 2010 w wysokości [...] zł, w tym:
-jednolitej płatności obszarowej w wysokości [...] zł,
-uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni grup upraw podstawowych w wysokości [...] zł,
-. uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni roślin przeznaczonych na paszę, uprawianych na trwałych użytkach zielonych w wysokości [...] zł.
Zawiadomieniem z dnia [...] Dyrektor K. Oddziału Regionalnego ARiMR w T. poinformował o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w B. Nr [...] z dnia [...].
W wyniku przeprowadzonego w trybie nadzoru postępowania wyjaśniającego, w dniu [...] Dyrektor K. Oddziału Regionalnego ARiMR w T. wydał decyzję nr [...] o stwierdzeniu nieważności przedmiotowej decyzji Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w B. Nr [....] z dnia [...].
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ wyższego stopnia wskazał, iż organ I instancji w przypadku działek ewidencyjnych nr [...], nie uwzględnił powierzchni ewidencyjno -gospodarczej, stanowiącej maksymalną kwalifikowaną powierzchnię na danej działce ewidencyjnej, o którą może ubiegać się rolnik - PEG. Tym samym doszło do rażącego naruszenia prawa, gdyż przekroczona została maksymalna powierzchnia referencyjna określona w systemie LPIS dla przedmiotowych działek.
Strona nie zaskarżyła tej decyzji Dyrektora K. Oddziału Regionalnego ARiMR w T.
W związku z powyższym, w dniu [...] organ I instancji, po rozpatrzeniu wniosku o przyznanie płatności na rok [...], przyznał stronie kwotę [...] w tym:
-jednolitą płatność obszarową w wysokości [...] zł
-uzupełniającą płatność obszarową do powierzchni grup upraw podstawowych w wysokości [....] zł,
-. uzupełniającą płatność obszarową do powierzchni roślin przeznaczonych na paszę, uprawianych na trwałych użytkach zielonych w wysokości [...] zł.
Decyzja została wydana na podstawie art. 7 ust. 1, i 2 , art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. z 2008 r. Nr 170, poz. 1051 z późn. zm.- dalej zwanej ustawą o płatnościach) oraz art. 57 ust.3 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) Nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina (Dz. Urz. UE L 316 z 2 grudnia 2009 r., str. 1, z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji podniósł, iż w oparciu o system informacji geograficznej stwierdzono zawyżenie powierzchni zadeklarowanej do płatności wobec powierzchni faktycznie do nich uprawnionej. I tak w odniesieniu do działki [...], o deklarowanej powierzchni 8,93 ha, jej wielkość wynosiła 6,66 ha. Co się tyczy działki [..], o deklarowanej powierzchni 0,61 ha, wynosiła ona 0,54 ha. Podobnie dotyczyło to działki [...], o deklarowanej powierzchni 4,54 ha, podczas gdy wynosiła ona 4,53 ha, a powierzchnia działki [...] wynosiła faktycznie 2,47 ha, a nie –jak deklarowano-2,55 ha. Wyliczona procentowa różnica między powierzchnią deklarowaną działek rolnych kwalifikowaną, a powierzchnią stwierdzoną w czasie kontroli administracyjnej wyniosła 15,617%. W konsekwencji początkowa kwota jednolitej płatności obszarowej wynosząca [...] zł. została pomniejszona ze względu na stwierdzone różnice pomiędzy powierzchnią deklarowaną kwalifikowaną działek rolnych zadeklarowanych we wniosku, a powierzchnią stwierdzoną o kwotę [...] zł., czyli kwotę przypadającą na dwukrotną wykrytą różnicę pomiędzy powierzchnią zadeklarowaną we wniosku a powierzchnią stwierdzoną.
W odwołaniu od powyższej decyzji A. A. wniosła o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, zarzucając naruszenie art. 7 K.p.a. w zw. z art. 11, 75 § 1, 77 § 1, 78 § 1 oraz 107 § 3 K.p.a. przez nieskonfrontowanie powierzchni objętej wnioskiem o przyznanie płatności, co w jej ocenie naruszało przepis art. 107 § 3 K.p.a. w zw. z art. 11 K.p.a. Zdaniem strony nie został wyjaśniony szczegółowy sposób obliczenia powierzchni kwalifikującej się do płatności oraz za pomocą jakiej aparatury i techniki obliczeniowej organ ustalił, że obszar 2,51 ha nie spełnił warunków do jej przyznania. W konsekwencji strona uznała, że rozstrzygnięcie Kierownika BP w B. poczynione zostało z naruszeniem zasady swobodnej oceny dowodów. Odwołująca się zarzuciła również, że strona nie miała jakiejkolwiek możliwości odniesienia się do stwierdzonych różnic, gdyż powinna być wezwana do złożenia wyjaśnień, w odpowiedzi na które mogłaby dostarczyć dokumenty potwierdzające inny przebieg granicy ewidencyjnej. Zdaniem strony organ orzekający winien również dokonać pomiaru powierzchni uprawnionej do płatności w obecności wnioskodawczyni. Strona odwołująca się podkreśliła również, że producent podał obszar gruntów rolnych na podstawie stosownej dokumentacji urzędowej, a zatem nie jest winna stwierdzonych nieprawidłowości w myśl art. 68 ust.1 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 796/2004.
