• III SA/Łd 1041/13 - Wyrok...
  29.03.2024

III SA/Łd 1041/13

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
2013-10-22

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Janusz Nowacki
Krzysztof Szczygielski /przewodniczący sprawozdawca/
Monika Krzyżaniak

Sentencja

Dnia 22 października 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Janusz Nowacki Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Protokolant Starszy asystent sędziego Dominika Trella po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2013 roku sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na uchwałę Zarządu Województwa [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia protestu od etapu oceny merytorycznej wniosku o dofinansowanie projektu oddala skargę.

Uzasadnienie

Zarząd Województwa A. uchwałą nr 1221/13 z dnia [...] pozostawił bez rozpatrzenia wniesiony przez A. sp. z o.o. z siedzibą w Ł. protest od etapu oceny merytorycznej projektu nr [...] pt.: " Wdrożenie innowacyjnej technologii wytwarzania mieszanki cementowo-popiołowej CEMENT 42,5 l w przedsiębiorstwie A. sp. z o.o.", złożonego w Konkursie nr [...] wniosków o dofinansowanie projektów w ramach Osi Priorytetowej III Gospodarka, Innowacyjność, przedsiębiorczość, Działanie III. 2 Podnoszenie innowacyjności i konkurencyjności przedsiębiorstw Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Ł. na lata 2007-2013.

W uzasadnieniu uchwały wskazano, że na podstawie art. 30 a ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, Instytucja Pośrednicząca II stopnia pisemnie poinformowała wnioskodawcę o negatywnej ocenie merytorycznej projektu pouczając go o możliwości wniesienia środka odwoławczego do Instytucji Zarządzającej RPO WŁ w terminie 14 dni od otrzymania informacji o wynikach przeprowadzonej oceny wniosku o dofinansowanie przedmiotowego projektu. Wnioskodawca odebrał przedmiotowa informację w dniu 17 czerwca 2013 r.

Art. 30 b ust. 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, znowelizowanej ustawą z dnia 19 kwietnia 2013 r. o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju ( weszła w życie w dniu 28 czerwca 2013 r.) stanowi, iż protest może być wniesiony przez wnioskodawcę w terminie 14 dni od dnia doręczenia mu informacji, o której mowa w art. 30 a ust. 3, tzn. pisemnej informacji o wyniku poszczególnego etapu oceny jego projektu.

W dniu 4 lipca 2013 r. do Instytucji Zarządzającej RPO WŁ za pośrednictwem IP II wpłynął protest A. sp. z o.o. dotyczący negatywnej oceny merytorycznej wniosku. Centrum Obsługi Przedsiębiorcy dokonało weryfikacji formalnej dopuszczalności środka odwoławczego stwierdzając, iż protest złożony został bez zachowania terminu 14 dni od daty otrzymania przez wnioskodawcę informacji o negatywnej ocenie projektu. Instytucja Pośrednicząca II stopnia w dniu 8 lipca 2013 r. przekazała do Departamentu Polityki Regionalnej UM WŁ w/w protest wraz z pismem zawierającym weryfikację formalnej dopuszczalności protestu i pozostałą dokumentacją dotycząca złożonego wniosku.

Zarząd Województwa Ł. wyjaśnił, że art. 5 pkt 11 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 grudnia 2011 r. ( Dz.U. z 2011 r. Nr 279, poz. 1644) został uznany za niezgodny z art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z tym wyrokiem wymieniony wyżej przepis utracił moc z dniem 28 czerwca 2013 r. Także na podstawie w/w wyroku Trybunału Konstytucyjnego za niezgodne z art. 87 Konstytucji R.P. uznane zostały art. 30 b ust. 1 zdanie pierwsze oraz art. 30 b ust. 2 w zakresie, w jakim dopuszczały uregulowanie środków odwoławczych przysługujących wnioskodawcy w toku postępowania o udzielenie dofinansowania z programu operacyjnego poza systemem źródeł powszechnie obowiązującego prawa, co oznacza utratę mocy tych przepisów z dniem 28 czerwca 2013 r. Natomiast w art. 3 ustawy z dnia 19 kwietnia 2013 r. o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju zamieszczono przepis przejściowy stwierdzający, iż w przypadku postępowań w zakresie procedury odwoławczej wszczętych i niezakończonych przed wejściem w życie tej ustawy przyjmuje się, że wniesione środki odwoławcze oraz informacje przekazane wnioskodawcy przez właściwe instytucje spełniają wymagania określone w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju w brzmieniu nadanym jej przedmiotową nowelizacją. Należy zatem przyjąć, iż protest wniesiony przed dniem wejścia w życie nowelizacji ex lege spełnia wymagania ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju w brzmieniu nadanym jej ustawą z dnia 19 kwietnia 2013 r.

