II SA/Wa 964/13
Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-10-09Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Andrzej Góraj /sprawozdawca/
Eugeniusz Wasilewski /przewodniczący/
Ewa Grochowska-JungSentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski, Sędziowie WSA Ewa Grochowska - Jung, Andrzej Góraj (spr.), , Protokolant specjalista Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 października 2013 r. sprawy ze skargi K. W. – reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego H. W. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję z dnia [...] stycznia 2013 r.; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; 3. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata J. N. kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) oraz kwotę 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych 20/100) stanowiącą 23% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...], odmawiającą przyznania małoletniemu K. W. świadczenia specjalnego po zmarłym ojcu.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że udokumentowany okres składkowy i nieskładkowy zmarłego, wynoszący 20 lat, 3 miesiące i 18 dni, jest niewspółmiernie krótki w porównaniu z wiekiem ubezpieczonego, wynoszącym w chwili śmierci 58 lat. Organ podkreślił również, że orzeczona u zmarłego częściowa niezdolność do pracy nie uniemożliwiała mu podjęcia zatrudnienia.
Z powyższą decyzją strona, reprezentowana przez przedstawicielkę ustawową, nie zgodziła się i wywiodła skargę do tutejszego Sądu, wnosząc o jej uchylenie.
Skarżonemu rozstrzygnięciu zarzuciła naruszenie:
- art. 7 K.p.a.,
- art. 77 § 1 i 4 K.p.a.,
- art. 107 § 1 i 3 K.p.a.,
- art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – dalej: P.p.s.a.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zaprezentowaną w skarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią przepisu art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem skarżonej decyzji administracyjnej. Jest więc to kontrola legalności rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu administracyjnym, z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i procesowym.
Oceniając przedmiotową decyzję według powyższych kryteriów, uznać należy, iż powinna ona zostać wyeliminowana z obrotu prawnego jako wadliwa.
Na obecnym etapie postępowania jego istota sprowadzała się do ustalenia, czy organ wydając skarżoną decyzję zastosował się do zaleceń i przedstawionego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie sposobu rozumienia spornych przepisów prawa, zawartego w wyroku z dnia 19 lipca 2012 r., wydanym w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 824/12, uchylającym poprzednie rozstrzygnięcie organu. Zgodnie bowiem z regulacją zawartą w przepisie art. 153 P.p.s.a., organ, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny.
W świetle powyższego podnieść należy, iż Sąd w wyżej powołanym wyroku przesądził m.in., że: " stwierdzić należy, iż dla Sądu nie ulega wątpliwości, iż organ błędnie ocenił, iż przesłanka szczególnych okoliczności w sprawie nie zaistniała. Uchybienie to jest na tyle istotne, iż samo w sobie mogłoby być przyczyną uzasadniającą uchylenie decyzji. Organ wydając zaskarżoną decyzję pominął fakt, iż zmarły ojciec dziecka w chwili zgonu był zatrudniony i były opłacane składki na ubezpieczenie społeczne. Zgon nastąpił nagle. Zgadzając się z ustaleniami organu w zakresie dotyczącym przebiegu zatrudnienia zmarłego i opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, nie można jednak przyjąć, iż zaistniałe zdarzenie, tzn. zgon ubezpieczonego nie jest okolicznością szczególną w rozumieniu art. 83 ust. 1 powołanej ustawy. Nie można bowiem wykluczyć sytuacji, że zmarły w wieku 58 lat ojciec dzieci opłacałby w dalszym ciągu składki na ubezpieczenie społeczne.
Organ pominął również okoliczność, że w stosunku do skarżącego była też orzeczona częściowa niezdolność do pracy. Fakt ten jest o tyle istotny, iż spowodował ograniczenie w możliwości podjęcia zatrudnienia przez zmarłego ojca dziecka, jak również miał bezpośredni wpływ na wymiar okresów składkowych w ostatnim dziesięcioleciu.
Z powyższego wynika, iż organ odmawiając skarżącej przyznania przedmiotowego świadczenia w drodze wyjątku uczynił to na podstawie błędnego ustalenia, iż w sprawie nie zaistniała przesłanka szczególnych okoliczności, o której mowa w przepisie stanowiącym podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji".
Przytoczona wyżej wykładnia przepisów prawa oraz ocena stanu faktycznego niniejszej sprawy, zawarta w powołanym wyroku, była jasna, czytelna i nie wymagała dokonywania jej dalszej wykładni. Była więc wiążąca dla organu, który winien zastosować się do niej przy ponownym rozstrzyganiu danej sprawy. Do czasu bowiem, aż nie nastąpi wzruszenie wyroku, zawierającego ocenę prawną w sprawie, na organie ciąży obowiązek podporządkowania się tej ocenie przy ponownym rozpoznawaniu danej sprawy (patrz wyrok NSA z 10 stycznia 2012 r. II FSK 1296/10; wyrok NSA 11 stycznia 2011 r. II OSK 2059/09).
Analiza skarżonego rozstrzygnięcia prowadzi zaś do konkluzji, iż organ, badając wniosek strony, nie zastosował oceny stanu niniejszej sprawy, dokonanej przez Sąd w uzasadnieniu wyroku uchylającego poprzednie rozstrzygnięcie organu.
Ponownie rozpoznając sprawę organ będzie więc zobligowany do tego, aby zrealizować wytyczne zawarte w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 lipca 2012 r., wydanego w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 824/12. Jak już to bowiem zostało podkreślone, organ jest związany w danej sprawie sposobem rozumienia przepisów i oceną stanu faktycznego, zaprezentowaną przez Sąd Administracyjny orzekający w tej sprawie.
