I SA/Op 588/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
2013-09-26Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Krzysztof Błasiak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu - Krzysztof Błasiak po rozpoznaniu 26 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi K. K., A. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 5 czerwca 2013 r. Nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej byłych wspólników oraz określenia zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdu, postanawia przyznać skarżącemu prawo pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w całości oraz ustanowienie adwokata.
Uzasadnienie
W odpowiedzi na wezwanie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu do uiszczenia solidarnie wpisu od skargi wniesionej na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 5 czerwca 2013 r. Nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej byłych wspólników oraz określenia zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdu K. K. złożył wniosek, sporządzony na urzędowym formularzu, o którym mowa w art. 252 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz.270) - zwanej dalej p.p.s.a., w którym zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w całości oraz ustanowienie adwokata.
W uzasadnieniu wniosku skarżący oświadczył, że jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, nie posiadającą żadnego majątku, że zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej od 30 września 2011 r. w wyniku działań organów celnych, zaś podejmowane próby poszukiwania pracy z pożądanym skutkiem jest utrudnione przez częste wyjazdy w celu dokonania oględzin pojazdów znajdujących się w różnych częściach kraju (co ma miejsce w związku z toczącymi się postępowaniami prowadzonymi przez organa celne). Jednocześnie wskazał, że nie posiada własnego rachunku bankowego (jak twierdzi posiadane przez niego konto firmowe zostało zamknięte wraz z zakończeniem działalności gospodarczej).
Ponadto skarżący oświadczył, iż koszty utrzymania mieszkania i mediów z nim związanych ponosi jego właściciel (matka skarżącego I. K.), natomiast wyżywienie i koszty związane z uczęszczaniem dzieci do szkoły pokrywane są z dochodów żony w wysokości 1.459 zł netto. Przy tym nadmienił, że w soboty i niedziele wraz z całą rodziną zmuszeni są do korzystania z pomocy teściowej i matki w postaci serwowanych posiłków.
W części wniosku dotyczącej oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący wykazał, iż w jego gospodarstwie domowym znajduje się żona i dwoje niepełnoletnich dzieci, oraz że dochody miesięczne uzyskiwane w ramach gospodarstwa domowego stanowią kwotę 1.459 zł netto (w całości uzyskiwane przez żonę ze stosunku pracy). W załączeniu do wniosku skarżący przekazał kserokopię zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach z 8 sierpnia 2011 r., kserokopię zaświadczenia o niezaleganiu w opłacaniu składek ZUS z 5 sierpnia 2011 r., wyciągi z rachunku bankowego żony skarżącego S. K., kserokopie zeznań o wysokości osiąganego dochodu przez skarżącego i jego żonę w latach podatkowych 2011 i 2012, kserokopie wyników badania lekarskiego i karty informacyjnej leczenia szpitalnego, a także decyzji Starosty Nyskiego o uznaniu skarżącego za osobę bezrobotną z 10 stycznia 2012 r., o przyznaniu prawa do zasiłku na okres 6 miesięcy z 19 stycznia 2012 r. i o utracie prawa do zasiłku z 30 lipca 2012 r.
Rozpatrując na podstawie art. 258 § 2, pkt 7 p.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy referendarz sądowy zważył , co następuje:
Stosownie bowiem do art. 245 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym, które obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego, a także w zakresie częściowym, obejmującym m.in. zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków.
Koszty sądowe obejmują opłaty sądowe i zwrot wydatków (art. 211 p.p.s.a.).
Opłatami sądowymi są wpis i opłata kancelaryjna (art. 212 § 1 p.p.s.a.).
Zatem wniosek skarżącego dotyczący prawa pomocy w całości należy rozpatrywać w kontekście przesłanek zawartych w art. 246 § 1, pkt 1 i 2 p.p.s.a..
Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym, zgodnie z art. 246 § 1, pkt 1 p.p.s.a., następuje gdy osoba ta wykaże, że nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania.
