VI SA/Wa 1996/12

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. J. M. (dalej "Skarżący") w dniu [...] lutego 2012 r. zwrócił się do Okręgowej Rady Adwokackiej w [...] z wnioskiem o wpis na listę adwokatów tej Izby.

2. Uchwałą z dnia [...] maja 2012 r., Nr [...]Okręgowa Rada Adwokacka w [...] wpisała Skarżącego na listę adwokatów tej Izby, jako podstawę prawną wskazując art. 65 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawa o adwokaturze (Dz. U. z 2009r. Nr 146, poz. 1188 z późn. zm.).

3. Minister Sprawiedliwości decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. sprzeciwił się wpisowi Skarżącego na listę adwokatów Izby Adwokackiej w [...] dokonanemu powyższą uchwałą. Uzasadniając zajęte stanowisko organ wskazał, że rozważając zasadność wniesienia sprzeciwu władny jest do ustalenia, czy zostały spełnione wszystkie przesłanki wymagane do dokonania wpisu, określone w art. 65 i art. 66 Prawa o adwokaturze. Przedmiotem kontroli w trybie przewidzianym przepisem art. 69a ust. 1 ww. ustawy są zarówno kompetencje, treść uchwał o wpisie na adwokatów, jak i stosowana procedura. Chodzi bowiem o kontrolę prawidłowości dokonywania wpisu na listy zawodowe przez organy samorządu adwokackiego. W postępowaniu sprzeciwowym przedmiotem rozpoznania jest kwestia istnienia bliżej nieokreślonych w ustawie wad ostatecznej uchwały o wpisie, uzasadniających pozbawienie jej mocy prawnej.

Minister Sprawiedliwości wskazał, że Skarżący wpis na listę adwokatów uzyskał na podstawie uchwały Okręgowej Rady Adwokackiej w [...] z dnia [...] kwietnia 1971 r., Nr [...], natomiast uchwałą Okręgowej Rady Adwokackiej w [...] z dnia [...]września 2007 r., Nr [...] został on skreślony z tej listy. Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowiło ustalenie, iż orzeczeniem z dnia [...] stycznia 2006 r., sygn. akt [...] Sąd Apelacyjny w [...] na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944 - 1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz.U. z 1999 r., Nr 42, poz. 428 z późn. zm.) – dalej "ustawa lustracyjna" stwierdził, że Skarżący złożył niezgodne z prawdą oświadczenie, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ww. ustawy. Zostało ono utrzymane w mocy przez Sąd Apelacyjny w [...], działający jako sąd odwoławczy, orzeczeniem z dnia [...] maja 2006 r., sygn. akt [...]. Kasację wniesioną przez Skarżącego od tego ostatniego orzeczenia, Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia [...] maja 2007 r., sygn. akt [...] oddalił. Orzeczenie lustracyjne uprawomocniło się więc w dniu [...] maja 2006 r., czyli w okresie obowiązywania ustawy lustracyjnej z 1997 r.

Minister Sprawiedliwości wskazał, że skutki wynikające z uprawomocnienia się wymienionego orzeczenia o stwierdzeniu złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia wynikały z art. 30 ust. 2 ustawy lustracyjnej, zgodnie z którym prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające fakt złożenia przez osobę lustrowaną niezgodnego z prawdą oświadczenia powoduje utratę zajmowanego stanowiska lub funkcji, do których pełnienia wymagane są cechy określone w jego ust. 1 - m.in. nieskazitelność charakteru. W odniesieniu do adwokatów oznaczało to utratę prawa wykonywania zawodu ex lege z chwilą uprawomocnienia się tego orzeczenia, a nie z chwilą podjęcia przez okręgową radę adwokacką uchwały o skreśleniu z listy adwokatów (tak: Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 21 czerwca 2000 r., sygn. akt II KKN 45/00).

Minister Sprawiedliwości wskazał, że uchwała Okręgowej Rady Adwokackiej w [...] utrzymana została uchwałą z dnia [...] października 2007 r., Nr [...]Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej, a ta - decyzją Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] maja 2008 r., Nr [...]. Wyrokiem z dnia 21 września 2011 r., sygn. akt VI SA/Wa 939/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Skarżącego na ww. decyzję Ministra Sprawiedliwości.

