• III SA/Po 1219/13 - Wyrok...
  29.03.2024

III SA/Po 1219/13

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
2013-12-04

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Beata Sokołowska /sprawozdawca/
Mirella Ławniczak /przewodniczący/
Walentyna Długaszewska

Sentencja

4 grudnia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirella Ławniczak Sędziowie WSA Beata Sokołowska ( spr.) WSA Walentyna Długaszewska Protokolant: st.sekr.sąd. Izabela Kaczmarczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2013 roku przy udziale sprawy ze skargi U L na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w P z dnia .... 2013 roku, nr ... w przedmiocie przyznania pomocy finansowej z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania na rok 2012 I. oddala skargę, II. przyznaje adwokatowi A Z od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu kwotę 295,20,- (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych uwzględniającą podatek od towarów i usług w kwocie 55,20,- (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie skarżącej z urzędu.

Uzasadnienie

W dniu 7 maja 2012 r. U L złożyła do Biura Powiatowego ARiMR w K wniosek o przyznanie płatności w ramach wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania na rok 2012 ( płatność ONW strefa nizinna I ).

Ustalono, że producent rolny ubiega się o przyznanie płatności ONW do powierzchni 5,13 ha. Zadeklarowano działki ewidencyjne nr ... .

Wniosek strony został wytypowany do kontroli na miejscu w zakresie kwalifikowalności powierzchni oraz w ramach wzajemnej zgodności lub norm.

Kontrole zostały przeprowadzone w dniu 26 października 2012 r. Jak wynika z raportów z czynności kontrolnych przy kontroli był obecny pełnomocnik strony F K. Na kontrolowanych działkach rolnych inspektorzy terenowi stwierdzili następujące nieprawidłowości: działka rolna oznaczona we wniosku literą "A" położona na działce ewidencyjnej nr ... o powierzchni 3,80 ha, została zmierzona metodą GPS i według sporządzonego raportu z czynności kontrolnych stwierdzono, że przedmiotowa wielkość działki jest mniejsza i wynosi 3,47 ha. Kontrolerzy wykonujący przedmiotową kontrolę zastosowali kod DR13+ tj. zadeklarowana powierzchnia działki rolnej jest większa od powierzchni stwierdzonej oraz kod DR 52, tj. stwierdzono zmniejszenie powierzchni PEG. Wykonano fotografie oznaczone numerami 7, 8, 9, 11 (płyta CD przy aktach administracyjnych sprawy). Dokumentację rozszerzono przez wykonanie szkicu kontrolowanych działek rolnych sporządzonego na wydruku ortofotomapy z naniesionymi oznaczeniami miejsc i kierunków wykonanych w terenie fotografii.

W dniu 5 marca 2013 roku do Biura Powiatowego ARiMR wpłynęło pismo pełnomocnika strony, w którym wskazano m. in., że uznana za element sporny wschodnia część działki rolnej A nigdy nie była wliczona do należnych dopłat, a wyniki pomiarów dokonywanych prze kontrolerów Agencji z kontroli na kontrolę są coraz gorsze.

W dniu ... 2013 r. Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w K decyzją na podstawie art. 20 ust. 2 pkt. 1 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich ( Dz. U. Nr 64, poz. 427 ze zm. ) w zw. z § 3 ust. 1, 2, 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Wspieranie gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW)", objętej Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 (Dz. U. Nr 40, poz. 329 ze zm.) przyznał U L płatność ONW w wysokości 741,06 zł. Jako przyczynę zmniejszenia płatności wskazano zawyżenie powierzchni deklarowanej powyżej 3 % (nie więcej niż 20 %) w stosunku do stwierdzonej podczas kontroli na miejscu. Powołano się na poprawne i ostateczne ustalenia zawarte w raporcie z czynności kontrolnych, z których wynika, że działka rolna A ma powierzchnię stwierdzoną 3,47 ha. Sumaryczna powierzchnia wykluczona z płatności wynosi więc 0,33 ha. Początkowa kwota ONW została pomniejszona o kwotę przypadającą na dwukrotną wykrytą różnicę pomiędzy powierzchnią zadeklarowaną we wniosku a powierzchnią stwierdzoną. Potrącono kwotę 118,14zł.