Natomiast przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym, zgodnie z art. 246 § 1, pkt 2 p.p.s.a., następuje gdy osoba ta wykaże, że nie jest
w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Treść powołanych wyżej przepisów wskazuje, iż prawo pomocy stanowi instytucję wyjątkową i dlatego udzielenie tego prawa może nastąpić jedynie w sytuacjach szczególnych. Przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym (art. 246 § 1, pkt 1 p.p.s.a.) winno być bowiem stosowane do osób żyjących w skrajnym ubóstwie (przykładowo do osób zaliczanych do bezrobotnych bez prawa do zasiłku lub osób ze względu na okoliczności życiowe pozbawione całkowicie środków do życia). Natomiast przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym (art. 246 § 1, pkt 2 p.p.s.a.) dotyczyć będzie osób charakteryzujących się ubóstwem w takim stopniu, że zapłata kosztów sądowych w określonej wysokości mogłaby spowodować utratę możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb egzystencji tych osób oraz ich rodzin. Jednocześnie należy wskazać, że przy rozpatrywaniu wniosku o prawo pomocy winno się uwzględniać, z jednej strony wysokość obciążeń finansowych jakie strona jest zobowiązana ponieść w konkretnym postępowaniu, z drugiej zaś strony jej możliwości finansowe. Tak ukształtowany charakter prawa pomocy wynika z tego, iż generalną zasadą postępowania sądowego jest podnoszenie kosztów związanych z udziałem w postępowaniu. Jak wskazał bowiem Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 10 stycznia 2005 r. (sygn. akt FZ 478/04, niepublik.), opłaty sądowe stanowią rodzaj danin publicznych. Zwolnienia od ponoszenia tego rodzaju danin stanowią odstępstwo od konstytucyjnego obowiązku ich powszechnego i równego ponoszenia, wynikającego z art. 84 Konstytucji. Dlatego też muszą być stosowane w sytuacjach wyjątkowych, gdy istnieją uzasadnione powody do przerzucenia ciężaru dotyczącego danej osoby czy osób na współobywateli. Z kolei w innym postanowieniu NSA (postanowienie z dnia 6 października 2004 r., GZ 71/04, ONSA i WSA 2005, nr 1, poz. 8) stwierdził, iż ,, udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe ".
Przy czym wymaga podkreślenia, iż to na wnioskodawcy spoczywa ciężar dowodu, a w szczególności obowiązek wykazania braku możliwości poniesienia jakichkolwiek kosztów postępowania lub poniesienia pełnych kosztów postępowania (por. postanowienie NSA z 30 lipca 2009 r., I FZ 171/09, LEX nr 552205). Rozstrzygniecie w tej kwestii będzie zależało od tego, co zostanie udowodnione przez stronę. Strona musi zatem wykazać, iż jej sytuacja materialna jest na tyle trudna, iż uzasadnia poczynienie odstępstwa od generalnej reguły ponoszenia kosztów procesu. (vide: J. Tarno, Prawo o postępowania przed sądami administracyjnymi – Komentarz, Wyd. LexisNexis, Warszawa 2006, s. 504; B. Dauter i inni, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Komentarz, Wyd. Zakamycze, Kraków 2005, s. 592).
W ocenie referendarza informacje oraz dane zwarte zarówno we wniosku o przyznanie prawa pomocy jak i w przedłożonych dodatkowo dokumentach wskazują na wyjątkową sytuację skarżącego i jego rodziny w rozumieniu art. 246 § 1, pkt. 1 i 2 p.p.s.a.
Wynika z nich bowiem, iż skarżący po zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej i utracie prawa do zasiłku dla bezrobotnych nie dysponuje obecnie żadnym źródłem przychodu. Jednocześnie na podstawie przekazanych dokumentów ustalono, że poza dochodami uzyskiwanymi w ramach gospodarstwa domowego przez żonę skarżącego ze stosunku pracy w wysokości 1.459 zł netto zarówno skarżący jak i jego żona nie dysponują żadnymi innymi zasobami pieniężnymi. W tej sytuacji uznano, że skarżący nie jest w stanie wygenerować jakichkolwiek środków pieniężnych umożliwiających mu zapłatę kosztów postępowania sądowego w całości bądź w części.
Powyższej oceny o braku możliwości wywiązania się z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych przez skarżącego nie zmienia wskazana przez niego okoliczność zmniejszenia obciążenia kosztów utrzymania jego i rodziny przejawiającą się w postaci ponoszenia w całości przez jego matkę kosztów związanych z utrzymaniem lokalu mieszkalnego, w którym przebywa wraz z rodziną, jak też wsparcie w zaspakajaniu potrzeb związanych z wyżywieniem.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 258 § 2, pkt 7 p.p.s.a., orzeczono o przyznaniu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Krzysztof Błasiak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu - Krzysztof Błasiak po rozpoznaniu 26 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi K. K., A. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 5 czerwca 2013 r. Nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej byłych wspólników oraz określenia zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdu, postanawia przyznać skarżącemu prawo pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w całości oraz ustanowienie adwokata.
