II SAB/Kr 136/13

Uzasadnienie

W piśmie z 22 sierpnia 2011 r. radca prawny Ł.B. jako pełnomocnik M.O., i I.O. wezwał [...] S.A. Oddział we W. do podjęcia negocjacji w przedmiocie ustalenia wynagrodzenia za bezumowne korzystanie przez spółkę z nieruchomości rolnej nr. [...], nr [...], nr [...] położonych w D. Jednocześnie zwrócił się - w oparciu o art. 4 ust. 1 pkt 5 ust. 3, art. 6 ust. 1 pkt 3 "a" tired pierwszy ustawy z 6. 06. 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. 112, póz. 1198 ze zm.) - o udostępnienie wszelkich, ewentualnych decyzji administracyjnych i innych stosownych dokumentów dotyczących budowy, posadowienia, przebudowy ww. urządzeń usytuowanych na nieruchomości.

W odpowiedzi, pismem z 2 września 2011 r. [...] S.A. Oddział we W. wezwał wnioskodawców o przedłożenie histografii działek oraz kopii umowy kupna/sprzedaży nieruchomości. Natomiast w piśmie z 30 listopada 2011 r. spółka poinformowała, że nie udostępnia dokumentów formalno-prawnych dotyczących przesyłowej infrastruktury elektroenergetycznej, gdyż dokumentacja ta stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa.

W piśmie z 14 marca 2012 r. pełnomocnik wyjaśnił, że żądane dokumenty są decyzjami administracyjnymi stanowiącymi podstawę lokalizacji i przebudowy urządzeń i ze swej istoty nie mogą zawierać informacji objętych tajemnicą przedsiębiorstwa. Wniósł o wskazanie przynajmniej danych (organu, daty, sygnatury) pozwalających na odszukanie ich w inny sposób.

W piśmie z 13 kwietnia 2012 r. spółka podtrzymała swoje stanowisko.

I.O. i M.O. wnieśli w dniu 14 czerwca 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność [...] S.A. z siedzibą w K. w udostępnieniu informacji publicznej wnioskowanej w piśmie z 22 sierpnia 2011 r. Skarżący domagali się stwierdzenia bezczynności spółki oraz zobowiązania jej do udzielenia informacji w żądanym zakresie i w żądanej formie oraz o zasądzenia kosztów postępowania. W uzasadnieniu skarżący wskazali, że zobowiązanymi do udostępniania informacji publicznej, oprócz władz publicznych, są również inne podmioty wykonujące zadania publiczne. Użycie przez ustawodawcę terminu "zadania publiczne" nie było przypadkowe - miało na celu wyeliminowanie elementu podmiotowego - i oznacza ono, że zadania publiczne mogą być wykonywane przez różne podmioty niebędące organami władzy i bez konieczności przekazywania tych zadań. Tak rozumiane "zadanie publiczne" cechuje powszechność i użyteczność dla ogółu a także sprzyjanie osiąganiu celów określonych w Konstytucji lub ustawie. Wykonywanie zadań publicznych zawsze wiąże się z realizacją podstawowych publicznych praw podmiotowych obywateli. Dystrybucja energii elektrycznej i inne zadania wykonywane przez przedsiębiorstwo energetyczne ze względu na znaczenie energii elektrycznej dla rozwoju cywilizacyjnego i poziomu życia obywateli, a tym samym urzeczywistniania dobra wspólnego, o którym mowa w art. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej są "zadaniami publicznymi". Z całą pewnością, w świetle powyższych rozważań, żądanie udostępnienia decyzji stanowiących podstawę lokalizacji i budowy linii energetycznych dotyczy "sprawy publicznej" i nakłada na przedsiębiorstwo obowiązek udzielenia informacji dotyczącej tej sprawy.

