• II OZ 711/14 - Postanowie...
  28.03.2024

II OZ 711/14

Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2014-07-24

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Bożena Popowska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Bożena Popowska po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. P. i R. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2014 r., sygn. akt. VII SA/Wa 183/14, odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi W. P. i R. P. na decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 3 czerwca 2014 r. sygn. akt. VII SA/Wa 183/14, oddalił wniosek W.P. i R. P. (dalej jako skarżący) o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...], utrzymującej w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Piasecznie z dnia [...] września 2013 r. Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki budynku jednorodzinnego zrealizowanego na terenie działki nr ew. [...], położonej w miejscowości K., Gm. G.

W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że skarżący nie wykazali, iż w przypadku niewstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji może zaistnieć znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki, ponieważ ich wniosek zawarty w skardze nie zawierał jakiegokolwiek uzasadnienia. Sąd ten zwrócił uwagę, że w przypadku decyzji nakazującej rozbiórkę już z jej istoty wynika, iż jej wykonanie może powodować trudne do odwrócenia skutki oraz znaczną szkodę. Odnosząc się do poglądów orzecznictwa, Sąd I instancji zauważył, że nie sposób przyjąć, aby zasadne było wstrzymywanie wykonania takiej decyzji wyłącznie w oparciu o samo żądanie jej wstrzymania. Podkreślono, że wnioskujący musi dokładanie przytoczyć okoliczności, które przemawiają za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, gdyż od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody i negatywnych skutków zależy orzeczenie Sądu.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożyli skarżący, reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika. Zarzucono w nim naruszenie art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - zwanej dalej "P.p.s.a.") wnosząc o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Skarżący wskazali na okoliczność toczącego się obecnie przez sądem powszechnym postępowania o zasiedzenie przedmiotowej działki. Ich zdaniem, rozebranie budynku znajdującego się na działce, której dotyczy zasiedzenie, sprawi, że zniknie część przedmiotu postępowania o zasiedzenie i skutkować będzie niekorzystnym dla nich rozstrzygnięciem toczącej się sprawy. W tym skarżący upatrują zaistnienie trudnych do odwrócenia skutków. Ponadto trudne do odwrócenia skutki oraz znaczną szkodę upatrują oni w charakterze samej rozbiórki, albowiem odbudowa obiektu "jest rzeczą niezwykle trudną i bardzo kosztowną". Skarżący podnieśli, że argumentacja Sądu I instancji zawarta w zaskarżonym postanowieniu jest dla nich niezrozumiała, ponieważ, w ich ocenie, przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji zostały spełnione.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 P.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Stosownie zaś do art. 61 § 3 P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

Należy zauważyć, że wniosek o wstrzymanie wykonania aktu powinien posiadać uzasadnienie. Uzasadnienie to powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest uzasadnione. Tylko prawidłowo uzasadniony wniosek może zostać rozpoznany zgodnie z intencją strony, bowiem brak uzasadnienia czy też uzasadnienie niepełne, lakoniczne nie pozwala na ocenę, czy opisane powyżej przesłanki w danej sprawie zachodzą. Sąd administracyjny nie jest uprawniony do samodzielnego formułowania argumentów uzasadniających wniosek o wstrzymanie, a obowiązek w tym zakresie spoczywa na wnioskodawcy.

Powyższy pogląd był podstawą do odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji przez Sąd wojewódzki, albowiem uznał on, że wniosek skarżących o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, zawarty w skardze, poza wyłącznym stwierdzeniem żądania "wstrzymanie mocy zaskarżonej decyzji" nie został w jakikolwiek sposób uzasadniony. Sąd I instancji w skarżonym postanowieniu stwierdził, że chociaż w przypadku decyzji nakazującej rozbiórkę już z jej istoty wynika, iż jej wykonanie może powodować trudne do odwrócenia skutki oraz znaczną szkodę, nie sposób przyjąć, aby zasadne było wstrzymywanie wykonania takiej decyzji wyłącznie w oparciu o samo żądanie jej wstrzymania. Sąd ten podkreślił również, że wnioskujący musi dokładanie przytoczyć okoliczności, które przemawiają za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, gdyż od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody i negatywnych skutków zależy orzeczenie Sądu.

