• II SA/Go 844/13 - Wyrok W...
  28.03.2024

II SA/Go 844/13

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
2013-11-21

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Adam Jutrzenka-Trzebiatowski
Grażyna Staniszewska /przewodniczący sprawozdawca/
Michał Ruszyński

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Michał Ruszyński Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski Protokolant sekr. sąd. Małgorzata Zacharia-Gardzielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2013 r. sprawy ze skargi O Spółki z o.o. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej O Spółki z o.o. kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Decyzją z dnia [...] maja 2013r. znak: [...] Burmistrz, po rozpatrzeniu wniosku spółki "O" sp. z. o. o., ustalił środowiskowe uwarunkowania zgody na realizacje przedsięwzięcia polegającego budowie czterech kurników kur niosek w systemie bateryjnym (bezściółkowym) z obiektami towarzyszącymi wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, na działkach o numerach ewidencyjnych [...] i na części działki nr [...], położonych w miejscowości [...]. Decyzja wydana została na podstawie art. 71 ust. 2 pkt 1, art. 75 ust. 1 pkt 4 oraz art 82 i art. 85 ust. ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (DZ.U. Nr 199, poz. 1227) - zwana dalej ustawą, a także na podstawie § 2 ust. 1 pkt 51 rozporządzenia Rady Ministrów dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (DZ.U. Nr 213 poz. 1397) - zwane dalej rozporządzeniem oraz na podstawie art. 104 kpa.

W uzasadnieniu organ wskazał, że wnioskiem z dnia [...] marca 2012 r. spółka z o. o "O" (zwana dalej "spółką", "wnioskodawcą" lub "skarżącą"), reprezentowana przez prezesa zarządu, wystąpiła do Burmistrza o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia polegającego na budowie czterech kurników kur niosek w systemie bateryjnym (bezściółkowym) z obiektami towarzyszącymi wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, na działkach o numerach ewidencyjnych [...] i na części działki nr [...] położonych w miejscowości [...]. Do podania wnioskodawca załączył: raport oddziaływania na środowisko wraz z załącznikami sporządzony w lutym 2012 r., wypisy z rejestru gruntów obejmujące teren, na którym będzie realizowana inwestycja, informację o braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dowód wniesienia opłaty skarbowej.

Planowane przedsięwzięcie należy do kategorii przedsięwzięć, o których mowa w art. 59 ust. 1 pkt 1 ustawy i do kategorii przedsięwzięć wymienionych w § 2 ust. 1 pkt 51 rozporządzenia.

W toku postępowania, stosownie do treści art. 77 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, właściwy organ uzgodnił warunki realizacji przedsięwzięcia z Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska (pismo z dnia [...] kwietnia 2012 r.) oraz Państwowym Powiatowym Inspektorem Sanitarnym (opinia z dnia [...] kwietnia 2012 r.).

Decyzją z dnia [...] czerwca 2012 r. Burmistrz odmówił wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację planowanego przedsięwzięcia. Decyzja ta, na skutek wniesionego przez spółkę odwołania, została uchylona decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lipca 2012 r.

W toku ponownego rozpoznania sprawy, reagując na sygnały mieszkańców okolicznych nieruchomości, w dniach od [...] sierpnia 2012 r. do [...] września 2012 r., organ przeprowadził w terenie kontrolę uciążliwości zapachowej istniejącej fermy drobiu, na którą to okoliczność sporządzony został protokół. Nadto w dniu [...] października 2012 r. przeprowadzono oględziny miejsca realizacji przedsięwzięcia. Czynności powyższe nie potwierdziły istnienia uciążliwości, na które powoływali się mieszkańcy gminy.

