• I SA/Wa 291/13 - Wyrok Wo...
  29.03.2024

I SA/Wa 291/13

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-09-26

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Dariusz Chaciński
Jolanta Dargas /przewodniczący sprawozdawca/
Przemysław Żmich

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Chaciński Sędzia WSA Przemysław Żmich Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2013 r. sprawy ze skargi Gminy W. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa nieodpłatnie własności nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2012r. nr [...] Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa utrzymała w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2011r. nr [..] odmawiającą stwierdzenia nabycia przez Gminę Miejską W., z mocy prawa, z dniem 27 maja 1990r. własności nieruchomości, oznaczonej w ewidencji gruntów w obrębie [...], jako działki nr [...] [...] i [...], wg stanu na dzień 27 maja 1990r. jako działka nr [...].

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny :

Wojewoda [...] w dniu 20 grudnia 2010r. wszczął z urzędu postępowanie komunalizacyjne dotyczące ww nieruchomości. W wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, ze w dniu 27 maja 1990r. przedmiotowa nieruchomość stanowiła własność Skarbu Państwa i pozostawała w faktycznym władaniu X [...] w W., co potwierdza sporządzony na dzień 27 maja 1990r.wypis z ewidencji gruntów i budynków. Przedmiotowy grunt zabudowany jest dwoma domami studenckimi oraz budynkiem mieszkalnym. Wojewoda wskazał, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 maja 1982r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Z 1985r. nr 42, poz. 201 ze zm.) nieruchomość ta podlegała nadzorowi i kontroli Ministra Edukacji Narodowej, do którego zadań należała m.in. realizacja polityki państwa w dziedzinie szkolnictwa wyższego i koordynacja w tym zakresie działalności szkół wyższych. W związku z powyższym organ I instancji uznał, że mienie będące we władaniu X [...] w W. służyło do wykonywania zadań publicznych należących do właściwości organów administracji rządowej. Podlegało ono zatem na podstawie art. 11 ust. pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych wyłączeniu spod komunalizacji. Organ I instancji zaznaczył, że o wyłączeniu z komunalizacji określonego mienia decyduje faktyczny sposób korzystania z tego mienia i nie ma przy tym znaczenia posiadany tytuł prawny do nieruchomości.

Organ ustalił, że w wyniku odnowienia operatu ewidencji gruntów i budynków w 1992r. działkę nr [...] oznaczono jako działkę nr [...]. Aktem notarialnym z dnia 21 października 1998r. przedstawiciel Skarbu Państwa oddał nieodpłatnie w użytkowanie wieczyste do dnia 21 października 2097r. X [...] w W. m.in. działkę nr [...] oraz darował na jej rzecz wszystkie znajdujące się na tym gruncie budynki . Decyzją Prezydenta W. z dnia [...] listopada 2000r. nr [...] zatwierdzono podział działki nr [...] na działki nr [...] i [...].

Decyzją dnia [...] czerwca 2011r. nr [...] Wojewoda [...] odmówił stwierdzenia nabycia przez Gminę Miejską W., z mocy prawa, z dniem 27 maja 1990r. własności nieruchomości, oznaczonej w ewidencji gruntów w obrębie [...], jako działki nr [...] i [...], wg stanu na dzień 27 maja 1990r. jako działka nr [...].

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła Gmina W. podnosząc, ze część przedmiotowej działki, po podziale na dwie, w zakresie działki nr [...] nie służyła wykonywaniu zadań publicznych należących do właściwości organów administracji rządowej.

Rozpatrując odwołanie Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa podzieliła stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i i stwierdziła, że ponieważ w dniu 27 maja 1990r. istniała działka, na której wykonywane były zadania publiczne, a nie istniała działka, na której zadania takie nie były wykonywane nie może ona podlegać komunalizacji. Zdaniem KKU późniejsze powstanie w miejsce jednej dwóch działek nie może w sprawie niniejszej powodować skutków contra legem.