Aktualnie ustały jednak przyczyny, które na gruncie art. 30 ust. 2 ustawy lustracyjnej odmawiały Skarżącemu kwalifikacji moralnych do wykonywania zawodu adwokata. W wyniku wznowienia postępowania lustracyjnego wyrokiem z dnia[...]lutego 2012 r., sygn. akt [...]Sąd Najwyższy uchylił prawomocne orzeczenie Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia [...] maja 2006 r., sygn. akt [...]oraz utrzymane nim w mocy orzeczenie tego Sądu z dnia [...] stycznia 2006 r., sygn. akt [...], a sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w [...].

Minister Sprawiedliwości wyjaśnił, że wznowienie postępowania lustracyjnego wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia [...] lutego 2012 r., sygn. akt [...] doprowadziło do wyeliminowania z obrotu prawnego prawomocnego orzeczenia stanowiącego podstawę powzięcia przez Okręgową Radę Adwokacką w [...] uchwały z dnia [...] września 2007 r., Nr [...] o skreśleniu Skarżącego z listy adwokatów. Według organu powyższe stanowi więc podstawę do wznowienia postępowania w przedmiocie skreślenia wymienionego z listy adwokatów, wymienioną w art. 145 § 1 pkt 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071) – dalej "Kpa". W tym postępowaniu powinno zostać zatem rozpatrzone ewentualne wyeliminowanie z obrotu prawnego uchwały o skreśleniu Skarżącego z listy adwokatów.

Minister Sprawiedliwości powołując się na art. 147, w art. 145 § 1 pkt 4 oraz art. 145a i art. 145b Kpa wskazał, że chociaż wznowienie postępowania z urzędu przez organ jest jego prawem, to w omawianej sytuacji Okręgowa Rada Adwokacka w [...] obowiązana była wszcząć postępowanie wznowieniowe, bowiem zobligowało ją do tego przedłożenie Okręgowej Radzie Adwokackiej w [...] odpisu wyroku Sądu Najwyższego z dnia [...] lutego 2012 r., sygn. akt [...].

Według Ministra Sprawiedliwości zaniechanie wszczęcia postępowania wznowieniowego doprowadziło do sytuacji, w której w obrocie prawnym nadal funkcjonuje uchwała z dnia [...] września 2007 r., Nr [...]Okręgowej Rady Adwokackiej w [...] o skreśleniu Skarżącego z listy adwokatów [...] Izby Adwokackiej, a przez to wywiera skutki prawne. Podkreślił, że Dział VI - Skreślenie z listy adwokatów, a zwłaszcza art. 73 ustawy – Prawa o adwokaturze nie przewiduje szczególnych rozwiązań obligujących do automatycznego, ponownego wpisania na listę adwokatów osób, które z mocy art. 30 ust. 2 wymienionej ustawy lustracyjnej utraciły kwalifikacje do wykonywania zawodu i zostały z niej skreślone. Wobec tego w sytuacji, w której uchwała o skreśleniu z listy adwokatów Skarżącego nie zostałaby wyeliminowana w drodze wznowienia postępowania, Skarżący mógłby ubiegać się o ponowny wpis na listę adwokatów na zasadach ogólnych, przy spełnieniu warunków określonych w obecnie obowiązujących przepisach ustawy - Prawo o adwokaturze.

4. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia [...] września 2012r. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji, ze względu na naruszenie:

1) art. 65 - 68 Prawa o adwokaturze przez błędne przyjęcie, że Skarżący nie spełnia wymogów formalnych w nich zawartych co do prawa wpisu na listę adwokatów,

2) art. 16 Kpa w związku z art. 145 §1 pkt 8 Kpa przez błędne przyjęcie, że uchwała ORA w [...] z dnia [...] września 2007r. o skreśleniu Skarżącego z listy adwokatów jest ostateczna i prawomocna i na tej podstawie może być wznowione z urzędu przez ORA w [...] procedowanie nad jej wznowieniem. Skarżący wskazał, że aktualnie przed NSA w Warszawie pod sygn. akt. II GSK 220/12 toczy się postępowania kasacyjne od wyroku WSA w Warszawie z dnia 21 września 2011 r. sygn. akt. VI SA/Wa 939/11, co w jego ocenie, ma zasadniczy wpływ na treść zaskarżonej decyzji,