Organ dokonał analizy przedsięwzięcia z punktu widzenia zdrowia pracowników fermy i mieszkańców jako osób potencjalnie narażonych na kontakt z czynnikami patogennymi, których źródłem może być działalność planowanego przedsięwzięcia polegającego na hodowli kur niosek. W ocenie organu środki techniczne i organizacyjne określone w raporcie nie eliminują w całości ryzyka zachorowalności pracownika na astmę zawodową, natomiast minimalizują ryzyko z tym związane. W odniesieniu do mieszkańców brak jest podstaw do przyjęcia, że stężenie czynników wywołujących astmę zawodową poza obszarem objętym inwestycją będzie występowało lub będzie na tyle silne i długotrwałe, by wywołać astmę o etymologii tożsamą z astmą zawodową.

Decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. Burmistrz, ustalił środowiskowe uwarunkowania zgody na realizacje przedsięwzięcia polegającego budowie czterech kurników kur niosek w systemie bateryjnym (bezściółkowym) z obiektami towarzyszącymi wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, na działkach o numerach ewidencyjnych [...] i na części działki nr [...] położonych w miejscowości [...]. Na skutek odwołań wniesionych przez A.M. i K.M. oraz W.N. i M.N. sprawę rozpatrywało Samorządowego Kolegium Odwoławczego, które decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. uchyliło decyzję organu pierwszej instancji i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania. W toku ponownego rozpoznania sprawy przez organ pierwszej instancji uzupełniono raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko oraz uzgodniono warunki realizacji przedsięwzięcia z Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska (pismo z dnia [...] kwietnia 2013 r.) oraz Państwowym Powiatowym Inspektorem Sanitarnym (opinia z dnia [...] kwietnia 2013 r.).

Organ wskazał, że w toku postępowania wypełniono dyspozycję zawartą w art. 79 ust. 1 ustawy. W orzeczeniu uwzględniono środowiskowe uwarunkowania określone przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska oraz Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego. Dalej organ wskazał, że teren na którym będzie realizowane przedmiotowe przedsięwzięcie nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Przedłożony raport spełnia wymagania formalne wynikające z art. 66 ustawy. W raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko przeprowadzono analizy, określono oddziaływanie i potencjalne zagrożenia środowiska związane z realizacją i eksploatacją przedsięwzięcia. Dokonano również obliczeń i przeprowadzono analizę oddziaływań skumulowanych planowanych kurników z istniejącymi i funkcjonującymi obiektami inwentarskimi. Dokonując charakterystyki planowanego przedsięwzięcia organ wskazał, że polegać ono będzie na rozbudowie fermy drobiu w [...]. Ferma położona jest około 500 m na północ od rzeki i około 1000 m w linii prostej od centrum miejscowości [...]. W otoczeniu fermy nie występują obiekty zabytkowe wpisane do rejestru zabytków. Ferma bezpośrednio sąsiaduje z użytkami rolnymi należącymi do fermy, gminną drogą oraz lasami, a od północy z fermą drobiu należącą do innego właściciela, na terenie której znajduje się budynek mieszkalny. Na terenie fermy obecnie znajduje się łącznie 14 kurników oraz obiekty towarzyszące, którymi są: silosy paszowe, taśmociągi usuwania pomiotu, przenośniki jaj. Instalacja obejmuje również inne obiekty takie jak np. warsztaty, budynek socjalny, budynek administracyjno - biurowy i inne. W ramach planowanego przedsięwzięcia przewiduje się wykonanie 4 kurników, 8 silosów paszowych, budynek pakowni jaj, nadto - wykonanie przyłączy instalacji wodociągowej i elektroenergetycznej.

Dalej organ wskazał, że w raporcie uwzględniono oddziaływanie na stan powietrza wszystkich kurników w zakresie emisji zanieczyszczeń związanych z chowem i hodowlą drobiu, a zatem emisji następujących substancji: amoniak, pył zawieszony, ditlenek azotu, ditlenek siarki i tlenek węgla. Wykonane w raporcie obliczenia wskazują, że dotrzymane będą standardy jakości powietrza określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r, w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu.

Eksploatacja inwestycji, przy spełnieniu warunków określonych w raporcie, nie będzie powodowała przekroczenia dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku, określonych w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku.

