III SAB/Wa 42/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-10-08Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marta Waksmundzka-Karasińska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 8 października 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: , Przewodniczący Sędzia WSA Marta Waksmundzka – Karasińska, po rozpoznaniu w dniu 8 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. K. na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie bezczynności organu w zakresie rozpoznania skargi na przewlekłość postępowania postanawia: odrzucić skargę
Uzasadnienie
J. K. (zwany dalej "Skarżącym"), pismem z 6 sierpnia 2013 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność organu – Ministra Finansów, polegającą na pozostawieniu bez rozpoznania wniosku Skarżącego o nakazanie podległemu mu organowi – Dyrektorowi Izby Skarbowej w W., wydania merytorycznego rozstrzygnięcia w przedmiocie ustalenia czy Skarżący jest stroną postępowania. Skarżący wskazał w uzasadnieniu swojej skargi, iż w przedmiotowej sprawie nie jest wydawane z naruszeniem prawa merytoryczne rozstrzygnięcie, a zamiast niego organy ograniczają się do nadsyłania wyjaśnień. Z relacji Skarżącego wynika, iż wobec unikania przez organy administracji podatkowej wydania merytorycznego rozstrzygnięcia skierował do Ministra Finansów za zasadzie art. 37 k.p.a. skargę na przewlekłość postępowania organu – Dyrektora Izby Skarbowej w W.. Jednakże w odpowiedzi na powyższe wystąpienie Minister Finansów nie wydał żadnego postanowienia, lecz nadesłał wyjaśnienia, które nie zawierają żadnego pouczenia o środkach zaskarżenia, które przysługiwałyby Skarżącemu w przypadku gdyby nie zgadzał się ze stanowiskiem zajętym przez ten organ. Tymczasem termin do prawidłowego załatwienia sprawy upłynął zdaniem Skarżącego w dniu 20 lipca 2013 r. Biorąc powyższe pod uwagę Skarżący uznał za zasadne złożenie przedmiotowej skargi na bezczynność Ministra Finansów w tym przedmiocie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Na wstępie należy zważyć, iż stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (legalności).
Jednocześnie, zgodnie z art. 3 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 j.t.) dalej: "P.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Należy podkreślić, iż wyszczególnienie wymienionych wyżej aktów jest wyczerpujące (katalog zamknięty), a to oznacza, że skarga wniesiona w jakichkolwiek innych przypadkach niż określone w dyspozycji art. 3 § 2 P.p.s.a. jest niedopuszczalna.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, że Skarżący wniósł skargę na bezczynność organu – Ministra Finansów, polegającą na pozostawieniu bez rozpoznania wniosku Skarżącego o nakazanie podległemu mu organowi – Dyrektorowi Izby Skarbowej w W., wydania merytorycznego rozstrzygnięcia w przedmiocie ustalenia czy Skarżący jest stroną postępowania. Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznaczają postanowienia art. 3 § 2 pkt 1 – 4a p.p.s.a. Mając powyższe na uwadze należy wskazać, iż wniesioną przez Skarżącego skargę należy uznać za niedopuszczalną z uwagi na przedmiot zaskarżenia, gdyż skarga na bezczynność organu administracji publicznej jest dopuszczalna tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżenie decyzji, postanowień, innych aktów lub czynności. Natomiast merytoryczne rozstrzygnięcie w przedmiocie ustalenia czy Skarżący jest stroną postępowania nie stanowi żadnego z aktów i czynności, o których mowa w art. 3 § 2 powołanej ustawy, dlatego też na bezczynność organu w zakresie wydania takiego rozstrzygnięcia nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Podkreślić należy, że w takim stanie rzeczy kwestie zawarte w skardze z 6 sierpnia 2013 r. nie mogą być przedmiotem merytorycznej kontroli sądowej, a co za tym idzie ww. skarga podlegać musi odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Z uwagi na powyższe Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marta Waksmundzka-Karasińska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 8 października 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: , Przewodniczący Sędzia WSA Marta Waksmundzka – Karasińska, po rozpoznaniu w dniu 8 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. K. na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie bezczynności organu w zakresie rozpoznania skargi na przewlekłość postępowania postanawia: odrzucić skargę
Uzasadnienie
J. K. (zwany dalej "Skarżącym"), pismem z 6 sierpnia 2013 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność organu – Ministra Finansów, polegającą na pozostawieniu bez rozpoznania wniosku Skarżącego o nakazanie podległemu mu organowi – Dyrektorowi Izby Skarbowej w W., wydania merytorycznego rozstrzygnięcia w przedmiocie ustalenia czy Skarżący jest stroną postępowania. Skarżący wskazał w uzasadnieniu swojej skargi, iż w przedmiotowej sprawie nie jest wydawane z naruszeniem prawa merytoryczne rozstrzygnięcie, a zamiast niego organy ograniczają się do nadsyłania wyjaśnień. Z relacji Skarżącego wynika, iż wobec unikania przez organy administracji podatkowej wydania merytorycznego rozstrzygnięcia skierował do Ministra Finansów za zasadzie art. 37 k.p.a. skargę na przewlekłość postępowania organu – Dyrektora Izby Skarbowej w W.. Jednakże w odpowiedzi na powyższe wystąpienie Minister Finansów nie wydał żadnego postanowienia, lecz nadesłał wyjaśnienia, które nie zawierają żadnego pouczenia o środkach zaskarżenia, które przysługiwałyby Skarżącemu w przypadku gdyby nie zgadzał się ze stanowiskiem zajętym przez ten organ. Tymczasem termin do prawidłowego załatwienia sprawy upłynął zdaniem Skarżącego w dniu 20 lipca 2013 r. Biorąc powyższe pod uwagę Skarżący uznał za zasadne złożenie przedmiotowej skargi na bezczynność Ministra Finansów w tym przedmiocie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Na wstępie należy zważyć, iż stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (legalności).
Jednocześnie, zgodnie z art. 3 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 j.t.) dalej: "P.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Należy podkreślić, iż wyszczególnienie wymienionych wyżej aktów jest wyczerpujące (katalog zamknięty), a to oznacza, że skarga wniesiona w jakichkolwiek innych przypadkach niż określone w dyspozycji art. 3 § 2 P.p.s.a. jest niedopuszczalna.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, że Skarżący wniósł skargę na bezczynność organu – Ministra Finansów, polegającą na pozostawieniu bez rozpoznania wniosku Skarżącego o nakazanie podległemu mu organowi – Dyrektorowi Izby Skarbowej w W., wydania merytorycznego rozstrzygnięcia w przedmiocie ustalenia czy Skarżący jest stroną postępowania. Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznaczają postanowienia art. 3 § 2 pkt 1 – 4a p.p.s.a. Mając powyższe na uwadze należy wskazać, iż wniesioną przez Skarżącego skargę należy uznać za niedopuszczalną z uwagi na przedmiot zaskarżenia, gdyż skarga na bezczynność organu administracji publicznej jest dopuszczalna tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżenie decyzji, postanowień, innych aktów lub czynności. Natomiast merytoryczne rozstrzygnięcie w przedmiocie ustalenia czy Skarżący jest stroną postępowania nie stanowi żadnego z aktów i czynności, o których mowa w art. 3 § 2 powołanej ustawy, dlatego też na bezczynność organu w zakresie wydania takiego rozstrzygnięcia nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Podkreślić należy, że w takim stanie rzeczy kwestie zawarte w skardze z 6 sierpnia 2013 r. nie mogą być przedmiotem merytorycznej kontroli sądowej, a co za tym idzie ww. skarga podlegać musi odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Z uwagi na powyższe Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.
