I SA/Bd 188/13

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 maja 2013r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2012 r. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczono pełnomocnikowi skarżącego, radcy prawnemu A. M. w dniu 28 czerwca 2013 r. (k. 61 akt sądowych).

Złożoną w dniu 26 sierpnia 2013 r. przez pełnomocnika strony skarżącej skargę kasacyjną od powyższego wyroku tut. Sąd postanowieniem z dnia 09 września 2013 r. odrzucił, jako złożoną po terminie. Odpis postanowienia doręczono pełnomocnikowi

skarżącego w dniu 25 września 2013 r.

Pismem z dnia 15 października 2013 r. nadanym w placówce pocztowej w dniu 16 października 2013 r. pełnomocnik strony złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Bydgoszczy z dnia 22 maja 2013 r. W uzasadnieniu podniósł, że terminu do złożenia skargi kasacyjnej nie dochował ze względu na stan zdrowia. Na poparcie swoich twierdzeń powołał się na zaświadczenie lekarza psychiatry, w którym stwierdzono,

że leczy się na depresję (od dnia 03 lutego, rok niewidoczny), w czasie której okresowo przeżywa stany obniżonej aktywności i zdolności podejmowania decyzji. Pełnomocnik

w uzasadnieniu wniosku podał, że stan ten trwał od czerwca-lipca 2013 r. i od tej daty do dnia wniesienia kasacji wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu, tj. do dnia

15 października 2013 r. nie był w stanie dokonać prawidłowo i skutecznie tej czynności procesowej. Do wniosku pełnomocnik załączył zwolnienie lekarskie za okres od dnia

03 października 2013 r. do dnia 31 października 2013 r. wystawione przez dr n. med. W. G., Specjalistę Psychiatrii. Do przedmiotowego wniosku pełnomocnik załączył skargę kasacyjną od wskazanego wyroku z dnia 22 maja 2013 r. oraz dowód uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W świetle postanowień zawartych w art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie z art. 87 § 1 p.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu,

w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym, stosownie do art. 87 § 2 p.p.s.a. należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w jego uchybieniu. Zgodnie

z art. 87 § 4 p.p.s.a., równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie. Spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym, o czym stanowi art. 88 p.p.s.a.

W niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 09 września 2013 r. odrzucił skargę kasacyjną jako wniesioną po terminie. Jak wynika z akt sprawy, odpis niniejszego postanowienia doręczono pełnomocnikowi skarżącego w dniu 25 września 2013 r., co wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru zawierającego podpis pełnomocnika oraz odcisk pieczątki imiennej (k.92 akt sądowych). Tej okoliczności nie kwestionuje także sam pełnomocnik skarżącego. Takie doręczenie, zgodnie z art. 67 § 5 p.p.s.a., należy uznać za skuteczne.

W kontekście powyższego, odnosząc się do zawartej we wniosku o przywrócenie terminu informacji o chorobie pełnomocnika (depresji), w czasie której okresowo przeżywa on stany obniżonej aktywności i zdolności podejmowania decyzji wskazać należy, że jak wynika z akt sprawy pełnomocnik strony w okresie wskazanym

w zaświadczeniu lekarskim (od dnia 03 lutego bliżej nieokreślonego roku) oraz

w późniejszym czasie podejmował kierowaną do niego korespondencję i aktywnie uczestniczył w postępowaniu (np. sporządził skargę z dnia 10 lutego 2013 r. - k. nr 3 akt sądowych, pismo z dnia 05 kwietnia 2013 r. - k. nr 22 akt sądowych). Jednocześnie wskazać należy, że przedstawione przez pełnomocnika skarżącego zwolnienie lekarskie dotyczy okresu od 03 do 31 października 2013 r.