Odpowiednia organizacja pracy oraz zachowanie czystości w pomieszczeniach produkcyjnych zminimalizuje oddziaływanie odorotwórcze planowanej inwestycji. Planowania inwestycja nie będzie oddziaływać na znajdujący się w bezpośrednim jej sąsiedztwie - obszar chroniony [...]i"

Od powyższej decyzji Burmistrza z dnia [...] maja 2013r. znak: [...] odwołanie wnieśli A.M. oraz K.M.. Odwołujący się zarzucili, że w toku postępowania nie sprawdzono założeń raportu w zakresie oddziaływań odorotwórczych inwestycji. Nadto raport nie uwzględnia postanowień Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady Europy 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza. Stanowisko Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska wyrażone zostało bez dokonania dogłębnej analizy stanu faktycznego sprawy.

Decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło powyższą decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...] maja 2013 r, i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. Organ II instancji zarzucił, że w sprawie nie wyjaśniono na jakim etapie znajduje się sprawa z wniosku spółki z o.o O z dnia [...] czerwca 2009 r. dotycząca środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację inwestycji polegającej na budowie 5 kurników na działkach [...], w szczególności nie wyjaśniono, czy sprawa z wniosku z dnia [...] marca 2012r. jest rozwiązaniem alternatywnym w stosunku do tamtego przedsięwzięcia. Powyższa okoliczność, w ocenie organu, ma znaczenie ze względu na treść art. 3 pkt 13 ustawy.

Ponadto organ zarzucił, że rozstrzygnięcie organu oraz raport oparte zostały na nieobowiązujących przepisach - np. rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu oraz rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu środowisku. Kierując się orzecznictwem sądowym oraz przepisami unijnymi w sprawie należy wyjaśnić oddziaływanie odorotwórcze przedsięwzięcia.

Od powyższej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego spółka z o.o. O wniosła skargę. Skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów: art. 12 kpa, art. 64 § 2 kpa, art. 73 ust. 1 i art. 66 ustawy poprzez ich błędną wykładnię oraz art. 75 kpa i art. 107 § 3 kpa. Nadto skarżąca zarzuciła oparcie decyzji na błędnych ustaleniach faktycznych polegających na nie uwzględnieniu różnic pomiędzy przedsięwzięciami polegającymi na budowie pięciu kurników oraz budowie czterech kurników oraz nieuwzględnieniu faktu, że w raporcie wzięto pod uwagę stan faktyczny istniejący w dacie jego sporządzania.

W uzasadnieniu skargi pełnomocnik skarżącej wskazał, że wątpliwości organu w zakresie wzajemnych relacii inwestycji, o której mowa we wniosku z dnia [...] czerwca 209r. oraz wniosku z dnia [...] marca 2012r,, nie mogą być usunięte w trybie uzupełnienia wniosku z dnia [...] marca 2012 r., albowiem przeczy temu treść art. 64 § 2 kpa oraz art. 74 ustawy. Nadto w ocenie skarżącej materiał dowodowy, w tym raport, oraz treść decyzji I instancji, wskazują że obydwie inwestycje są od siebie niezależne.

Dalej pełnomocnik skarżącej zarzucił, że decyzja organu II instancji dotknięta jest wadą dowolności, albowiem w sytuacji braku przepisów wykonawczych w danym zakresie, zawiera zarzut niewyjaśnienia oddziaływania odorotowórczego inwestycji. W ocenie pełnomocnika zmiana przepisów wykonawczych, o których mowa w zaskarżonej decyzji, nastąpiła po dacie sporządzenia raportu. Nadto uchylenie aktów wykonawczych nie miało wpływu na treść raportu, albowiem dopuszczalne poziomy danych substancji w powietrzu nie uległy zmianom. W ocenie pełnomocnika skarżącej raport odpowiada aktualnemu stanowi prawnemu.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga okazała się zasadna.