Dyrektor K. Oddziału Regionalnego ARiMR w T. po rozpatrzeniu odwołania, decyzją Nr [....] z dnia [....] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy podniósł, iż kontrola administracyjna wykazała błąd przekroczenia dopuszczalnej powierzchni uprawnionej do płatności (PEG) dla działek ewidencyjnych nr: [...] przy czym obszar działek ewidencyjnych kwalifikowany do płatności bezpośrednich, został ustalony w oparciu o ortofotomapy cyfrowe zaimplementowane do posiadanego przez ARiMR systemu identyfikacji działek rolnych (LPIS), wskazując przy tym, że wykorzystywany przy pomiarze pomiar punktowy zapewnia dokładność pomiaru nawet 2-krotnie wyższą, niż pomiar wykonywany podczas kontroli na miejscu.
Ponadto organ zwrócił uwagę, że z powierzchni PEG, a więc pomiaru powierzchni użytkowanej rolniczo, zostały wyłączone obszary niekwalifikujące się do płatności, które jak dowodzi ortofotomapa podlegają wykluczeniu np. z uwagi na porośnięcie krzewami i drzewami, a na niekorzyść odwołującej przemawia również fakt, iż wnioskiem na rok [...] oraz załącznikami graficznymi do niego dołączonymi wnioskodawczyni niejako potwierdziła prawidłowość ustaleń organów I instancji w sprawie na rok [...].
Odnosząc się do zarzutów naruszenia procedury administracyjnej organ odwoławczy podkreślił, że w ramach prowadzonego postępowania organy orzekające nie stosują w pełni przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, w tym zasady, że na nich spoczywa obowiązek dokładnego wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy z uwzględnieniem reguł dowodzenia przyjętych w K.p.a. - jest odwrotnie, niż to przewidują przepisy K.p.a., co wynika z przepisu art. 3 ust.1 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. z 2008 r. Nr 170, poz. 1051 z późn. zm.) wprowadzającego szereg modyfikacji w zasadach postępowania, wynikających z K.p.a.
Oznacza to, zdaniem organu znaczne ograniczenie przewidzianych w K.p.a. zasad prawdy materialnej, informowania stron oraz czynnego udziału strony w postępowaniu, a wyraźne wyłączenie zastosowania art. 81 K.p.a. (zgodnie z nim okoliczność faktyczna może być uznana za udowodnioną, jeżeli strona miała możność wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów) oznacza, że brak możliwości wypowiedzenia się strony na temat poszczególnych dowodów nie wyklucza oparcia na nich ustaleń faktycznych. Nadto wskazano, że art. 3 ust.3 w/w ustawy stanowi, iż strony oraz inne osoby uczestniczące w postępowaniu, o którym mowa w ust. 2, są obowiązane przedstawiać dowody oraz wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek; ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne, co oznacza, że w postępowaniu w sprawie przyznania pomocy to wnioskujący o płatność rolnik, a nie organ administracji publicznej, ma obowiązek przedstawić wszystkie dowody niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy.
Mając na uwadze powyższe uregulowania, organ odwoławczy stwierdził, iż postępowanie przed organem I instancji zostało przeprowadzone z poszanowaniem ww. zasad, a tym samym w/w zarzuty dotyczące ustalenia stanu faktycznego sprawy należy uznać za bezzasadne, ponieważ na organie I instancji nie ciążył ani obowiązek umożliwienia stronie wypowiedzenia się co do poczynionych ustaleń, ani wezwania do złożenia wyjaśnień na okoliczność stwierdzonych nieprawidłowości, ani też obowiązek zapewnienia stronie udziału w pomiarze powierzchni uprawnionej do płatności.
