I SA/Łd 640/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
2014-08-06Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Paweł Janicki /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 6 sierpnia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Sędzia NSA Paweł Janicki po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2014 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] roku Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2003 rok postanawia: 1. przyznać stronie skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od połowy wpisu sądowego od skargi; 2. oddalić wniosek w pozostałym zakresie. A.Rz.
Uzasadnienie
A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z [...] r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2003 r.
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 3.522 zł Spółka wystąpiła z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
W złożonym na urzędowym formularzu PPPr oświadczeniu o majątku i dochodach Spółka podała, że przedmiotem prowadzonej przez nią działalności gospodarczej są wydawanie i reprodukcja nagrań dźwiękowych. Wysokość jej kapitału zakładowego wynosi 180.000 zł, wartość środków trwałych stanowi kwotę 46.231,38 zł. Są to anteny, sprzęt służący do emisji audycji i przygotowywania programów do wyemitowania na antenie radia. Są to rzeczy kilkuletnie, używane, niezbędne do działalności gospodarczej, nieprzeznaczone do zbycia. Spółka jest zobowiązana do zapłaty za przyznanie koncesji do 2020 r. opłaty w wysokości 389.348 zł, płatnej w 10 ratach o wysokości 38.935 zł, powiększonych o opłatę prolongacyjną. Ponadto Spółka wskazała, że w ostatnim roku obrotowym uzyskała dochód w kwocie 4.379,52 zł. Oświadczyła również, iż saldo posiadanego przez nią rachunku na koniec miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku wynosiło 299,59 zł.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca dodatkowo wyjaśniła, że obecnie znajduje się w trudnej sytuacji finansowej z uwagi na to, że na rynku, na którym działa, notowany jest duży spadek zainteresowania usługami przez nią oferowanymi. Koszty prowadzonej działalności gospodarczej stanowią istotne obciążenie dla Spółki. Z uwagi na to, że Spółka wskutek niewłaściwych – w jej ocenie - działań organów podatkowych zobowiązana była do zapłaty ponad 350.000 zł, nie posiada oszczędności, gdyż nie była w stanie także ich zgromadzić po wywiązaniu się z zobowiązań publicznoprawnych. Skarżąca podkreśliła przy tym, że z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności i wymogi stawiane przez KRRiTV nie mogła sobie pozwolić na skierowanie wobec niej postępowań egzekucyjnych, które były równoznaczne z utratą koncesji i koniecznością zaprzestania działalności gospodarczej, a w efekcie z likwidacją Spółki. Aktualnie w miarę swoich możliwości i środków, którymi dysponuje, stara się na bieżąco regulować swoje zobowiązania. Nie posiada nieruchomości, a jej siedziba jest wynajęta. Do wniosku skarżąca załączyła historię rachunku i wyciąg bankowy, a ponadto bilans sporządzony na dzień 31.12.2013 r. oraz rachunek zysków i strat za rok 2013.
Z uwagi na fakt, że zawarte w powyższym wniosku oświadczenia okazały się niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych skarżącej, zarządzeniem z dnia 23 czerwca 2014 r. wezwano skarżącą do nadesłania odpisu (kopii) zeznania podatkowego Spółki za 2013 r., złożenia wyciągów z posiadanych przez nią rachunków i lokat bankowych obejmujących okres od 1 marca do 30 kwietnia 2014 r., wyjaśnienia kwestii posiadania nieruchomości objętych zaskarżoną decyzją (otrzymanych w drodze darowizny od B Sp. z o.o. w Ł.), podania kwoty dochodu osiąganego miesięcznie z tytułu najmu siedziby Spółki oraz wskazania kwoty środków przeznaczanych na finansowanie bieżącej działalności Spółki, w tym podania kwoty miesięcznych wydatków i dochodów brutto - w terminie 7 dni, pod rygorem odmowy przyznania prawa pomocy.
W wykonaniu powyższego wezwania w drodze pisma z dnia 2 lipca 2014 r. skarżąca nadesłała wymagane dokumenty źródłowe i oświadczenia dotyczące jej sytuacji majątkowej.
Postanowieniem z 9 lipca 2014 r. referendarz sądowy przyznał Spółce prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od połowy wpisu sądowego od skargi, a w pozostałym zakresie oddalił wniosek.
