III SA/Wa 1918/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-09-12Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Anna Zaorska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Anna Zaorska po rozpoznaniu w dniu 12 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. C. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty do zapłaty oraz nadwyżki podatku naliczonego na należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w podatku od towarów i usług za wrzesień, październik i listopad 2010 r. postanawia - odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie -
Uzasadnienie
W skardze na powołaną w sentencji decyzję Dyrektora Izby Skarbowej
w W. Skarżąca – M. C. zawarła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, z uwagi na złą sytuację finansową. Wskazała, że nie dysponuje środkami finansowymi pozwalającymi na uiszczenie wpisu sądowego.
Pismem z 19 sierpnia 2013 r. Skarżąca została wezwana do złożenia wniosku na urzędowym formularzu PPF oraz nadesłania dokumentów i złożenia wyjaśnień dotyczących jej sytuacji majątkowej i możliwości płatniczych.
We wniosku złożonym na urzędowym formularzu. Skarżąca powtórzyła, że wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych. Wskazała, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z córką i dwoma synami. Oświadczyła, że nie posiada żadnego majątku, ani oszczędności. Jako jedyny dochód rodziny wskazał alimenty w wysokości 2.000 zł.
W piśmie załączonym do wniosku wyjaśniła, że jej firma od roku nie prowadzi działalności, nie składa deklaracji VAT-7. Firmowy rachunek bankowy do wielu miesięcy jest zajęty.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Na podstawie art. 243 §1 oraz art. 245 §1 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012, poz. 270 ze zm., dalej - "P.p.s.a."), właściwy sąd administracyjny może na wniosek strony przyznać jej prawo pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. Stosownie do art. 258 §1 powołanej ustawy, czynności w zakresie postępowania o przyznanie prawa pomocy mogą wykonywać referendarze sądowi.
W niniejszej sprawie Skarżąca wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. tj. w zakresie częściowym.
Przepis art. 246 §1 pkt 2 P.p.s.a. stanowi, że przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z kolei, jak się podkreśla w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. postanowienie z dnia 30 listopada 2005 r., sygn. akt II FZ 781/05) stwierdzenie wystąpienia przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy wymaga zestawienia wysokości środków, jakimi strona dysponuje z wysokością kosztów, do których poniesienia zobowiązana jest na danym etapie postępowania. Ciężar wykazania tych przesłanek spoczywa na stronie skarżącej. Ocena przytoczonych przez nią okoliczności należy natomiast do Sądu (por. postanowienie NSA z dnia 14 lutego 2005 r., sygn. akt FZ 760/04).
W rozpoznawanej sprawie Skarżąca, mimo wezwania, nie przedstawiła należycie swojej sytuacji finansowej. Nie nadesłała żądanych dokumentów tj. zeznań podatkowych za 2012 r. oraz wyciągów z rachunków bankowych. Skarżąca, mimo wezwania, nie udokumentowania również źródeł utrzymania (wysokości dochodów) oraz nie przedstawiła miesięcznego zestawienia dochodów i wydatków rodziny.
W tym miejscu wskazać należy, że to Skarżąca wnosi o przyznanie prawa pomocy, w związku z tym, to na niej spoczywa obowiązek wykazania, że spełnia przesłanki z art. 246 §1 pkt 2 P.p.s.a., tj. do przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym. Brak współpracy ze strony Skarżącej w celu ustalenia jej rzeczywistej sytuacji finansowej nie przemawia za pozytywnym załatwieniem wniosku.
W konsekwencji nie ma przekonywujących podstaw do stwierdzenia, że sytuacja, w której się znajduje wypełnia przesłanki z art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., a tym samym uzasadnia przyznanie jej prawa pomocy.
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. postanowienie z dnia 5 września 2005 r., sygn. akt II FZ 414/05; postanowienie z dnia 14 września 2005 r., sygn. akt II FZ 575/05) prezentowany jest bowiem pogląd, iż o ile nieprzeprowadzenie postępowania uzupełniającego, co do rzeczywistego stanu majątkowego strony, w przypadku gdy okoliczności przedstawione we wniosku budzą jakiekolwiek wątpliwości, jest istotną wadą postępowania, o tyle uchylenie się strony od obowiązków nałożonych w toku takiego postępowania uznać należy za przeszkodę wykluczającą uprawdopodobnienie wskazanych we wniosku okoliczności, a tym samym przyznanie prawa pomocy w żądanym zakresie.