Organ II instancji zwrócił również uwagę, że powierzchnia wynikająca z granic odniesienia odzwierciedla powierzchnię całkowitą działek ewidencyjnych wynikającą z EGiB, tym samym, wbrew twierdzeniu strony, nie było i nie ma potrzeby wzywania strony do przedłożenia dokumentów potwierdzających przebieg granicy ewidencyjnej.
Zdaniem organu odwoławczego z akt sprawy nie wynika, aby odwołująca w postępowaniu administracyjnym wykazała jakakolwiek inicjatywę dowodową; czy to na etapie powtórnego postępowania przez organem I instancji, czy też na etapie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika BP w B. Nie wystąpiła również z żądaniem udzielenia jej niezbędnych pouczeń co do okoliczności faktycznych i prawnych. Także w odwołaniu od decyzji Kierownika BP w B. strona nie podniosła żadnych okoliczności, które podważałyby dotychczasowe ustalenia Organu I instancji
Nie sposób również, w ocenie organu, zgodzić się z zarzutem nieprawidłowego uzasadnienia faktycznego i prawnego, a tym samym uniemożliwieniem stronie merytorycznej polemiki z motywami decyzji, gdyż Kierownik BP w B. w sposób należyty przedstawił w zaskarżonej decyzji stan faktyczny sprawy (poprzez opisanie poszczególnych etapów postępowania, wskazania działek których dotyczyły nieprawidłowości, powierzchni stwierdzonych w kontroli administracyjnej) oraz stan prawny poprzez przytoczenie przepisów prawnych odnoszących się m.in. do definicji powierzchni ewidencyjno - gospodarczej, systemu informacji geograficznej, podstawowej zasady kontroli administracyjnej wynikającej z art. 28 ust. 1 lit. c rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009 oraz sankcji z tytułu stwierdzonego zawyżenia powierzchni deklarowanej.
W ocenie organu odwoławczego podanie przez rolnika we wniosku o przyznanie płatności powierzchni gruntów zgodnie z danymi zawartymi w ewidencji gruntów nie oznacza, że wniosek został poprawnie złożony, a zawarte w nim dane zgodne są z danymi faktycznymi dotyczącymi działek rolnych (por. glosa Elżbiety Kremer do wyroku NSA z dnia 9 stycznia 2008 r., sygn. II GSK 295/07, Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego 1/2009), gdyż wypis z rejestru gruntów, jak też wyrys z mapy ewidencyjnej nie stanowią dowodu potwierdzającego powierzchnię działek rolnych, ponieważ nie obrazują powierzchni faktycznie użytkowanej w danym roku przez rolnika, a jedynie pokazują powierzchnie, na których mogą, ale nie muszą znajdować się działki rolne.
W skardze do sądu A. A. wniosła o uchylenie decyzji organu odwoławczego, zarzucając:
• naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 ,8 , 9, 10 K.p.a. w zw. z art. 77 oraz 78 § 1 K.p.a., poprzez nienależyte wyjaśnienie sprawy, polegające na ograniczeniu postępowania dowodowego do bezkrytycznego uznania dowodu w postaci interpretacji ortofotomap dokonanej przez organ II instancji za jedynie słuszne i nie podlegające weryfikacji przy pomocy innych dowodów, skutkiem czego ograniczony został udział i inicjatywa dowodowa skarżącej w postępowaniu przed organem I instancji;
• naruszenie art. 107 § 3 K.p.a. poprzez arbitralne uzasadnienie decyzji.
Zdaniem skarżącej, rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie winno być poprzedzone przeprowadzeniem wnikliwego postępowania wyjaśniającego, w celu ustalenia faktycznej (rzeczywistej) powierzchni gruntów rolnych posiadanych przez wnioskodawcę i spełniających wymogi przyznania płatności, dlatego błędnie organ twierdzi, jakoby w ramach niniejszego postępowania, organy administracyjne nie były zobligowane do stosowania K.p.a. Wskazała też, że obowiązkiem organu administracyjnego rozpoznającego sprawę jest zebranie i ocena materiału dowodowego zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów, a obowiązywania tej zasady i wynikającego z niej obowiązku oparcia rozstrzygnięcia na miarodajnym i pełnowartościowym materiale dowodowym nie uchylają odmienności w zakresie postępowania dowodowego przewidziane w ustawie o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego.
Konieczność przeprowadzenia postępowania w przedmiocie płatności zgodnie z powyższymi wymogami, w ocenie skarżącej znajduje wyraz w samej ustawie o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. z 2008 r., Nr 170, poz. 1051), w której obok odesłania do przepisów Kpa w zakresie nieuregulowanym w ustawie i z zastrzeżeniem zasad i warunków określonych w przepisach Unii Europejskiej, o systemie akcentuje się wyraźnie - w art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2, wskazując, że w postępowaniu w sprawach dotyczących płatności organ administracji publicznej m.in. stoi na straży praworządności oraz jest obowiązany w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy.