W odwołaniu z dnia 18 kwietnia 2013r. wniesiono o uchylenie zaskarżonej decyzji. Strona, reprezentowana przez F K, zakwestionowała zasadność zmniejszenia powierzchni działki rolnej A i przyznanej płatności. Podniesiono, że wymienienie przez organ tylko numeracji artykułów przepisów prawnych przyjętych za podstawę prawną nie spełnia warunku przytoczenia przepisów prawa o jakim mówi art. 107 § 3 k.p.a. Organ winien wytłumaczyć dlaczego zastosował dany przepis.

Decyzją z dnia ... 2013 r., Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR w P, po rozpatrzeniu odwołania, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że płatność ONW przyznaje się wnioskodawcom posiadającym działki rolne faktycznie użytkowane rolniczo. W dniu 26 października 2012 r. w gospodarstwie odwołującej przeprowadzono kontrole na miejscu, podczas których na działce rolnej oznaczonej we wniosku literą A, gdzie wnioskodawczyni zadeklarowała powierzchnię 3,80 ha, po wykonaniu pomiaru metodą GPS stwierdzono powierzchnię 3,47 ha, co odnotowano w raporcie kodem błędu DR13+. Wykluczono więc z wnioskowanych płatności powierzchnię 0,33 ha.

Zdaniem organu II instancji zaskarżona decyzja właściwie odzwierciedla tzw. obszar zatwierdzony będący podstawą do redukcji płatności ONW.

Działki zostały zidentyfikowane w sposób pozwalający na prawidłowy pomiar wszystkich kontrolowanych działek. Ponadto dokumentację rozszerzono przez wykonanie szkicu kontrolowanych działek rolnych. Na szkicu zostały również zaznaczone miejsca wykonania fotografii, z których wynika, że pomiar oraz zdjęcia zostały wykonane prawidłowo i w miejscach umożliwiających stwierdzenie nieprawidłowości. Wyjaśniono, że we wschodniej części działki ewidencyjnej nr ... , na której zadeklarowano działkę rolną A jest pas rowu porośnięty drzewami owocowymi, który nie kwalifikuje się do płatności.

Dyrektor WOR ARiMR w P wskazał również, że w sprawie nie ma zastosowania art. 73 ust. 1 i 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009. W ocenie organu odwoławczego decyzja organu I instancji jest prawidłowa i została wydana na podstawie obowiązujących przepisów prawa, a zarzut naruszenia art. 107 § 3 k.p.a. jest niezrozumiały.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skarżąca wskazała, że zaskarżona decyzja nie odnosi się do istoty odwołania. W ocenie strony przedstawiony w sprawie materiał dowodowy nie wskazuje miejsca, które powstało po zmniejszeniu terenu upraw.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor WOR ARiMR podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie, argumentację zawartą w skarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.

W piśmie z dnia 22 listopada 2013 r. pełnomocnik z urzędu w osobie adwokata w uzupełnieniu skargi zaskarżył decyzję Dyrektora WOR ARiMR w P w części utrzymującej w mocy decyzję Kierownika BP ARiMR w K w zakresie, w jakim przyznana skarżącej płatność została pomniejszona oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji w ww. zakresie.

Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie:

– art. 7, 77 § 1, 80 k.p.a. polegające na niepodjęciu wszelkich kroków niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego,

– art. 9 i 10 § 1 k.p.a. poprzez odmówienie pełnomocnikowi skarżącej – F K udostępnienia załączników do raportów pokontrolnych w postaci szkiców,

– art. 8, 11, 107 § 3 k. p. a. przez nienależyte uzasadnienie z uwagi na brak zawarcia w nim stwierdzenia podstaw do obliczenia powierzchni przedstawionej działki,

– art. 8 k.p.a. poprzez brak pogłębiania zaufania obywateli do organów administracji publicznej poprzez wydawanie w różnych latach odmiennych decyzji przyznających dofinansowania w zakresie wskazania różnych powierzchni tej samej działki, mimo braku zmian w ewidencji gruntów,

– art. 79 § 2 k.p.a. polegające na tym, że mimo zawiadomienia pełnomocnika strony o terminie kontroli "na miejscu" zakończenie kontroli miało miejsce przed godziną wskazaną w zawiadomieniu, co powodowało niemożność uczestnictwa w tych kontrolach.