Uzasadnienie
W odpowiedzi na wezwanie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu do uiszczenia solidarnie wpisu od skargi wniesionej na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 5 czerwca 2013 r. Nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej byłych wspólników oraz określenia zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdu K. K. złożył wniosek, sporządzony na urzędowym formularzu, o którym mowa w art. 252 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz.270) - zwanej dalej p.p.s.a., w którym zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w całości oraz ustanowienie adwokata.
W uzasadnieniu wniosku skarżący oświadczył, że jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, nie posiadającą żadnego majątku, że zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej od 30 września 2011 r. w wyniku działań organów celnych, zaś podejmowane próby poszukiwania pracy z pożądanym skutkiem jest utrudnione przez częste wyjazdy w celu dokonania oględzin pojazdów znajdujących się w różnych częściach kraju (co ma miejsce w związku z toczącymi się postępowaniami prowadzonymi przez organa celne). Jednocześnie wskazał, że nie posiada własnego rachunku bankowego (jak twierdzi posiadane przez niego konto firmowe zostało zamknięte wraz z zakończeniem działalności gospodarczej).
Ponadto skarżący oświadczył, iż koszty utrzymania mieszkania i mediów z nim związanych ponosi jego właściciel (matka skarżącego I. K.), natomiast wyżywienie i koszty związane z uczęszczaniem dzieci do szkoły pokrywane są z dochodów żony w wysokości 1.459 zł netto. Przy tym nadmienił, że w soboty i niedziele wraz z całą rodziną zmuszeni są do korzystania z pomocy teściowej i matki w postaci serwowanych posiłków.
W części wniosku dotyczącej oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący wykazał, iż w jego gospodarstwie domowym znajduje się żona i dwoje niepełnoletnich dzieci, oraz że dochody miesięczne uzyskiwane w ramach gospodarstwa domowego stanowią kwotę 1.459 zł netto (w całości uzyskiwane przez żonę ze stosunku pracy). W załączeniu do wniosku skarżący przekazał kserokopię zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach z 8 sierpnia 2011 r., kserokopię zaświadczenia o niezaleganiu w opłacaniu składek ZUS z 5 sierpnia 2011 r., wyciągi z rachunku bankowego żony skarżącego S. K., kserokopie zeznań o wysokości osiąganego dochodu przez skarżącego i jego żonę w latach podatkowych 2011 i 2012, kserokopie wyników badania lekarskiego i karty informacyjnej leczenia szpitalnego, a także decyzji Starosty Nyskiego o uznaniu skarżącego za osobę bezrobotną z 10 stycznia 2012 r., o przyznaniu prawa do zasiłku na okres 6 miesięcy z 19 stycznia 2012 r. i o utracie prawa do zasiłku z 30 lipca 2012 r.
Rozpatrując na podstawie art. 258 § 2, pkt 7 p.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy referendarz sądowy zważył , co następuje:
Stosownie bowiem do art. 245 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym, które obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego, a także w zakresie częściowym, obejmującym m.in. zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków.
Koszty sądowe obejmują opłaty sądowe i zwrot wydatków (art. 211 p.p.s.a.).
Opłatami sądowymi są wpis i opłata kancelaryjna (art. 212 § 1 p.p.s.a.).
Zatem wniosek skarżącego dotyczący prawa pomocy w całości należy rozpatrywać w kontekście przesłanek zawartych w art. 246 § 1, pkt 1 i 2 p.p.s.a..
Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym, zgodnie z art. 246 § 1, pkt 1 p.p.s.a., następuje gdy osoba ta wykaże, że nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania.