Organ odwoławczy podzielając ustalenia w tej kwestii zawarte w zaskarżonej decyzji zdaniem skarżącej wskazał jedynie, iż areał wyłączony z płatności ustalono na podstawie wskazań ortofotomapy oraz, że pomiary te wykonywane są w skali 1:2000 z pikselem 0,25 m oraz w skali 1 : 5000 z pikselem 0,5 m, a na potrzeby oceny powierzchni kwalifikowanej jest to dokładność wystarczająca i zgodna z przepisami Komisji Europejskiej
Skarżąca zauważyła, że wydruki map dołączone do decyzji nie są opatrzone podziałką, a wskazują jedynie przebieg granic, oznaczenie i pokrywającą działkę roślinność. Nie został wyjaśniony szczegółowy sposób obliczenia powierzchni, która nie kwalifikowała się do przyznania płatności - zaskarżona decyzja nie wyjaśnia bowiem z czego wynika, iż dokładnie 2, 43 ha w ramach JPO oraz 0, 09 ha w ramach UPO działki skarżącej nie spełnia kryteriów uprawniających do uzyskania spornych płatności.
Ponadto uzasadnienie decyzji, jak też treść dokumentów znajdujących się w aktach postępowania, nie wskazuje zdaniem skarżącej kiedy, za pomocą jakiej aparatury i techniki obliczeń w oparciu o treść ortofotomapy organ ustalił, że dokładnie taka część działek skarżącej nie kwalifikuje się do przyznania płatności.
Powołanie się na nieskonkretyzowane wyniki obliczeń, w ocenie skarżącej nie spełnia wymogu wskazania dowodu, na którym opierał się organ, a dowodu tego nie zawierają również akta sprawy.
Nadto skarżąca zarzuciła, że decyzja organu II instancji uniemożliwiła jej wzięcie udziału w postępowaniu przed Kierownikiem Powiatowego Biura ARiMR, odniesienie się do dowodów, jak i ewentualne podjęcie inicjatywy dowodowej.
W odpowiedzi na skargę organ, nie znajdując podstaw do jej uwzględnienia, wniósł o jej oddalenie wskazując, że po ponownej analizie akt sprawy nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji, ponieważ została ona podjęta zgodnie ze stanem faktycznym oraz w oparciu o obowiązujące przepisy prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:
Kontrola zaskarżonej decyzji w zakresie wynikającym z treści art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) w zw. z art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm, dalej powoływanej jak ppsa), nie uzasadnia uwzględnienia wniesionej w sprawie skargi.
Wyjaśnić należy, iż wskazana w podstawie prawnej zaskarżonego rozstrzygnięcia ustawa z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (t.j. Dz.U. z 2008 r. Nr 170, poz. 1051 ze zm., dalej powoływana jako ustawa o płatnościach) reguluje m.in. zagadnienia dotyczące płatności bezpośrednich i płatności uzupełniających, w zakresie nieokreślonym w przepisach Unii Europejskiej lub przekazanym państwom członkowskim do unormowania we własnym zakresie. We wskazanym akcie prawnym znalazły się więc regulacje dotyczące zasad i trybu przyznawania rolnikom tych płatności, ich wypłaty, przeprowadzania kontroli, a także określające zadania oraz właściwość organów i jednostek organizacyjnych w tych sprawach. Z uwagi na okoliczność, że przedmiotową sprawę zainicjował wniosek skarżącej o przyznanie na rok [... jednolitej płatności obszarowej oraz uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni grupy upraw podstawowych i do powierzchni roślin przeznaczonych na paszę uprawianych na trwałych użytkach zielonych (płatność zwierzęca), w sprawie należało określić warunki przyznania wnioskowanych płatności oraz stwierdzić ich spełnienie przez wnioskodawczynię, czemu służy m.in. instrument prawny w postaci kontroli administracyjnej określonej przepisami unijnymi (art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy o płatnościach w zw. z art. 26 i nast. rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina - Dz.U.UE.L.2009.316.65; dalej powoływanego jako rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1122/2009).
