II SA/Wa 898/13

Uzasadnienie

Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy

z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r.

Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej k.p.a. oraz art. 13 ust. 7 i art. 47 ust. 2 w związku

z art. 23 ust. 9 pkt 1 i art. 21 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r.

o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w [...] z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...]

o odmowie A.W. wypłaty odprawy mieszkaniowej.

A.W. w dniu [...] listopada 2012 r. złożył do Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w [...] wniosek o wypłatę odprawy mieszkaniowej, wskazując jako członków rodziny żonę i dwoje dzieci. Wnioskodawca pełnił zawodową służbę wojskową, jako służbę stałą na stanowisku [...] w Jednostce Wojskowej Nr [...] w [...]. Dowódca Wojsk Lądowych rozkazem personalnym z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] z dniem [...] listopada 2012 r. zwolnił A.W. z zawodowej służby wojskowej i przeniósł do rezerwy wskutek upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez żołnierza zawodowego. Zgodnie z zaświadczeniem Dyrektora Biura Emerytalnego w [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. A.W. nabył prawo do emerytury wojskowej od dnia [...] grudnia 2012 r.

Organ ustalił, że w dniu [...] września 1997 r. Dyrektor Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w [...] zawarł z żoną wnioskodawcy umowę najmu lokalu mieszkalnego nr [...] w [...] przy ul. [...], która następnie w dniu

[...] kwietnia 2000 r. nabyła lokal na zasadach określonych w przepisach ustawy

o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej za cenę [...] zł.

Organ, powołując się na art. 23 ust. 9 pkt 1 w związku z art. 21 ust. 6 pkt 3 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej stwierdził, że odprawa mieszkaniowa nie przysługuje żołnierzowi, jeżeli on lub jego małżonek nabył lokal mieszkalny od Skarbu Państwa, Agencji albo jednostki samorządu terytorialnego z bonifikatą lub z uwzględnieniem pomniejszenia w cenie nabycia.

Zaznaczył, że stosownie do treści przepisów art. 59 w związku z art. 56 ustawy

o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w brzmieniu obowiązującym na dzień [...] kwietnia 2000 r., w przypadku nabycia lokalu mieszkalnego przez osoby zajmujące lokal mieszkalny na podstawie umowy najmu, cenę ustaloną na podstawie wartości rynkowej wyszacowanej przez rzeczoznawcę majątkowego pomniejsza się o ulgi lub obniżki, jakie stosowane są w zasobach mieszkaniowych właściwej ze względu na położenie lokalu mieszkalnego gminy, jednak nie więcej niż o 70% ceny. Wskazał, że zgodnie z § 2 obowiązującej w tym okresie uchwały Nr [...] Rady Miejskiej

w [...] z dnia [...] marca 1998 r. przy sprzedaży lokali mieszkalnych w drodze bezprzetargowej na rzecz najemców stosuje się następujące bonifikaty:

a) 30% bonifikaty z tytułu jednorazowej zapłaty ceny lokalu,

b) 15% bonifikaty z tytułu równoczesnego wykupu wszystkich lokali mieszkalnych przez najemców,

c) z tytułu stanu technicznego budynku (procentowy stopień zużycia budynku, w którym położony jest lokal określony przez rzeczoznawcę) ustala się w następujący sposób:

- sposób zużycia 5%-30% 15% bonifikaty w cenie,

- sposób zużycia powyżej 30%-50% 25% bonifikaty w cenie,

- sposób zużycia powyżej 50% 30% bonifikaty w cenie.

Zdaniem Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, skoro przy sprzedaży przedmiotowego lokalu na podstawie § 2 obowiązującej w tym okresie uchwały Nr [...] Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] marca 1998 r. uwzględniono 25% bonifikaty w cenie nabycia, to została spełniona przesłanka zawarta w art. 23 ust. 9 pkt 1

w związku z art. 21 ust. 6 pkt 3 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ponieważ żona A.W. nabyła lokal mieszkalny od Agencji

z pomniejszeniem w cenie nabycia.