Skarżący wskazali również, że skarga na bezczynność w sprawie dostępu do informacji publicznej może być wniesiona do sądu administracyjnego bez wezwania do usunięcia naruszenia prawa. [...] S.A. z siedzibą w K. wniósł o oddalenie skargi i zasądzenie kosztów postępowania. Spółka wskazała, że nie jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej, gdyż jest spółką prawa handlowego, której ponad 99% akcji jest w posiadaniu spółki [...] S.A. w K. (pozostałe 0,49 % akcji pozostali akcjonariusze). Spółka nie gospodaruje majątkiem Skarbu Państwa, czy też mieniem komunalnym. Spółka podkreśliła, że udostępnieniu podlegają tylko informacje publiczne rozumiane jako każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. W orzecznictwie prezentowany jest pogląd, zgodnie z którym: "realizacja prawa do informacji publicznej w przewidzianych u.d.i.p. formach jest uzależniona od jednoczesnego, kumulatywnego spełnienia trzech przesłanek. Po pierwsze: przedmiotem żądania informacji musi być informacja publiczna w rozumieniu art. 1 oraz art. 3 ust. 2 u.d.i.p.; po drugie: adresatem żądania udostępnienia informacji publicznej, na zasadach tej ustawy, zgodnie z art. 4 ust. 1 u.d.i.p., mają być "władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne", ponadto związki zawodowe i inne organizacje oraz partie polityczne; po trzecie: według art. 4 ust. 3 u.d.i.p. obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. l i 2, będące w posiadaniu takich informacji" (wyrok WSA w Warszawie z 6 maja 2011 r. sygn. akt II SAB/Wa 104/11).

Dlatego też dla powstania obowiązku udostępnienia konkretnej informacji niezbędne jest nie tylko wykazanie, iż podmiot od którego strona skarżąca żąda informacji jest podmiotem wykonującym zadania ale także że żądana informacja jest informacją publiczną w rozumieniu art. 1 oraz art. 3 ust. 2 u.d.i.p.. Tymczasem informacja, której udostępnienia domaga się skarżący nie ma takiego charakteru.

[...] S.A. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji energii elektrycznej. Wprawdzie działalność prowadzona przez [...] SA, jako przedsiębiorstwo energetyczne, jest działalnością bardzo istotną ze względu na potrzeby ogółu społeczeństwa, nie przesądza to jednak jeszcze o zasadności traktowania tego podmiotu, jako realizującego zadania publiczne. Niezbędne byłoby bowiem także ustalenie, że dana działalność mieści się w sferze zadań państwowych, czy też samorządowych i powierzona została wykonującemu ją podmiotowi przez władzę państwową, czy też samorządową. Artykuł 3 pkt 12 Prawa energetycznego określa definicję przedsiębiorstwa energetycznego, zgodnie z powołanym przepisem przedsiębiorstwem energetycznym jest podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji paliw albo energii lub obrotu nimi. Z przytoczonej definicji jednoznacznie wynika, że przedsiębiorstwo energetyczne jest przede wszystkim uczestnikiem rynku, prowadzącym działalność gospodarczą, czyli przedsiębiorcą. Działalność ta wykonywana jest na własny rachunek i przy użyciu własnych środków technicznych i finansowych w celu jej prowadzenia, a także w warunkach konkurencji. Wiele rodzajów działalności gospodarczej wymaga nadzoru czy też kontroli państwa, nie oznacza to jeszcze, że jest ona działalnością polegającą na realizacji zadań publicznych.

Przedsiębiorstwo energetyczne nie jest też podmiotem realizującym zadania władzy publicznej. Zagadnienia związane z polityką energetyczną zostały zawarte w Rozdziale III ustawy Prawo energetyczne, natomiast przepisy dotyczące działalności przedsiębiorstw energetycznych mieszczą się w Rozdziale II ustawy "Dostarczanie paliw i energii". Zastosowany podział jednoznacznie wskazuje na fakt, że ustawodawca odróżnia działalność gospodarczą prowadzoną przez przedsiębiorstwa energetyczne od zasad związanych z polityką energetyczną państwa. Z roli jaką pełni państwo na rynku energetycznym, poprzez prowadzenie działalności regulacyjnej, realizowanej za pośrednictwem Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki nie można wywodzić wniosku o powierzaniu zadań publicznych przedsiębiorstwom energetycznym.

Zatem informacje których udostępnienia domagają się skarżący nie są informacjami publicznymi, a [...] SA nie jest podmiotem wykonującym zadania publiczne w rozumieniu przedmiotowej ustawy.