Warunki przyznania jednolitej płatności obszarowej określone zostały w art. 7 ust. 1 ustawy o płatnościach. Wskazany przepis stanowi, że rolnikowi przysługuje omawiana płatność do będącej w jego posiadaniu w dniu 31 maja roku, w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności, powierzchni gruntów rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, kwalifikujących się do objęcia tą płatnością zgodnie z art. 124 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia nr 73/2009, jeżeli posiada w tym dniu działki rolne o łącznej powierzchni nie mniejszej niż określona dla Rzeczypospolitej Polskiej w załączniku nr VII do rozporządzenia nr 1121/2004 (1 ha), z tym, że w przypadku zagajników o krótkiej rotacji działka rolna powinna obejmować jednolitą gatunkową uprawę o powierzchni co najmniej 0,1ha (pkt 1); utrzymuje wszystkie grunty rolne zgodnie z normami przez cały rok kalendarzowy, w którym został złożony wniosek (pkt 2); przestrzega wymogów przez ten cały rok kalendarzowy (pkt 2a) oraz został mu nadany numer identyfikacyjny w trybie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (pkt 3). Z treści art. 124 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia nr 73/2009 wynika, iż do przyznania pomocy w ramach systemu JPO kwalifikują się wszystkie działki rolne obejmujące grunty orne, trwałe użytki zielone, uprawy trwałe i ogródki przydomowe (wykorzystywana powierzchnia użytków rolnych), utrzymywane w dobrej kulturze rolnej na dzień 30 czerwca 2003 r., bez względu na to, czy w tym dniu były wykorzystywane do produkcji, oraz w stosownych przypadkach dostosowane zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami określonymi przez państwo członkowskie po zatwierdzeniu przez Komisję, a także działki rolne obsadzone zagajnikami o krótkiej rotacji, które były utrzymywane w dobrej kulturze rolnej w dniu 30 czerwca 2003 r.
Z kolei warunki przyznania płatności uzupełniającej określa art. 7 ust. 2 ustawy o płatnościach, wskazując że rolnikowi który w danym roku spełnia warunki do przyznania JPO przysługuje płatność uzupełniająca do powierzchni upraw roślin przeznaczonych na paszę, uprawianych na trwałych użytkach zielonych i innych roślin, oraz do powierzchni gruntów ornych, na których nie jest prowadzona uprawa roślin - do których została przyznana JPO. Spełnienie przez stronę wszystkich powyższych kryteriów warunkuje przyznanie wnioskowanych płatności.
Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w B. w wyniku przeprowadzenia kontroli administracyjnej wniosku skarżącej z dnia [...] o przyznanie na rok [...] jednolitej płatności obszarowej (JPO) do działek rolnych o łącznej powierzchni 17,99 ha, uzupełniającej płatności podstawowej (UPO) do działek rolnych o łącznej powierzchni 7,09 ha i uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni roślin przeznaczonych na paszę, uprawnionych na trwałych użytkach zielonych (PZ) o łącznej powierzchni 10,90 ha, wydał w dniu [...] decyzję, mocą której orzekł o przyznaniu rolnikowi na rok [...] wnioskowanych płatności tj. JPO do powierzchni 17,99 ha, UPO do powierzchni 7,09 ha i PZ do powierzchni 8,00 ha. W dniu [...] Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR w T. stwierdził nieważność wskazanej decyzji ze względu na poczynione ustalenie, iż Kierownik Biura Powiatowego ARiMR przyznał skarżącemu płatność na rok [...] nie uwzględniając powierzchni PEG dla działki ewidencyjnej nr [...] tj. powierzchni stanowiącej maksymalny obszar kwalifikowany do płatności na danej działce ewidencyjnej, o który może ubiegać się rolnik. W konsekwencji stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...], po ponownym rozpatrzeniu wniosku skarżącej o przyznanie płatności na rok [...] i po ponownym przeprowadzeniu kontroli administracyjnej wniosku oraz poczynieniu na jej podstawie ustalenia o przekroczeniu powierzchni PEG, zapisanej w systemie identyfikacji działek rolnych LIPS, dla dziełek ewidencyjnych nr ż...