Skargę na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosła Gmina W. wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej. W uzasadnieniu skargi podniesiono, ze nie zachodzą w sprawie niniejszej przesłanki do odmowy komunalizacji działki nr [...], ponieważ z akt sprawy nie wynika by ta sporna część mienia wykorzystywana była w dacie 27 maja 1990r. na cele związane z działalnością X [...]. Na gruncie tym bowiem znajduje się czterokondygnacyjny budynek mieszkalny, który nie służył w tym czasie uczelni wyższej do jej działalności oświatowej, naukowej czy tez dydaktycznej, zaś zaspokajania potrzeb mieszkaniowych nie sposób uznać za ustawowe zadanie publiczne przypisane przez ustawodawcę do realizacji szkołom wyższym. Skarżąca stoi na stanowisku, ze skoro w dacie 27 maja 1990r. sporna część nieruchomości, która znajduje się obecnie w granicach działki nr [...], faktycznie nie służyła realizacji celów statutowych X [...] a jednocześnie stanowiła w tym dniu mienie Skarbu Państwa znajdujące się jedynie we władaniu uczelni wyższej, to należy uznać, ze ta część mienia stała się z mocy prawa własnością Gminy W. na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990r.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

O oddalenie skargi wniósł również uczestnik postępowania U.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje :

Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że sąd w zakresie dokonywanej kontroli bada czy organ administracji orzekając w sprawie nie naruszył prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Należy dodać, że zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi ani powołaną podstawą prawną.

Rozpoznając sprawę niniejszą w ramach powyższych kryteriów skargę należy uznać za zasadną.

Istotą sądowej kontroli niniejszego postępowania jest ocena prawidłowości wydanej w dniu [...] listopada 2012r. decyzji Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej , która utrzymała w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [..] czerwca 2011r. W powołanych decyzjach organy odmówiły komunalizacji nieruchomości z uwagi na wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. nr 32, poz. 191). Powołany przepis, będący materialnoprawną podstawą wydanych rozstrzygnięć stanowi, że składniki mienia ogólnonarodowego (państwowego), o których mowa w art. 5 ust. 1 - 3 nie stają się mieniem komunalnym, jeżeli służą wykonywaniu zadań publicznych należących do właściwości organów administracji rządowej, sądów oraz organów administracji rządowej. Przepis art. 11 ust. 1 ustawy zakłada więc, że w dniu wejścia w życie ustawy komunalizacyjnej, czyli w dniu 27 maja 1990 r., sporna nieruchomość ma służyć wykonywaniu zadań publicznych należących do organu administracji rządowej. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że służenie, w rozumieniu tego przepisu oznacza stan faktyczny istniejący w dniu 27 maja 1990 r., na który nie ma wpływu posiadanie lub nieposiadanie tytułu prawnego do korzystania z mienia oraz charakter korzystania stały lub przejściowy (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 maja 1996 r., sygn. akt I SA 317/95, publ. ONA 1997 r., nr 2, poz. 79).

Szkoły wyższe, do których w dniu 27 maja 1990 r. /a więc w dacie komunalizacji mienia z mocy prawa/ miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. z 1985 nr 42 poz. 201 ze zm./, podlegały nadzorowi i kontroli Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Minister ten m.in. realizował politykę państwa w dziedzinie szkolnictwa wyższego i koordynował w tym zakresie działalność szkół wyższych/art. 6 ust. 1 tej ustawy/.

Zgodnie ze stanowiskiem orzecznictwa ocena, czy dana nieruchomość służyła wykonywaniu konkretnych zadań publicznych należących do właściwości organów administracji rządowej, sądów oraz organów władzy państwowej winna być dokonana według stanu na dzień wejścia w życie ustawy, to jest na 27 maja 1990 r. Nie może więc mieć znaczenia w sprawie faktyczny sposób wykorzystywania mienia w dacie wydawania decyzji, ani na przyszłość (por. wyrok NSA z 2 VII 2006 r., I OSK 1905/06, Lex 490147).

