II OZ 900/13

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 10 września 2013 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Kr 50/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił skarżącemu J. F. zwolnienia od kosztów sądowych.

W uzasadnieniu Sąd powołał przepis art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a." i wskazał, że skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku koniecznego utrzymania siebie i rodziny. Skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu, pozostawiając część rubryk niewypełnionymi. W tej sytuacji Sąd uznał, że pusta rubryka jest równoznaczna z oświadczeniem, iż strona nie posiada określonego składnika majątkowego o którym mowa w formularzu.

Dalej Sąd wskazał, że wniosek skarżącego o zwolnienie go od kosztów sądowych nie zawierając żadnej informacji o jego stanie majątkowym, powoduje z oczywistych względów brak możliwości uzyskania zwolnienia. Wnioskodawca nie podał żadnych informacji dotyczących jego dochodów, ani nie wskazał na jakikolwiek majątek będący własnością jego lub innych osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym. Sąd nie znajduje zatem powodów, na podstawie których można stwierdzić, iż wnioskodawca nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego siebie i rodziny. Nadto podniesiono, że wiadomo jest też Sądowi z urzędu, na podstawie danych uzyskanych w innym postępowaniu do sprawy o sygn. akt II SA/Kr 51/12, że skarżący jest współwłaścicielem kilku nieruchomości w Krakowie oraz samochodów. Nie jest więc prawdą podana w formularzu przez skarżącego informacja o braku prawa skarżącego do jakichkolwiek nieruchomości. Skarżący jest osobą zamożną i posiada znaczny majątek w postaci nieruchomości gruntowych oraz samochodów, co stanowczo przemawia za tym, że może ponieść koszty sądowe w sprawie, zwłaszcza iż domaga się zwolnienia od ponoszenia opłaty od zażalenia w kwocie 100 zł. W tej sytuacji przedmiotowy wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł skarżący wnosząc o jego uchylenie. W uzasadnieniu wskazał, że postanowienie to jest dla niego krzywdzące, gdyż z uwagi na wyjazd zagraniczny nie mógł uzupełnić braków formalnych w terminie zakreślonym przez Sąd. Wskazał także, że powoływanie się przez Sąd na inne toczące się sprawy jest nieuprawnione.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Zatem, jak trafnie wskazał Sąd I instancji, przesłanką przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym jest wykazanie niemożności poniesienia pełnych kosztów postępowania, przy czym obowiązek ten spoczywa na tym, kto o przyznanie takiej pomocy się ubiega.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżone postanowienie jest zgodne z prawem, albowiem prawidłowo Sąd I instancji wskazał, że skarżący nie wykazał, by nie mógł ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku koniecznego utrzymania dla siebie i rodziny. Nie podając bowiem żadnych okoliczności dotyczących sytuacji majątkowej zarówno swojej jak i pozostających we wspólnym gospodarstwie członków rodziny skarżący spowodował, że nie można było dokonać pełnej oceny jego rzeczywistych możliwości finansowych. Podkreślić należy, że skarżący – stosownie do treści art. 255 P.p.s.a., był wzywany do złożenia wyjaśnień dotyczących kwestii osiąganych przychodów, posiadanego majątku i wydatków, jednakże nie udzielił odpowiedzi na powyższe.

Zaś twierdzenia skarżącego, że nie wykonał on zobowiązania, bo wyjeżdżał za granicę w związku z czynnościami służbowym nie podważają zasadności kontrolowanego postanowienia. Zwrócić bowiem należy uwagę, że skarżący nie uczynił żadnego wysiłku by przedłożyć żądane dokumenty czy informacje nawet po terminie, gdy tylko stało się to możliwe. Nie załączył ich również do zażalenia.

Dla oceny prawidłowości kontrolowanego postanowienia nie bez znaczenia jest także wiedza Sądu z urzędu (z innych spraw dotyczących skarżącego), że posiada on określony majątek. I wzięcie pod uwagę tych okoliczności przez Sąd nie czyni postępowania Sądu nieuprawnionym.

Nadto dodać należy, że skoro przedmiotowy wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym jest kolejnym wnioskiem w sprawie (Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 11 grudnia 2012 r., sygn. akt II OZ 1088/12, oddalił zażalenie skarżącego na postanowienie Sądu I instancji z dnia 11 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 50/12, oddalające wniosek skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych), to winien być on rozpoznany w trybie art. 165 P.p.s.a., jednakże powyższe nie ma żadnego wpływu na prawa i obowiązki skarżącego.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.