IV SA/Wa 1343/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-11-25Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Teresa Zyglewska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. G. o uchylenie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2013 r. w części obejmującej odmowę zwolnienia od kosztów sądowych oraz o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi S. G. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych [...] Oddział w W. z dnia [...] marca 2011 roku znak: [...] w przedmiocie waloryzacji emerytury postanawia: oddalić wniosek.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 27 czerwca 2013 r. odrzucił skargę S. G. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych [...] Oddział w W. z dnia [...] marca 2011 roku znak: [...] w przedmiocie waloryzacji emerytury.
Wnioskiem z dnia 12 lipca 2013 r. skarżąca zwróciła się o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 6 września 2013 r. odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Odmawiając uwzględnienia wniosku skarżącej Sąd wziął pod uwagę wysokość osiąganego przez nią dochodu (4.201,09 zł brutto, 3.438,99 zł netto miesięcznie), kwotę zasobów pieniężnych zdeponowanych przez nią na rachunku oszczędnościowym (10.000 zł), a także wywodzoną przez stronę okoliczność udzielania wsparcia finansowego choremu synowi. Sąd uznał, że w sytuacji, gdy skarżąca uzyskuje stały dochód w podanej wyżej wysokości, z którego nie tylko pokrywa koszty utrzymania samodzielnie prowadzonego gospodarstwa domowego ale także przeznacza środki na pomoc synowi (w ubiegłym roku ponad 7.500 zł), a jednocześnie jest w stanie wygospodarować i zdeponować w banku oszczędności w kwocie 10.000 zł, to nie można stwierdzić, że spełnia ona przesłanki do przyznania prawa pomocy wskazane w art. 246 § 1 ppsa.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 24 października 2013 r. po rozpoznaniu zażalenia S. G.: 1) uchylił postanowienie Sądu pierwszej instancji z dnia 6 września 2013 r. w części obejmującej odmowę zwolnienia od kosztów sądowych i umorzył postępowanie w tym zakresie oraz 2) oddalił zażalenie w pozostałym zakresie.
Sąd drugiej instancji stwierdził, że postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2013 r. w części, w jakiej odmówiono nim zwolnienia skarżącej od kosztów sądowych narusza art. 239 pkt 1 lit. e ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ponieważ na podstawie tego przepisu skarżąca z mocy prawa nie ma w przedmiotowej sprawie obowiązku uiszczania kosztów sądowych. Zwolnienie to obowiązuje od momentu wszczęcia postępowania, to jest przed sądem pierwszej instancji - wojewódzkim sądem administracyjnym oraz sądem drugiej instancji - Naczelnym Sądem Administracyjnym. W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w części obejmującej odmowę zwolnienia od kosztów sądowych i umorzył postępowanie w tym zakresie, wskazując zarazem, że merytorycznemu rozstrzygnięciu podlegać powinien wyłącznie wniosek w części dotyczącej przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika.
Odnosząc się do postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w pozostałym zakresie, obejmującym odmowę ustanowienia adwokata, Naczelny Sąd Administracyjny podzielił natomiast stanowisko Sądu pierwszej instancji. Stwierdził, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie słusznie zwrócił uwagę, iż skarżąca osiąga stały dochód w wysokości 4.201,09 zł brutto, jest przy tym właścicielem mieszkania i posiada znaczne oszczędności. Sąd drugiej instancji uznał, że skarżąca nie jest osobą ubogą, niemogącą ponieść samodzielnie kosztów ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika. Dlatego nie zachodzą podstawy do przyznania jej prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym ustanowienie adwokata.
S. G. w piśmie z dnia 12 listopada 2013 r., odwołując się do postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2013 r., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o uchylenie postanowienia z dnia 6 września 2013 r. w części obejmującej odmowę zwolnienia od kosztów sądowych oraz ponownie wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika.