W niniejszej sprawie organy obu instancji nie wykazały w sposób nie budzący wątpliwości, że obydwie działki służyły wykonywaniu konkretnych zadań publicznych przez ówczesną Akademię [...] w W.. Z dowodów, na które powołuje się organ, okoliczności powyższe nie wynikają. W uzasadnieniu swojej decyzji organ I instancji stwierdza jedynie na podstawie wypisu z rejestru gruntów, że przedmiotowa nieruchomość w dniu 27 maja 1990r.znajdowała się we władaniu X [...] i że była zabudowana dwoma domami [...]i oraz budynkiem mieszkalnym. Jak podnosi strona skarżąca część działki nr [...] istniejącej w dacie komunalizacji, a aktualnie po podziale stanowiącej działkę nr [...] nie służyła celom publicznym związanym z działalnością szkoły wyższej, gdyż była zabudowana budynkiem mieszkalnym. W tej kwestii organy orzekające żadnych ustaleń nie poczyniły i nie ustaliły czy cała ówczesna działka nr [...] służyła celom publicznym w rozumieniu art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy komunalizacyjnej czy też nie, jak twierdzi strona skarżąca.

Zaznaczyć przy tym należy, ze przepisy ustawy komunalizacyjnej z dnia 10 maja 1990r. nie zawierają żadnych ograniczeń co do komunalizacji w stosunku do części nieruchomości. Słusznie więc zarzuca strona skarżąca, że przepis art. 5 ust. 1 powołanej ustawy nie wyłącza komunalizacji w stosunku do części nieruchomości, o ile spełnione są przesłanki nabycia z mocy prawa tylko w tej części. Jest to stanowisko ugruntowane w orzecznictwie sądów administracyjnych ( por. wyrok WSA w Warszawie z 8 kwietnia 2004r. sygn. akt I SA 323/03, z 26 stycznia 2005r. sygn. akt I SA 2453/03, z 26 marca 2008r. sygn. akt I SA/Wa 48/08, wyroki NSA z 19 grudnia 2006r. sygn. akt I OSK 262/06, z 20 lutego 2007r. sygn. akt I OSK 1352/06). Podkreślić należy, że przedmiotem komunalizacji na podstawie ustawy z 10 maja 1990 r. jest mienie tj. własność i inne prawa majątkowe, co oznacza, że przedmiotem komunalizacji nie są nieruchomości lecz przysługujące Skarbowi Państwa prawo własności nieruchomości.

Rozpatrując sprawę ponownie Wojewoda [...] winien więc zbadać, czy cała działka nr [...] istniejąca w dniu 27 maja 1990r. służyła wykonywaniu zadań publicznych w rozumieniu art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy komunalizacyjnej , a jeśli nie to czy jakakolwiek część przedmiotowej działki spełniała przesłanki z art. 5 ust. 1 tej ustawy. Organy orzekające przesłanek tych nie badały czym naruszyły przepisy art. 7, 77 § 1, art. 80 k.p.a., w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż wszechstronnie zebrane i ocenione dowody mogłyby doprowadzić do innego rozstrzygnięcia. Natomiast wydając decyzję o odmowie komunalizacji z mocy prawa, wobec uznania, że zaistniały przeszkody z art. 11 ust. 1 pkt 1) ustawy, bez dokonania właściwej oceny, czy nieruchomość służyła wykonywaniu konkretnych zadań publicznych należących do właściwości organów administracji rządowej według stanu na dzień 27 maja 1990 r., organ naruszył przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 11 ust. 1 pkt 1) ustawy w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

Dlatego mając na uwadze wszystkie wyżej wskazane okoliczności Sąd orzekł jak w sentencji wyroku z mocy art. 145 § 1 pkt 1) lit. a) i c) oraz art. 152 i 135 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. tj. z 2012 r., poz. 270).

Ponownie rozpatrując sprawę organ przeprowadzi postępowanie z uwzględnieniem stanowiska wynikającego z niniejszego uzasadnienia.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...