3) naruszenie prawa materialnego tj. art. 71 ust. 1 pkt 7 Prawa o adwokaturze przez bezpodstawne przyjęcie, że przepis ten stanowił w związku z art. 30 starej ustawy lustracyjnej podstawę do podjęcia uchwały o skreśleniu Skarżącego z listy adwokatów, gdy tymczasem zgodnie z obowiązującym od 15 maja 2007r. wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego w sprawie sygn. akt K 2/07 do prawidłowego zastosowania art. 72 ust. 1 pkt 7 Prawa o adwokaturze i skreślenia adwokata z listy adwokatów jest niezbędny wyrok sądu dyscyplinarnego. Ponadto Skarżący wskazał, że art. 72 ust. 1 pkt 7 Prawa o adwokaturze nie odwołuje się do kwestii utraty kwalifikacji moralnych, o których mowa w art. 30 ustawy lustracyjnej i błędnie powołującą się na ten przepis wspomnianą uchwałą ORA w [...], co miało zasadniczy wpływ na treść zaskarżonej decyzji,

4) art. art. 8, 9, 65 i 91 Konstytucji RP przez bezpośrednie ich niezastosowanie polegające na przyjęciu w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że Skarżący złożył wniosek o wpis na listę adwokatów bez podania podstawy prawnej, gdy tymczasem we wniosku o wpis z dnia [...] lutego 2012 r. powołał się na wyrok Sądu Najwyższego w Warszawie z dnia [...] lutego 2012r. w sprawie sygn. akt. [...]dotyczący wznowienia postępowania lustracyjnego, wydanym w wyniku wygrania przez Skarżącego w postępowaniu o nr [...] przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu.

5) niepodanie w zaskarżonej decyzji daty otrzymania uchwały ORA w [...] przez Ministra Sprawiedliwości co uniemożliwia przeprowadzenia kontroli, na okoliczność, czy decyzja została podjęta w zakreślonym przez Prawo o adwokaturze w art. 69 terminie 30 dni co może mieć zasadniczy wpływa na jej wiążący dla stron charakter,

6) sprzeczność ustaleń zaskarżonej decyzji z treścią zebranego materiału przez przyjęcie, że uchylenie prawomocności wyroków lustracyjnych wobec Skarżącego nie ma żadnego wpływu na wyeliminowanie z obrotu właśnie przez Ministra Sprawiedliwości uchwały o skreśleniu Skarżącego z listy adwokatów, a nie wyeliminowanie z obrotu uchwały o wpisie skarżącego na listę adwokatów co miało zasadniczy wpływ na treść zaskarżonej decyzji.

5. W odpowiedzi na skargę Minister Sprawiedliwości wniósł o oddalenie skargi jako bezprzedmiotowej. Podtrzymał stanowisko zaprezentowane wcześniej w zaskarżonej decyzji.

II. Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

1. Skarga zasługiwała na uwzględnienie.

2. Na wstępie wyjaśnić należy, iż zgodnie z przepisem art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.), kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów, wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej: "p.p.s.a.", sprawowana jest przez sądy administracyjne w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracji publicznej konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania, lub ewentualnie ustalenie, że decyzja lub postanowienie organu dotknięte jest wadą nieważności (art. 145 § 1 lit. a-c p.p.s.a.).

3. Zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a., Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną. Wykładnia powołanego przepisu wskazuje, że Sąd ma nie tylko prawo, ale i obowiązek dokonania oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego, nawet wówczas, gdy dany zarzut nie został w skardze podniesiony. Z drugiej jednak strony, granicą praw i obowiązków Sądu, wyznaczoną w art. 134 § 1 p.p.s.a. jest zakaz wkraczania w sprawę nową. Granice te zaś wyznaczone są dwoma aspektami, mianowicie: legalnością działań organu oraz całokształtem aspektów prawnych tego stosunku prawnego, który był objęty treścią zaskarżonego rozstrzygnięcia.