Przedmiotem badania Sądu w niniejszej sprawie była decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...], mocą której uchylona została decyzja organu pierwszej instancji z dnia [...] maja 2013 r., a sprawę przekazano do ponownego rozpatrzenia.

Badanie legalności zaskarżonego aktu administracyjnego przez sąd administracyjny, w pierwszej kolejności polega na analizie jego zgodności z przepisami prawa procesowego. Na tym etapie kontroli legalności sąd rozpatrujący daną sprawę bada, czy zaskarżony akt nie jest dotknięty wadami procesowymi w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W wypadku ustalenia, że doszło do naruszenia przepisów prawa procesowego w stopniu, o którym wyżej mowa, nie dochodzi do badania sprawy pod względem merytorycznym. A contrario - wykluczenie istnienia uchybień procesowych o charakterze wyżej wskazanym, obliguje sąd do oceny legalności zaskarżonego aktu pod względem merytorycznym. Konstrukcja ta ma umożliwić wnikliwe ustalenie stanu faktycznego sprawy, a w konsekwencji zastosowanie prawidłowego przepisu prawa materialnego, a zatem - prawidłową subsumcję przepisu prawa. Pierwszym warunkiem prawidłowego ustalenia stanu prawnego sprawy, pod względem przepisów prawa materialnego, są bowiem wnikliwe i nie budzące wątpliwości ustalenia okoliczności stanu faktycznego danej sprawy.

Przepisem prawa procesowego, stanowiącym podstawę wydania zaskarżonej decyzji był art. 138 § 2 kpa.

Stosownie do treści art. 138 § 2 kpa organ odwoławczy może uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, gdy decyzja ta została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie. Przekazując sprawę, organ ten powinien wskazać, jakie okoliczności należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy. W przeciwieństwie do przepisu art. 138

§ 1, który nie określa przesłanek wydania

przewidzianych w tym przepisie decyzji organu odwoławczego, przepis art. 138 § 2 upoważnia organ odwoławczy do wydania decyzji kasacyjnej tylko wówczas, gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości lub w znacznej części. Zagadnienie dopuszczalności podjęcia przez organ odwoławczy decyzji kasacyjnej może być zatem rozważane na płaszczyźnie postępowania wyjaśniającego (dowodowego), przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji, co z kolei wymaga odniesienia się do wyznaczonego przepisami kodeksu zakresu postępowania dowodowego przed organem drugiej instancji. Przyjęcie, że granice postępowania wyjaśniającego przed organem odwoławczym są określone przepisem art. 136 kpa prowadzi do wniosku, że braki w postępowaniu dowodowym przeprowadzonym przez organ pierwszej instancji w sprawie rozstrzygniętej zaskarżoną odwołaniem decyzją tego organu mogą być albo usunięte i uzupełnione przez organ drugiej instancji w granicach określonych w przepisie art. 136, albo przez organ pierwszej instancji po uchyleniu decyzji tego organu i przekazaniu mu sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ odwoławczy (por. wyrok NSA z dnia 4 maja 1982 r., I SA 95/82, ONSA 1982, nr 1, poz. 41, w którym stwierdzono, że: "1. Organ odwoławczy, mający wątpliwości co do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, powinien przeprowadzić postępowanie dowodowe uzupełniające (art. 136 k.p.a.) bądź też uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia (art. 138 § 2 k.p.a.). Prowadzi to do dalszego wniosku, że określone w art. 138 § 2 przesłanki podjęcia przez organ odwoławczy rozstrzygnięcia kasacyjnego nie mogą być rozpatrywane samoistnie bez związku z przewidzianymi w art. 136 obowiązkami organu odwoławczego w sferze postępowania wyjaśniającego. W konsekwencji należy przyjąć, że organ odwoławczy może powołać się na przepis art. 138 § 2 zd. 1 tylko wówczas, gdy wykaże, że przeprowadzenie przezeń dodatkowego postępowania wyjaśniającego w granicach wyznaczonych przez art. 136 nie jest wystarczające do rozstrzygnięcia sprawy. W sytuacji bowiem, gdy przeprowadzenie przez organ odwoławczy postępowania wyjaśniającego przewidzianego w art. 136 umożliwiłoby temu organowi prawidłowe załatwienie sprawy, podjęcie przez organ odwoławczy decyzji kasacyjnej z tym uzasadnieniem, że rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania w całości lub w znacznej części, jest równoznaczne z naruszeniem obu tych przepisów.