Spółka zwróciła uwagę, że decyzje, których udostępnienia domagają się skarżący wydane zostały przez organ administracji publicznej i mogą zostać uzyskane od tego organu.

Wskazać należy, że istotny w przedmiotowej sprawie jest także fakt, że strona skarżąca domaga się udostępnienia dokumentacji dotyczącej infrastruktury elektroenergetycznej, zapowiadając jednocześnie wystąpienie z roszczeniami finansowymi przeciwko [...] SA, związanymi z posadowieniem infrastruktury elektroenergetycznej, zatem informacje te są potrzebne skarżącym do przygotowania się do przyszłego postępowania sądowego przeciwko Spółce. W kosztach związanych »z dostarczaniem energii elektrycznej i utrzymywaniem niezbędnej dla tego celu infrastruktury nie partycypuje Skarb Państwa, ani inne podmioty władzy państwowej.

Wobec grożącego sporu sadowego udostępnienie informacji, której domagają się skarżący może zagrażać interesom spółki, co jednocześnie uzasadnia uznanie tego typu informacji za tajemnicę przedsiębiorstwa, a zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 ustawy z 30. 08. 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. póz. 270 ), zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., sądy administracyjne są powołane do kontroli administracji publicznej, w tym w zakresie orzekania m. in. w sprawach na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4a p.p.s. a., przy czym zgodnie z treścią art. 149 ustawy sąd uwzględniając taką skargę zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia albo obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie stwierdza czy bezczynność lub przewlekłość miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Skarga jest zasadna.

W pierwszym rzędzie należy wskazać, że przedmiotowa skarga do sądu administracyjnego na bezczynność organu w przedmiocie dostępu do informacji publicznej nie wymaga poprzedzenia jej środkiem zaskarżenia wskazanym w art. 52 p.p.s.a., ponieważ stosownie do treści art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z 6. 09. 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112 póz. 1198 ze zm.), przepisy kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się jedynie do decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenia postępowania o udostępnienie informacji publicznej. Oznacza to zatem, że przepisy kpa nie mają zastosowania w zakresie pozostałych czynności podejmowanych przez organ na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, w tym do czynności materialno-technicznych w rozumieniu przepisu art. 3 § 2 pkt 4 ustawy p.p.s.a. Jakkolwiek art. 52 §.3 p.p.s.a. stanowi, że warunkiem dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § pkt 4 p.p.s.a. jest wezwanie do usunięcia naruszenia prawa to bezczynność nie wchodzi w zakres pojęcia "akty lub czynności", a ponieważ ustawa o odstępie do informacji publicznej nie wskazuje dodatkowych środków prawnych przeciwko czynnościom podejmowanym w ramach jej realizacji (za wyjątkiem art. 16 ust.1 i 2 ) należy przyjąć, że skarga na bezczynność w zakresie udzielenie informacji publicznej jest dopuszczalna bez wzywania organu do usunięcia naruszenia prawa. A zatem nie są wiążące również żadne terminy do jej skutecznego wniesienia do sądu administracyjnego.

W niniejszej sprawie M.O. i I.O. wystąpili do [...] SA Oddział we W. (później [...]S.A. Oddział we W. ) z wnioskiem z 22 sierpnia 2011 r. o udostępnienie dokumentów formalno-prawnych i innych stosownych dokumentów dotyczących budowy, posadowienia i przebudowy urządzeń infrastruktury elektroenergetycznej na nieruchomości rolnej oznaczonej jako działki nr [...] ,[...] ,[...] położonych w D. , woj. D. W piśmie wskazali, że odpowiedzi oczekują w terminie 30 dni od doręczenia pisma adresatowi. W odpowiedzi [...] S.A. Oddział we W. pismem z 2. 09. 2011 r. wezwał wnioskodawców o przedstawienie historiografii ww. działek i o udokumentowanie prawa własności, które zostały przekazane [...] Oddział we W. pismem z 7 listopada 2011 r. [...] Oddział we W. w odpowiedzi na wniosek o udostępnienie żądanej informacji odpowiedział pismem z 30 listopada 2011 r. wskazując że urządzenia zostały wybudowane z zachowaniem wszelkich wymogów prawnych w oparciu o decyzje wydane przez właściwe organy, jednak nie podlegają ujawnieniu podobnie jak inne dokumenty formalno-prawne ze względu na ochronę danych osobowych oraz tajemnicę przedsiębiorstwa. Stanowisko to zostało potrzymane w piśmie Spółki z 14 marca 2012 r.

Żądana przez M. i I, O. informacja nie została im udostępniona do dnia rozprawy przed WSA w Krakowie w dniu 11 października 2013 r.

Wstępna kwestia, która wymaga wyjaśnienia dotyczy ustalenia czy przedsiębiorstwo energetyczne [...] S.A. z siedzibą w K. ( a zatem także jej Oddział we W. jest podmiotem zobowiązanym do udzielania informacji publicznej o jakim mowa w treści art. 4 ust. 1 ustawy z 6. 09. 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, póz. 1198 ze zm.) Zgodnie z ww. przepisem art. 4 ust. 1 wynika, że obowiązek udostępnienia informacji publicznej nałożony został na "władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne". Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę podziela w całości pogląd wyrażony w wyrokach: NSA z 18. 08. 2010 r., sygn.. akt l OSK 851/10, Lex 737513, w wyroku WSA w Krakowie z 15. 01. 2013 r. , sygn. akt SAB 184/12 i wyroku WSA z 27. 02. 2013 r. sygn. akt II SAB/Kr 5/13, że termin ""zadania publiczne" jest pojęciem szerszym od terminu "zadań władzy publicznej" (art. 61 Konstytucji RP). Pojęcia te różnią się przede wszystkim zakresem podmiotowym bowiem zadania władzy publicznej mogą być realizowane przez organy tej władzy lub podmioty, którym zadania te zostały powierzone w oparciu o konkretne i wyrażone unormowania ustawowe Pojęcie "zadanie publiczne" użyte w art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej zamiast pojęcia "zadanie władzy publicznej" użytego w art. 61 Konstytucji RP ignoruje element podmiotowy i oznacza, że zadania publiczne mogą być wykonywane przez różne podmioty niebędące organami władzy i bez konieczności przekazywania tych zadań. Tak rozumiane "zadanie publiczne" cechuje powszechność i użyteczność dla ogółu, a także sprzyjanie osiąganiu celów określonych w Konstytucji lub ustawie. Wykonywanie zadań publicznych oznacza bowiem realizację podstawowych publicznych praw podmiotowych obywateli. Obowiązki operatora systemu dystrybucyjnego wymienia art. 9c ust. 3 Prawa energetycznego. Mając powyższe na uwadze należy uznać, że działalność przedsiębiorstwa energetycznego w tym zakresie dotyczy spraw publicznych w rozumieniu cyt. art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej ze względu na znaczenie energii elektrycznej dla rozwoju cywilizacyjnego i poziomu życia obywateli, a tym samym urzeczywistnianie dobra wspólnego, o którym mowa w art. 1 Konstytucji RP stanowi "zadania publiczne" i jedynie działalność przedsiębiorstwa energetycznego nie mieszcząca się w katalogu wymienionym w art. 9c*ust. 3 Prawa energetycznego jeżeli dotyczy "sprawy publicznej" nakłada na przedsiębiorstwo obowiązek udzielenia informacji dotyczącej tej sprawy. O obowiązku udostępniania przez przedsiębiorstwa energetyczne żądanej informacji decyduje zatem to czy dotyczy ona "sprawy publicznej" w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej".

W tej sytuacji należy uznać, że [...] S.A. Oddział we W. należy do podmiotów, na których ciążył obowiązek rozpoznania wniosku M. i I. małż. O. z 22 sierpnia 2011 r. dotyczącego udzielenia informacji publicznej, przy czym Sąd nie przesądza w sprawie ze skargi na bezczynność w jaki sposób powinien być załatwiony przedmiotowy wniosek.

Z bezczynnością podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji publicznej mamy do czynienia, gdy w prawnie ustalonym terminie podmiot ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub prowadził postępowanie w sprawie, ale mimo istnienia ustawowego obowiązku nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, albo nie podjął stosownej czynności. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma znaczenia okoliczność wskazująca na powody, dla których określony akt nie został podjęty lub czynność dokonana, a w szczególności czy bezczynność została spowodowana "zawinioną lub też niezawinioną opieszałością podmiotu", czy też wiąże się z jego przeświadczeniem, że stosowny akt lub czynność w ogóle nie powinna zostać dokonana, przy czym w postępowaniu sądowoadministracyjnym spowodowanym wniesieniem skargi na bezczynność możliwe są różne rozstrzygnięcia. Uwzględnienie skargi na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 - przy jej zasadności, prowadzi w myśl art. 149 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi do zobowiązania podmiotu do wydania w określonym terminie aktu lub- w innych przypadkach- do dokonania czynności lub stwierdzenia, albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. W wyroku uwzględniającym skargę na bezczynność sąd nie może jednak określić, w jaki sposób powinna być rozpoznana sprawa, w której dany podmiot pozostaje w bezczynności, nie może bowiem nakazywać temu podmiotowi wydania decyzji, postanowienia lub podjęcia czynności określonej treści.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 61 § 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej prawo do uzyskiwania informacji obejmuje również dostęp do dokumentów. Zgodnie z art. 61 § 3 ograniczenie tego prawa może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w odrębnych ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa. Zgodnie natomiast z art. 61 ust. 4 Konstytucji udzielania informacji, o których mowa w tym artykule określają ustawy i realizację powyższego przepisu stanowi właśnie ustawa o dostępie do informacji pub licznej.

Zgodnie z art. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie, jednak przepisy ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi. Informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań publicznych. Informacja publiczna dotyczy sfery faktów (por. wyrok WSA w Warszawie z 18. 11. 2004 r., II SAB/Wa 166/04, Lex nr 164699). Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą (por. wyrok WSA w Warszawie z 31. 08. 2005 r., II SAB/Wa 1009/05, Lex nr 188310). Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do podmiotu wykonującego zadania publiczne. Informacją publiczną będą nie tylko dokumenty bezpośrednio zredagowane i technicznie wytworzone przez taki podmiot ale przymiot taki będą posiadać także te, których podmiot zobowiązany używa do zrealizowania powierzonych prawem zadań. Informacją publiczną są zatem zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez nie wytworzonych, jak i tych, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części ich dotyczą), nawet gdy nie pochodzą wprost od nich (por. wyrok WSA w Krakowie 15. 01. 2013 r. sygn.. akt II SAB/Kr 184/12, CBOSA).

Należy podkreślić, że jeśli w momencie otrzymania wniosku podmiot zobowiązany jest w posiadaniu informacji publicznej i nie zachodzą okoliczności odmowy udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenia postępowania o udostępnienie informacji publicznej w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 cyt. ustawy - o czym stanowi art. 16 ust. 1 ustawy - wówczas zobligowany jest do jej udostępnienia w formie czynności materialno-technicznej, w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, jeśli umożliwiają to środki techniczne, którymi dysponuje (art. 14 ust. 1 ustawy). Przez pojęcie "sposób udostępnienia informacji wskazany we wniosku" należy w istocie rozumieć formę, w jakiej wnioskodawca domaga się utrwalenia informacji. Formy te zostały alternatywnie przewidziane w art. 12 ust. 2 ustawy, który stanowi, że podmiot udostępniający informację publiczną jest obowiązany zapewnić możliwość kopiowania informacji publicznej albo jej wydruk lub przesłania informacji publicznej, albo przeniesienia jej na odpowiedni, powszechnie stosowany nośnik informacji Oznacza to, że udostępniając informacje podmiot jest zobligowany do posłużenia się jedną z tych właśnie form. W razie niemożliwości udostępnienia informacji publicznej zgodnie z wnioskiem, na zasadzie art. 14 ust. 2 ustawy, podmiot powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się, co następuje w formie decyzji, do której stosuje się przepisy kpa (art. 16 ust. 1 ustawy). W tej samej formie podmiot dysponujący informacją publiczną może również odmówić udostępnienia informacji z uwagi na przesłanki ograniczające jej dostępność (wyrok WSA w Opolu z 24. 01. 2012 r., sygn. akt 68/11, Lex 1107955).

