I OZ 997/13
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2013-10-24Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jolanta Rudnicka /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 24 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 11 września 2013 r., sygn. akt III SA/Lu 422/13 pozostawiające bez rozpoznania wniosek S. W. z dnia 27 czerwca 2013 r. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi S. W. na decyzję Odwoławczej Uczelnianej Studenckiej Komisji Socjalnej Uniwersytetu [...] w L. z dnia [...] kwietnia 2013 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania stypendium postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 11 września 2013 r. sygn. akt III SA/Lu 422/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie pozostawił bez rozpoznania wniosek S. W. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi S. W. na decyzję Odwoławczej Uczelnianej Studenckiej Komisji Socjalnej Uniwersytetu [...] w L. z dnia [...] kwietnia 2013 r. [...] w przedmiocie odmowy przyznania stypendium.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi, skarżący w terminie do opłacenia skargi złożył pismo, w którym zwrócił się o zwolnienie od kosztów postępowania sądowego. W związku z powyższym do skarżącego skierowano wezwanie do wypełnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy i odesłania na adres sądu (bądź złożenia w biurze podawczym sądu), w terminie siedmiu dni od daty otrzymania wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania. Wraz z wezwaniem stronie przesłano urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy przeznaczony dla osoby fizycznej, oznaczony symbolem "PPF". Wobec niepodjęcia przez skarżącego przesyłki awizowanej po raz pierwszy w dniu 10 lipca 2013 r., a następnie 18 lipca 2013 r., zawierającej wezwanie i formularz "PPF", została ona w dniu 26 lipca 2013 r. zwrócona do sądu.
Skarżący w zakreślonym terminie nie złożył wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu "PPF". W związku z tym referendarz sądowy zarządzeniem z dnia 23 sierpnia 2013 r. wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy pozostawił bez rozpoznania.
W sprzeciwie od zarządzenia referendarza sądowego skarżący wnosił o rozpoznanie wniosku wyjaśniając, że w okresie od 8 lipca do 4 sierpnia 2013 r. przebywał w innej miejscowości ( w M.) i w związku z tym nie mógł wykonać wezwania o złożenie wniosku na urzędowym formularzu w wyznaczonym terminie. Skarżący dołączył do sprzeciwu wniosek o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu "PPF", a także zaświadczenie z Instytutu Archeologii Uniwersytetu [...] w L. potwierdzające, że w okresie od 8 lipca do 4 sierpnia 2013 r. odbywał obowiązkowe praktyki w M..
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, rozpoznając sprawę w uwzględnieniem treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako p.p.s.a., wskazał, że doręczenie skarżącemu wezwania i urzędowego formularza "PPF" nastąpiło zgodnie z art. 73 § 1 - § 4 p.p.s.a. Z adnotacji na przesyłce zawierającej wezwanie do wypełnienia urzędowego formularza i druk "PPF" wynika, że wobec niemożności doręczenia przesyłki w sposób określony w pkt 1 ("adresat nieobecny"), przesyłka została awizowana w dniu 10 lipca 2013 r., o czym umieszczono zawiadomienie w skrzynce oddawczej adresata określając numer i adres urzędu pocztowego, w którym można odebrać przesyłkę. Wobec nieodebrania przesyłki w terminie siedmiodniowym, przesyłkę awizowano powtórnie w dniu 18 lipca 2013 r. Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami procesowy skutek doręczenia tej przesyłki powstał z dniem z dniem 24 lipca 2013 r. Wobec niepodjęcia przesyłki, w dniu 26 lipca 2013 r. została ona zwrócona do sądu.
Sąd podniósł, że podnoszona przez skarżącego w sprzeciwie i wykazana okoliczność, iż w okresie obejmującym próbę doręczenia przesyłki z sądu i jej oczekiwania na odbiór w placówce pocztowej skarżący czasowo przebywał poza miejscem zamieszkania nie powoduje obalenia domniemania skuteczności doręczenia pisma z zastosowaniem konstrukcji fikcji prawnej doręczenia na podstawie art. 73 § 4 p.p.s.a. Doręczenie dokonane w omawianym trybie stwarza domniemanie prawne skutecznego doręczenia pisma oparte na założeniu, że strona mogła zapoznać się z pismem awizowanym, a jeśli tego nie uczyniła, to nastąpiło to z przyczyn zawinionych lub niezawinionych leżących po jej stronie. Domniemanie to strona postępowania może skutecznie obalić, jeżeli wykaże jego wadliwość. W ocenie Sądu treść sprzeciwu w niniejszej sprawie pozwala stwierdzić, że skarżący nie wskazywał okoliczności prowadzących do obalenia domniemania skutecznego doręczenia przesyłki z zastosowaniem konstrukcji fikcji prawnej doręczenia.
Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że wobec skuteczności doręczenia zastępczego i niezłożenia wypełnionego urzędowego formularza w zakreślonym terminie, należy pozostawić przedmiotowy wniosek bez rozpoznania, stosowanie do treści art. 257 p.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł S. W.. Do zażalenia skarżący załączył wypełniony urzędowy formularz wniosku PPF.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne.