Argumentując za uwzględnieniem wniosku o ustanowienie pełnomocnika wskazała, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów zastępstwa prawnego ze względu na ciężką chorobę syna, który nie pracuje od dwóch lat, obecnie stara się o rentę i przebywa w szpitalu. Skarżąca ponownie wniosła o rozpoznanie jej wniosku z dnia 12 lipca 2013 r. z uwzględnieniem dołączonych dowodów. Wraz z pismem z dnia 12 listopada 2013 r. S. G. złożyła do akt sprawy podpisany formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, w którym zawarła takie same dane o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, jak we wniosku z dnia 12 lipca 2013 r., oświadczenie z dnia 12 listopada 2013 r. o wydatkach poniesionych w okresie od sierpnia 2009 r. do końca czerwca 2013 r. w stosunku do otrzymywanych dochodów, kopię pisma Okręgowej Rady Adwokackiej w W. z dnia 1 grudnia 2009 r. informującego o osobie pełnomocnika z urzędu wyznaczonego dla S. G. w postępowaniu przez sądem powszechnym, kopię opatrzonego datą 16 grudnia 2011 r. pokwitowania odbioru przez adwokata kwoty 2.000 zł tytułem wynagrodzenia za przygotowanie skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego oraz kopię postanowienia Sądu Najwyższego z dnia [...] lutego 2013 r. sygn. akt [...] odmawiającego przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej również jako ppsa, postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne.
Jak powyżej wskazano Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 24 października 2013 r. uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2013 r. w części obejmującej odmowę zwolnienia od kosztów sądowych i umorzył postępowanie w tym zakresie ze względu na to, że skarżąca korzysta w przedmiotowej sprawie ze zwolnienia od kosztów sądowych z mocy prawa - na podstawie art. 239 pkt 1 lit. e ppsa.
Powyższe oznacza, że postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2013 r. we wskazanej części zostało już wyeliminowane z obrotu prawnego, a S. G. nie ma w niniejszej sprawie obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, zarówno w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, jaki i przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. W tej sytuacji nie ma podstaw do wydania orzeczenia uchylającego postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2013 r. w części dotyczącej odmowy zwolnienia od kosztów sadowych, a tym samym do uwzględniania żądania skarżącej zawartego w punkcie I pisma z dnia 12 listopada 2013 r.
Odnosząc się natomiast do ponownego wniosku skarżącej o przyznanie adwokata z urzędu należy wskazać, że w tej części postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie nie zostało uchylone przez Naczelny Sąd Administracyjny. Sąd drugiej instancji oddalił zażalenie S. G. w tym zakresie, podzielając argumentację Sądu pierwszej instancji.
Z art. 165 ppsa wynika, że postanowienia niekończące postępowania w sprawie, zatem także postanowienia w przedmiocie prawa pomocy, mogą być uchylane lub zmieniane jedynie w razie zmiany okoliczności sprawy, przez co należy rozumieć zmianę okoliczności faktycznych jakie sąd przyjął za przesłankę rozstrzygnięcia, jak i zmianę okoliczności prawnych, które uzasadniałyby wydanie postanowienia odmiennej treści niż to, które zostało wcześniej wydane. W postanowieniu z dnia 31 maja 2005 r. sygn. akt II OZ 408/05 (Niepublikowane) Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że wniosek o przyznanie prawa pomocy może być złożony ponownie, jeśli nastąpiła zmiana okoliczności, która stanowiła podstawę orzeczenia o przyznaniu lub odmowie przyznania prawa pomocy. Jedynie w takiej sytuacji dopuszczalne byłoby wydanie orzeczenia o odmiennej niż wcześniejsza treści, poprzez zastosowanie art. 165 ppsa.
Jak wywiedziono w części sprawozdawczej niniejszego uzasadnienia, odmawiając uwzględnienia wniosku S. G. z dnia 12 lipca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w uzasadnieniu postanowienia z dnia 6 września 2013 r. stwierdził, że w sytuacji, gdy skarżąca uzyskuje stały dochód w kwocie 4.201,09 zł brutto, z którego nie tylko pokrywa koszty utrzymania samodzielnie prowadzonego gospodarstwa domowego ale także przeznacza środki na pomoc synowi (w ubiegłym roku ponad 7.500 zł), a jednocześnie jest w stanie wygospodarować i zdeponować w banku oszczędności w kwocie 10.000 zł, nie można stwierdzić, że spełnia ona przesłanki do przyznania prawa pomocy wskazane w art. 246 § 1 ppsa.
Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając zażalenie na postanowienie z dnia 6 września 2013 r. w części obejmującej odmowę ustanowienia adwokata, podzielił powyższą argumentację.
Składając w dniu 12 listopada 2013 r. ponowny wniosek o ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika skarżąca nie wykazała, aby uległy zmianie okoliczności, które uprzednio Sąd wziął za podstawę odmowy uwzględnienia jej wniosku.
Po pierwsze, skarżąca złożyła oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, w którym zawarła takie same dane, jak w pierwotnie złożonym oświadczeniu z dnia 12 lipca 2013 r. Po drugie, dołączone do ponownego wniosku dokumenty odnoszą się do okresu sprzed złożenia pierwotnego wniosku. W szczególności wykazywane w nich okoliczności związane z kosztami pochówku oraz wydatkami na utrzymanie syna były już przez skarżącą podnoszone przy okazji złożenia wniosku z dnia 12 lipca 2013 r., a Sąd odniósł się do nich w uzasadnieniu postanowienia z dnia 6 września 2013 r. Z kolei opłata w wysokości 2.000 zł uiszczona na rzecz adwokata tytułem wynagrodzenia ze przygotowanie skargi kasacyjnej została przez skarżącą poniesiona w grudniu 2011 r., zatem prawie półtora roku przed wniesieniem przedmiotowej skargi na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Poza tym, z nowego oświadczenia skarżącej o poniesionych wydatkach w stosunku do otrzymywanych dochodów wynika, że począwszy od marca bieżącego roku, po odliczeniu kwoty średnich miesięcznych wydatków (w tym wydatków na utrzymanie syna), do dyspozycji S. G. w każdym miesiącu pozostaje kwota ponad 1.800 zł.
W świetle powyższego należy uznać, że okoliczności, które legły u podstaw odmowy przyznania skarżącej prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata, nie uległy zmianie. W tej sytuacji nie ma podstaw do uwzględnienia ponownego wniosku o przyznanie prawa pomocy w tym zakresie.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 165 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Teresa Zyglewska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. G. o uchylenie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2013 r. w części obejmującej odmowę zwolnienia od kosztów sądowych oraz o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi S. G. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych [...] Oddział w W. z dnia [...] marca 2011 roku znak: [...] w przedmiocie waloryzacji emerytury postanawia: oddalić wniosek.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 27 czerwca 2013 r. odrzucił skargę S. G. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych [...] Oddział w W. z dnia [...] marca 2011 roku znak: [...] w przedmiocie waloryzacji emerytury.
Wnioskiem z dnia 12 lipca 2013 r. skarżąca zwróciła się o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 6 września 2013 r. odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Odmawiając uwzględnienia wniosku skarżącej Sąd wziął pod uwagę wysokość osiąganego przez nią dochodu (4.201,09 zł brutto, 3.438,99 zł netto miesięcznie), kwotę zasobów pieniężnych zdeponowanych przez nią na rachunku oszczędnościowym (10.000 zł), a także wywodzoną przez stronę okoliczność udzielania wsparcia finansowego choremu synowi. Sąd uznał, że w sytuacji, gdy skarżąca uzyskuje stały dochód w podanej wyżej wysokości, z którego nie tylko pokrywa koszty utrzymania samodzielnie prowadzonego gospodarstwa domowego ale także przeznacza środki na pomoc synowi (w ubiegłym roku ponad 7.500 zł), a jednocześnie jest w stanie wygospodarować i zdeponować w banku oszczędności w kwocie 10.000 zł, to nie można stwierdzić, że spełnia ona przesłanki do przyznania prawa pomocy wskazane w art. 246 § 1 ppsa.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 24 października 2013 r. po rozpoznaniu zażalenia S. G.: 1) uchylił postanowienie Sądu pierwszej instancji z dnia 6 września 2013 r. w części obejmującej odmowę zwolnienia od kosztów sądowych i umorzył postępowanie w tym zakresie oraz 2) oddalił zażalenie w pozostałym zakresie.