Z treści przytoczonego powyżej przepisu art. 138 § 2 kpa wynika, że organ odwoławczy może wydać decyzję kasacyjną, gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości lub w znacznej części. Konieczność przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości ma miejsce w szczególności wówczas, gdy organ pierwszej instancji nie przeprowadził postępowania wyjaśniającego, nadto - również wtedy, gdy organ pierwszej instancji przy rozpatrywaniu sprawy naruszył przepisy postępowania w takim stopniu, które czynią sprawę niewyjaśnioną w całości, co z kolei nie zezwala organowi drugiej instancji na zastosowanie art. 136. Do takich przypadków należy zaliczyć zaniechanie przeprowadzenia rozprawy przez organ pierwszej instancji w sytuacji, gdy przepisy prawa nakazywały jej przeprowadzenie (W. Dawidowicz, Ogólne postępowanie, 1962, s. 226). Rozgraniczenie natomiast sytuacji, w których rozstrzygnięcie sprawy wymaga przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego "w znacznej części" od obowiązku przeprowadzenia dodatkowego postępowania uzupełniającego przez organ odwoławczy (art. 136) może być sporne. Według W. Dawidowicza "dodatkowe postępowanie, o którym mowa w art. 136 k.p.a., organ odwoławczy wykorzystuje w tych warunkach, kiedy postępowanie wyjaśniające przeprowadzone przez organ pierwszej instancji jest w zasadzie zadowalające i kiedy wchodzi w grę tylko uzupełnienie tego postępowania dodatkowymi dowodami i materiałami. Przyjąć należy, że różnica między przepisami art. 136 i 138 § 2 w interesującym tu aspekcie ma jedynie charakter ilościowy, a nie jakościowy, i sprowadza się do określenia zakresu postępowania wyjaśniającego koniecznego dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy, co jest możliwe jedynie w odniesieniu do okoliczności konkretnej sprawy. Wydaje się ponadto, że użyte w przepisie art. 138 §

1. sformułowanie "w znacznej części" oznacza zgodnie z intuicją językową, że organ pierwszej instancji nie przeprowadził przeważającej, większej, pokaźnej części postępowania wyjaśniającego lub taka część postępowania została przeprowadzona z rażącym naruszeniem przepisów proceduralnych (por. Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz M. Jaśkowska, A. Wróbel, 3. Wydanie, str. 676 - 678).

Analiza zaskarżonej decyzji, w kontekście całości zebranego w sprawie materiału dowodowego, wykazała że decyzja organu drugiej instancji wydana została z naruszeniem przepisu art. 138 2 kpa.