Natomiast przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym, zgodnie z art. 246 § 1, pkt 2 p.p.s.a., następuje gdy osoba ta wykaże, że nie jest
w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Treść powołanych wyżej przepisów wskazuje, iż prawo pomocy stanowi instytucję wyjątkową i dlatego udzielenie tego prawa może nastąpić jedynie w sytuacjach szczególnych. Przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym (art. 246 § 1, pkt 1 p.p.s.a.) winno być bowiem stosowane do osób żyjących w skrajnym ubóstwie (przykładowo do osób zaliczanych do bezrobotnych bez prawa do zasiłku lub osób ze względu na okoliczności życiowe pozbawione całkowicie środków do życia). Natomiast przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym (art. 246 § 1, pkt 2 p.p.s.a.) dotyczyć będzie osób charakteryzujących się ubóstwem w takim stopniu, że zapłata kosztów sądowych w określonej wysokości mogłaby spowodować utratę możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb egzystencji tych osób oraz ich rodzin. Jednocześnie należy wskazać, że przy rozpatrywaniu wniosku o prawo pomocy winno się uwzględniać, z jednej strony wysokość obciążeń finansowych jakie strona jest zobowiązana ponieść w konkretnym postępowaniu, z drugiej zaś strony jej możliwości finansowe. Tak ukształtowany charakter prawa pomocy wynika z tego, iż generalną zasadą postępowania sądowego jest podnoszenie kosztów związanych z udziałem w postępowaniu. Jak wskazał bowiem Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 10 stycznia 2005 r. (sygn. akt FZ 478/04, niepublik.), opłaty sądowe stanowią rodzaj danin publicznych. Zwolnienia od ponoszenia tego rodzaju danin stanowią odstępstwo od konstytucyjnego obowiązku ich powszechnego i równego ponoszenia, wynikającego z art. 84 Konstytucji. Dlatego też muszą być stosowane w sytuacjach wyjątkowych, gdy istnieją uzasadnione powody do przerzucenia ciężaru dotyczącego danej osoby czy osób na współobywateli. Z kolei w innym postanowieniu NSA (postanowienie z dnia 6 października 2004 r., GZ 71/04, ONSA i WSA 2005, nr 1, poz. 8) stwierdził, iż ,, udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe ".
Przy czym wymaga podkreślenia, iż to na wnioskodawcy spoczywa ciężar dowodu, a w szczególności obowiązek wykazania braku możliwości poniesienia jakichkolwiek kosztów postępowania lub poniesienia pełnych kosztów postępowania (por. postanowienie NSA z 30 lipca 2009 r., I FZ 171/09, LEX nr 552205). Rozstrzygniecie w tej kwestii będzie zależało od tego, co zostanie udowodnione przez stronę. Strona musi zatem wykazać, iż jej sytuacja materialna jest na tyle trudna, iż uzasadnia poczynienie odstępstwa od generalnej reguły ponoszenia kosztów procesu. (vide: J. Tarno, Prawo o postępowania przed sądami administracyjnymi – Komentarz, Wyd. LexisNexis, Warszawa 2006, s. 504; B. Dauter i inni, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Komentarz, Wyd. Zakamycze, Kraków 2005, s. 592).
W ocenie referendarza informacje oraz dane zwarte zarówno we wniosku o przyznanie prawa pomocy jak i w przedłożonych dodatkowo dokumentach wskazują na wyjątkową sytuację skarżącego i jego rodziny w rozumieniu art. 246 § 1, pkt. 1 i 2 p.p.s.a.
Wynika z nich bowiem, iż skarżący po zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej i utracie prawa do zasiłku dla bezrobotnych nie dysponuje obecnie żadnym źródłem przychodu. Jednocześnie na podstawie przekazanych dokumentów ustalono, że poza dochodami uzyskiwanymi w ramach gospodarstwa domowego przez żonę skarżącego ze stosunku pracy w wysokości 1.459 zł netto zarówno skarżący jak i jego żona nie dysponują żadnymi innymi zasobami pieniężnymi. W tej sytuacji uznano, że skarżący nie jest w stanie wygenerować jakichkolwiek środków pieniężnych umożliwiających mu zapłatę kosztów postępowania sądowego w całości bądź w części.
Powyższej oceny o braku możliwości wywiązania się z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych przez skarżącego nie zmienia wskazana przez niego okoliczność zmniejszenia obciążenia kosztów utrzymania jego i rodziny przejawiającą się w postaci ponoszenia w całości przez jego matkę kosztów związanych z utrzymaniem lokalu mieszkalnego, w którym przebywa wraz z rodziną, jak też wsparcie w zaspakajaniu potrzeb związanych z wyżywieniem.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 258 § 2, pkt 7 p.p.s.a., orzeczono o przyznaniu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