Sąd drugiej instancji stwierdził, że postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2013 r. w części, w jakiej odmówiono nim zwolnienia skarżącej od kosztów sądowych narusza art. 239 pkt 1 lit. e ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ponieważ na podstawie tego przepisu skarżąca z mocy prawa nie ma w przedmiotowej sprawie obowiązku uiszczania kosztów sądowych. Zwolnienie to obowiązuje od momentu wszczęcia postępowania, to jest przed sądem pierwszej instancji - wojewódzkim sądem administracyjnym oraz sądem drugiej instancji - Naczelnym Sądem Administracyjnym. W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w części obejmującej odmowę zwolnienia od kosztów sądowych i umorzył postępowanie w tym zakresie, wskazując zarazem, że merytorycznemu rozstrzygnięciu podlegać powinien wyłącznie wniosek w części dotyczącej przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika.
Odnosząc się do postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w pozostałym zakresie, obejmującym odmowę ustanowienia adwokata, Naczelny Sąd Administracyjny podzielił natomiast stanowisko Sądu pierwszej instancji. Stwierdził, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie słusznie zwrócił uwagę, iż skarżąca osiąga stały dochód w wysokości 4.201,09 zł brutto, jest przy tym właścicielem mieszkania i posiada znaczne oszczędności. Sąd drugiej instancji uznał, że skarżąca nie jest osobą ubogą, niemogącą ponieść samodzielnie kosztów ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika. Dlatego nie zachodzą podstawy do przyznania jej prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym ustanowienie adwokata.
S. G. w piśmie z dnia 12 listopada 2013 r., odwołując się do postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2013 r., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o uchylenie postanowienia z dnia 6 września 2013 r. w części obejmującej odmowę zwolnienia od kosztów sądowych oraz ponownie wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika.
Argumentując za uwzględnieniem wniosku o ustanowienie pełnomocnika wskazała, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów zastępstwa prawnego ze względu na ciężką chorobę syna, który nie pracuje od dwóch lat, obecnie stara się o rentę i przebywa w szpitalu. Skarżąca ponownie wniosła o rozpoznanie jej wniosku z dnia 12 lipca 2013 r. z uwzględnieniem dołączonych dowodów. Wraz z pismem z dnia 12 listopada 2013 r. S. G. złożyła do akt sprawy podpisany formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, w którym zawarła takie same dane o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, jak we wniosku z dnia 12 lipca 2013 r., oświadczenie z dnia 12 listopada 2013 r. o wydatkach poniesionych w okresie od sierpnia 2009 r. do końca czerwca 2013 r. w stosunku do otrzymywanych dochodów, kopię pisma Okręgowej Rady Adwokackiej w W. z dnia 1 grudnia 2009 r. informującego o osobie pełnomocnika z urzędu wyznaczonego dla S. G. w postępowaniu przez sądem powszechnym, kopię opatrzonego datą 16 grudnia 2011 r. pokwitowania odbioru przez adwokata kwoty 2.000 zł tytułem wynagrodzenia za przygotowanie skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego oraz kopię postanowienia Sądu Najwyższego z dnia [...] lutego 2013 r. sygn. akt [...] odmawiającego przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej również jako ppsa, postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne.
Jak powyżej wskazano Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 24 października 2013 r. uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2013 r. w części obejmującej odmowę zwolnienia od kosztów sądowych i umorzył postępowanie w tym zakresie ze względu na to, że skarżąca korzysta w przedmiotowej sprawie ze zwolnienia od kosztów sądowych z mocy prawa - na podstawie art. 239 pkt 1 lit. e ppsa.
Powyższe oznacza, że postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2013 r. we wskazanej części zostało już wyeliminowane z obrotu prawnego, a S. G. nie ma w niniejszej sprawie obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, zarówno w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, jaki i przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. W tej sytuacji nie ma podstaw do wydania orzeczenia uchylającego postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2013 r. w części dotyczącej odmowy zwolnienia od kosztów sadowych, a tym samym do uwzględniania żądania skarżącej zawartego w punkcie I pisma z dnia 12 listopada 2013 r.