W sprzeciwie od tego postanowienia skarżąca zarzuciła błędną ocenę sytuacji finansowej podnosząc, że w ciągu pierwszych czterech miesięcy 2014 r. Spółka osiągnęła przychody w kwocie 17.281,50 zł miesięcznie, zaś koszty działalności wyniosły 17.823,70 zł, co skutkowało stratą na koniec kwietnia 2014 r. Przychody wynikające z rozliczeń ze spółką C za okres od 23 kwietnia do 30 maja 2014 r. wyniosły 51.700 zł, a koszty rat należnych KRRiTV za kwiecień i maj 2014 r. stanowiły kwotę 77.870 zł plus opłata prolongacyjna. Jak wskazała Spółka wpływy te nie wystarczyły nawet na zapłatę należnych rat koncesyjnych, a tym bardziej na pokrycie innych kosztów funkcjonowania w tym okresie. Skarżąca podniosła, że posiadane na koniec 2013 r. środki na rachunku bankowym w kasie w łącznej kwocie 38.554,11 zł nie wystarczyły nawet na zapłatę raty koncesyjnej za styczeń 2013 r. W świetle powyższych okoliczności Spółka domagała się zwolnienia od kosztów sądowych w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 246 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej "p.p.s.a.") osobie prawnej, a także innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, prawo pomocy może być przyznane w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Z treści tego przepisu wynika jednoznacznie, że ciężar dowodu, co do wykazania okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy spoczywa na wnioskodawcy. Dodatkowo zauważyć należy, że art. 246 § 2 p.p.s.a., odmiennie niż w § 1, nie obliguje do przyznania prawa pomocy osobie prawnej, nawet jeżeli spełnia ona określone w nim przesłanki ("prawo pomocy może być przyznane"). Rozstrzygnięcie sądu w zakresie prawa pomocy ma w tym przypadku charakter uznaniowy.
W ocenie Sądu Spółka nie wykazała w sposób dostateczny, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania nawet w części.
Ze złożonego na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy, dodatkowych dokumentów i informacji udzielonych przez skarżącą wynika, że podstawowym przedmiotem prowadzonej przez nią działalności gospodarczej jest wydawanie i reprodukcja nagrań dźwiękowych. Wysokość jej kapitału zakładowego wynosi 180.000 zł, a wartość środków trwałych stanowi kwotę 46.231,38 zł. Do środków tych należą anteny, sprzęt służący do emisji audycji i przygotowywania programów do wyemitowania na antenie radia. Spółka nie posiada żadnych nieruchomości. W ostatnim roku obrotowym uzyskała dochód w kwocie 4.379,52 zł. Ponadto według bilansu za 2013 r. posiadane przez nią środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych opiewały na kwotę 38.554,11 zł. W przeciągu czterech pierwszych miesięcy 2014 r. Spółka osiągnęła przychody w średniej miesięcznej wysokości 17.281,50 zł, przy kosztach utrzymania opiewających za ten okres na kwotę 17.823,70 zł, co skutkowało stratą na koniec kwietnia. Jednocześnie analiza wyciągów z rachunków bankowych Spółki dowodzi, że w okresie występowania ze skargą, a następnie z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy (czyli w okresie od 23 kwietnia do 11 czerwca 2014 r.) na rachunku bankowym skarżącej notowano wpływy m. in. z tytułu rozliczeń ze Spółką C w Ł. i były to kwoty niejednokrotnie przewyższające wysokości wpisu od skargi w niniejszej sprawie (łącznie stanowiły 51.000 zł). Wykazane wpływy gotówkowe wskazują na stałą współpracę skarżącej z powyższą firmą, a co za tym idzie, na stałe wpływy z tego źródła. Ponadto z załączonych przez Spółkę wyciągów z rachunku bankowego wynika, że w miesiącach marzec-kwiecień 2014 r. skarżąca współpracowała także z inną spółką, a mianowicie z D spółką z o.o. w Ł., uzyskując od niej wpływy w łącznej kwocie 28.146 zł.