Protest złożony przez wnioskodawcę, co prawda spełnia wymogi formalne określone w art. 30 b ust. 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, jednakże nie został złożony z zachowaniem terminu. W piśmie COP sygn. WP-KP-31500-03.02.00-18/396/13 z dnia 13 czerwca 2013 r. zawarto pouczenie, iż wnioskodawcy przysługuje prawo wniesienia protestu od negatywnych wyników oceny projektu do Instytucji Zarządzającej Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa Ł., w terminie 14 dni od dnia otrzymania informacji o wyniku jego oceny. W dniu 4 lipca 2013 r. do IP II wpłynął protest złożony przez Wnioskodawcę. Tym samym środek odwoławczy złożono niezgodnie z pouczeniem. Bieg terminu do złożenia protestu rozpoczynał się w dniu 18 czerwca 2013 r., to jest w dniu następującym po dniu otrzymania przez Wnioskodawcę w/w pisma z dnia 13 czerwca 2013 r. Termin do złożenia środka odwoławczego upłynął w dniu 1 lipca 2013 r.

A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. - dalej: Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę nr 1221/13 Zarządu Województwa Ł. z dnia 9 września 2013 r. , zarzucając naruszenie przepisów postępowania:

- art. 30 b ust. 1 i 5 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju ( tekst jedn. Dz.U. z 2009 r., nr 84, poz. 712 z późn. zm.) w zw. z art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 kwietnia 2013 r. o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju ( Dz.U. 2013.714) polegające na pozostawieniu protestu Spółki bez rozpoznania w sytuacji, gdy protest został wniesiony zgodnie z pouczeniem oraz zgodnie z art. 30 b ust. 1 i 3 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez Spółkę informacji o odrzuceniu projektu;

- p.5.1. Etap weryfikacji dopuszczalności Projektu " Zasad procedury odwoławczej w Ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Ł. na lata 2007-2013" polegającego na pozostawieniu protestu Spółki bez rozpoznania pomimo stwierdzenia dopuszczalności protestu przez COP pismem z dnia 3 lipca 2013 r.

Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonej uchwały oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez właściwą instytucję zarządzającą lub pośredniczącą.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że skarżąca w dniu 21 czerwca 2013 r. wniosła omyłkowo do Prezydenta Miasta Ł. pismo będące protestem od negatywnej oceny. Pismo to zostało przekazane do COP w dniu 26 czerwca 2013 r. W dniu 3 lipca 2013 r. COP przekazał wniesiony protest wraz z dokumentacją do Urzędu Marszałkowskiego informując, ze wpłynął protest wraz z dokumentacją oraz, że wpłynął on z zachowaniem 14 dniowego terminu. Stwierdził ponadto formalną dopuszczalność protestu. Następnie w dniu 4 lipca 2013 r. skarżąca wniosła do COP kolejne pismo, nazwane protestem, w którym doprecyzowała swoje stanowisko w zakresie argumentacji przemawiającej za uwzględnieniem protestu. Zarząd Województwa Ł. pozostawiając protest bez rozpoznania stwierdził, że skarżąca powinna wnieść sprzeciw bezpośrednio do Instytucji Zarządzającej i z tego względu stwierdził uchybienie terminu. Takie stanowisko jest niezgodne z prawem. Po pierwsze należy zauważyć, że zgodnie z art. 30 b. ust. 1 i 5 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju protest jest wnoszony bezpośrednio albo za pośrednictwem instytucji, która dokonała oceny projektu, do właściwej instytucji zarządzającej, zgodnie z pouczeniem, o którym mowa w art. 30 a ust. 3. Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 2 i 3 ustawy zmieniającej, skarżącej zgodnie z informacją wynikającą z listy programów operacyjnych przysługiwał protest ( ust. 2), a nadto " w przypadku gdy wnioskodawcy w ramach określonego programu operacyjnego na lata 2007-2013 przysługuje środek odwoławczy w postaci protestu, stosuje się przepisy art. 30 a i art. 30 b ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z uwzględnieniem ust. 2". Oznacza to, że skarżącej przysługiwał protest oraz winna ona otrzymać pouczenie zgodnie z aktualnie brzmiącą treścią ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, który mogła wnieść bądź do COP, bądź do instytucji zarządzającej II stopnia. Na uwagę zasługuje fakt, że żaden z podmiotów dokonujących oceny wniosku skarżącej nie powołał prawidłowej treści pouczenia, znajdującego się w art. 30 b ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju. Ponadto art. 5.1. Etap weryfikacji dopuszczalności Projektu Zasad przewidywał, że w przypadku gdy COP stwierdził wstępną dopuszczalność protestu, DPR ( Zarząd Województwa Ł.) nie mógł pozostawić protestu bez rozpoznania, gdyż takiej sytuacji nie przewidywały zasady postępowania.