Odnosząc się natomiast do ponownego wniosku skarżącej o przyznanie adwokata z urzędu należy wskazać, że w tej części postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie nie zostało uchylone przez Naczelny Sąd Administracyjny. Sąd drugiej instancji oddalił zażalenie S. G. w tym zakresie, podzielając argumentację Sądu pierwszej instancji.
Z art. 165 ppsa wynika, że postanowienia niekończące postępowania w sprawie, zatem także postanowienia w przedmiocie prawa pomocy, mogą być uchylane lub zmieniane jedynie w razie zmiany okoliczności sprawy, przez co należy rozumieć zmianę okoliczności faktycznych jakie sąd przyjął za przesłankę rozstrzygnięcia, jak i zmianę okoliczności prawnych, które uzasadniałyby wydanie postanowienia odmiennej treści niż to, które zostało wcześniej wydane. W postanowieniu z dnia 31 maja 2005 r. sygn. akt II OZ 408/05 (Niepublikowane) Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że wniosek o przyznanie prawa pomocy może być złożony ponownie, jeśli nastąpiła zmiana okoliczności, która stanowiła podstawę orzeczenia o przyznaniu lub odmowie przyznania prawa pomocy. Jedynie w takiej sytuacji dopuszczalne byłoby wydanie orzeczenia o odmiennej niż wcześniejsza treści, poprzez zastosowanie art. 165 ppsa.
Jak wywiedziono w części sprawozdawczej niniejszego uzasadnienia, odmawiając uwzględnienia wniosku S. G. z dnia 12 lipca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w uzasadnieniu postanowienia z dnia 6 września 2013 r. stwierdził, że w sytuacji, gdy skarżąca uzyskuje stały dochód w kwocie 4.201,09 zł brutto, z którego nie tylko pokrywa koszty utrzymania samodzielnie prowadzonego gospodarstwa domowego ale także przeznacza środki na pomoc synowi (w ubiegłym roku ponad 7.500 zł), a jednocześnie jest w stanie wygospodarować i zdeponować w banku oszczędności w kwocie 10.000 zł, nie można stwierdzić, że spełnia ona przesłanki do przyznania prawa pomocy wskazane w art. 246 § 1 ppsa.
Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając zażalenie na postanowienie z dnia 6 września 2013 r. w części obejmującej odmowę ustanowienia adwokata, podzielił powyższą argumentację.
Składając w dniu 12 listopada 2013 r. ponowny wniosek o ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika skarżąca nie wykazała, aby uległy zmianie okoliczności, które uprzednio Sąd wziął za podstawę odmowy uwzględnienia jej wniosku.
Po pierwsze, skarżąca złożyła oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, w którym zawarła takie same dane, jak w pierwotnie złożonym oświadczeniu z dnia 12 lipca 2013 r. Po drugie, dołączone do ponownego wniosku dokumenty odnoszą się do okresu sprzed złożenia pierwotnego wniosku. W szczególności wykazywane w nich okoliczności związane z kosztami pochówku oraz wydatkami na utrzymanie syna były już przez skarżącą podnoszone przy okazji złożenia wniosku z dnia 12 lipca 2013 r., a Sąd odniósł się do nich w uzasadnieniu postanowienia z dnia 6 września 2013 r. Z kolei opłata w wysokości 2.000 zł uiszczona na rzecz adwokata tytułem wynagrodzenia ze przygotowanie skargi kasacyjnej została przez skarżącą poniesiona w grudniu 2011 r., zatem prawie półtora roku przed wniesieniem przedmiotowej skargi na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Poza tym, z nowego oświadczenia skarżącej o poniesionych wydatkach w stosunku do otrzymywanych dochodów wynika, że począwszy od marca bieżącego roku, po odliczeniu kwoty średnich miesięcznych wydatków (w tym wydatków na utrzymanie syna), do dyspozycji S. G. w każdym miesiącu pozostaje kwota ponad 1.800 zł.
W świetle powyższego należy uznać, że okoliczności, które legły u podstaw odmowy przyznania skarżącej prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata, nie uległy zmianie. W tej sytuacji nie ma podstaw do uwzględnienia ponownego wniosku o przyznanie prawa pomocy w tym zakresie.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 165 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.