ś, łącznie o 2,43 ha w ramach JPO i o 0,09 ha w ramach UPO (działka nr [...]: pow. deklarowana JPO, UPO – 2,55 ha, pow. stwierdzona PEG – 2,47 ha; działka nr [...]: pow. deklarowana JPO, UPO – 4,54 ha, pow. stwierdzona PEG – 4,53 ha; działka nr: [...]: pow. deklarowana JPO – 0,61 ha, pow. stwierdzona PEG – 0,54 ha; działka nr: [...] pow. deklarowana JPO – 8,93 ha, pow. stwierdzona PEG – 6,66 ha), Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w B. decyzją z dnia [...] przyznał wnioskodawczyni na rok 2010: UPO do powierzchni stwierdzonej tj. 7,00 ha, ze względu na okoliczność, że różnica pomiędzy powierzchnią zadeklarowaną (7,09 ha) a powierzchnią stwierdzoną wyniosła 1,2857 %, a więc nie więcej niż 3 % lub 2 ha (art. 57 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009), PZ do powierzchni 8,00 ha, a więc tak jak w decyzji z dnia [...], zaś JPO do powierzchni stwierdzonej pomniejszonej o dwukrotność stwierdzonej różnicy, jako że stwierdzona powierzchnię zawyżenia wyniosła 2,43 ha (pow. deklarowana – 17,99 ha, pow. stwierdzona – 15,56 ha), a zatem 15,617 % powierzchni stwierdzonej, co stanowi więcej niż 3 % lub 2 ha, ale nie więcej niż 20 % powierzchni stwierdzonej. Zgodnie z art. 58 akapit pierwszy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009, takie ustalenie obliguje do przyznania płatności w pomniejszonej wysokości. Decyzję tę utrzymał w mocy zaskarżoną decyzją Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR w T., podkreślając moc dowodową ortofotomap będących element systemu LIPS oraz wskazując na dokładność dokonanych w oparciu o nie pomiarów działek ewidencyjnych.
Przytoczone ustalenia organów zostały przez stronę skarżącą zakwestionowane z uwagi na naruszenie w sprawie reguł przeprowadzania postępowania wyjaśniającego określonych w kodeksie postępowania administracyjnego, w szczególności wyrażonej w art. 7 kpa zasady prawny obiektywnej, zasady swobodnej oceny dowodów i zapewnienia stronie czynnego udziału w prowadzonym postępowaniu. Zdaniem skarżącej, decyzje organów obu instancji nie spełniają też wymogów w zakresie właściwego uzasadnienia wydanych rozstrzygnięć, zwłaszcza w zakresie wyjaśnienia powodów wyłączenia i sposobu obliczenia powierzchni niekwalifikujących się, zdaniem organu, do przyznania płatności.
Z powyższego wynika, że w przedmiotowej sprawie kwestii spornej nie stanowiły przepisy prawa, lecz stan faktyczny sprawy. W ocenie organów, okoliczności faktyczne zostały w sprawie właściwie ustalone, na podstawie prawidłowo i wyczerpująco zgromadzonego materiału dowodowego, tj. dowodów uzyskanych w wyniku przeprowadzenia, odpowiadającej wymogom prawa unijnego i krajowego kontroli administracyjnej wniosku w Zintegrowanym Systemie Zarządzania i Kontroli (ZSZiK), w ramach systemu identyfikacji działek rolnych (LIPS), ustanowionego na podstawie zaimplementowanych do tego systemu zaktualizowanych kolorowych ortofotomap, a świadczących o prawidłowości poczynionych ustaleń co do powierzchni PEG przedmiotowych działek rolnych producenta rolnego. Zdaniem zaś skarżącej, organy obu instancji dokonały, w oparciu o ortofotomapy, nieprawidłowych ustaleń faktycznych, bo nieodpowiadających wymogom kodeksu postępowania administracyjnego.
