III SA/Lu 413/13

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] września 2012 r. S. B. i K. B., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą P. G. F. s.c. wystąpili do Starosty Ł. o podanie numeru działki w ewidencji gruntów i budynków oraz numeru księgi wieczystej dla nieruchomości położonej w Ł. przy ul. [...].

Pismem z dnia [...] października 2010 r., znak [...], Starosta Ł. podał wnioskodawcom numer działki, natomiast w kwestii numeru księgi wieczystej zażądał wskazania przez wnioskodawców ich interesu prawnego.

W związku z niewskazaniem interesu prawnego decyzją z dnia [...] listopada 2012 r., znak [...], Starosta Ł. odmówił udostępnienia danych z operatu ewidencji gruntów i budynków w zakresie numeru księgi wieczystej dla wyżej wymienionej nieruchomości.

W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji S. B. i K. B. podnieśli, że przepisy ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne nie uzależniają udostępnienia informacji z ewidencji od wykazania interesu prawnego.

Po rozpatrzeniu odwołania decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r., znak [...], L. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w L.e utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ powołał się na przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r., nr 193, poz. 1287, z późn. zm.) dotyczące udostępniania danych z ewidencji gruntów i budynków. Wskazał, że informacje zawarte w ewidencji można podzielić na dwie grupy: dane o charakterze podmiotowym (art. 20 ust. 2 pkt 1 i 2) i dane o charakterze przedmiotowym (art. 20 ust. 1). Wyjaśnił, że informacje zawarte w operacie, o charakterze przedmiotowym są jawne. Szczególnej ochronie podlegają natomiast wynikające z ewidencji dane o charakterze podmiotowym, tj. dane osobowe podmiotów, będących właścicielami lub dane innych osób posiadających prawa do tych nieruchomości. Tego rodzaju dane udostępniane są tylko na żądanie: właścicieli oraz osób i jednostek organizacyjnych władających gruntami, budynkami lub lokalami, których dotyczy udostępniany zbiór danych lub wypis; organów administracji publicznej albo podmiotów niebędących organami administracji publicznej, realizujących, na skutek powierzenia lub zlecenia przez organ administracji publicznej, zadania publiczne związane z gruntami, budynkami lub lokalami, których dotyczy udostępniany zbiór danych lub wypis; innych podmiotów, które mają interes prawny w tym zakresie.

Numer księgi wieczystej stanowi dane ewidencyjne o charakterze przedmiotowo-podmiotowym i z uwagi na ochronę danych osobowych, jakie zawiera treść księgi wieczystej, informacje takie mogą być udzielane wyłącznie w trybie art. 24 ust. 5, co oznacza, że wnioskodawca powinien wykazać interes prawny w uzyskaniu informacji.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie K. B. i S. B., powołując się na poglądy orzecznictwa, podnieśli, że udzielenie informacji na podstawie art. 24 ust.2 P.g.k. nie jest uzależnione od istnienia interesu prawnego po stronie żądającego. Numer księgi wieczystej jest daną przedmiotową, które są jawne i powszechnie dostępne. Wnioskodawcy nie wnosili o podanie danych podmiotowych, zatem bezpodstawne było wymaganie od nich wykazania interesu prawnego.

W odpowiedzi na skargę L. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w L. wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując w całości stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest nieuzasadniona.

Skarżący domagają się udzielenia przez organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków informacji o numerze lub numerach ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów dotyczących konkretnej nieruchomości, nie wykazując jednak interesu prawnego, który uzasadniałby żądanie takiej informacji. Analiza przepisów ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r., Nr 193, poz. 1287, z późn. zm.), powoływanej dalej jako "ustawa", wskazuje, że takie żądanie nie mogło być uwzględnione.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy, informacje o gruntach, budynkach i lokalach zawiera operat ewidencyjny, który składa się z bazy danych ewidencji gruntów i budynków oraz zbioru dokumentów uzasadniających wpisy do bazy danych (mapy, dokumenty uzasadniające wpisy do rejestrów).

Natomiast stosownie do art. 20 ustawy, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące: 1) gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty; 2) budynków - ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ogólnych danych technicznych; 3) lokali - ich położenia, funkcji użytkowych oraz powierzchni użytkowej (ust. 1).

Ponadto w ewidencji gruntów i budynków wykazuje się także: 1) właściciela (a w odniesieniu do gruntów państwowych i samorządowych - inne osoby fizyczne lub prawne, w których władaniu znajdują się grunty i budynki lub ich części); 2) miejsce zamieszkania lub siedzibę osób wymienionych w pkt 1; 3) informacje o wpisaniu do rejestru zabytków; 4) wartość nieruchomości (ust. 2).

Można zatem dokonać podziału informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków na dane o charakterze przedmiotowym (o nich mowa w art. 20 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy) oraz dane o charakterze podmiotowym (art. 20 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy).