Zaznaczył, że przepis art. 21 ust. 6 pkt 3 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej nie mógł mieć zastosowania wyłącznie do stanów faktycznych powstałych po dacie jego wejścia w życie, bowiem przepis ten nie określa okresu, do którego miałby zastosowanie. W świetle obowiązujących w dacie [...] kwietnia 2000 r. przepisów powołanej ustawy nabycie lokalu mieszkalnego z uwzględnieniem pomniejszenia w cenie nabycia skutkowało brakiem uprawnień do wypłaty ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery (świadczenia poprzedzającego odprawę mieszkaniową).

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie A.W. wniósł o uchylenie decyzji z dnia [...] kwietnia 2013 r. oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, poprzez błędną wykładnię art. 21 ust. 6 pkt 3 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w związku z art. 56 i art. 59, w brzmieniu obowiązującym na dzień [...] kwietnia 2000 r., polegające na przyjęciu, że może on stanowić podstawę odmowy wypłacenia odprawy mieszkaniowej w sytuacji, gdy skarżący nabył od Agencji lokal mieszkalny ze zniżką w cenie, która nie wynikała z ustawy, a także niewłaściwe zastosowanie art. 56 i art. 59 tej ustawy, poprzez uznanie, że udzielona małżonce skarżącego zniżka w cenie wynikała z ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnoszący skargę wskazał, że jego małżonka nabyła lokal mieszkalny położony

w [...] przy ul. [...] na podstawie aktu notarialnego, a cena tego lokalu została pomniejszona o 25% z tytułu stopnia jego zużycia na zasadach określonych

w uchwale Rady Miejskiej w [...] Nr [...] z dnia [...] marca 1998 r. Przepisy ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w brzmieniu obowiązującym na dzień zawarcia umowy, wskazywały, że pomniejszenie ceny lokalu sprzedawanego przez Agencję, co do którego ta w imieniu Skarbu Państwa wykonuje prawo własności, ulegają pomniejszeniu w związku z okresem zamieszkiwania w tym lokalu przez osobę uprawnioną, a nie ze stanem technicznym. W tej sprawie pomniejszenie w cenie wynikało z realiów rynkowych, ponieważ cena musiała zostać obniżona z uwagi na jego stan techniczny. Nabywca musiał zatem lokal doprowadzić do stanu nadającego się do zamieszkiwania, ponosząc określone nakłady w przyszłości. Z treści umowy notarialnej nie wynikało, aby dokonano pomniejszenia w oparciu o przepisy powołanej wyżej ustawy. Ponadto podał, że przepis art. 21 ust. 6 pkt 3 ustawy, w jego obecnym brzmieniu, wszedł w życie w dniu 1 lipca 2010 r. i nie obowiązywał w dniu [...] kwietnia 2000 r.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe argumenty faktyczne i prawne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę działalności administracji publicznej,

a kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Skarga analizowana pod tym kątem nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona decyzja i utrzymana nią w mocy decyzja organu I instancji nie naruszają przepisów prawa materialnego ani przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia.

Podstawą materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy art. 23 ust. 9 pkt 1, art. 21 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367) oraz art.

56 i art. 59 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej

w brzmieniu obowiązującym na dzień [...] kwietnia 2000 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 86, poz. 433).

Zgodnie z art. 23 ust. 9 pkt 1 w związku z art. 21 ust. 6 powołanej ustawy, odprawa mieszkaniowa nie przysługuje żołnierzowi zawodowemu jeżeli on lub jego małżonek nabył lokal mieszkalny od Skarbu Państwa, Agencji albo jednostki samorządu terytorialnego z bonifikatą lub z uwzględnieniem pomniejszenia w cenie nabycia. Przepis ten wprowadził art. 1 ustawy z dnia 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw, który wszedł w życie z dniem 1 lipca 2010 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 143).