Zarząd Województwa Ł. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie. Stwierdził, że pismo z dnia 21 czerwca 2013 r., będące w opinii Spółki protestem, zaadresowane do Prezydent Miasta Ł. oraz do Wiceprezydenta Miasta Ł., a następnie przekazane do COP, nie zostało złożone zgodnie z pouczeniem zawartym w informacji o negatywnym wyniku merytorycznej oceny wniosku o dofinansowanie z dnia 13 czerwca 2013 r. oraz pkt 3 Zasady Procedury Odwoławczej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego WŁ na lata 2007-2013. W piśmie tym brak jest znamion protestu: oznaczenia właściwej instytucji zarządzającej, do której jest wnoszony, wskazania numeru wniosku o dofinansowanie, wyczerpującego wskazania zarzutów odnośnie prowadzonego postępowania. Także w ocenie Zarządu błędna jest argumentacja skargi, iż przyczyną wydania uchwały jest wniesienie protestu bezpośrednio do instytucji zarządzającej. Wnioskodawca powinien wnieść protest zgodnie z pouczeniem zawartym w piśmie z dnia 13 czerwca 2013 r. informującym o wyniku oceny merytorycznej wniosku o dofinansowanie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269, ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2). Badana jest przez sąd wyłącznie legalność aktu, czyli prawidłowość zastosowania przepisów prawa do stanu faktycznego istniejącego w dacie jego wydania, trafność ich wykładni oraz prawidłowość przyjętej procedury. Analogiczne unormowanie zawarte zostało w art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270) dalej zwana p.p.s.a., przy czym w § 2 tego przepisu wymienione zostały akty poddane kontroli sądów administracyjnych, natomiast jego § 3 stanowi, że sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczegółowych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

Na mocy ostatnio powołanego przepisu art. 3 § 3 p.p.s.a. kontroli sądów administracyjnych poddany został tryb dokonywania oceny projektów, zgłaszanych przez wnioskodawców ubiegających się o dofinansowanie w ramach systemu realizacji regionalnych programów operacyjnych na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju ( tekst jedn. Dz.U. z 2009 r., nr 84, poz. 712) – dalej: u.z.p.p.r. Stosownie bowiem do art. 30c ust. 1 tej ustawy, po wyczerpaniu środków odwoławczych przewidzianych w systemie realizacji programu operacyjnego i po otrzymaniu informacji o negatywnym wyniku procedury odwoławczej przewidzianej w systemie realizacji programu operacyjnego, wnioskodawca może w tym zakresie wnieść skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego, zgodnie z art. 3 § 3 p.p.s.a.

Na zasadzie art. 30c ust. 3 u.z.p.p.r., w wyniku rozpatrzenia skargi sąd może uwzględnić skargę, stwierdzając, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo, przekazując jednocześnie sprawę do ponownego rozpatrzenia przez właściwą instytucję zarządzającą lub pośredniczącą (pkt 1), oddalić skargę w przypadku jej nieuwzględnienia (pkt 2) oraz umorzyć postępowanie w sprawie, jeżeli z jakichkolwiek względów jest ono bezprzedmiotowe (pkt 3).