Mając na względzie powyższe wywody uznać należy, że w dniu 25 września 2013 r., tj. w dniu odbioru postanowienia o odrzuceniu skargi kasacyjnej pełnomocnik był świadomy dokonywanych czynności. W konsekwencji, Sąd uznał datę 25 września 2013 r. za datę, w której pełnomocnik strony dowiedział się, iż uchybił terminowi do wniesienia skargi kasacyjnej. Od tego też dnia biegł siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wskazanej skargi. Termin ten upłynął

z dniem 02 października 2013 r. Z tym też dniem pełnomocnik powinien najpóźniej złożyć wniosek o przywrócenie terminu. Tymczasem pełnomocnik skarżącego nadał przedmiotowy wniosek w placówce pocztowej dopiero w dniu 16 października 2013 r. (k. 119 akt sprawy). Wprawdzie pełnomocnik przedłożył zwolnienie lekarskie wskazujące na jego niedyspozycyjność w okresie od 03 do 31 października 2013 r., jednak nie obejmuje ono okresu, w którym omawiany wniosek mógł być złożony tj. od 26 września do 02 października 2013 r. W konsekwencji, wniosek taki należało uznać za spóźniony, co obligowało Sąd do jego odrzucenia na podstawie art. 88 p.p.s.a.

Na marginesie już tylko zauważyć wypada, że pełnomocnik, który zgodził się reprezentować stronę, ma obowiązek działania w imieniu i na rzecz mocodawcy

z równą starannością, jak gdyby działał na własną rzecz. Profesjonalny pełnomocnik, świadomy swojego stanu psycho-fizycznego, w którym znajdował się od dłuższego czasu oraz konsekwencji m.in. niedopełnienia czynności procesowych w terminie, powinien podjąć wszelkie działania w celu rzetelnego reprezentowania mandanta.

W tym zakresie, w celu zapewnienia właściwej ochrony interesów reprezentowanej strony mógł zlecić dokonanie czynności procesowej innemu pracownikowi lub pełnomocnikowi. Orzecznictwo sądowe jednoznacznie wskazuje, że fachowy pełnomocnik zobowiązany jest w taki sposób zorganizować pracę prowadzonej przez siebie kancelarii, aby z powodu jego nieobecności reprezentowane przez niego strony nie poniosły szkody związanej z uchybieniem terminu do dokonania czynności procesowych. Właściwa organizacja wewnętrznej pracy w kancelarii jest traktowana jako dochowanie staranności warunkującej brak winy w uchybieniu terminu (por. postanowienie NSA z dnia 24 kwietnia 2013 r., II OZ 310/13). Na profesjonalnym pełnomocniku ciąży obowiązek takiego zorganizowania prowadzonej działalności zawodowej, aby jego nieobecność, nawet spowodowana zdarzeniami losowymi, w tym również chorobą, nie tamowała terminowego wykonywania czynności związanych z tokiem prowadzonego z jego udziałem postępowania. Pełnomocnik powinien wykonywać swe obowiązki z uwzględnieniem należytej staranności. Długotrwała choroba nie wyklucza możliwości ustanowienia w sprawie substytuta, jak również nawet zawiadomienia o tym strony (por. postanowienie NSA z dnia 22 listopada 2012 r., II FZ 884/12). Istnienie przeszkody do dokonania czynności w postępowaniu (np. choroby) nie oznacza jeszcze, że automatycznie uprawdopodobniony został brak winy w uchybieniu terminu, zwłaszcza w przypadku profesjonalnego pełnomocnika, jakim jest radca prawny, który powinien w taki sposób zorganizować pracę, by odpowiednio zabezpieczać interesy swoich klientów również w przypadku choroby czy innych przeszkód losowych uniemożliwiających mu osobiste reprezentowanie tych interesów (por. postanowienie NSA z dnia 08 października 2011 r. II FZ 526/11). W postanowieniu z dnia 26 czerwca 2012 r., II FZ 477/12 NSA jednoznacznie stwierdził, że samo zwolnienie lekarskie nie wyklucza możliwości zlecenia dokonania czynności procesowej innej osobie przez pełnomocnika. W przedmiotowej sprawie, pomimo powoływania się na stan depresji trwający od dnia 03 lutego (przynajmniej od 2013 r.) pełnomocnik nie ustanowił żadnego substytuta, wykazywał wręcz aktywność w niniejszej sprawie,

jak również w innych sprawach, co tut. Sądowi jest znane z urzędu (sprawy o sygn. akt

I SA/Bd 545/13 i I SA/Bd 546/13 - skargi z dnia 17 czerwca 2013 r.).

W związku z powyższym, w kontekście zaistniałego stanu faktycznego stwierdzić należy, że w rozpoznanej sprawie wniesiony przez pełnomocnika skarżącego wniosek

o przywrócenie terminu został złożony po upływie terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a., co obligowało Sąd do jego odrzucenia.

Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 88 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.