Stosownie zaś do treści art. 59 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązującej na dzień [...] kwietnia 2000 r., w przypadku nabycia lokalu przez osoby zajmujące lokal mieszkalny na podstawie umowy najmu, cenę ustaloną na podstawie wartości rynkowej wyszacowanej przez rzeczoznawcę majątkowego pomniejsza się o ulgi lub obniżki, jakie stosowane są w zasobach mieszkaniowych właściwej ze względu na położenie lokalu mieszkalnego gminy.

W rozpoznawanej sprawie ustalony przez organ stan faktyczny nie budzi wątpliwości. Zgodnie z aktem notarialnym z dnia [...] kwietnia 2000 r. nr [...] żona skarżącego – A.W. (wówczas D.) nabyła na własność lokal mieszkalny nr [...], położony w [...] przy ul. [...] od Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z uwzględnieniem pomniejszenia w cenie. Jak wynika z powyższego aktu oraz sporządzonego w sprawie ustalenia w drodze bezprzetargowej warunków sprzedaży osobnej kwatery stałej protokołu z rokowań cena lokalu wraz z wartością udziału w gruncie zgodnie z wyceną szacunkową z lutego 2000 r. została ustalona przez biegłego na kwotę [...] zł, natomiast spłata ceny nastąpiła z uwzględnieniem obowiązujących ulg przy sprzedaży kwater na zasadach określonych w ustawie z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Przy sprzedaży lokalu mieszkalnego żonie skarżącego w dniu [...] kwietnia 2000 r. zastosowano pomniejszenie w cenie nabycia, na podstawie uchwały Nr [...] Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] marca 1998 r., ustalając 25% bonifikaty w cenie nabycia.

W ocenie Sądu, organy dokonały prawidłowej interpretacji art. 23 ust. 9 pkt 1

w związku z art. 21 ust. 6 pkt 3 powołanej ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, stwierdzając, że skarżącemu nie przysługuje prawo do odprawy mieszkaniowej, bowiem jego małżonek nabył lokal mieszkalny od Agencji

z bonifikatą lub z uwzględnieniem pomniejszenia w cenie nabycia. Wskazany przepis posługuje się pojęciem "małżonek" w znaczeniu podmiotowym. Określa dwie kategorie osób, których przedmiotowa norma prawna dotyczy: żołnierza i jego małżonka. Powołany przepis nie odnosi się do kwestii czasu, w jakim został zawarty związek małżeński. Na potrzeby stosowania powyższego przepisu istotne znaczenie ma odpowiedź na pytanie, czy żołnierz lub jego małżonek kiedykolwiek skorzystał z jednej

z form pomocy Wojskowej Agencji Mieszkaniowej na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, o której mowa w art. 21 ust. 6 pkt 1-5 powołanej ustawy. Jeżeli ta odpowiedź jest twierdząca, to zarówno osoba, która skorzystała z preferencyjnych zasad wykupu lokalu z zasobu Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, jak też małżonek takiej osoby do czasu pozostawania w związku małżeńskim, tracą uprawnienie podstawowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy.

Zarzut skarżącego dotyczący stwierdzenia, że przepis art. 21 ust. 6 pkt 3 tej ustawy, w obecnym brzmieniu, ma zastosowanie wyłącznie do stanów faktycznych powstałych po dacie jego wejścia w życie jest niezasadny. Zgodzić się należy ze stanowiskiem organu odwoławczego zawartym w zaskarżonej decyzji, że gdyby było to intencją ustawodawcy zostałoby to wprost wyrażone przez ustawodawcę, a ponadto

w świetle obowiązujących w dacie [...] kwietnia 2000 r. przepisów powołanej ustawy, nabycie lokalu mieszkalnego z uwzględnieniem pomniejszenia w cenie nabycia skutkowało brakiem uprawnień do wypłaty ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery (świadczenia poprzedzającego odprawę mieszkaniową).

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd uznał, że kontrolowana decyzja odpowiada prawu, a wszystkie zarzuty skargi są bezpodstawne.

Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), orzekł jak w sentencji. Sąd nie uwzględnił wniosku o zasądzenie kosztów postępowania, ponieważ zwrot kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw przysługuje skarżącemu od organu w wypadku uwzględnienia skargi oraz w sytuacji określonej w art. 201 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca.