I SA/Po 994/13

Uzasadnienie

W skardze z dnia [...] sierpnia 2013 r. skarżąca Spółka, reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła m.in. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Zdaniem skarżącej za zasadnością wniosku przemawia niebezpieczeństwo wyrządzenia jej znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, bowiem zaskarżona decyzja została wydana z rażącym naruszaniem prawa.

W ocenie Spółki wykonanie decyzji stanowiłoby realne zagrożenie ekonomiczne, gdyż wskazana decyzja opiewa na kwotę [...] zł – co przy kapitale zakładowym wynoszącym [...] zł doprowadziłoby do całkowitej utraty płynności finansowej i całkowitego uniemożliwienia prowadzenia działalności gospodarczej przez skarżącą ( k. 45 akt sąd.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – dalej: "P.p.s.a.") wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W ściśle określonych przypadkach, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. może być udzielona stronie skarżącej ochrona tymczasowa, poprzez wstrzymanie wykonania aktu lub czynności w całości lub w części, chyba że ustawa szczególna wyłącza taką możliwość.

Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a. może nastąpić wyłącznie w razie zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przy czym to na stronie skarżącej spoczywa obowiązek uprawdopodobnienia, że w jej sytuacji zachodzą okoliczności wskazane w tym przepisie. Wywody w tej materii powinny być poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi sytuacji finansowej oraz majątkowej, np. odpisami z zeznań rocznych podatkowych, deklaracji VAT-7, bilansu, rachunku zysku i strat oraz sprawozdania finansowego.

W ocenie Sądu skarżąca nie uzasadniła przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu. Uzasadnienie wniosku sprowadza się głównie do ogólnych wywodów oraz zarzutów przeciwko zaskarżonej decyzji. Spółka nie wykazała sytuacji finansowej, która potwierdzałaby, że wykonanie aktu spowodowałoby wyrządzenie znacznej szkody. Do wniosku nie dołączyła też odpowiednich dokumentów źródłowych, a w tym zakresie Sąd nie ma obowiązku działania z urzędu i wyręczania spółki.

Sąd podkreśla, że wysokość kapitału zakładowego spółki nie przesądza o jej kondycji finansowej. Kapitał zakładowy jest tworzony bowiem z wkładów wspólników wnoszonych do spółki. Wkłady są formą współdziałania, do jakiej wspólnicy muszą się zobowiązać (art. 3 k.s.h.), i powinny być wniesione do momentu zarejestrowania spółki. Kapitał zakładowy stanowi określoną wartość zapisaną w bilansie spółki po stronie biernej (pasywa). Określa on obowiązek utrzymania majątku na poziomie, który zgodnie z umową spółka zobowiązana jest utrzymywać przez czas swego istnienia. Co do zasady funkcja prawna kapitału zakładowego polega na tym, że jest warunkiem utworzenia spółki. Wskazuje się niekiedy na jego gwarancyjny charakter, jest to jednak funkcja czysto teoretyczna, gdyż nie on stanowi podstawę odpowiedzialności spółki, ale jest nią majątek spółki. Stałość kapitału zakładowego ma w głównej mierze znaczenie księgowe. Kapitał zakładowy ma również znaczenie jako punkt odniesienia przy obliczaniu zysku lub straty. W związku z powyższym pełni on funkcję określonego miernika do obliczania tych wartości (por. A. Kidyba: Komentarz aktualizowany do art. 152 Kodeksu spółek handlowych. LEX/El. 2012 nr 134601). Sama wysokość kapitału zakładowego nie stanowi jednak odzwierciedlenia rzeczywistej sytuacji ekonomicznej spółki. Fakt, że ustalony kapitał zakładowy odpowiada minimalnej jego wartości określonej przez art. 154 § 1 k.s.h., nie dowodzi jeszcze jej trudnej sytuacji ekonomicznej. Za przedwczesne i nieudowodnione przez wnioskodawcę należy uznać stwierdzenie, iż uiszczenie orzeczonej kary pieniężnej doprowadzić może do utraty płynności finansowej przez spółkę i tym samym do zakończenia prowadzenia przez nią działalności gospodarczej.

Sąd wyjaśnia również, że same obawy skarżącej dotyczące utraty możliwości prowadzenia działalności gospodarczej, czy utraty płynności finansowej nie mogą stanowić podstawy wstrzymania zaskarżonej decyzji. Natomiast kwestia zgodności bądź braku zgodności z prawem zaskarżonej decyzji nie może być badana w toku postępowania wpadkowego, jakim jest postępowanie z wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji. Przesłanki umożliwiające wstrzymanie w postępowaniu sądowoadministracyjnym określone w art. 61 § 3 P.p.s.a. nie odwołują się w żaden sposób do merytorycznej zasadności działań podjętych w toku postępowania podatkowego. Stąd powołanie się przez skarżącą m. in. na to, że decyzja jest wydana z rażącym naruszeniem prawa - nie mogło doprowadzić do pożądanego skutku w postaci wstrzymania wykonania decyzji.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 61 § 5 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.