Na wstępie wskazać należy, że Naczelny Sąd Administracyjny dokonuje oceny stanu faktycznego istniejącego w dacie orzekania przez Sąd pierwszej instancji, zatem na tym etapie postępowania, dla oceny zasadności zaskarżonego postanowienia bez znaczenia pozostaje okoliczność dwukrotnego złożenia przez skarżącego wypełnionego formularza PPF. Powyższe wnioski będą przedmiotem odrębnego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji.
W myśl art. 252 § 2 p.p.s.a., wniosek o przyznanie prawa pomocy składa się na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru, który określa § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie określenia wzoru i sposobu udostępniania urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz sposobu dokumentowania stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego wnioskodawcy (Dz. U. Nr 227, poz. 2245).
Jak wynika z akt sprawy, przesyłka zawierająca wezwanie do nadesłania uzupełnionego formularza wraz ze stosownym drukiem została doręczona skarżącemu w tzw. trybie zastępczym w sposób prawidłowy, zgodny z procedurą opisaną w art. 73 § 1 – 4 p.p.s.a., czego wnoszący zażalenie nie kwestionuje. Wobec przyjęcia fikcji prawnej doręczania, uznać należało, że doręczenie pisma nastąpiło w dniu 24 lipca 2013 r., a zatem termin do uzupełnia braków wniosku upływał 31 lipca 2013 r. Skarżący nie wykonał jednak wezwania Sądu w wyznaczonym terminie. Jak słusznie wskazał Sąd pierwszej instancji, podnoszone w sprzeciwie (i powtórzone w zażaleniu) okoliczności, iż w okresie obejmującym próbę doręczenia przesyłki z sądu i jej oczekiwania na odbiór w placówce pocztowej skarżący czasowo przebywał poza miejscem zamieszkania nie powoduje obalenia domniemania skuteczności doręczenia pisma z zastosowaniem konstrukcji fikcji prawnej doręczenia na podstawie art. 73 § 4 p.p.s.a.
W tej sytuacji, stosowanie do treści art. 257 p.p.s.a. wniosek S. W. z dnia 27 czerwca 2013 r. o przyznanie prawa pomocy należało pozostawić bez rozpoznania, co czyni zasadnym rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji. Jednocześnie, jak wskazano na wstępie, do rozpoznania pozostają wnioski złożone na urzędowych formularzach po upływie zakreślonego siedmiodniowego terminu.
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. postanowił, jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jolanta Rudnicka /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 24 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 11 września 2013 r., sygn. akt III SA/Lu 422/13 pozostawiające bez rozpoznania wniosek S. W. z dnia 27 czerwca 2013 r. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi S. W. na decyzję Odwoławczej Uczelnianej Studenckiej Komisji Socjalnej Uniwersytetu [...] w L. z dnia [...] kwietnia 2013 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania stypendium postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 11 września 2013 r. sygn. akt III SA/Lu 422/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie pozostawił bez rozpoznania wniosek S. W. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi S. W. na decyzję Odwoławczej Uczelnianej Studenckiej Komisji Socjalnej Uniwersytetu [...] w L. z dnia [...] kwietnia 2013 r. [...] w przedmiocie odmowy przyznania stypendium.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi, skarżący w terminie do opłacenia skargi złożył pismo, w którym zwrócił się o zwolnienie od kosztów postępowania sądowego. W związku z powyższym do skarżącego skierowano wezwanie do wypełnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy i odesłania na adres sądu (bądź złożenia w biurze podawczym sądu), w terminie siedmiu dni od daty otrzymania wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania. Wraz z wezwaniem stronie przesłano urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy przeznaczony dla osoby fizycznej, oznaczony symbolem "PPF". Wobec niepodjęcia przez skarżącego przesyłki awizowanej po raz pierwszy w dniu 10 lipca 2013 r., a następnie 18 lipca 2013 r., zawierającej wezwanie i formularz "PPF", została ona w dniu 26 lipca 2013 r. zwrócona do sądu.
Skarżący w zakreślonym terminie nie złożył wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu "PPF". W związku z tym referendarz sądowy zarządzeniem z dnia 23 sierpnia 2013 r. wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy pozostawił bez rozpoznania.
W sprzeciwie od zarządzenia referendarza sądowego skarżący wnosił o rozpoznanie wniosku wyjaśniając, że w okresie od 8 lipca do 4 sierpnia 2013 r. przebywał w innej miejscowości ( w M.) i w związku z tym nie mógł wykonać wezwania o złożenie wniosku na urzędowym formularzu w wyznaczonym terminie. Skarżący dołączył do sprzeciwu wniosek o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu "PPF", a także zaświadczenie z Instytutu Archeologii Uniwersytetu [...] w L. potwierdzające, że w okresie od 8 lipca do 4 sierpnia 2013 r. odbywał obowiązkowe praktyki w M..