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 12 grudnia 2011 r., sygn. akt P 1/11, ogłoszonym w dniu dnia 27 grudnia 2011 r. (Dz. U. nr 279, poz. 1644), stwierdził niezgodność art. 5 pkt 11 ustawy z art. art. 87 Konstytucji RP, m.in. przez to, że przepis ten dopuszcza uregulowanie praw i obowiązków wnioskodawców w trakcie naboru projektów finansowanych z programu operacyjnego poza systemem źródeł powszechnie obowiązującego prawa. Ponadto stwierdził niezgodność z art. 87 Konstytucji RP również przepisów art. 30b ust. 1 zdanie pierwsze i ust. 2 u.z.p.p.r. w zakresie, w jakim dopuszcza uregulowanie środków odwoławczych przysługujących wnioskodawcy w toku postępowania o dofinansowanie z programu operacyjnego poza systemem źródeł powszechnie obowiązującego prawa oraz art. 30c ust. 1 u.z.p.p.r. w zakresie, w jakim uzależnia prawo do skorzystania ze skargi do sądu administracyjnego od wyczerpania środków odwoławczych przewidzianych w aktach niebędących źródłem powszechnie obowiązującego prawa. Trybunał orzekł, że powyższe przepisy, we wskazanym zakresie, tracą moc obowiązującą z upływem 18 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw RP. W uzasadnieniu tego wyroku (OTK-A z 2011 r. nr 10, poz. 115) wywiódł, że systemy realizacji nie mają formy wskazanej w Konstytucji RP, nie są przyjmowane przez podmioty dysponujące konstytucyjnymi uprawnieniami prawotwórczymi i nie są należycie ogłaszane. Uzasadniając orzeczenie w przedmiocie utraty mocy obowiązującej zakwestionowanych przepisów Trybunał powołał się na art. 190 ust. 3 Konstytucji RP i stwierdził, że przez 18 miesięcy od ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw RP, zakwestionowane przepisy, o ile wcześniej nie zostaną uchylone bądź zmienione przez ustawodawcę, mimo że obalone w stosunku do nich zostało domniemanie konstytucyjności, winny być stosowane przez wszystkich adresatów, w tym przez sądy orzekające. Odraczając termin utraty mocy obowiązującej przepisów niezgodnych ze wzorcem konstytucyjnym Trybunał wskazał, że jest to okres konieczny dla stworzenia nowych regulacji, które określą sytuację uczestników konkursów w programach operacyjnych na kolejne okresy programowania (podkreślenie własne).

Datą graniczną wynikającą z powyższego wyroku jest zatem 27 czerwca 2013 r., gdyż od dnia 28 czerwca 2013 r. nastąpiła utrata mocy obowiązującej w/w przepisów w zakresie w nim wskazanym. Z tą datą Instytucja nie może dokonywać oceny projektu według przepisów obowiązujących przed tą datą.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 19 kwietnia 2013 r. o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz.U. z 2013r., poz.714) w przypadku postępowań w zakresie procedury odwoławczej wszczętych i niezakończonych przed wejściem w życie niniejszej ustawy przyjmuje się, że wniesione środki odwoławcze oraz informacje przekazane wnioskodawcy przez właściwe instytucje spełniają wymagania określone w ustawie, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Zgodnie z art. 2 ust. 1 w/w ustawy, w przypadku programów operacyjnych na lata 2007-2013, w ramach określonego programu operacyjnego, przysługują środki odwoławcze w postaci protestu albo protestu i odwołania, wnoszone do właściwej instytucji rozpatrującej te środki, jakie obowiązywały dla danego programu operacyjnego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. 28 czerwca 2013 r. (art. 5).

Uwzględniając powyższe rozważania podnieść należy, iż informacja o negatywnej ocenie projektu została sporządzona przez Centrum Obsługi Przedsiębiorcy w Ł. ( dalej: COP) i doręczona Spółce przed dniem 28 czerwca 2013 r. Dlatego też pouczenie o prawie wniesienia pisemnego protestu powinno odpowiadać wymaganiom określonym w Zasadach Procedury Odwoławczej w Ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Ł. na lata 2007-2013. Pouczenie załączone do informacji z dnia 13 czerwca 2013 r. posiadało następującą treść: " Wnioskodawcy przysługuje prawo wniesienia pisemnego protestu od negatywnych wyników oceny projektu, do Instytucji Zarządzającej Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa Ł., za pośrednictwem Centrum Obsługi Przedsiębiorcy w Ł., ul. A. 7/9, w terminie 14 dni od dnia otrzymania informacji o wynikach oceny jego projektu. Protest musi zawierać: dane Wnioskodawcy, tożsame z danymi wskazanymi we wniosku o dofinansowanie projektu; wyczerpujące określenie zarzutów odnośnie przeprowadzonego postępowania ze szczegółowym wskazaniem zarzucanej nieprawidłowości lub błędu oraz odniesieniem się do konkretnych kryteriów i przywołaniem adekwatnych treści wniosku o dofinansowanie lub Zasad dotyczących procedury wyboru projektów, potwierdzających stanowisko wnioskodawcy. Szczegółowe informacje, tryb oraz zasady wnoszenia protestu określają " Zasady procedury odwoławczej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Ł. na lata 2007-2013" zamieszczone na stronie www.cop.lodzkie.pl oraz www.rpo.lodzkie.pl."