Jako, że w przedmiotowej sprawie kwestię sporną stanowił stan faktyczny sprawy, należało oceniając prawidłowość podjętych w sprawie rozstrzygnięć rozważyć, czy materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwalał organom na poczynienie ustaleń stanowiących podstawę wydanych w sprawie decyzji oraz czy skarżąca przedstawiła w sprawie jakiekolwiek dowody mogące podważyć te ustalenia. Samo oświadczenie rolnika kwestionujące ustalenia organów, nie poparte materiałem dowodowym, jest bowiem w ocenie Sądu niewystarczające do podważenia dowodów przedstawionych przez organy. Wynika to z faktu, że w postępowaniu w sprawach dotyczących płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego obowiązują, wbrew stanowisku skarżącej, odmienne zasady przeprowadzania postępowania wyjaśniającego w stosunki do zasad określonych w kodeksie postępowania administracyjnego. W postępowaniu tym stosuje się bowiem w pierwszej kolejności regulacje proceduralne zawarte w ustawie o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, zaś przepisy kodeksu postępowania administracyjnego mają zastosowanie dopiero, jeżeli ustawa o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego nie stanowi inaczej (art. 3 ust 1 ustawy o płatnościach). Ustawa o płatnościach natomiast jednoznacznie stanowi, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne, a ponadto określa ona, że to strony i inne osoby uczestniczące w omawianym postępowaniu mają obowiązek przedstawiać dowody oraz dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek (art. 3 ust. 3 ustawy). Organ administracyjny został zaś zobligowany przez ustawodawcę, poza obowiązkiem czuwania nad przestrzeganiem zasady praworządności, jedynie do wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego (art. 3 ust. 2 pkt 2 ustawy o płatnościach), natomiast jego obowiązkiem nie jest już wymóg podejmowania z urzędu wszelkich działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, tak jak ma to miejsce w ramach reguł ogólnych postępowaniu administracyjnego. Ze wskazanych zasad rządzących postępowaniem w sprawach o płatności w ramach systemów wsparcie bezpośredniego jednoznacznie wynika, że to skarżąca, podważając wiarygodność dokonanych w toku kontroli administracyjnej, w oparciu o nową ortofotomapą (zdjęcia wykonane w dniu [...]) ustaleń, była zobligowana przedstawić na tę okoliczność jakiekolwiek dowody, albowiem to właśnie ona z tej okoliczności wywodziła skutki prawne. Skoro więc skarżąca, wbrew obowiązkowi z art. 3 ust. 3 ustawy o płatnościach, nie przedstawiła żadnego dowodu podważającego wiarygodność zgromadzonego przez organy materiału dowodowego tj. sporządzonego w dniu dnia [...] raportu z kontroli administracyjnej wniosku oraz zdjęć ortofotomapy, to tym samym nie było żadnych uzasadnionych podstaw do uwzględnienia zarzutów skarżącej w tym zakresie. Dokonując oceny zasadności zarzutów skargi należy zatem mieć na względzie ww. specyfikę postępowania w sprawach dotyczących płatności bezpośrednich, a także okoliczność, że wniosek strony o przyznanie płatności na [...] został poddany kontroli administracyjnej z wykorzystaniem systemu identyfikacji działek rolnych (LIPS), o którym mowa w art. 17 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylającego rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 (Dz.U.UE.L.2009.30.16), a więc mającego oparcie w prawie unijnym. Według wskazanego przepisu system identyfikacji działek rolnych ustanawiany jest na podstawie map lub dokumentów ewidencji gruntów lub też innych danych kartograficznych oraz korzysta on z technik skomputeryzowanego systemu informacji geograficznych, w tym najlepiej ortoobrazów lotniczych lub satelitarnych, przy zastosowaniu jednolitego standardu gwarantującego dokładność, co najmniej równą dokładności kartografii w skali 1:10000. Jak wyjaśniły organy, wszystkie wykonywane na potrzeby posiadanego przez Polskę LIPS prace, w tym zaimplementowane do posiadanego przez ARiMR systemu informacji działek rolnych ortofotomapy cyfrowe są wykonywane, nadzorowane i zatwierdzane przez osoby posiadające stosowane uprawnienia i odpowiednie kwalifikacje w dziedzinie geodezji i kartografii, w zakresie pomiarów geodezyjnych, rozgraniczeń i podziału nieruchomości lub fotogrametrii i teledetekcji. Sam zaś LIPS, który posiada Polska oparty jest na skali co najmniej 1:5000. W kontrolowanej sprawie orzekające organy oparły ustalenie co do powierzchnia PEG spornych działek właśnie na podstawie zaimplementowanych do LIPS kolorowych i zaktualizowanych ortofotomap (zdjęcia z dnia [...]), które wykazały jednoznacznie inną powierzchnię kwalifikująca się do płatności niż ta określona we wniosku przez skarżącą, na skutek nieobjęcia pomiarem widocznych na zdjęciach ortofotomapy obszarów niekwalifikujących się do płatności tj. porośniętych drzewami i krzewami. Do widocznych na zdjęciach obszarów wyłączenia, nie objętych maksymalną powierzchnia ewidencyjno-gospodarcza kwalifikującą się do płatności w granicach zadeklarowanych przez stronę działek ewidencyjnych (PEG) nie mogły być zatem przyznane płatności, zwłaszcza że skarżąca ani w odwołaniu, ani w skardze nie przestawiła żadnego dowodu ani jakichkolwiek okoliczności faktycznych mogących podważyć czy też poddać w wątpliwość stan rzeczy zobrazowany na zdjęciach ortofotomapy, będącej elementem LIPS, do którego ustanowienia i prowadzenia zobowiązane jest każde państwo członkowie UE.