W uzasadnieniu podkreślono, że jako najistotniejszą kwestię należy wskazać fakt ponoszenia sankcji przez skarżącą w wyniku niekonsekwencji organów w zakresie obliczania powierzchni działki rolnej.

Pełnomocnik strony wniósł też o koszty pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu rozważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Zgodnie z art.1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz.1269 ) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że przedmiotem kontroli Sądu jest zgodność z prawem zaskarżonej decyzji (aktu). Usunięcie zaś z obrotu prawnego danego rozstrzygnięcia może nastąpić tylko wtedy, gdy postępowanie sądowe dostarczy podstaw do uznania, że przy jego wydawaniu organy administracji publicznej naruszyły prawo w zakresie wskazanym w art.145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz.270 ze zm.), dalej p.p.s.a.

Z akt sprawy wynika, że U L ubiegała się o przyznanie płatności ONW na rok 2012.

W wyniku przeprowadzonych w dniu 26 października 2012 kontroli na miejscu i dokonanych pomiarów metodą GPS, stwierdzono, że działka rolna oznaczona we wniosku literą A (zadeklarowano powierzchnię 3,80 ha) jest mniejsza i wynosi 3,47 ha. Kontrolerzy zastosowali zatem kod DR13+ tj. zadeklarowana powierzchnia działki rolnej jest większa od powierzchni stwierdzonej oraz kod DR52 (stwierdzono zmniejszenie powierzchni PEG). Ponadto wykonali zdjęcia, o numerach 7, 8, 9, 11, które włączono do akt sprawy (płyta CD). Dokumentację rozszerzono również przez sporządzenie szkicu kontrolowanych działek rolnych na wydruku ortofotomapy z naniesionymi oznaczeniami miejsc i kierunków wykonanych w terenie fotografii.

Rozpatrując przedmiotową sprawę należy na wstępie podkreślić, że postępowanie o przyznanie płatności ONW jest postępowaniem wszczynanym i toczącym się w oparciu o wniosek zainteresowanego, a co za tym idzie, to beneficjent programu deklarując we wniosku działki rolne zobowiązany jest do podania faktycznych powierzchni przez niego użytkowanych rolniczo i utrzymywanych zgodnie z normami. Producent rolny powinien więc złożyć wniosek o płatność prawidłowy pod względem prawnym i faktycznym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 65/2011 z dnia 27 stycznia 2011 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w odniesieniu do wprowadzenia procedur kontroli oraz do zasady wzajemnej zgodności w zakresie środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich (Dz. Urz. UE L 25, z 28.01.2011, str. 8) wszystkie wnioski o wsparcie, wnioski o płatność i inne deklaracje, które beneficjent lub osoba trzecia muszą złożyć, poddaje się kontrolom administracyjnym, obejmującym wszystkie elementy, których kontrola za pomocą środków administracyjnych jest możliwa i stosowna.

Zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Wspieranie gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW)", objętej Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 (Dz. U. Nr 40, poz. 329 ze zm.) płatność ONW przysługuje rolnikowi w rozumieniu przepisów art. 2 lit. a rozporządzenia nr 73/2009, zwanemu dalej "rolnikiem":

1) który podjął zobowiązanie, o którym mowa w:

a) art. 14 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) oraz zmieniającego i uchylającego niektóre rozporządzenia (Dz. Urz. WE L 160 z 26.06.1999, str. 80, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 25, str. 391, z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1257/1999", albo

b) art. 37 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz. Urz. UE L 277 z 21.10.2005, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1698/2005";

2) jeżeli łączna powierzchnia działek rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina (Dz. Urz. UE L 316 z 02.12.2009, str. 65)4), zwanych dalej "działkami rolnymi", lub ich części, położonych na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, zwanych dalej "obszarami ONW", na których jest prowadzona działalność rolnicza w rozumieniu art. 2 lit. c rozporządzenia nr 73/2009, posiadanych w dniu 31 maja roku, w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności, wynosi co najmniej 1 ha;