NSA choć podziela generalny pogląd o konieczności uzasadnienia przedmiotowego wniosku, to nie zgadza się z twierdzeniem Sądu I instancji, że w niniejszej sprawie dotyczącej rozbiórki, skarżący musieli wprost wykazać przesłanki z art. 61 § 3 p.p.s.a. Należy zauważyć, że już w skardze, rozwinęli ten wątek w zażaleniu, skarżący przywołują okoliczność toczącego się przed sądem powszechnym postępowania o zasiedzenie. Ich zdaniem, z przedmiotem i charakterem toczącego się postępowania wiąże się możliwość wyrządzenia znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków. Skarżący sądzą, że wykonanie decyzji o rozbiórce budynku sprawi, że zniknie część przedmiotu postępowania o zasiedzenie, a tym samym może to skutkować negatywnym dla nich rozstrzygnięciem w sprawie o zasiedzenie. W tym upatrują wystąpienie nieodwracalnych skutków wykonania zaskarżonej decyzji. W zażaleniu podnieśli fakt powszechnie znany, że wykonanie nakazu rozbiórki budynku jednorodzinnego rodzi określone koszty i trudności.

NSA stwierdza, że w każdym postępowaniu, również tym toczącym się na skutek wniesionego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, czy też zażalenia, sąd administracyjny orzeka na podstawie akt sprawy. W postępowaniu z wniosku skarżących o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, znaczenie ma przedmiot decyzji i argumentacja zawarta w skardze związana z wnioskiem o wstrzymanie.

Podobne stanowisko zajął NSA w postanowieniu z dnia 3 lipca 2014 r. sygn. akt II OZ 656/14, wydanym na skutek wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji w przedmiocie nakazu rozbiórki. NSA, w powołanym orzeczeniu, przywołując poglądy doktryny i orzecznictwa wskazał, że okoliczności przemawiające za wstrzymaniem aktu powinna przedstawić w pierwszej kolejności wnioskująca strona, jednak sąd administracyjny zasadność jej wniosku bada z uwzględnieniem argumentów nie tylko w nim podniesionych, ale także w aspekcie całokształtu okoliczności sprawy. Sąd ma bowiem obowiązek uwzględniać z urzędu fakty przemawiające za uwzględnieniem lub odmową wstrzymania wykonania aktu lub czynności (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 grudnia 2006 r.; sygn. akt II OZ 1352/06, publ. http://orzeczenia.nsa.gov.pl; T. Woś, w: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, red. T. Woś, Warszawa 2011, s. 436 oraz cyt. tam orzecznictwo i literaturę; M. Bogusz, Glosa do postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 marca 2005 r. o sygn. akt II OZ 155/05, "Gdańskie Studia Prawnicze – Przegląd Orzecznictwa" 2006, nr 1, s. 12-15).

W przedmiotowej sprawie zaskarżono decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2013 r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Piasecznie z dnia [...] września 2013 r. Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki budynku jednorodzinnego zrealizowanego na terenie działki nr ew. [...], położonej w miejscowości K., Gm. G. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, nakaz rozbiórki, ze swojej istoty, wiąże się z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. W sprawach budowlanych, w których zazwyczaj chodzi o budowę lub rozbiórkę obiektu, trwałe skutki wykonania decyzji administracyjnych są w istocie nieuniknione. Tak też mogłoby być w przypadku wykonania przez skarżących zaskarżonego aktu, tj. rozbiórki wskazanego obiektu. Nadto wykonanie tej decyzji, w razie jej uchylenia w toczącym się postępowaniu sądowoadministracyjnym, niewątpliwie naraziłoby skarżących na poniesienie szkody w wysokości kosztów realizacji ponownej budowy takiego obiektu.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki art. 61 § 3 P.p.s.a., w związku z czym, na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., uwzględniając zażalenie skarżących, orzekł jak w sentencji postanowienia.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...