• I SA/Rz 725/13 - Postanow...
  29.03.2024

I SA/Rz 725/13

Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
2013-09-19

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Jarosław Szaro /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Szaro po rozpoznaniu w dniu 19 września 2013 r., w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym, sprawy ze skargi W. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia (...) maja 2013 r., nr (...), w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2007 r., w związku z wnioskiem skarżącej o przyznanie jej prawa pomocy, poprzez zwolnienie od kosztów sądowych - postanawia - oddalić wniosek.

Uzasadnienie

Skarżąca zwróciła się do Sądu o przyznanie jej prawa pomocy, poprzez zwolnienie od kosztów sądowych, podając w oświadczeniu o stanie rodzinnym i majątkowym, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z mężem, a jedynym źródłem ich utrzymania jest pobierana przez męża skarżącej renta w wysokości 550 zł brutto miesięcznie. Sama skarżąca jest osobą bezrobotną.

Skarżąca oraz jej małżonek nie posiadają, zgodnie z oświadczeniem, żadnego majątku, pozostając na faktycznym utrzymaniu dzieci, w których domu mieszkają.

Odpowiadając na wezwanie do złożenia dodatkowego oświadczenia o stanie majątkowym skarżąca podała, że zarówno ona jak i jej małżonek nie posiadają rachunków bankowych, żadnych pojazdów oraz prywatnych telefonów. Nie składali też zeznań podatkowych (PIT) za rok 2012.

Jeżeli chodzi o ponoszone wydatki, to według skarżącej, na zakup żywności i leków wydaje ona wraz z mężem po ok. 600 zł miesięcznie (po ok 200 zł miesięcznie wynosi pomoc od dzieci), resztę rachunków związanych z utrzymaniem domu ponoszą dzieci.

Skarżąca dodała ponadto, że uzyskuje pomoc materialną od krewnych z zagranicy, do tego teściowa finansuje jej zakup leków. Do niej też skarżąca wraz z mężem jeździ na obiady.

Na podstawie danych, zamieszczonych w Krajowym Rejestrze Sądowym stwierdzono, że skarżąca posiada udziały o wartości 50 000 zł w "A" sp. z o.o. w likwidacji, z siedzibą w R., zaś jej mąż jest likwidatorem tejże spółki. Z kolei w Spółce "B" sp. z o.o., z siedzibą w K., skarżąca posiada udziały o wartości 10 000 zł, pełniąc jednocześnie rolę prokurenta spółki, której prezesem zarządu jest jej mąż. Małżonek skarżącej jest również likwidatorem "C" sp. z o.o. w likwidacji, z siedzibą w W.., której udziałowcami są dzieci skarżącej.

Skarżąca przemilczała wszystkie te fakty w składanych oświadczeniach.

W sprzeciwie od postanowienia referendarza sądowego skarżąca przyznała, że istotnie posiada udziały o których wyżej mowa, podkreśliła jednakże, że przedmiotowe udziały nie mają żądnej wartości rynkowej, a same spółki nie posiadają żadnego majątku.

W innej części sprzeciwu skarżąca stwierdziła, że korzysta z samochodu, który został wyleasingowany przez "B", nie stanowi więc jej własności.

Wpis od skargi w przedmiotowej sprawie wynosi 500 zł.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.; zwanej dalej: P.p.s.a.), przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wykazanie spełnienia przesłanek, o których mowa w powołanym wyżej przepisie, winno nastąpić poprzez złożenie pełnego, jasnego i jednoznacznego, a przez to wiarygodnego oświadczenia o stanie rodzinnym i majątkowym, umożliwiającego precyzyjne ustalenie sytuacji rodzinnej, majątkowej i możliwości płatniczych wnioskodawcy.

W niniejszej sprawie złożone przez skarżącą oświadczenia są niewiarygodne, co wynika z tego, że pominięto w nich istotne okoliczności, chodzi tu głównie o kwestię posiadanych przez nią udziałów oraz sprawowanych, przez nią oraz jej męża, funkcji (prokurenta oraz prezesa zarządu i likwidatora) w spółkach prawa handlowego. W sprzeciwie od postanowienia referendarza sądowego przyznano, co prawda te okoliczności, ale zaznaczono, że spółki te nie posiadają żądnego majątku, a udziały w nich są bezwartościowe. Odnosząc się jednak do tych stwierdzeń nie sposób przyjąć ich bezkrytycznie, gdyż w dalszej części sprzeciwu skarżąca stwierdziła, że korzysta z samochodu wyleasingowanego przez jedną ze spółek, co przeczy twierdzeniom o braku majątku, poza tym, jej deklaracja o bezwartościowości udziałów jest zupełnie gołosłowna, jako że nie została poparta żadnymi argumentami. Skarżąca nie wskazała bowiem na jakiekolwiek okoliczności, dotyczące tychże spółek, które uprawdopodabniały to, że udziały w tych podmiotach nie mają żadnej wartości.

Kolejnym argumentem przemawiającym za odmową przyznania oświadczeniom skarżącej atrybutu wiarygodności jest także to, że zgodnie z nimi, pełniąc funkcje prokurenta spółki – skarżąca – i prezesa zarządu oraz likwidatora - mąż skarżącej - pokrywają oni wszystkie swoje wydatki, w tym również związane z pełnieniem wyżej wymienionych obowiązków, z renty męża, wynoszącej 550 zł. Mając na uwadze zasady doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania należy stwierdzić, że jest to zupełnie nieprawdopodobne, dlatego też nie można oprzeć się na tych stwierdzeniach, badając sytuację majątkową skarżącej. Dodać bowiem także należy, że korzystając z samochodu na dojazdy do teściowej, co przyznano w sprzeciwie, skarżąca musi jeszcze ponosić chociażby koszty zakupu paliwa, a w tej sytuacji trudno przyjąć, że wydatki te również znajdują pokrycie w otrzymywanej przez jej męża rencie. Podobne uwagi można odnieść do kwestii korzystania przez skarżącą, w postępowaniu podatkowym, z usług profesjonalnego pełnomocnika, gdyż źródła finansowania wydatków na ten cel nie sposób stwierdzić, na podstawie złożonych oświadczeń.

Ze złożonych oświadczeń wynika w sposób jednoznaczny, że skarżąca i jej małżonek pozostają faktycznie na utrzymaniu swoich dzieci, u których mieszkają i które ponoszą koszty ich utrzymania, udzielając także wsparcia finansowego. Wszystko to świadczy więc o tym, że pozostają oni ze swoimi dziećmi we wspólnym gospodarstwie domowym, a oceny tej nie może zmienić powoływanie się w sprzeciwie na realizację jedynie obowiązku alimentacyjnego dzieci względem rodziców.

W zaistniałej więc sytuacji, ocena możliwości płatniczych skarżącej, aby była rzetelna i rzeczywista, winna uwzględnić sytuację materialną wszystkich domowników, a więc również dzieci, informacje odnośnie których winny znaleźć się w oświadczeniu, złożonym na urzędowym formularzu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że skarżąca składając niepełne i wybiórcze oświadczenia o swoim stanie majątkowym, a także wskazując na niewiarygodne okoliczności, mające uzasadnić przyznanie jej prawa pomocy, nie wykazała, że spełnia przesłanki o których mowa w art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., z tego też względu, na podstawie powołanego wyżej przepisu, oddalono jej wniosek o przyznanie prawa pomocy.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...