4. W sytuacji, kiedy skarga zarzuca naruszenie prawa materialnego oraz naruszenie przepisów postępowania, w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlegają zarzuty naruszenia przepisów postępowania. Do kontroli subsumcji danego stanu faktycznego pod zastosowany przepis prawa materialnego można przejść dopiero wówczas, gdy okaże się, że stan faktyczny przyjęty w zaskarżonej decyzji został ustalony z uwzględnieniem wymaganych przepisów postępowania, przez co ustalenie to nie było wadliwe albo nie zostało skutecznie podważone.

Ponadto z wymienionych przepisów wynika, że sąd bada legalność zaskarżonego postanowienia lub decyzji, czy jest ono zgodne z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

5. W niniejszej sprawie podstawę prawną rozstrzygnięcia Ministra stanowiły przepisy przepisy ustawy Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2009 r. Nr 146, poz. 1188 z późn. zm.). Minister Sprawiedliwości w trybie przewidzianym przepisem art. 69a ust. 1 ww. posiada bowiem kompetencje do oceny prawidłowości treści uchwał o wpisie na listę adwokatów. W postępowaniu sprzeciwowym przedmiotem rozpoznania jest kwestia istnienia wad ostatecznej uchwały o wpisie, uzasadniających pozbawienie jej mocy prawnej.

Podstawą uchylenia uchwały były naruszenie przez organ samorządowy adwokatury przepisów o charakterze proceduralnym. Minister powołując się na art. 147 Kpa wskazał, że chociaż wznowienie postępowania z urzędu przez organ jest jego prawem, to w omawianej sytuacji Okręgowa Rada Adwokacka w [...] obowiązana była wszcząć postępowanie wznowieniowe, bowiem zobligowało ją do tego przedłożenie Okręgowej Radzie Adwokackiej w [...] odpisu wyroku Sądu Najwyższego z dnia [...] lutego 2012 r., sygn. akt [...].

Według Ministra zaniechanie wszczęcia postępowania wznowieniowego doprowadziło do sytuacji, w której w obrocie prawnym nadal funkcjonuje uchwała z dnia [...] września 2007 r., Nr [...] Okręgowej Rady Adwokackiej w [...] o skreśleniu Skarżącego z listy adwokatów [...] Izby Adwokackiej, a przez to wywiera skutki prawne. Podkreślił, że Dział VI - Skreślenie z listy adwokatów, a zwłaszcza art. 73 ustawy – Prawa o adwokaturze nie przewiduje szczególnych rozwiązań obligujących do automatycznego, ponownego wpisania na listę adwokatów osób, które z mocy art. 30 ust. 2 ustawy lustracyjnej utraciły kwalifikacje do wykonywania zawodu i zostały z niej skreślone.

Z przepisu art. 147 Kpa wynika iż wznowienie postępowania następuje z urzędu lub na żądanie strony. W przypadkach wymienionych w art. 145 § 1 pkt 4 oraz w art. 145a i art. 145b Kpa tylko na żądanie strony. Minister Sprawiedliwości ocenił, że skoro wznowienie postępowania z urzędu przez organ jest jego prawem, to w omawianej sytuacji Okręgowa Rada Adwokacka w [...] obowiązana była wszcząć postępowanie wznowieniowe. W ocenie Minister Sprawiedliwości do chwili zakończenia postępowania wznowieniowego, postępowanie wpisowe winno być zawieszone na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 Kpa. Rozstrzygnięcie w przedmiocie wniosku Skarżącego o wpis na listę adwokatów uzależnione jest bowiem od wyniku postępowania wznowieniowego. W przypadku wznowienia postępowania i uchylenia uchwały skreślającej wymienionego z listy adwokatów (a w konsekwencji umorzenia postępowania o skreślenie z listy adwokatów), bezprzedmiotowym byłoby wydawanie ponownej uchwały o wpisie na listę adwokatów.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Ministra Sprawiedliwości uchwała z dnia [...] maja 2012 r., Nr [...]Okręgowej Rady Adwokackiej w [...] o wpisie Skarżącego na listę adwokatów tej Izby powzięta została przedwcześnie, a więc z naruszeniem przepisów postępowania. Przy czym Minister Sprawiedliwości podniósł, że organy wpisowe w toku postępowania nie dokonały badania, czy kandydat spełnia obecnie obowiązujące warunki wpisu na listę adwokatów. Stąd należało dojść do przekonania, iż wskazane uchybienie w procedowaniu Okręgowej Rady Adwokackiej w [...] miało istotny charakter. Wada tego naruszenia implikowała zaś konieczność wyeliminowania wskazanej uchwały wpisowej z obrotu prawnego. W ocenie Minister Sprawiedliwości nie wyłącza to jednakże możliwości wszczęcia i przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania wznowieniowego.