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, rozpoznając sprawę w uwzględnieniem treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako p.p.s.a., wskazał, że doręczenie skarżącemu wezwania i urzędowego formularza "PPF" nastąpiło zgodnie z art. 73 § 1 - § 4 p.p.s.a. Z adnotacji na przesyłce zawierającej wezwanie do wypełnienia urzędowego formularza i druk "PPF" wynika, że wobec niemożności doręczenia przesyłki w sposób określony w pkt 1 ("adresat nieobecny"), przesyłka została awizowana w dniu 10 lipca 2013 r., o czym umieszczono zawiadomienie w skrzynce oddawczej adresata określając numer i adres urzędu pocztowego, w którym można odebrać przesyłkę. Wobec nieodebrania przesyłki w terminie siedmiodniowym, przesyłkę awizowano powtórnie w dniu 18 lipca 2013 r. Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami procesowy skutek doręczenia tej przesyłki powstał z dniem z dniem 24 lipca 2013 r. Wobec niepodjęcia przesyłki, w dniu 26 lipca 2013 r. została ona zwrócona do sądu.
Sąd podniósł, że podnoszona przez skarżącego w sprzeciwie i wykazana okoliczność, iż w okresie obejmującym próbę doręczenia przesyłki z sądu i jej oczekiwania na odbiór w placówce pocztowej skarżący czasowo przebywał poza miejscem zamieszkania nie powoduje obalenia domniemania skuteczności doręczenia pisma z zastosowaniem konstrukcji fikcji prawnej doręczenia na podstawie art. 73 § 4 p.p.s.a. Doręczenie dokonane w omawianym trybie stwarza domniemanie prawne skutecznego doręczenia pisma oparte na założeniu, że strona mogła zapoznać się z pismem awizowanym, a jeśli tego nie uczyniła, to nastąpiło to z przyczyn zawinionych lub niezawinionych leżących po jej stronie. Domniemanie to strona postępowania może skutecznie obalić, jeżeli wykaże jego wadliwość. W ocenie Sądu treść sprzeciwu w niniejszej sprawie pozwala stwierdzić, że skarżący nie wskazywał okoliczności prowadzących do obalenia domniemania skutecznego doręczenia przesyłki z zastosowaniem konstrukcji fikcji prawnej doręczenia.
Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że wobec skuteczności doręczenia zastępczego i niezłożenia wypełnionego urzędowego formularza w zakreślonym terminie, należy pozostawić przedmiotowy wniosek bez rozpoznania, stosowanie do treści art. 257 p.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł S. W.. Do zażalenia skarżący załączył wypełniony urzędowy formularz wniosku PPF.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne.
Na wstępie wskazać należy, że Naczelny Sąd Administracyjny dokonuje oceny stanu faktycznego istniejącego w dacie orzekania przez Sąd pierwszej instancji, zatem na tym etapie postępowania, dla oceny zasadności zaskarżonego postanowienia bez znaczenia pozostaje okoliczność dwukrotnego złożenia przez skarżącego wypełnionego formularza PPF. Powyższe wnioski będą przedmiotem odrębnego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji.
W myśl art. 252 § 2 p.p.s.a., wniosek o przyznanie prawa pomocy składa się na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru, który określa § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie określenia wzoru i sposobu udostępniania urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz sposobu dokumentowania stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego wnioskodawcy (Dz. U. Nr 227, poz. 2245).
Jak wynika z akt sprawy, przesyłka zawierająca wezwanie do nadesłania uzupełnionego formularza wraz ze stosownym drukiem została doręczona skarżącemu w tzw. trybie zastępczym w sposób prawidłowy, zgodny z procedurą opisaną w art. 73 § 1 – 4 p.p.s.a., czego wnoszący zażalenie nie kwestionuje. Wobec przyjęcia fikcji prawnej doręczania, uznać należało, że doręczenie pisma nastąpiło w dniu 24 lipca 2013 r., a zatem termin do uzupełnia braków wniosku upływał 31 lipca 2013 r. Skarżący nie wykonał jednak wezwania Sądu w wyznaczonym terminie. Jak słusznie wskazał Sąd pierwszej instancji, podnoszone w sprzeciwie (i powtórzone w zażaleniu) okoliczności, iż w okresie obejmującym próbę doręczenia przesyłki z sądu i jej oczekiwania na odbiór w placówce pocztowej skarżący czasowo przebywał poza miejscem zamieszkania nie powoduje obalenia domniemania skuteczności doręczenia pisma z zastosowaniem konstrukcji fikcji prawnej doręczenia na podstawie art. 73 § 4 p.p.s.a.
W tej sytuacji, stosowanie do treści art. 257 p.p.s.a. wniosek S. W. z dnia 27 czerwca 2013 r. o przyznanie prawa pomocy należało pozostawić bez rozpoznania, co czyni zasadnym rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji. Jednocześnie, jak wskazano na wstępie, do rozpoznania pozostają wnioski złożone na urzędowych formularzach po upływie zakreślonego siedmiodniowego terminu.
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. postanowił, jak w sentencji.