Odnosząc powyższe do okoliczności rozpatrywanej sprawy, w której M.O. i I. O. wystąpili we wniosku z 22 sierpnia 2011 r. o udostępnienie dokumentacji techniczno-prawnej będącej podstawą lokalizacji i budowy infrastruktury elektroenergetycznej na działkach nr [...] ,[...] ,[...] w D. woj. [...] należy uznać, iż pismo to stanowiło wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Nie można się przy tym zgodzić ze stanowiskiem A. S. A. Odział we W. , wyrażonym w odpowiedzi na skargę, iż istotne jest to, że wnioskodawcy zapowiadają równocześnie wystąpienie z roszczeniami finansowymi p-ko [...] S.A , co w przypadku uznania przez sąd wysuwanych przez nich roszczeń może zagrozić interesom spółki.

Konkludując należy uznać, że o ile [...] S.A. jest w posiadaniu dokumentów, o udostępnienie których wnioskowali M.O. i I.O. stanowiących podstawę prawną lokalizacji i budowy linii energetycznych na działkach Skarżących to dokumentacja taka ma charakter informacji publicznej i pozostaje w dyspozycji podmiotu zobowiązanego do udostępniania informacji publicznej w tym zakresie. Należy powołać orzecznictwo sądowoadministracyjne, przyjmujące, że dokumentacja związana z procesami inwestycyjnymi (w tym decyzje administracyjne, operaty szacunkowe i inne dokumenty) są dokumentami, do których dostęp gwarantuje ustawa o dostępie do informacji publicznej jeżeli znajdują się one w posiadaniu organu, do którego kierowany jest wniosek o taką informację (wyrok WSA w Krakowie z 15. 01. 2013, sygn. Akt II SAB 184/12. CBOSA; wyrok WSA w Poznaniu z 29. 05. 2008 r., IV SA/Po 545/07, Lex 516697, wyrok WSA w Poznaniu z 19. 12 2007 r., IV SA/Po 652/07, Lex nr 460751, wyrok WSA w Krakowie z 27. 02. 2513, sygn. akt 5/13).

Z art. 10 ustawy o dostępie do informacji publicznej wynika, że informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub centralnym repozytorium, jest udostępniana na wniosek w formie ustnej lub pisemnej bez pisemnego wniosku. Zgodnie z art. 17 ust. 1 i ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej, o odmowie udostępnienia informacji oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio, a wnioskodawca może wystąpić do takiego podmiotu o ponowne rozpatrzenie sprawy. Zgodnie z art. 16 ust. 1 cyt. ustawy odmowa udostępnienia informacji publicznej przez organ władzy publicznej następuje w drodze decyzji.

W tej sytuacji wniosek I.O. i M.O. z 22. 08. 2011 r. Spółka powinna rozpoznać na zasadach przewidzianych w ww. ustawie o dostępie do informacji publicznej. Żądana przez Skarżącego informacja ma bowiem charakter informacji publicznej, a podmiot, do którego się zwrócili jest zobowiązany do udzielenia in formacji publicznej. A zatem o ile A. S.A. z siedzibą w K. jest w posiadaniu wskazanych przez Skarżącego dokumentów -powinien zakończyć wszczęte ww. wnioskiem postępowanie w sposób przewidziany prawem, tj. udzielić informacji publicznej albo wydać decyzję o jej odmowie w sytuacji gdyby zaistniały przesłanki do wydania takiej decyzji. Należy także mieć na uwadze dyspozycje z art. 14 ustawy.

Skoro zatem do dnia wydania przedmiotowego wyroku wniosek Skarżącego nie został załatwiony w sposób przewidziany przepisami ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej, a skierowane do Skarżącego pisma Spółki z 30.11. 2011 r. i 13. 04. 2012 r. nie odpowiadają prawu - oznacza to , że bezczynność podmiotu zobowiązanego nie ustała także po wniesieniu skargi.

W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie orzekł na podstawie art. 149 p.p.s.a. jak w punkcie l sentencji.

W punkcie II sentencji Sąd stwierdził, ze bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, mając na uwadze zawiłość interpretacyjną ww. przepisów.

O kosztach orzeczono jak w punkcie II sentencji na podstawie art. 200 p.p.s.a.