6. Z oceną Minister Sprawiedliwości należy się częściowo zgodzić, m.in. w zakresie uznania, że pomimo błędów popełnionych przez organy procedujące w sprawie, to jest wydania uchwały o nowym wpisie bez jednoczesnego uporządkowania stanu prawnego związanego z faktem, iż w obrocie prawnym funkcjonowała jednocześnie uchwała o wykreśleniu Skarżącego z listy adwokatów oraz decyzja Ministra utrzymująca w mocy ww. uchwałę, to nadal istnieje możliwość wszczęcia i przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania wznowieniowego. Przy czym w ocenie Sądu organem właściwym w przedmiotowej sprawie jest sam Minister Sprawiedliwości. Zgodnie bowiem z treścią art. 147 Kpa wznowienie postępowania może nastąpić z urzędu, tzn. z inicjatywy organu. Zgodnie z art. 150 Kpa organem właściwym w sprawie wznowienia postępowania jest organ, który wydał decyzję w ostatniej instancji. Decyzją wydaną w ostatniej instancji w danej sprawie jest ta decyzja, która stała się ostateczna.

Zgodnie z art. 150 § 1, organem właściwym zatem w sprawie wznowienia postępowania jest organ, który wydał decyzję w ostatniej instancji. Oceniając właściwość organu w sprawie wznowienia postępowania należy uwzględnić przepisy ustrojowe, które wprowadzają zmiany w strukturze organizacyjnej administracji publicznej. W przypadku dewolucji kompetencji na organ wyższego stopnia, właściwość tego organu jest ograniczona tylko do orzekania w sprawie dopuszczalności wznowienia postępowania - wydania postanowienia o wszczęciu postępowania (art. 149 § 1), postanowienia o odmowie wznowienia postępowania (art. 149 § 3). Dewolucja kompetencji nie następuje w przypadkach, gdy decyzję ostateczną wydał minister, a w sprawach należących do zadań jednostek samorządu terytorialnego - samorządowe kolegium odwoławcze (zob. Komentarz do art. 150 (w) B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz., Warszawa 2012)

Przekładając powyższe na realia rozpoznawanej sprawy należy uznać, że skoro z akt sprawy wynika, że ostateczna w sprawie była decyzja Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] maja 2008 r. nr [...]w przedmiocie skreślenia Skarżącego z listy adwokatów, to organem właściwym do wznowienia postępowania był Minister Sprawiedliwości.

7. W ocenie Sądu zasadne jest twierdzenie, że wznowienie postępowania z urzędu przez organ jest jego prawem. Oznacza to, że organ nie ma obowiązku wszczynać postępowania w każdej prawomocnie zakończonej sprawie celem sprawdzenia, czy nie zachodzą postawy do wznowienia. Obowiązek wznowienia ma natomiast miejsce w razie znalezienia przyczyny wznowienia (zob. wyrok NSA z 27 marca 2002, II SA 2791/00, LEX nr 83816). Taka też sytuacja miała miejsce w rozstrzyganej sprawie obowiązek wynikał z wznowienia postępowania lustracyjnego wyrokiem z dnia [...] lutego 2012 r., sygn. akt [...] Sąd Najwyższy uchylił prawomocne orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia [...] maja 2006 r., sygn. akt [...]oraz utrzymane nim w mocy orzeczenie tego Sądu z dnia [...] stycznia 2006 r., sygn. akt [...], a sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w [...].