W ocenie sądu, orzekające w sprawie organy przestawiły wiarygodny materiał dowodowy, w oparciu o który zweryfikowały powierzchnię zadeklarowanych we wniosku strony działek, a skarżąca nie przedstawiła żadnego kontrdowodu, podważającego ustalenia organu, zgłaszając wyłącznie zarzuty proceduralne o wadliwym uzasadnieniu decyzji i niezgodnym z kodeksem postępowania administracyjnego sposobie przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego. Zarzuty te okazały się niezasadne, gdyż nie uwzględniały one omówionej powyżej specyfiki postępowania prowadzonego w sprawach dotyczących płatności wynikającej z treści przepisów art. 3 ust ustawy o płatnościach. Odnosząc się do zarzutów strony należy wyraźnie zaznaczyć, że również kwestia udzielenia stronom niezbędnych pouczeń oraz zapewnienia im czynnego udziału w każdym stadium postępowaniu, umożliwienia wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań została w postępowaniu w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego odmiennie uregulowana niż w kodeksie postępowania administracyjnego. Według bowiem przepisów art. 3 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o płatnościach realizacja tych uprawnień procesowych przez organ ma miejsce tyko na żądnie stron postępowania. Nie odbywa się ona zatem w ramach działań podejmowanych z urzędu.
Choć system LIPS, którego instrumentem i narzędziem są ortofotomapy, nie wyłącza i nie wyklucza wykorzystywania innych środków dowodowych, zwłaszcza w sytuacji, gdy w okolicznościach danego wypadku, jest to uzasadnione, to jednak następstwem omówionej wcześniej modyfikacji reguł postępowania w postępowaniu w sprawie przyznania płatności jest wzmożenie przez ustawodawcę aktywności stron postępowania pod rygorem wywiedzenia dla nich negatywnych skutków, przy jednoczesnym ograniczeniu w stosunku do ogólnych reguł zadań organu prowadzącego postępowanie w zakresie obowiązku zgromadzenia i zebrania materiału dowodowego sprawy. Skro więc w niniejszej sprawie skarżąca nie wykazała żądnej aktywności dowodowej, a organy przestawiły przekonywujący i jednoznaczny materiał dowodowy, zaś sposób przeprowadzonego przez nie postępowania nie naruszał przepisów art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o płatnościach, to tym samym Sąd nie mógł i nie miał podstaw uznania rozstrzygnięć orzekających organów za niezgodnych z prawem.
Należy podkreślić też, że to wnioskodawca decyduje o treści wniosku, który podpisuje i składa w ARiMR. Składając zaś własnoręczny podpis na formularzu wniosku oświadcza, iż zna on zasady przyznawania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok [...]. Zatem musi on ponieść odpowiedzialność za treść znajdującą się we wniosku, w tym i tę związaną z przedeklarowaniem powierzchni PEG określonych działek. Wymaga wyjaśnienia, że PEG stanowi maksymalną powierzchnię ewidencyjno-gospodarcza kwalifikującą się do płatności w granicach zadeklarowanych przez stronę działek ewidencyjnych. Sama więc powierzchnia ewidencyjna wskazanych we wniosku działek, znajdująca potwierdzenie w odpowiednich urzędowych dokumentach nie ma wbrew - sugestiom skarżącej -znaczenia dla możliwości przyznania wsparcia w formie wnioskowanych płatności. Istotna jest bowiem w wypadku tych płatności powierzchnia użytkowania rolniczo na danej działce ewidencyjnej, a nie powierzchnia działki ewidencyjnej. Maksymalna powierzchnia kwalifikująca się do płatności w ramach danej działki ewidencyjnej nie obejmuje zaś nieużytkowanych i niewykorzystywawych rolniczo obszarów porośniętych drzewami i krzewami czy zajętych pod oczka wodne. Z tych też powodów należało w sprawie zweryfikować zadeklarowaną we wniosku powierzchnię PEG spornych działek, aby odpowiadała ona powierzchni PEG tych działek wynikającej z zaimplementowanych do sytemu LIPS, zaktualizowanych i kolorowych ortofotomap. W efekcie tej weryfikacji i prawidłowego zastosowania norm art. 57 ust. 3 akapit pierwszy oraz art. 58 akapit pierwszy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009, zasadnie w sprawie orzeczono o przyznaniu skarżącej JPO w pomniejszonej wysokości, a UPO do powierzchni stwierdzonej.
Biorąc zatem pod uwagę wszystkie wskazane powyżej okoliczność Sąd, na podstawie art. 151 ppsa, orzekł o oddalenia wniesionej w sprawie skargi.