W ocenie Sądu, wbrew stanowisku organu drugiej instancji, materiał dowodowy daje odpowiedź na pytanie o wzajemne relacje pomiędzy przedsięwzięciami określonymi we wniosku skarżącej z dnia [...] czerwca 2009 r. oraz przedmiotowym wniosku z dnia [...] marca 2012 r. Przypomnieć wypada, że podaniem z dnia [...] czerwca 2009 r. skarżąca zwróciła się o określenie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie pięciu kurników w systemie bateryjnym (bezściółkowym) wraz z obiektami towarzyszącymi na działkach nr [...]. Wyrokiem z dnia 24 czerwca 2010 r. sygn. akt II SA/Go 303/10 ( wyrok NSA z dnia 18 września 2012 r. oddalający skargę kasacyjną) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. uchylił decyzje organów obydwu instancji, którymi określono środowiskowe uwarunkowania dla wnioskowanego przedsięwzięcia. Z akt administracyjnych sprawy (pismo Burmistrza z dnia [...] czerwca 2013 r.) wynika, że wykonując zalecenia Sądu, organ wezwał stronę do uzupełnienia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, jednak wezwanie to pozostało bezskuteczne. W tej sytuacji, w ocenie organu, wniosek strony z dnia [...] czerwca 2009r. pozostał bez rozpoznania. Poza sporem jest okoliczność, że w dniu [...] marca 2012 r. spółka złożyła wniosek o określenie środowiskowych uwarunkowań dla przedsięwzięcia polegającego na budowie czterech kurników w systemie bateryjnym (bezściółkowym) wraz z obiektami towarzyszącymi na działkach nr [...] i części działki nr [...]. Trzeba zauważyć, że położenie wyżej określonych przedsięwzięć, aczkolwiek umiejscowionych na tym samym obszarze, jest jednak odmienne. Różnice przejawiają się w ich lokalizacji na poszczególnych działkach gruntu o różnych numerach ewidencyjnych, w ramach tej samej nieruchomości. Jeżeli chodzi o inwestycję określoną we wniosku z dnia [...] marca 2012 r. jej lokalizacja jest przewidziana również na części działki nr [...], na której m.in. zaplanowano inwestycję opisaną we wniosku z dnia [...] czerwca 2009 r. Okoliczność ta nie daje podstaw do przyjęcia, że przedsięwzięcie określone w podaniu z dnia [...] marca 2012 r., stanowi kontynuację, bądź rozwiązanie alternatywne w stosunku do wcześniej zawnioskowanego. Z treści uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika jednoznacznie, że jako nie budzącą wątpliwości organ przyjął okoliczność, iż na danym terenie, obejmującym działki nr [...], obecnie jest zlokalizowanych łącznie 14 kurników wraz z infrastrukturą towarzyszącą, w tym 5 kurników, w których znajduje się 470 400 szt. kur niosek. Również z treści raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, wynika że na danym obszarze obejmującym w.w. działki gruntu znajduje się obecnie 14 kurników, w tym 5 kurników, w których znajduje się 470 400 szt. kur niosek. Należy pamiętać, że zarówno w treści raportu jak i w zaskarżonej decyzji przyjęto stan faktyczny istniejący w dacie sporządzania raportu oraz w dacie orzekania, natomiast wniosek z dnia [...] marca 2012 r. dotyczy przedsięwzięcia planowanego.

Zgłoszona przez organ w powyższym zakresie wątpliwość nie znajduje oparcia w przepisie art. 3 pkt 13 ustawy. Stosownie do jego treści ilekroć mowa jest o przedsięwzięciu rozumie się przez to zamierzenie budowlane lub inną ingerencję w środowisko polegającą na przekształceniu lub zmianie sposobu wykorzystania terenu, w tym również na wydobywaniu kopalin; przedsięwzięcia powiązane technologicznie kwalifikuje się jako jedno przedsięwzięcie, także jeżeli są one realizowane przez różne podmioty.

Jak wyżej podniesiono organ wskazał, że w raporcie uwzględniono oddziaływanie na stan powietrza wszystkich kurników w zakresie emisji zanieczyszczeń związanych z chowem i hodowlą drobiu. A zatem sporządzona analiza oddziaływania na środowisko objęła obiekty już funkcjonujące (14 kurników) oraz przedsięwzięcie planowane, o którym mowa we wniosku z [...] marca 2012 r. Emisja zanieczyszczeń związanych z chowem i hodowlą drobiu polega na uwalnianiu następujących substancji: amoniak, pył zawieszony, ditlenek azotu, ditlenek siarki i tlenek węgla. Wykonane w raporcie obliczenia wskazują, że dotrzymane będą standardy jakości powietrza określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu. Eksploatacja inwestycji, przy spełnieniu warunków określonych w raporcie, nie będzie powodowała przekroczenia dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku, a odpowiednia organizacja pracy oraz zachowanie czystości w pomieszczeniach produkcyjnych zminimalizuje oddziaływanie odorotwórcze planowanej inwestycji.