8. W rozstrzyganej sprawie postępowanie w sprawie uchwałą z dnia [...] maja 2012 r., Nr [...] Okręgowa Rada Adwokacka w [...] wpisała Skarżącego na listę adwokatów tej Izby, jako podstawę prawną wskazując art. 65 Prawa o adwokaturze.

W tym miejscu należy - zdaniem Sądu - zaznaczyć, iż nie ulega wątpliwości, iż zarówno organy samorządu adwokackiego rozstrzygając sprawę wniosku o dokonanie wpisu na listę adwokatów, jak i Minister Sprawiedliwości, kontrolując uchwałę organu podjętą we wskazanym zakresie, są uprawnieni do dokonania samodzielnej oceny w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy, czy ubiegający się o wpis kandydat do zawodu adwokata spełnia wszystkie przesłanki z art. 65 pkt 1 ustawy - Prawo o adwokaturze, w tym, czy jest on nieskazitelnego charakteru i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu adwokata. Minister kontroluje również kwestie formalne związane z prawidłowością wpisu.

Skoro z akt sprawy wynika, wznowienie postępowania lustracyjnego wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia [...] lutego 2012 r., sygn. akt [...] doprowadziło do wyeliminowania z obrotu prawnego prawomocnego orzeczenia stanowiącego podstawę powzięcia przez Okręgową Radę Adwokacką w [...] uchwały z dnia [...] września 2007 r., Nr [...] o skreśleniu Skarżącego z listy adwokatów. Powyższe stanowi podstawę do wznowienia postępowania w przedmiocie skreślenia wymienionego z listy adwokatów, wymienioną w art. 145 § 1 pkt 8 Kpa. W tym postępowaniu powinno zostać zatem rozpatrzone ewentualne wyeliminowanie z obrotu prawnego uchwały o skreśleniu Skarżącego z listy adwokatów.

Z akt sprawy oraz akt sprawy o sygnaturze II GSK 220/12 zakończonej prawomocnym wyrokiem NSA z 18 grudnia 2012 r., które Sąd dopuścił jako dowód wynika, że to Minister Sprawiedliwości decyzją z dnia [...] maja 2008 r., nr [...] w przedmiocie skreślenia z listy adwokatów ostatecznie zdecydował o skreśleniu z listy adwokatów Skarżącego. Decyzja Ministra Sprawiedliwości utrzymała w mocy wcześniejszą uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia [...] października 2007 roku [...] i poprzedzającą ją uchwałę Okręgowej Rady Adwokackiej w [...] z dnia [...] września 2007 roku [...]. Co prawda sam wyrok wyeliminował ostatecznie decyzję o skreśleniu Skarżącego z listy, to jednak przed jego wydaniem zgodnie z treścią art. 149 Kpa organem właściwym do wznowienia postępowania był Minister Sprawiedliwości .

9. Z przepisu art. 151 Kpa wynika natomiast, że organ administracji może zakończyć wznowione postępowanie w jeden z dwóch sposobów: bądź, stwierdzając brak podstaw wskazanych w art. 145 § 1 lub art. 145a Kpa - odmówić uchylenia dotychczasowej decyzji wydanej w postępowaniu zwyczajnym, bądź, stwierdzając istnienie tych podstaw - uchylić dotychczasową decyzję i wydać nową, rozstrzygającą o istocie sprawy (zob. np. teza pierwsza wyroku NSA OZ w Katowicach z 16 marca 1998 r., I SA/Ka 1414/96 - LexPolonica nr 339316; wyrok NSA z 5 marca 1998 r., I SA 1307/97 - Lex nr 45645).

Po przeprowadzeniu wznowionego postępowania organ administracji państwowej uchyla zgodnie z § 1 pkt 2 omawianego artykułu dotychczasową decyzję, gdy stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1 Kpa, to znaczy gdy stwierdzi, że jakaś z wad postępowania wymienionych w tym paragrafie, wpłynęła na treść decyzji.