Mając na względzie powyższe, na podstawie przepisów art. 246 §1 pkt 2 oraz art. 258 §1 i §2 pkt 7 P.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Anna Zaorska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Anna Zaorska po rozpoznaniu w dniu 12 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. C. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty do zapłaty oraz nadwyżki podatku naliczonego na należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w podatku od towarów i usług za wrzesień, październik i listopad 2010 r. postanawia - odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie -
Uzasadnienie
W skardze na powołaną w sentencji decyzję Dyrektora Izby Skarbowej
w W. Skarżąca – M. C. zawarła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, z uwagi na złą sytuację finansową. Wskazała, że nie dysponuje środkami finansowymi pozwalającymi na uiszczenie wpisu sądowego.
Pismem z 19 sierpnia 2013 r. Skarżąca została wezwana do złożenia wniosku na urzędowym formularzu PPF oraz nadesłania dokumentów i złożenia wyjaśnień dotyczących jej sytuacji majątkowej i możliwości płatniczych.
We wniosku złożonym na urzędowym formularzu. Skarżąca powtórzyła, że wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych. Wskazała, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z córką i dwoma synami. Oświadczyła, że nie posiada żadnego majątku, ani oszczędności. Jako jedyny dochód rodziny wskazał alimenty w wysokości 2.000 zł.
W piśmie załączonym do wniosku wyjaśniła, że jej firma od roku nie prowadzi działalności, nie składa deklaracji VAT-7. Firmowy rachunek bankowy do wielu miesięcy jest zajęty.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Na podstawie art. 243 §1 oraz art. 245 §1 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012, poz. 270 ze zm., dalej - "P.p.s.a."), właściwy sąd administracyjny może na wniosek strony przyznać jej prawo pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. Stosownie do art. 258 §1 powołanej ustawy, czynności w zakresie postępowania o przyznanie prawa pomocy mogą wykonywać referendarze sądowi.
W niniejszej sprawie Skarżąca wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. tj. w zakresie częściowym.
Przepis art. 246 §1 pkt 2 P.p.s.a. stanowi, że przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z kolei, jak się podkreśla w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. postanowienie z dnia 30 listopada 2005 r., sygn. akt II FZ 781/05) stwierdzenie wystąpienia przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy wymaga zestawienia wysokości środków, jakimi strona dysponuje z wysokością kosztów, do których poniesienia zobowiązana jest na danym etapie postępowania. Ciężar wykazania tych przesłanek spoczywa na stronie skarżącej. Ocena przytoczonych przez nią okoliczności należy natomiast do Sądu (por. postanowienie NSA z dnia 14 lutego 2005 r., sygn. akt FZ 760/04).
W rozpoznawanej sprawie Skarżąca, mimo wezwania, nie przedstawiła należycie swojej sytuacji finansowej. Nie nadesłała żądanych dokumentów tj. zeznań podatkowych za 2012 r. oraz wyciągów z rachunków bankowych. Skarżąca, mimo wezwania, nie udokumentowania również źródeł utrzymania (wysokości dochodów) oraz nie przedstawiła miesięcznego zestawienia dochodów i wydatków rodziny.
W tym miejscu wskazać należy, że to Skarżąca wnosi o przyznanie prawa pomocy, w związku z tym, to na niej spoczywa obowiązek wykazania, że spełnia przesłanki z art. 246 §1 pkt 2 P.p.s.a., tj. do przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym. Brak współpracy ze strony Skarżącej w celu ustalenia jej rzeczywistej sytuacji finansowej nie przemawia za pozytywnym załatwieniem wniosku.
W konsekwencji nie ma przekonywujących podstaw do stwierdzenia, że sytuacja, w której się znajduje wypełnia przesłanki z art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., a tym samym uzasadnia przyznanie jej prawa pomocy.
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. postanowienie z dnia 5 września 2005 r., sygn. akt II FZ 414/05; postanowienie z dnia 14 września 2005 r., sygn. akt II FZ 575/05) prezentowany jest bowiem pogląd, iż o ile nieprzeprowadzenie postępowania uzupełniającego, co do rzeczywistego stanu majątkowego strony, w przypadku gdy okoliczności przedstawione we wniosku budzą jakiekolwiek wątpliwości, jest istotną wadą postępowania, o tyle uchylenie się strony od obowiązków nałożonych w toku takiego postępowania uznać należy za przeszkodę wykluczającą uprawdopodobnienie wskazanych we wniosku okoliczności, a tym samym przyznanie prawa pomocy w żądanym zakresie.
Mając na względzie powyższe, na podstawie przepisów art. 246 §1 pkt 2 oraz art. 258 §1 i §2 pkt 7 P.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.