Powyższe potwierdza analiza treści raportu, która dowodzi że badając oddziaływanie planowanego przedsięwzięcia na środowisko, jego autorzy wzięli pod uwagę inwestycje już funkcjonujące na terenie danej nieruchomości (łącznie 14 kurników wraz z infrastrukturą) oraz przedsięwzięcie planowane, o którym mowa we wniosku z dnia [...] marca 2012 r. Tym samym uprawnione jest twierdzenie, że wymóg z art. 3 pkt 13 ustawy został w tej sprawie spełniony.

Reasumując przyjdzie stwierdzić , że wątpliwości organu nie były zasadne, nadto w świetle art. 138 § 2 kpa, nie mogły one stanowić przesłanki do kasacji decyzji pierwszej instancji. Uznając wyjaśnienia organu pierwszej instancji w tym zakresie za niewystarczające i w konsekwencji uchylając decyzję, organ drugiej instancji jednocześnie nie wskazał jakie okoliczności należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.

Powyższe uwagi odnoszą się w całej rozciągłości do pozostałych przyczyn uchylenia decyzji organu pierwszej instancji.

Zgodnie z treścią art. 10 ustawy z dnia 13 kwietnia 2012 r. o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (DZ.U. poz. 460) z dniem 3 października 2012 r. utraciło moc rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu (DZ. U. z 2008 Nr 47 poz. 281). Z tą datą weszło w życie rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 sierpnia 2012 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu (DZ.U. 2012 poz. 1031). W dniu 23 października 2012 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 1 października 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (DZ.U. 2012 poz. 1109). Z powyższego wynika, że w dacie sporządzania raportu (luty 2012 r.) obowiązywały rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu oraz z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku. Organy administracyjne obydwu instancji orzekały natomiast w zmienionym stanie prawnym. Należało zatem dokonać analizy wpływu zmiany stanu prawnego - we wskazanym powyżej zakresie - na stan prawny rozpatrywanej sprawy. Do jej przeprowadzenia uprawnionym i jednocześnie zobowiązanym był organ odwoławczy, jako organ orzekający merytorycznie. Trzeba bowiem przypomnieć, że jedną z naczelnych zasad postępowania administracyjnego jest wyrażona w art. 15 kpa, zasada dwuinstancyjności. Istotą tejże zasady jest prawo strony do dwukrotnego, merytorycznego rozpoznania sprawy administracyjnej przez organy różnych instancji. Organ odwoławczy ma obowiązek ponownego, merytorycznego rozpoznania sprawy w jej całokształcie, jedynie konieczność przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości lub w znacznej części uzasadnia uchylenie decyzji i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia, a do takich nie można zaliczyć analizy stanu prawnego sprawy.

Poczynione powyżej uwagi zachowują swoją aktualność również odnośnie zarzutu niewyjaśnienia oddziaływania odorotwórczego planowanej inwestycji. Tu również, w oparciu o zebrany materiał dowodowy, organ odwoławczy winien dokonać koniecznej jego zdaniem analizy, mając na uwadze orzecznictwo sądowe oraz wskazania wynikające z Dyrektywy Rady (EWG) nr 337/1985 z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wymienionych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne na środowisko naturalne (DZ.Urz. UE 15 t. 1s248). Wskazanie przeprowadzenia powyższej analizy organowi pierwszej instancji, nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 138 § 2 kpa.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem przepisów prawa procesowego, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy i dlatego na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. " c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (DZ.U. z 2002 r. Nr 153 poz. 1270), w punkcie I sentencji wyroku uchylił zaskarżoną decyzję. Orzeczenie zawarte w punkcie II ma oparcie w art. 152 p.p.s.a. O kosztach orzeczono w punkcie III, na podstawie art. 200 i art. 205 p.p.s.a.

-----------------------

5

6

7

12

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...