Organ nie wydaje jednakże dwóch odrębnych decyzji, mianowicie decyzji uchylającej dotychczasową decyzję i nowej decyzji rozstrzygającej o istocie sprawy. Podejmuje on w decyzji kończącej wznowione postępowanie dwa rozstrzygnięcia: o uchyleniu decyzji dotychczasowej oraz (nowe rozstrzygnięcie) o istocie sprawy.

Istotą wznowionego postępowania i uchylenia dotychczasowej decyzji ostatecznej jest powrót sprawy do odpowiedniego stadium zwykłego postępowania instancyjnego. Nową decyzję rozstrzygającą zatem o istocie sprawy, wydaje się, jak gdyby sprawa nie była w danej instancji rozstrzygana. Wobec tego organ administracji państwowej, wydający nową decyzję, stosuje te przepisy prawa materialnego, które obowiązują w dniu orzekania,

11. Z art. 77 Kpa wynika natomiast obowiązek organu administracji publicznej jest obowiązany do zebrania całego materiału dowodowego. Sąd administracyjny nie czyni w sprawie własnych ustaleń faktycznoprawnych, a jedynie - jak już na wstępie nadmieniono, kontroluje zaskarżony akt pod kątem zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi. Jednak taka merytoryczna kontrola może dojść do skutku w warunkach wyczerpujących istotę zagadnienia ustaleń faktycznych i prawnych dokonanych przez organ administracyjny rozpatrujący sprawę oraz odpowiedniego (tj. zgodnego z art. 107 § 3 Kpa) uzasadnienia decyzji. W przeciwnym razie Sąd uchyla decyzję z powodu naruszenia formalnoprawnych zasad prowadzenia postępowania, gdy mogło to rzutować na wynik sprawy, a Sądowi uniemożliwia prześledzenie przesłanek, którymi kierował się organ wydając decyzję.

12. W ocenie Sądu w powyższym postępowaniu Minister nie zbadał czy w momencie ponownego wpisu Skarżącego na listę zostały spełnione wszystkie przesłanki wymagane do dokonania wpisu, określone w art. 65 Prawa o adwokaturze, mówiąc inaczej, że spełnione są przez Skarżącego warunki określone w obecnie obowiązujących przepisach ustawy.

Sąd zauważa, że wyrok NSA z dnia z 18 grudnia 2012 r., II GSK 220/12, wyeliminował z obiegu prawnego decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] maja 2008 r. nr [...]w przedmiocie skreślenia z listy adwokatów oraz utrzymaną nią w mocy uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia [...] października 2007 roku [...]i poprzedzającą ją uchwałę Okręgowej Rady Adwokackiej w [...] z dnia [...] września 2007 roku [...] nie mniej wyrok ten zapadł już po wydaniu skarżonej decyzji. Organ orzeka na podstawie akt sprawy na dzień wydania decyzji, z powodów oczywistych, nie mógł więc on przy procesowaniu uwzględnić ww. orzeczenia NSA. Nie mniej ponownie rozpoznając sprawę organ uwzględni sytuację prawną powstałą po ww. orzeczeniu NSA oraz podejmie działania zmierzające do zapobieżenia sytuacji w której w obiegu prawnym znajdują się obecnie dwie uchwały o wpisie Skarżącego na listę adwokatów jedna z dnia [...] kwietnia 1971 r., nr [...]Okręgowej Rady Adwokackiej w [...], a druga tego samego organu z dnia [...] maja 2012 r., Nr [...].

13. Mając na względzie istotne wady, którymi obarczone było postępowanie przeprowadzone przez organy w przedmiotowej sprawie Sąd uznał, że bez ich usunięcia i bez przeprowadzenia postępowania dowodowego w sposób zupełny, nie jest możliwe ustalenie stanu faktycznego sprawy, a co istotne również odniesienie się na tym etapie rozstrzygania sprawy w całości, co do zasadności podniesionych w skardze zarzutów prawa materialnego.

14. Z uwagi na naruszenie art. 77 § 1 i art. 149-151 Kpa, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, Sąd uchylił zaskarżoną decyzję na mocy art. 145 § 1 lit. c p.p.s.a.

15. Zakres, w jakim uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości określono w oparciu o art. 152 p.p.s.a.