II SAB/Łd 80/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
2013-09-25Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Sławomir Wojciechowski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski po rozpoznaniu w dniu 25 września 2013r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. J. na przewlekłość Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. w przedmiocie wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie budowy ogrodzenia p o s t a n a w i a: odrzucić skargę. a.bł.
Uzasadnienie
II SAB/Łd 80/13
UZASADNIENIE
W dniu 19 czerwca 2013r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wpłynęła, złożona za pośrednictwem organu, skarga J. J. na przewlekłość postępowania Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. w przedmiocie wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie budowy ogrodzenia.
Skarga opatrzona jest datą "23 maja 2013r." i w tym dniu złożona została do organu.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II z dnia 20 czerwca 2013r. skarżąca została wezwana do uzupełnienia braków skargi, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi, przez uiszczenie wpisu sądowego oraz wykazanie, iż przed złożeniem skargi do sądu administracyjnego wystąpiła do organu administracji wyższego stopnia z zażaleniem na przewlekłe prowadzenie postępowania, w trybie art. 37 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (DZ.U. Nr 98, poz. 1071 ze zm. – w dalszej części uzasadnienia przywoływana jako: k.p.a.).
W odpowiedzi na powyższe wezwania skarżąca złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy oraz pismo z dnia 18 czerwca 2013r. zatytułowane "zażalenie: na Postanowienie Nr [...] znak: [...] z dnia [...] " złożone do [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł., za pośrednictwem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł.. Postanowieniem z dnia [...] referendarz sądowy rozstrzygnął o przyznaniu skarżącej prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do przepisu art. 52 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270) powoływanej dalej jako p.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie – art. 52 § 2 p.p.s.a..
Powyższe oznacza, iż warunkiem przesądzającym o skutecznym złożeniu skargi do Sądu jest wyczerpanie wszystkich możliwych, służących stronie środków zaskarżenia. Dotyczy to także skarg na przewlekłość postępowania organu, które przewiduje art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a..
Na niezałatwienie sprawy w terminie oraz na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie przysługuje zażalenie do organu wyższego stopnia na podstawie art. 37 § 1 k.p.a. Dopiero po wyczerpaniu tego trybu strona może wnieść skargę zarówno na bezczynność danego organu jak i na przewlekłe prowadzenie przez ten organ postępowania. Podkreślić należy, że warunkiem formalnym wniesienia skargi na bezczynność jest jedynie złożenie zażalenia na podstawie art. 37 § 1 k.p.a.. Skarga jest dopuszczalna niezależnie od tego, czy zażalenie to zostanie rozpatrzone oraz niezależnie od stanowiska zajętego przez organ wyższego stopnia w razie jego rozpatrzenia. Innymi słowy, dla uznania wyczerpania toku zażaleniowego przez stronę wystarczające jest wykazanie złożenia przez nią stosownego zażalenia do organu wyższego stopnia, zaś przy ocenie dopuszczalności skargi na bezczynność organu lub na przewlekłość postępowania nie ma znaczenia sposób rozpoznania takiego zażalenia przez właściwy organ wyższego stopnia (vide. wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 stycznia 2013r., w sprawie II SAB/Lu 108/12 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Skarżąca, wezwana do nadesłania dokumentu, który świadczyłby o wystąpieniu do organu wyższego stopnia w trybie art. 37 § 1 k.p.a., nadesłała dokument adresowany wprawdzie do [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł., za pośrednictwem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł., ale opatrzony datą 18 czerwca 2013r.. Analiza przedmiotowego dokumentu nie pozwala na potraktowanie go jako zażalenia w trybie art. 37 k.p.a., już chociażby z uwagi na niewątpliwy fakt, iż złożony został w dniu 18 czerwca 2013r., zaś skarga do Sądu w dniu 23 maja 2013r.. Lektura innych pism zgromadzonych w aktach administracyjnych także nie pozwala na stwierdzenie, iż strona wyczerpała tryb opisany w art. 37 § 1 k.p.a..
Podsumowując, w tym stanie rzeczy stwierdzić należy, iż przesłanka warunkująca wniesienie skargi w niniejszej sprawie, w postaci wyczerpania środka zaskarżenia z art. 37 k.p.a., nie została spełniona. Z tych wszystkich względów skargę należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a..
a.bł.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Sławomir Wojciechowski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski po rozpoznaniu w dniu 25 września 2013r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. J. na przewlekłość Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. w przedmiocie wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie budowy ogrodzenia p o s t a n a w i a: odrzucić skargę. a.bł.