Powyższe pouczenie jest zgodne z powołanymi zasadami procedury odwoławczej. W pkt. 4.1. zasad procedury odwoławczej przewidziano, że protest wraz z załącznikami wnoszony jest na piśmie, w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez Wnioskodawcę informacji o negatywnym wyniku procedury wyboru. W pkt. 4.2a w/w zasad wskazano, że pouczenie o możliwości złożenia protestu powinno zawierać: wskazanie formy wnoszenia protestu, wskazanie obligatoryjnych elementów protestu ( wymienionych w pkt. 3 zasad), wskazanie terminu w jakim należy złożyć protest, wskazanie adresu właściwej instytucji, pod który należy złożyć protest.

Sąd zwrócił uwagę, iż wymagania w zakresie terminu i formy wnoszenia protestu przewidziane w " Zasadach procedury odwoławczej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Ł. na lata 2007-2013" nie są bardziej rygorystyczne dla wnioskodawców od określonych w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, wprowadzonych na mocy ustawy z dnia 19 kwietnia 2013 r. o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju.

Spółka otrzymała informację o negatywnej ocenie złożonego wniosku w dniu 17 czerwca 2013 r., a zatem najpóźniej do dnia 1 lipca 2013 przysługiwało jej uprawnienie do wniesienia protestu. Protest został wniesiony w dniu 4 lipca 2013 r., to jest po upływie wyznaczonego terminu. Protest złożono w siedzibie COP. Nie może być uznany za trafny zarzut skargi, iż przyczyną pozostawienia protestu bez rozpatrzenia było jego niewniesienie w terminie bezpośrednio do Instytucji Zarządzającej. Zarząd Województwa Ł. przyjął bowiem jako datę wniesienia protestu datę jego złożenia w COP, to znaczy 4 lipca 2013 r.

Także nie zasługuje na uwzględnienie stanowisko wyrażone w skardze, iż protest faktycznie został wniesiony pismem z dnia 21 czerwca 2013 r. Pismo oznaczone datą 21 czerwca 2013 r. skierowane zostało do Prezydenta Miasta Ł.. W jego treści nie odniesiono się merytorycznie do informacji COP z dnia 13 czerwca 2013 r., dotyczącej oceny wniosku o dofinansowanie projektu " Wdrożenie innowacyjnej technologii wytwarzania mieszanki cementowo-popiołowej CEMENT 42,5 l w przedsiębiorstwie A. sp. z o.o.". Podpisujący pismo P.M. ( nie będący członkiem zarządu Spółki lub jej prokurentem) wyraził swój krytyczny stosunek do działań COP. Zdaniem P.M. instytucja ta działa na szkodę A. sp. z o.o. Ponadto domaga się on wyciągnięcia konsekwencji służbowych wobec osób działających na szkodę miasta.

W ocenie Sądu pismo tej treści ewentualnie mogło zostać zakwalifikowane jako skarga w rozumieniu przepisu art. 227 k.p.a. Nie mogło natomiast być uznane za protest.

Protestem od negatywnej oceny wniosku Spółki było jej pismo ( oznaczone datą 3.07.2013 r.) złożone w siedzibie COP w dniu 4 lipca 2013 r. Przedstawiono w nim obszerne zarzuty dotyczące nieprawidłowości dokonanej oceny wniosku Spółki i postulowano ponowne rozpatrzenie sprawy w ramach protestu. Pismo zostało podpisane przez osoby uprawnione do reprezentacji Spółki: prezesa zarządu i prokurenta.

W ocenie Sądu znajdujące się w aktach sprawy pismo COP z dnia 3 lipca 2013 r., zawierające adnotacje dotyczące złożenia protestu w terminie 14 dni i dokonania wstępnej weryfikacji formalnej dopuszczalności protestu, nie potwierdza złożenia protestu w sposób umożliwiający jego rozpatrzenie. W kolejnym piśmie COP z dnia 9 lipca 2013 r. zawarto informację o wniesieniu protestu po upływie 14 dni. Warunkiem rozpatrzenia protestu było wniesienie go z zachowaniem 14 dniowego terminu. Okoliczność spełnienia innych warunków formalnych protestu nie mogła skutkować rozpoznaniem spóźnionego środka odwoławczego.

Ponadto Spółka nie podnosi nawet, by składała drugi protest, oprócz znajdującego się w aktach protestu złożonego w dniu 4 lipca 2013 r. Jak Sąd wcześniej stwierdził jako protest nie może być uznane pismo P.M. z dnia 21 czerwca 2013.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd, na podstawie art. 30 c ust. 3 pkt. 2 u.z.p.p.r., skargę oddalił.

D.Cz.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...