III SA/Kr 525/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
2013-09-13Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Grzegorz Karcz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie – Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 13 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. Ś. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Z. Ś. na pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 12 grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie przekazania wniosku zgodnie z właściwością postanawia: oddalić wniosek.
Uzasadnienie
Skarżący w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagała się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata, oświadczając że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną oraz trzema córkami.
Określając majątek swój i osób pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym uwidocznił, że w jego skład wchodzi mieszkanie o powierzchni 41 m2. Nie posiada zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Miesięczne dochody gospodarstwa domowego skarżący oszacował na kwotę 500 zł przyznanych żonie z MOPS.
Uzasadniając swoje starania powołała się na potrzebę sporządzenia skargi do NSA.
Z urzędu stwierdza się, że w sprawie prowadzonej do sygn. akt. III SA/Kr 305/12, Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 29.11.2012 r. sygn. akt I OZ 848/12 oddalił zażalenie skarżącego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8.08.2012 r. oddalające wnioski skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata wydane po sprzeciwie skarżącego od postanowienia referendarza sądowego. W uzasadnieniu tego postanowienia Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarżący pomimo wezwania do uzupełnienia złożonego wniosku poprzez udokumentowanie swoich miesięcznych wydatków związanych z utrzymaniem swoim i członków swojej rodziny, przedłożenia zaświadczenia z właściwego urzędu pracy o nadaniu skarżącemu statusu osoby bezrobotnej oraz przedłożenie kserokopii decyzji MOPS o przyznaniu zasiłków dla skarżącego lub członków jego rodziny, złożenia oświadczenia o braku uzyskiwania dochodów z prac dorywczych, ograniczył się wyłącznie do wskazania, że nie podejmował wraz z żoną żadnego dodatkowego zatrudnienia oraz, ze jego wydatki sprowadzają się do zakupu 1 chleba i masła dziennie, starając się przy tym częściowo przerzucić na Sąd ciężar uzyskania dokumentów, do których przedstawienia został wezwany. W konsekwencji niekorzystne dla skarżącego rozstrzygniecie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie spowodowane było wyłącznie wybiórczym, a co za tym idzie, nieprzekonywującym zaprezentowaniem przez skarżącego własnej sytuacji majątkowej.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Swój obecny wniosek o przyznanie prawa pomocy skarżący składa po niekorzystnym dla niego postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 sierpnia 2013 wydanym po wniesionym sprzeciwie od orzeczenia referendarskiego z 21 czerwca 2013 r. którym oddalono poprzedni wniosek skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego jakkolwiek przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "ppsa" dopuszczają możliwość wielokrotnego składania wniosku o przyznanie prawa pomocy tak przez osoby fizyczne jaki i osoby prawne to jednak odmienna ocena sytuacji materialnej wnioskodawcy przy rozpatrywaniu kolejnego wniosku możliwa jest wyłącznie po zmianie istotnych okoliczności mających wpływ na tę ocenę (sygn. akt. I OZ 416/05).
W realiach niniejszej sprawy skarżący przeszedł nad sygnalizowanymi wyżej kwestiami najzupełniej do porządku i w swoim obecnym wniosku nie powołał żadnych nowych okoliczności w stosunku do tych, które ujawniał w poprzednio składanym oraz jakie zechciał był przedstawić w sprawie prowadzonej do sygn. akt III SA/Kr 305/12.
Skoro jednak - po raz kolejny - taka była decyzja skarżącego to w konsekwencji i obecnie nie było też potrzeby stosowania trybu art. 255 ppsa. Jedynym refleksem takiego działania byłoby bowiem przedłużanie postępowania, co stoi w oczywistej sprzeczności z dyspozycją art. 7 ppsa nakładającym na sąd (a w zakresie powierzonych czynności także i referendarza) obowiązek podejmowania czynności zmierzających do szybkiego załatwienia sprawy i podjęcia rozstrzygnięcia na pierwszym posiedzeniu. W ślad za Naczelnym Sądem Administracyjnym przypomnieć równocześnie wypada, że ponieważ prawo do sądu nie ma charakteru absolutnego i może być przedmiotem uzasadnionych prawnie ograniczeń (postan. NSA z 15 marca 2006 r. II OZ 258/06), to sprawą zainteresowanego jest wykazanie zasadności złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy (por. postan. NSA z 31 marca 2005 r. I FZ 63/05).