Uzasadnienie
II SAB/Łd 80/13
UZASADNIENIE
W dniu 19 czerwca 2013r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wpłynęła, złożona za pośrednictwem organu, skarga J. J. na przewlekłość postępowania Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. w przedmiocie wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie budowy ogrodzenia.
Skarga opatrzona jest datą "23 maja 2013r." i w tym dniu złożona została do organu.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II z dnia 20 czerwca 2013r. skarżąca została wezwana do uzupełnienia braków skargi, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi, przez uiszczenie wpisu sądowego oraz wykazanie, iż przed złożeniem skargi do sądu administracyjnego wystąpiła do organu administracji wyższego stopnia z zażaleniem na przewlekłe prowadzenie postępowania, w trybie art. 37 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (DZ.U. Nr 98, poz. 1071 ze zm. – w dalszej części uzasadnienia przywoływana jako: k.p.a.).
W odpowiedzi na powyższe wezwania skarżąca złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy oraz pismo z dnia 18 czerwca 2013r. zatytułowane "zażalenie: na Postanowienie Nr [...] znak: [...] z dnia [...] " złożone do [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł., za pośrednictwem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł.. Postanowieniem z dnia [...] referendarz sądowy rozstrzygnął o przyznaniu skarżącej prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do przepisu art. 52 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270) powoływanej dalej jako p.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie – art. 52 § 2 p.p.s.a..
Powyższe oznacza, iż warunkiem przesądzającym o skutecznym złożeniu skargi do Sądu jest wyczerpanie wszystkich możliwych, służących stronie środków zaskarżenia. Dotyczy to także skarg na przewlekłość postępowania organu, które przewiduje art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a..
Na niezałatwienie sprawy w terminie oraz na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie przysługuje zażalenie do organu wyższego stopnia na podstawie art. 37 § 1 k.p.a. Dopiero po wyczerpaniu tego trybu strona może wnieść skargę zarówno na bezczynność danego organu jak i na przewlekłe prowadzenie przez ten organ postępowania. Podkreślić należy, że warunkiem formalnym wniesienia skargi na bezczynność jest jedynie złożenie zażalenia na podstawie art. 37 § 1 k.p.a.. Skarga jest dopuszczalna niezależnie od tego, czy zażalenie to zostanie rozpatrzone oraz niezależnie od stanowiska zajętego przez organ wyższego stopnia w razie jego rozpatrzenia. Innymi słowy, dla uznania wyczerpania toku zażaleniowego przez stronę wystarczające jest wykazanie złożenia przez nią stosownego zażalenia do organu wyższego stopnia, zaś przy ocenie dopuszczalności skargi na bezczynność organu lub na przewlekłość postępowania nie ma znaczenia sposób rozpoznania takiego zażalenia przez właściwy organ wyższego stopnia (vide. wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 stycznia 2013r., w sprawie II SAB/Lu 108/12 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Skarżąca, wezwana do nadesłania dokumentu, który świadczyłby o wystąpieniu do organu wyższego stopnia w trybie art. 37 § 1 k.p.a., nadesłała dokument adresowany wprawdzie do [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł., za pośrednictwem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł., ale opatrzony datą 18 czerwca 2013r.. Analiza przedmiotowego dokumentu nie pozwala na potraktowanie go jako zażalenia w trybie art. 37 k.p.a., już chociażby z uwagi na niewątpliwy fakt, iż złożony został w dniu 18 czerwca 2013r., zaś skarga do Sądu w dniu 23 maja 2013r.. Lektura innych pism zgromadzonych w aktach administracyjnych także nie pozwala na stwierdzenie, iż strona wyczerpała tryb opisany w art. 37 § 1 k.p.a..
Podsumowując, w tym stanie rzeczy stwierdzić należy, iż przesłanka warunkująca wniesienie skargi w niniejszej sprawie, w postaci wyczerpania środka zaskarżenia z art. 37 k.p.a., nie została spełniona. Z tych wszystkich względów skargę należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a..
a.bł.
