VII SA/Wa 254/13

Uzasadnienie

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071, ze zm., dalej: k.p.a.), po rozpatrzeniu zażalenia B. S. - utrzymał w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Powiecie [...] Nr [...] z dnia [...] października 2012 r. odmawiające wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie zbadania prawidłowości inwestycji celu publicznego w pasie drogowym ulic [...] i [...] w [...].

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ omówił stan faktyczny sprawy i wskazał, że do organu powiatowego w dniu 27 sierpnia 2012 r. wpłynęło pismo B. S., w którym wniósł on o nakazanie rozbiórki ogrodzenia działki nr ew. [...] obr. [...] w [...] przy ul. [...] nadto wskazał również na kwestie związane ze zbadaniem prawidłowości inwestycji celu publicznego na działce nr ew. [...],[...],[...],[...] obr. [...] przy ul. [...] i [...] w [...], w postaci ciągu pieszo - jezdnego i skolektorowania rowu [...]. Powyższe sformułowanie spowodowało, że organ rozważył kwestię możliwości wszczęcia takiego postępowania przez Skarżącego.

Organ powiatowy ustalił, że Burmistrz Miasta [...] decyzją Nr [...] z dnia [...] września 2010 r. ustalił warunki lokalizacji inwestycji celu publicznego na działce nr ew. [...],[...],[...],[...] obr. [...] przy ul. [...] i [...] w [...] polegającej na budowie ciągu pieszo - jezdnego i skolektorowaniu rowu [...]. Decyzją Nr [...] z dnia [...] grudnia 2010 r. ustalono warunki dla przebudowy rowu [...] od ul. [...] do ul. [...]. B. S. nie został uznany za stronę w ww. postępowaniach. Wobec powyższego postanowieniem nr [...] z dnia [...] października 2012 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Powiecie [...] odmówił wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie zbadania prawidłowości inwestycji celu publicznego w pasie drogowym ulic [...] i [...] w [...] uznając, że Skarżący nie posiada przymiotu Strony.

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy w/w postanowienie.

Powołując się na przepis art. 61 § 1 k.p.a. organ II – instancji wskazał, że kodeks przewiduje dwa sposoby wszczęcia ogólnego postępowania administracyjnego, tj. na żądanie strony lub z urzędu. Z brzmienia tego przepisu wynika, że postępowanie wszczyna się na żądanie osoby, która jest stroną w - rozumieniu art. 28 k.p.a. W świetle doktryny prawa administracyjnego, wywodzony z tego przepisu interes prawny musi być oparty na prawie materialnym (czyli wynikać z obowiązujących przepisów prawa), a nie jedynie na subiektywnym przekonaniu podmiotu, że taki interes posiada.

Organ wskazał, że Skarżący jest właścicielem działki o nr ew. [...] w [...]. Natomiast omawiana inwestycja celu publicznego dotyczy wykonania robót w pasie drogowym ulic [...] i [...] (działki nr ew. [...],[...],[...],[...] obr. [...] w [...]). Skarżącemu nie przysługuje tytuł prawny do ww. działek. Ponadto nieruchomość B. S. nie znajduje się w obszarze oddziaływania omawianych robót w postaci budowy ciągu pieszo - jezdnego i skolektorowania rowu [...]. Zdaniem organu odwoławczego w omawianej sprawie nie ma miejsca naruszenie uzasadnionych interesów B. S., nie można bowiem mówić o szkodliwym oddziaływaniu przedmiotowej inwestycji pod kątem jej indywidualnych cech na nieruchomość stanowiącą własność wnioskodawcy, jak też o ograniczeniu możliwości korzystania z przysługujących wnioskodawcy praw właścicielskich, w tym użytkowania nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem

Mając na uwadze powyższe organ stwierdził, że B. S. nie posiada interesu prawnego w sprawie robót polegających na budowie ciągu pieszo - jezdnego w pasie drogowym ulic [...] i [...] i skolektorowania rowu [...]. Samo złożenie wniosku nie jest tożsame z wszczęciem postępowania w sprawie, lecz uruchamia etap wstępny, w ramach którego właściwy organ ocenia podmiotową i przedmiotową dopuszczalność wykorzystania instytucji procesowej.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] złożył B. S. wnosząc o jego uchylenie w całości.

W obszernej skardze wyraził niezadowolenie ze sposobu rozstrzygnięcia.

Wskazał, że jest właścicielem posesji nr [...] w obr. [...] w [...] położonej przy ul. [...]. Wskazał, że jego posesja graniczy z ul [...] na długości ok. 35 m. i jest w obszarze oddziaływania robót w pasie drogowym ul. [...], a polegających na wykonaniu inwestycji celu publicznego, jaką jest ciąg pieszo – jezdny i skolektorowanie rowu [...].

Skarżący wyjaśnił, iż od wielu lat oczekiwał na działania zmierzające do takiego zagospodarowania ulicy [...], które umożliwi skomunikowanie jego działki z drogami publicznymi. Tymczasem, aktualnie z drogi, którą była w/wym ulica pozostał pas szerokości ok. 1,60 m. , albowiem przy graniczącej z jego posesją nieruchomością nr . [...] wybudowano parkan, który w istocie "wchodzi" w ulicę [...] na szerokość ok. 1, 20 m.