Analiza wyciągów bankowych przedłożonych przez Spółkę stawia też w wątpliwość związek niektórych wydatków z prowadzoną działalnością gospodarczą, a przez to argumentację skarżącej o wyjątkowo trudnej sytuacji finansowej i braku jakichkolwiek środków na pokrycie kosztów sądowych. Dotyczy to przykładowo wydatków na zakupy w drogerii (9 marca – 263,20 zł, 12 marca – 386,10 zł, 25 maja – 550,40 zł, 27 maja – 343,20 zł, 9 czerwca – 143,20 zł), sklepie jubilerskim (1 czerwca – 539,10 zł), odzieżowym (9 marca – 1.350 zł, 21 marca – 1.035,70 zł), czy sklepie wolnocłowym (31 maja – 170 zł).
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w tym także kwotę wpisu od skargi oraz obciążenia skarżącej związane z opłatą za koncesję należało uznać, że skarżąca wykazała, iż nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania w przedmiotowej sprawie i dlatego w celu zachowania prawa strony do rozpatrzenia jej sprawy przez sąd zasadnym jest przyznanie jej prawa pomocy jedynie poprzez zwolnienie od połowy wpisu od skargi, który w niniejszej sprawie wynosi 3.522 zł.
Natomiast w pozostałym zakresie należało odmówić przyznania prawa pomocy. Partycypacja w kosztach postępowania jest obowiązkiem strony. Przeprowadzone postępowanie wskazuje, że sytuacja finansowa skarżącej nie jest na tyle trudna, aby uznać, że nie posiada ona żadnych zdolności płatniczych. Dodatkowo zaznaczyć należy, że ostatni rok skarżąca ukończyła zyskiem oraz środkami na rachunkach i w kasie w wysokości 38.554,11 zł, ponadto wykazane przychody za okres pierwszych czterech miesięcy 2014 r. i niewielka kwota straty, wynikająca z wysokości kosztów utrzymania, w ramach których skarżąca powinna była zabezpieczyć wydatki związane z ewentualnymi procesami sądowymi, świadczą o tym, że kondycja finansowa Spółki nie jest na tyle zła by uzasadniała zwolnienie od kosztów w całości. Okoliczności te nie pozwalają zatem na przyjęcie tezy o trwałej utracie możliwości choćby połowicznego sfinansowania przez skarżącą kosztów sądowych.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 2 pkt 2 w związku z art. 245 § 3 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.
A.Rz.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Paweł Janicki /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 6 sierpnia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Sędzia NSA Paweł Janicki po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2014 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] roku Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2003 rok postanawia: 1. przyznać stronie skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od połowy wpisu sądowego od skargi; 2. oddalić wniosek w pozostałym zakresie. A.Rz.
Uzasadnienie
A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z [...] r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2003 r.
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 3.522 zł Spółka wystąpiła z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
W złożonym na urzędowym formularzu PPPr oświadczeniu o majątku i dochodach Spółka podała, że przedmiotem prowadzonej przez nią działalności gospodarczej są wydawanie i reprodukcja nagrań dźwiękowych. Wysokość jej kapitału zakładowego wynosi 180.000 zł, wartość środków trwałych stanowi kwotę 46.231,38 zł. Są to anteny, sprzęt służący do emisji audycji i przygotowywania programów do wyemitowania na antenie radia. Są to rzeczy kilkuletnie, używane, niezbędne do działalności gospodarczej, nieprzeznaczone do zbycia. Spółka jest zobowiązana do zapłaty za przyznanie koncesji do 2020 r. opłaty w wysokości 389.348 zł, płatnej w 10 ratach o wysokości 38.935 zł, powiększonych o opłatę prolongacyjną. Ponadto Spółka wskazała, że w ostatnim roku obrotowym uzyskała dochód w kwocie 4.379,52 zł. Oświadczyła również, iż saldo posiadanego przez nią rachunku na koniec miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku wynosiło 299,59 zł.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca dodatkowo wyjaśniła, że obecnie znajduje się w trudnej sytuacji finansowej z uwagi na to, że na rynku, na którym działa, notowany jest duży spadek zainteresowania usługami przez nią oferowanymi. Koszty prowadzonej działalności gospodarczej stanowią istotne obciążenie dla Spółki. Z uwagi na to, że Spółka wskutek niewłaściwych – w jej ocenie - działań organów podatkowych zobowiązana była do zapłaty ponad 350.000 zł, nie posiada oszczędności, gdyż nie była w stanie także ich zgromadzić po wywiązaniu się z zobowiązań publicznoprawnych. Skarżąca podkreśliła przy tym, że z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności i wymogi stawiane przez KRRiTV nie mogła sobie pozwolić na skierowanie wobec niej postępowań egzekucyjnych, które były równoznaczne z utratą koncesji i koniecznością zaprzestania działalności gospodarczej, a w efekcie z likwidacją Spółki. Aktualnie w miarę swoich możliwości i środków, którymi dysponuje, stara się na bieżąco regulować swoje zobowiązania. Nie posiada nieruchomości, a jej siedziba jest wynajęta. Do wniosku skarżąca załączyła historię rachunku i wyciąg bankowy, a ponadto bilans sporządzony na dzień 31.12.2013 r. oraz rachunek zysków i strat za rok 2013.