W tym stanie sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. z art.135 i 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Andrzej Góraj /sprawozdawca/Eugeniusz Wasilewski /przewodniczący/
Ewa Grochowska-Jung
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski, Sędziowie WSA Ewa Grochowska - Jung, Andrzej Góraj (spr.), , Protokolant specjalista Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 października 2013 r. sprawy ze skargi K. W. – reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego H. W. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję z dnia [...] stycznia 2013 r.; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; 3. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata J. N. kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) oraz kwotę 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych 20/100) stanowiącą 23% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...], odmawiającą przyznania małoletniemu K. W. świadczenia specjalnego po zmarłym ojcu.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że udokumentowany okres składkowy i nieskładkowy zmarłego, wynoszący 20 lat, 3 miesiące i 18 dni, jest niewspółmiernie krótki w porównaniu z wiekiem ubezpieczonego, wynoszącym w chwili śmierci 58 lat. Organ podkreślił również, że orzeczona u zmarłego częściowa niezdolność do pracy nie uniemożliwiała mu podjęcia zatrudnienia.
Z powyższą decyzją strona, reprezentowana przez przedstawicielkę ustawową, nie zgodziła się i wywiodła skargę do tutejszego Sądu, wnosząc o jej uchylenie.
Skarżonemu rozstrzygnięciu zarzuciła naruszenie:
- art. 7 K.p.a.,
- art. 77 § 1 i 4 K.p.a.,
- art. 107 § 1 i 3 K.p.a.,
- art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – dalej: P.p.s.a.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zaprezentowaną w skarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią przepisu art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem skarżonej decyzji administracyjnej. Jest więc to kontrola legalności rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu administracyjnym, z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i procesowym.
Oceniając przedmiotową decyzję według powyższych kryteriów, uznać należy, iż powinna ona zostać wyeliminowana z obrotu prawnego jako wadliwa.
Na obecnym etapie postępowania jego istota sprowadzała się do ustalenia, czy organ wydając skarżoną decyzję zastosował się do zaleceń i przedstawionego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie sposobu rozumienia spornych przepisów prawa, zawartego w wyroku z dnia 19 lipca 2012 r., wydanym w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 824/12, uchylającym poprzednie rozstrzygnięcie organu. Zgodnie bowiem z regulacją zawartą w przepisie art. 153 P.p.s.a., organ, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny.
W świetle powyższego podnieść należy, iż Sąd w wyżej powołanym wyroku przesądził m.in., że: " stwierdzić należy, iż dla Sądu nie ulega wątpliwości, iż organ błędnie ocenił, iż przesłanka szczególnych okoliczności w sprawie nie zaistniała. Uchybienie to jest na tyle istotne, iż samo w sobie mogłoby być przyczyną uzasadniającą uchylenie decyzji. Organ wydając zaskarżoną decyzję pominął fakt, iż zmarły ojciec dziecka w chwili zgonu był zatrudniony i były opłacane składki na ubezpieczenie społeczne. Zgon nastąpił nagle. Zgadzając się z ustaleniami organu w zakresie dotyczącym przebiegu zatrudnienia zmarłego i opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, nie można jednak przyjąć, iż zaistniałe zdarzenie, tzn. zgon ubezpieczonego nie jest okolicznością szczególną w rozumieniu art. 83 ust. 1 powołanej ustawy. Nie można bowiem wykluczyć sytuacji, że zmarły w wieku 58 lat ojciec dzieci opłacałby w dalszym ciągu składki na ubezpieczenie społeczne.
Organ pominął również okoliczność, że w stosunku do skarżącego była też orzeczona częściowa niezdolność do pracy. Fakt ten jest o tyle istotny, iż spowodował ograniczenie w możliwości podjęcia zatrudnienia przez zmarłego ojca dziecka, jak również miał bezpośredni wpływ na wymiar okresów składkowych w ostatnim dziesięcioleciu.
Z powyższego wynika, iż organ odmawiając skarżącej przyznania przedmiotowego świadczenia w drodze wyjątku uczynił to na podstawie błędnego ustalenia, iż w sprawie nie zaistniała przesłanka szczególnych okoliczności, o której mowa w przepisie stanowiącym podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji".
Przytoczona wyżej wykładnia przepisów prawa oraz ocena stanu faktycznego niniejszej sprawy, zawarta w powołanym wyroku, była jasna, czytelna i nie wymagała dokonywania jej dalszej wykładni. Była więc wiążąca dla organu, który winien zastosować się do niej przy ponownym rozstrzyganiu danej sprawy. Do czasu bowiem, aż nie nastąpi wzruszenie wyroku, zawierającego ocenę prawną w sprawie, na organie ciąży obowiązek podporządkowania się tej ocenie przy ponownym rozpoznawaniu danej sprawy (patrz wyrok NSA z 10 stycznia 2012 r. II FSK 1296/10; wyrok NSA 11 stycznia 2011 r. II OSK 2059/09).
Analiza skarżonego rozstrzygnięcia prowadzi zaś do konkluzji, iż organ, badając wniosek strony, nie zastosował oceny stanu niniejszej sprawy, dokonanej przez Sąd w uzasadnieniu wyroku uchylającego poprzednie rozstrzygnięcie organu.
Ponownie rozpoznając sprawę organ będzie więc zobligowany do tego, aby zrealizować wytyczne zawarte w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 lipca 2012 r., wydanego w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 824/12. Jak już to bowiem zostało podkreślone, organ jest związany w danej sprawie sposobem rozumienia przepisów i oceną stanu faktycznego, zaprezentowaną przez Sąd Administracyjny orzekający w tej sprawie.
W tym stanie sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. z art.135 i 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).