W jego ocenie, inwestycja polegająca na budowie ciągu pieszo - jezdnego w pasie drogowym ulic [...] i [...] i skolektorowania rowu [...]. niezgodnie z projektem i decyzją lokalizacyjną ogranicza możliwości korzystania z jego nieruchomości i uniemożliwia dostęp do dróg publicznych. Skarżący podnosi, iż stara się o takie skomunikowanie od wielu lat, lecz jego żądanie jest ignorowane.

Skarżący twierdzi, że na skutek przeprowadzenia inwestycji z odstępstwami, nie może korzystać ze swojej nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem, co ogranicza jego prawo własności nieruchomości. Zaskarżone postanowienie utrzymuje stan wielkiej szkody wprost dla nieruchomości skarżącego, czym rażąco narusza prawo. A wobec tego skarżący ma w tej sprawie interes prawny.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasową argumentację w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Przypomnieć należy, że Wojewódzki Sąd Administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez m.in. orzekanie w sprawach na różnorodne wymienione w ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi akty i czynności. Przedmiotem badania Sądu jest zgodność z prawem sposobu prowadzenia postępowania administracyjnego oraz prawidłowość zastosowanych w sprawie przepisów prawa materialnego. Uwzględnienie skargi następuje w przypadku stwierdzenia naruszenia prawa materialnego lub istotnych wad w przeprowadzonym postępowaniu, na podstawie art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.).

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem rozpoznania Sądu jest postanowienie odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie zbadania prawidłowości inwestycji celu publicznego w pasie drogowym ulic [...] i [...] w [...].

W ocenie Sądu uzasadnienie zaskarżonego postanowienia nie odpowiada prawu. Organ w istocie nie dokonał w sprawie ustaleń faktycznych. Wywiódł brak interesu prawnego skarżącego, jednak uczynił to w sposób lakoniczny, nie odnosząc się do argumentów sformułowanych w piśmie Skarżącego z dnia 27 sierpnia 2012 r.

Skarżący w piśmie z dnia 27 sierpnia 2012 r. adresowanym do PINB - u, do którego odwołuje się organ w treści postanowienia wyjaśnia, iż w roku 1976 otrzymał od Naczelnika Miast [...] akt własności działki nr [...]. Działka położona jest przy ulicy skomunikowanej z ulicą [...] drogą o szerokości 5 metrów. Na sąsiedniej działce o nr ew. [...], wybudowany został parkan wchodzący w głąb ulicy [...], który uniemożliwia utworzenie drogi publicznej. Skarżący podnosi, że w 2008 r. Burmistrz m. [...] wystąpił o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji na działkach ewidencyjnych [...],[...],[...],[...] obręb [...] przy ul. [...] i [...] polegające na budowie ciągu pieszo- jezdnego i skolekorowaniu istniejącego rowu [...]. Inwestycję tę Burmistrz zrealizował według własnego "widzi mi się".

W dalszej części pisma Skarżący formułuje wniosek że "w związku z powyższym słusznym jest wnosić, aby Pan Inspektor jako Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego sprawdził, czy powyższa inwestycja celu publicznego wykonane w drugiej połowie 2011 r. wykonana została zgodnie z obowiązującym prawem w kontekście postanowienia Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] listopada 2009 r. znak [...]"

Powyższy wniosek staje się przedmiotem niniejszego postępowania.

Odnosząc się do uzasadnienia zaskarżonego postanowienia oraz treści pisma z 27 sierpnia 2012 r. należy stwierdzić, że organ odmawiając wszczęcia postępowania w sprawie z uwagi na brak interesu prawnego po stronie Skarżącego w ogóle nie ustalił, w czym Skarżący upatruje swój interes prawny. Organ nie przeanalizował treści pisma z dnia 27 sierpnia 2012 r. ogólnikowo odnosząc się do prośby Skarżącego o kontrolę postępowania w sprawie inwestycji.

Organ ustalił, że Skarżącemu nie przysługuje tytuł prawny do nieruchomości, po których biegnie inwestycja, że nie można mówić o szkodliwym oddziaływaniu tej inwestycji na nieruchomość oraz, że przedmiotowa inwestycja nie ogranicza uprawnień właścicielskich Skarżącego.

Ogólnikowość sformułowań zawartych w kontrolowanym postanowieniu, brak ustaleń, co do przyczyn które legły u podstaw wniosku, brak oceny ,czy determinują one interes prawny, czy faktyczny Skarżącego sprawia, iż w ocenie Sądu zaskarżone postanowienie nie poddaje się kontroli Sądu.

Przypomnieć należy, że zgodnie z art. 107 § 3 k.p.a. uzasadnienie faktyczne postanowienia (art. 126 k.p.a.) powinno zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione. W sprawie z uzasadnienia nie wynika nawet sposób położenia nieruchomości Skarżącego w odniesieniu do przebiegu inwestycji, brak jest informacji, czy inwestycja została zrealizowana. Skarżący te okoliczności czyni przedmiotem rozważań. Ogólnikowość uzasadnienia sprawia, że Sąd tych kwestii nie może zbadać.

Ustalenie konkretnych faktów odnoszących się do indywidualnej sytuacji Skarżącego jest niezbędne dla oceny, czy posiada on w postępowaniu, którego wszczęcia się domaga interes prawny, czy interes faktyczny. Takich ustaleń w sprawie nie uczyniono. Sąd w postępowaniu sądowym uczynić tego za organ nie może.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, iż koniecznym stało się uchylenie zaskarżonych postanowień i działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c., art. 135, art. 152 i art. 200 p.p.s.a orzekł, jak w sentencji.