Z uwagi na fakt, że zawarte w powyższym wniosku oświadczenia okazały się niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych skarżącej, zarządzeniem z dnia 23 czerwca 2014 r. wezwano skarżącą do nadesłania odpisu (kopii) zeznania podatkowego Spółki za 2013 r., złożenia wyciągów z posiadanych przez nią rachunków i lokat bankowych obejmujących okres od 1 marca do 30 kwietnia 2014 r., wyjaśnienia kwestii posiadania nieruchomości objętych zaskarżoną decyzją (otrzymanych w drodze darowizny od B Sp. z o.o. w Ł.), podania kwoty dochodu osiąganego miesięcznie z tytułu najmu siedziby Spółki oraz wskazania kwoty środków przeznaczanych na finansowanie bieżącej działalności Spółki, w tym podania kwoty miesięcznych wydatków i dochodów brutto - w terminie 7 dni, pod rygorem odmowy przyznania prawa pomocy.
W wykonaniu powyższego wezwania w drodze pisma z dnia 2 lipca 2014 r. skarżąca nadesłała wymagane dokumenty źródłowe i oświadczenia dotyczące jej sytuacji majątkowej.
Postanowieniem z 9 lipca 2014 r. referendarz sądowy przyznał Spółce prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od połowy wpisu sądowego od skargi, a w pozostałym zakresie oddalił wniosek.
W sprzeciwie od tego postanowienia skarżąca zarzuciła błędną ocenę sytuacji finansowej podnosząc, że w ciągu pierwszych czterech miesięcy 2014 r. Spółka osiągnęła przychody w kwocie 17.281,50 zł miesięcznie, zaś koszty działalności wyniosły 17.823,70 zł, co skutkowało stratą na koniec kwietnia 2014 r. Przychody wynikające z rozliczeń ze spółką C za okres od 23 kwietnia do 30 maja 2014 r. wyniosły 51.700 zł, a koszty rat należnych KRRiTV za kwiecień i maj 2014 r. stanowiły kwotę 77.870 zł plus opłata prolongacyjna. Jak wskazała Spółka wpływy te nie wystarczyły nawet na zapłatę należnych rat koncesyjnych, a tym bardziej na pokrycie innych kosztów funkcjonowania w tym okresie. Skarżąca podniosła, że posiadane na koniec 2013 r. środki na rachunku bankowym w kasie w łącznej kwocie 38.554,11 zł nie wystarczyły nawet na zapłatę raty koncesyjnej za styczeń 2013 r. W świetle powyższych okoliczności Spółka domagała się zwolnienia od kosztów sądowych w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 246 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej "p.p.s.a.") osobie prawnej, a także innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, prawo pomocy może być przyznane w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Z treści tego przepisu wynika jednoznacznie, że ciężar dowodu, co do wykazania okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy spoczywa na wnioskodawcy. Dodatkowo zauważyć należy, że art. 246 § 2 p.p.s.a., odmiennie niż w § 1, nie obliguje do przyznania prawa pomocy osobie prawnej, nawet jeżeli spełnia ona określone w nim przesłanki ("prawo pomocy może być przyznane"). Rozstrzygnięcie sądu w zakresie prawa pomocy ma w tym przypadku charakter uznaniowy.
W ocenie Sądu Spółka nie wykazała w sposób dostateczny, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania nawet w części.
