IV SA/Wa 645/13

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] października 2012 r. J.K. i L.K. zwróciły się do Marszałka Województwa [...] o ustalenie, na podstawie art. 186 ust. 2 i ust. 3 ustawy Prawo wodne, wysokości odszkodowania za szkody powstałe na działce ew. nr [...] położonej w M., w wyniku zmiany stanu wody na gruncie przez podwyższenie i częściowe utwardzenie nieruchomości nr ew. [...] położonej przy ul. [...] będącej własnością Z. i E. L. oraz nr ew. [...] i [...] położonych przy ul. [...] w M., będących własnością K. i K.R.

Wnioskiem z dnia [...] grudnia 2012 r. K.R. i K.R. wystąpili do organu pierwszej instancji o zawieszenie postępowania w tej sprawie, na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a, Argumentowali, że przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym w W. prowadzone jest postępowanie z odwołania Z. i E. L. od decyzji Burmistrza Miasta M. w sprawie zmiany stanu wody na gruntach należących do K. i K. R. oraz Z. i E. L. Postępowania te mają ze sobą związek, ponieważ wynik postępowania w sprawie zmiany stanu wody na gruncie, przesądzi o istnieniu okoliczności warunkujących rozstrzygnięcie w przedmiocie odszkodowania. Dla ustalenia odszkodowania niezbędne jest bowiem, w świetle art. 29 ust. 3 ustawy Prawo wodne, ustalenie: czy właściciel gruntu dokonał zmiany stanu wody na gruncie, czy zmiany te szkodliwie wpływają na grunty sąsiednie i czy ewentualna szkoda jest wynikiem tych zmian.

Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2012 r. (nr [...]) Marszałek Województwa [...], działając na podstawie art. 101 § 1 i 3 w związku z art. 97 § 1 pkt 4 oraz art. 98 § 1 K.p.a. odmówił zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania za szkody powstałe na działce należącej do J.K. i L.K. Organ pierwszej instancji podał, że brak jest podstaw do zawieszenia postępowania na podstawie art. 98 § 1 K.p.a. ponieważ wniosek o jego zawieszenie postępowania złożyła strona, która nie jest wnioskodawcą niniejszego postępowania. Marszałek stwierdził ponadto, że brak jest podstaw do zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a.

Postanowieniem z dnia [...] lutego 2013 r. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, po rozpoznaniu zażalenia Z. i E. L. na postanowienie Marszałka Województwa [...] z dnia [...] grudnia 2012 r., utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy powołał treść przepisu art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a. i stwierdził, że wydanie decyzji w sprawie ustalenia odszkodowania za szkody powstałe na gruncie będącym własnością J. K. i L. K. nie jest uzależnione od uprzedniego rozstrzygnięcia w sprawie zmiany stanu wody na gruntach należących do Z. i E. L. oraz K. i K. R.

Z.L. i E.L. oraz K. R. i K.R. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na to ostateczne postanowienie Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. Skarżący nie zarzucili organom administracji naruszenia konkretnych przepisów prawa materialnego i procesowego, w uzasadnieniu skargi argumentowali natomiast, że bez skorzystania z dowodu z opinii biegłego, na okoliczność wykazania związku między przyczynowo-skutkowego między szkodą na gruncie należącym do J.K. i L.K. a działaniem lub zaniechaniem skarżących, niemożliwe jest wydanie rozstrzygnięcia w sprawie odszkodowania.

Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

Postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę K.R. i K.R.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest uzasadniona.

Zdaniem Sądu zaskarżone postanowienie narusza przepisy prawa procesowego w sposób, który ma istotny wpływ na wynik sprawy. Sąd podkreśla, że przepis art. 11 K.p.a. nakłada na organ administracji obowiązek wyjaśnienia stronom w sposób jasny, zrozumiały i logiczny przyczyn podejmowania określonych rozstrzygnięć. Z tej przyczyny uzasadnienie podjętego rozstrzygnięcia powinno objaśniać stronom postępowania tok rozumowania organu prowadzący do konkretnego rozstrzygnięcia w sprawie. Motywy rozstrzygnięcia muszą być tak ujęte, aby strona zainteresowana mogła zrozumieć i w miarę możliwości zaakceptować zasadność przesłanek faktycznych i prawnych, którymi kierował się organ przy jej wydaniu (vide: wyrok NSA OZ w Gdańsku z 6.05.1999r. II SA/Gd 134/97, Lex nr 44166, wyrok z dnia 29.09.1987 r. IV SA 220/87). Takie uzasadnienie daje również rękojmię, że organ dołożył należytej staranności przy podejmowaniu rozstrzygnięcia.

Tymczasem w niniejszej sprawie zarówno Marszałek Województwa [...]jak i Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej w uzasadnieniach swych postanowień ograniczyli się do skrótowego opisania stanu faktycznego i powołania treści przepisu art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a. Organy nie odniosły się do twierdzeń strony co do zasadności skorzystania z dowodu z opinii biegłego, nie wyjaśniły dlaczego uważają, że brak jest związku między ustaleniem szkody (na podstawie tej opinii), a orzeczeniem w sprawie ustalenia odszkodowania za tę szkodę. Powyższe stanowi naruszenie prawa procesowego w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co skutkuje koniecznością uchylenia zaskarżonych aktów, na podstawie art. 7, art. 11, art. 107 § 3 w zw. z art. 126 K.p.a. i w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit c) i z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Jednocześnie Sąd zauważa, że obecne przepisy prawa nie przewidują możliwości wniesienia zażalenia na postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania. Niemniej jednak, strona niezadowolona z rozstrzygnięcia (o odmowie zawieszenia postępowania) nie zostaje pozbawiona możliwości jego kontroli, gdyż - na podstawie art. 142 K.p.a.- może je kwestionować w odwołaniu od decyzji merytorycznej w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania i ewentualnie w skardze do sądu administracyjnego na tę decyzję organu drugiej instancji.