Przedstawiony wyżej podział informacji znalazł odzwierciedlenie w przepisach art. 24 ust. 2-5 ustawy, regulujących dostęp do informacji zawartych w operacie ewidencyjnym. W art. 24 ust. 2 ustawy ustawodawca przewidział, że informacje zawarte w operacie ewidencyjnym są jawne. Według art. 24 ust. 4 ustawy co do zasady każdy może żądać udostępnienia tych informacji, jednakże z zastrzeżeniem przewidzianym w art. 24 ust. 5 ustawy. W rezultacie powszechnie dostępne, bez konieczności uzasadniania tego dostępu, są jedynie informacje o gruntach, budynkach i lokalach, o których mowa w art. 20 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy, czyli dane przedmiotowe. Natomiast stosownie do wspomnianego art. 24 ust. 5 dane ewidencji gruntów i budynków zawierające dane osobowe podmiotów, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1 ustawy (a więc także dane o miejscu zamieszkania wymienione w art. 20 ust. 2 pkt 2 oraz inne dane zawierające dane osobowe), to jest dane podmiotowe oraz dane podmiotowo-przedmiotowe udostępniane są jedynie na żądanie: 1) właścicieli lub osób fizycznych i prawnych, w których władaniu znajdują się grunty, budynki lub lokale będące przedmiotem wypisu; 2) podmiotów publicznych lub podmiotów niebędących podmiotami publicznymi, realizującymi zadania publiczne na podstawie odrębnych przepisów albo na skutek powierzenia lub zlecenia przez podmiot publiczny, które związane są z gruntami, budynkami lub lokalami, których dotyczy udostępniany zbiór danych albo wypis; 3) innych podmiotów, niż wymienione w pkt 1 i 2, które mają interes prawny związany z gruntami, budynkami lub lokalami będącymi przedmiotem wypisu.

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że skarżący nie są właścicielami ani innymi osobami, w których władaniu znajduje się nieruchomość, ani też podmiotami publicznymi lub podmiotami niebędącymi podmiotem publicznym, realizującym zadania publiczne na podstawie odrębnych przepisów albo na skutek powierzenia lub zlecenia przez podmiot publiczny, które związane są z gruntami, budynkami lub lokalami będącymi przedmiotem wypisu. W związku z tym starosta mógłby skarżącym udostępnić dane z ewidencji gruntów zawierające dane osobowe właścicieli nieruchomości lub innych osób, w których władaniu znajduje się nieruchomość (art. 20 ust. 2 pkt 1 ustawy), tylko wówczas gdyby okazało się, że skarżący mają interes prawny związany z nieruchomością, której dane wpisane są do ewidencji gruntów i budynków (art. 24 ust. 5 ustawy).

W niniejszej sprawie skarżący nie wykazywali swojego interesu prawnego, uważając, że nie jest to konieczne ze względu na rodzaj żądanej informacji, to jest informacji o numerze lub numerach ksiąg wieczystych ewentualnie zbiorów dokumentów. Stanowisko takie jest nieprawidłowe, ponieważ informacja, o której mowa, zawiera w rzeczywistości dane o charakterze podmiotowo–przedmiotowym, czyli dane, które poprzez przedmiot (numery ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów) pozwalają zidentyfikować dane podmiotowe (dane o tożsamości) właścicieli lub innych osób.

Organy wydające decyzję w niniejszej sprawie prawidłowo przyjęły, że żądanie podania informacji o numerach ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów prowadzonych dla nieruchomości, których właścicielem jest konkretny podmiot dotyczy danych o charakterze podmiotowo-przedmiotowym, a więc danych, które są także danymi osobowymi. W tym zakresie organ drugiej instancji prawidłowo odwołał się do art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1992 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn. zm.). Według tego przepisu za dane osobowe uważa się wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej. Osobą możliwą do zidentyfikowania jest osoba, której tożsamość można określić bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności przez powołanie się na numer identyfikacyjny albo jeden lub kilka specyficznych czynników określających jej cechy fizyczne, fizjologiczne, umysłowe, ekonomiczne, kulturowe lub społeczne. Informacji nie uważa się za umożliwiającą określenie tożsamości osoby, jeżeli wymagałoby to nadmiernych kosztów, czasu lub działań. Biorąc po uwagę treść art. 6 ustawy o ochronie danych osobowych można zatem stwierdzić, że za dane osobowe w rozumieniu ustawy należy uznać numery ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów, skoro w tych księgach i zbiorach są ujawnione podmioty będące właścicielami nieruchomości, dla których księgi te lub zbiory są prowadzone. Skoro treść ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów jest powszechnie dostępna (księgi wieczyste w sądach i większość w Internecie poprzez portal dostępowy, zbiory dokumentów w sądach), to ujawnienie ich numerów pozwala jednocześnie na ujawnienie danych osobowych wpisanych w tych księgach właścicieli nieruchomości oraz danych osobowych właścicieli nieruchomości ujawnionych w dokumentach złożonych do zbiorów dokumentów. Można zatem stwierdzić, że dane ewidencji gruntów i budynków dotyczące numerów ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów zawierają dane osobowe podmiotów, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne. Organ ewidencyjny zatem prawidłowo, bo zgodnie z art. 24 ust. 5 ustawy uzależnił udzielenie skarżącym informacji o numerach ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów od wykazania interesu prawnego. Skoro interes prawny nie został przez skarżących przedstawiony, to zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Stanowisko organu znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2010 r., I OSK 1014/09, 21 lipca 2010 r., I OSK 1312/09 i z dnia 8 lutego 2011 r., I OSK 548/10, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 10 stycznia 2013 r., III SA/Lu 652/12 i 668/12 oraz z dnia 13 czerwca 2013 r., III SA/Lu 285/13). Powoływany przez skarżącego wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku II SA/Bk 457/10, dotyczący innych danych z ewidencji gruntów tego stanowiska nie podważa, również wskazuje bowiem na konieczność wykazania interesu prawnego w zakresie danych o charakterze podmiotowo-przedmiotowym.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).