Z przytoczonych względów orzeczono więc jak w sentencji na podstawie art. 243 §1 oraz art. 252 w związku z art. 246 §1 pkt. 1 i art. 245 §1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Grzegorz Karcz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie – Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 13 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. Ś. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Z. Ś. na pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 12 grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie przekazania wniosku zgodnie z właściwością postanawia: oddalić wniosek.
Uzasadnienie
Skarżący w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagała się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata, oświadczając że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną oraz trzema córkami.
Określając majątek swój i osób pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym uwidocznił, że w jego skład wchodzi mieszkanie o powierzchni 41 m2. Nie posiada zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Miesięczne dochody gospodarstwa domowego skarżący oszacował na kwotę 500 zł przyznanych żonie z MOPS.
Uzasadniając swoje starania powołała się na potrzebę sporządzenia skargi do NSA.
Z urzędu stwierdza się, że w sprawie prowadzonej do sygn. akt. III SA/Kr 305/12, Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 29.11.2012 r. sygn. akt I OZ 848/12 oddalił zażalenie skarżącego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8.08.2012 r. oddalające wnioski skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata wydane po sprzeciwie skarżącego od postanowienia referendarza sądowego. W uzasadnieniu tego postanowienia Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarżący pomimo wezwania do uzupełnienia złożonego wniosku poprzez udokumentowanie swoich miesięcznych wydatków związanych z utrzymaniem swoim i członków swojej rodziny, przedłożenia zaświadczenia z właściwego urzędu pracy o nadaniu skarżącemu statusu osoby bezrobotnej oraz przedłożenie kserokopii decyzji MOPS o przyznaniu zasiłków dla skarżącego lub członków jego rodziny, złożenia oświadczenia o braku uzyskiwania dochodów z prac dorywczych, ograniczył się wyłącznie do wskazania, że nie podejmował wraz z żoną żadnego dodatkowego zatrudnienia oraz, ze jego wydatki sprowadzają się do zakupu 1 chleba i masła dziennie, starając się przy tym częściowo przerzucić na Sąd ciężar uzyskania dokumentów, do których przedstawienia został wezwany. W konsekwencji niekorzystne dla skarżącego rozstrzygniecie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie spowodowane było wyłącznie wybiórczym, a co za tym idzie, nieprzekonywującym zaprezentowaniem przez skarżącego własnej sytuacji majątkowej.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Swój obecny wniosek o przyznanie prawa pomocy skarżący składa po niekorzystnym dla niego postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 sierpnia 2013 wydanym po wniesionym sprzeciwie od orzeczenia referendarskiego z 21 czerwca 2013 r. którym oddalono poprzedni wniosek skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego jakkolwiek przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "ppsa" dopuszczają możliwość wielokrotnego składania wniosku o przyznanie prawa pomocy tak przez osoby fizyczne jaki i osoby prawne to jednak odmienna ocena sytuacji materialnej wnioskodawcy przy rozpatrywaniu kolejnego wniosku możliwa jest wyłącznie po zmianie istotnych okoliczności mających wpływ na tę ocenę (sygn. akt. I OZ 416/05).
W realiach niniejszej sprawy skarżący przeszedł nad sygnalizowanymi wyżej kwestiami najzupełniej do porządku i w swoim obecnym wniosku nie powołał żadnych nowych okoliczności w stosunku do tych, które ujawniał w poprzednio składanym oraz jakie zechciał był przedstawić w sprawie prowadzonej do sygn. akt III SA/Kr 305/12.
Skoro jednak - po raz kolejny - taka była decyzja skarżącego to w konsekwencji i obecnie nie było też potrzeby stosowania trybu art. 255 ppsa. Jedynym refleksem takiego działania byłoby bowiem przedłużanie postępowania, co stoi w oczywistej sprzeczności z dyspozycją art. 7 ppsa nakładającym na sąd (a w zakresie powierzonych czynności także i referendarza) obowiązek podejmowania czynności zmierzających do szybkiego załatwienia sprawy i podjęcia rozstrzygnięcia na pierwszym posiedzeniu. W ślad za Naczelnym Sądem Administracyjnym przypomnieć równocześnie wypada, że ponieważ prawo do sądu nie ma charakteru absolutnego i może być przedmiotem uzasadnionych prawnie ograniczeń (postan. NSA z 15 marca 2006 r. II OZ 258/06), to sprawą zainteresowanego jest wykazanie zasadności złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy (por. postan. NSA z 31 marca 2005 r. I FZ 63/05).
Z przytoczonych względów orzeczono więc jak w sentencji na podstawie art. 243 §1 oraz art. 252 w związku z art. 246 §1 pkt. 1 i art. 245 §1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