Ze złożonego na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy, dodatkowych dokumentów i informacji udzielonych przez skarżącą wynika, że podstawowym przedmiotem prowadzonej przez nią działalności gospodarczej jest wydawanie i reprodukcja nagrań dźwiękowych. Wysokość jej kapitału zakładowego wynosi 180.000 zł, a wartość środków trwałych stanowi kwotę 46.231,38 zł. Do środków tych należą anteny, sprzęt służący do emisji audycji i przygotowywania programów do wyemitowania na antenie radia. Spółka nie posiada żadnych nieruchomości. W ostatnim roku obrotowym uzyskała dochód w kwocie 4.379,52 zł. Ponadto według bilansu za 2013 r. posiadane przez nią środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych opiewały na kwotę 38.554,11 zł. W przeciągu czterech pierwszych miesięcy 2014 r. Spółka osiągnęła przychody w średniej miesięcznej wysokości 17.281,50 zł, przy kosztach utrzymania opiewających za ten okres na kwotę 17.823,70 zł, co skutkowało stratą na koniec kwietnia. Jednocześnie analiza wyciągów z rachunków bankowych Spółki dowodzi, że w okresie występowania ze skargą, a następnie z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy (czyli w okresie od 23 kwietnia do 11 czerwca 2014 r.) na rachunku bankowym skarżącej notowano wpływy m. in. z tytułu rozliczeń ze Spółką C w Ł. i były to kwoty niejednokrotnie przewyższające wysokości wpisu od skargi w niniejszej sprawie (łącznie stanowiły 51.000 zł). Wykazane wpływy gotówkowe wskazują na stałą współpracę skarżącej z powyższą firmą, a co za tym idzie, na stałe wpływy z tego źródła. Ponadto z załączonych przez Spółkę wyciągów z rachunku bankowego wynika, że w miesiącach marzec-kwiecień 2014 r. skarżąca współpracowała także z inną spółką, a mianowicie z D spółką z o.o. w Ł., uzyskując od niej wpływy w łącznej kwocie 28.146 zł.
Analiza wyciągów bankowych przedłożonych przez Spółkę stawia też w wątpliwość związek niektórych wydatków z prowadzoną działalnością gospodarczą, a przez to argumentację skarżącej o wyjątkowo trudnej sytuacji finansowej i braku jakichkolwiek środków na pokrycie kosztów sądowych. Dotyczy to przykładowo wydatków na zakupy w drogerii (9 marca – 263,20 zł, 12 marca – 386,10 zł, 25 maja – 550,40 zł, 27 maja – 343,20 zł, 9 czerwca – 143,20 zł), sklepie jubilerskim (1 czerwca – 539,10 zł), odzieżowym (9 marca – 1.350 zł, 21 marca – 1.035,70 zł), czy sklepie wolnocłowym (31 maja – 170 zł).
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w tym także kwotę wpisu od skargi oraz obciążenia skarżącej związane z opłatą za koncesję należało uznać, że skarżąca wykazała, iż nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania w przedmiotowej sprawie i dlatego w celu zachowania prawa strony do rozpatrzenia jej sprawy przez sąd zasadnym jest przyznanie jej prawa pomocy jedynie poprzez zwolnienie od połowy wpisu od skargi, który w niniejszej sprawie wynosi 3.522 zł.
Natomiast w pozostałym zakresie należało odmówić przyznania prawa pomocy. Partycypacja w kosztach postępowania jest obowiązkiem strony. Przeprowadzone postępowanie wskazuje, że sytuacja finansowa skarżącej nie jest na tyle trudna, aby uznać, że nie posiada ona żadnych zdolności płatniczych. Dodatkowo zaznaczyć należy, że ostatni rok skarżąca ukończyła zyskiem oraz środkami na rachunkach i w kasie w wysokości 38.554,11 zł, ponadto wykazane przychody za okres pierwszych czterech miesięcy 2014 r. i niewielka kwota straty, wynikająca z wysokości kosztów utrzymania, w ramach których skarżąca powinna była zabezpieczyć wydatki związane z ewentualnymi procesami sądowymi, świadczą o tym, że kondycja finansowa Spółki nie jest na tyle zła by uzasadniała zwolnienie od kosztów w całości. Okoliczności te nie pozwalają zatem na przyjęcie tezy o trwałej utracie możliwości choćby połowicznego sfinansowania przez skarżącą kosztów sądowych.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 2 pkt 2 w związku z art. 245 § 3 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.
A.Rz.
