IV SA/Wa 1628/13

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Sądu decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. - wydaną na podstawie art. 57 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2011 r. nr 264, poz. 1573 ze zm.) oraz art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego - Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] grudnia 2012 r. Wojewody [...] w przedmiocie odmowy udzielenia małoletniej cudzoziemce L. Q. zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.

Decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.

L. C.– przedstawiciel ustawowy L. Q. wystąpił do Wojewody [...] z wnioskiem o udzielenie zezwolenia jego małoletniej córce na zamieszkanie na czas oznaczony.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. odmówił małoletniej cudzoziemce L. Q. udzielenia wnioskowanego zezwolenia, wobec odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na terytorium RP jej ojcu – L. C.

Na skutek odwołania od powyższej decyzji, Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2012 r.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wywiódł, że pobyt małoletniej cudzoziemki jest integralnie związany z pobytem jej ojca, wobec którego Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] grudnia 2012 r. Wojewody [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.

Skargę do Sądu na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców wniósł przedstawiciel ustawowy małoletniej L. Q., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 107 § 3 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, albowiem w jej uzasadnieniu nie przytoczono art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach, który stanowi podstawę prawną zaskarżonego orzeczenia. W ocenie skarżącego organ nie wyjaśnił i nie uzasadnił w żadnej mierze jego zastosowania.

W konsekwencji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia prawa.

Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców w odpowiedzi na skargę podtrzymał stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji i wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej. Kontrola, o której mowa w § 1 sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2 art. 1 tej ustawy).

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

Z wymienionych przepisów wynika, iż sąd bada legalność zaskarżonej decyzji, czy jest ona zgodna z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Przeprowadzona przez Sąd w niniejszej sprawie kontrola aktu administracyjnego we wskazanym wyżej aspekcie wykazała, że zaskarżona decyzja odpowiada prawu, a zatem skarga nie znajduje uzasadnionych podstaw.

W myśl art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (j.t. Dz. U. z 2011 r., nr 264, poz. 1573, ze zm.), stanowiącego materialnoprawną podstawę wydania zaskarżonej decyzji, cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 53-53b. Dokonując wykładni tego przepisu podkreślić należy, iż użycie przez ustawodawcę określenia "cudzoziemcowi odmawia się" nie nasuwa wątpliwości, iż mamy do czynienia z obowiązkiem wydania decyzji o określonej treści w przypadku zaistnienia określonych w nim przesłanek. Tym samym nie można przyjąć, iż przy orzekaniu na gruncie tego przepisu organ dysponuje swobodą w zakresie kwalifikacji skutków zdarzenia, określaną jako "uznanie administracyjne". A zatem orzeczenie o odmowie udzielenia zezwolenia jest obligatoryjne i nie jest zależne od woli orzekającego organu.

Wniosek o udzielenie małoletniej cudzoziemce L. Q. zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony został oparty na podstawie art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy o cudzoziemcach, zgodnie z którym zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się cudzoziemcowi, który jest małoletnim dzieckiem cudzoziemca, posiadającego zezwolenie na zamieszanie na czas oznaczony, urodzonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli okoliczność, która jest podstawą ubiegania się o to zezwolenie, uzasadnia jego zamieszkiwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące.

Z akt administracyjnych wynika, że małoletnia skarżąca urodziła się w dniu 14 lutego 2012 r. w Warszawie, jako córka L. C. i H. T. Jednakże Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r., którą Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. utrzymał w mocy, odmówił ojcu małoletniej L. C. udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. W tej sytuacji okoliczność, która jest podstawą ubiegania się o zezwolenie dla małoletniej skarżącej nie uzasadnia jej zamieszkiwania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące.

Wobec powyższego organy zasadnie uznały, że w sprawie zaistniała negatywna przesłanka, o której mowa w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach, uzasadniająca odmowę zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.

Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.