3) do położonej na obszarach ONW powierzchni działek rolnych lub ich części, będących w jego posiadaniu w dniu 31 maja roku, w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności, wynoszącej nie więcej niż 300 ha;

4) jeżeli został mu nadany numer identyfikacyjny w trybie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, zwany dalej "numerem identyfikacyjnym";

5) jeżeli są przestrzegane wymogi i normy określone w przepisach o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, zgodnie z przepisami art. 50a i art. 51 rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz. Urz. UE L 277 z 21.10.2005, str. 1, z późn. zm.).

W myśl § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia płatność ONW jest przyznawana rolnikowi do działek rolnych lub ich części, położonych na obszarach ONW, użytkowanych jako wykorzystywane użytki rolne. Natomiast stosownie do § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia wysokość płatności ONW w danym roku kalendarzowym ustala się jako iloczyn stawek płatności na 1 ha gruntu rolnego i powierzchni tego gruntu kwalifikującej się do płatności ONW, nie większej jednak niż maksymalny kwalifikowany obszar, o którym mowa w art. 6 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina, zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1122/2009", określony w systemie identyfikacji działek rolnych, o którym mowa w przepisach o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, po uwzględnieniu zmniejszeń lub wykluczeń wynikających ze stwierdzonych nieprawidłowości lub niezgodności.

W świetle powyższej regulacji organy prawidłowo przyjęły w niniejszej sprawie, że płatności ONW mogą być przyznane do powierzchni działek rolnych faktycznie użytkowanych rolniczo i utrzymywanych zgodnie z normami przez cały rok kalendarzowy, w którym złożony został wniosek o płatności.

Zgodnie z § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 marca 2010 r. w sprawie minimalnych norm (Dz. U. z 2010 r., nr 39, poz. 211) grunty rolne są utrzymywane zgodnie z normami, jeżeli:

1) w przypadku gruntów ornych - jest prowadzona na nich uprawa roślin lub ugorowanie, przy czym dla pszenicy, żyta, jęczmienia i owsa ten sam gatunek rośliny może być uprawiany na tej samej powierzchni w ramach działki ewidencyjnej nie dłużej niż 3 lata;

2) w przypadku łąk i pastwisk zadeklarowanych we wniosku o przyznanie pomocy finansowej w ramach działania:

a) płatności dla obszarów NATURA 2000 oraz związanych z wdrażaniem Ramowej Dyrektywy Wodnej,

b) program rolnośrodowiskowy

- okrywa roślinna jest na nich koszona i usuwana w zakresie i terminie określonym w przepisach o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich lub są na nich wypasane zwierzęta w sezonie pastwiskowym określonym w tych przepisach.

Z kolei zgodnie z § 4 tego rozporządzenia grunty rolne, o których mowa w § 1, nie powinny być porośnięte drzewami i krzewami, z wyjątkiem:

1) drzew i krzewów:

a) niepodlegających wycięciu zgodnie z przepisami ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody,

b) mających znaczenie dla ochrony wód i gleb,

c) niewpływających na prowadzoną na tych gruntach produkcję roślinną;

2) gruntów, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2-4 oraz ust. 3, które mogą być porośnięte pojedynczymi drzewami i krzewami, jeżeli drzewa te i krzewy nie wpływają na prowadzoną na tych gruntach produkcję roślinną, a ich liczba nie przekracza 50 sztuk na hektar.

Dokonując oceny legalności zaskarżonej decyzji, Sąd uznał, że decyzje organów obu instancji zostały wydane zgodnie z przepisami prawa krajowego i wspólnotowego. Z ustaleń organów (w oparciu o wiarygodne raporty czynności kontrolnych) wynika, że zadeklarowano we wniosku o przyznanie płatności bezpośrednich działkę rolną A niezgodnie ze stanem faktycznym, co słusznie uznane zostało za nieprawidłowość.

Z wykonanej przez inspektorów terenowych dokumentacji graficznej i fotograficznej, wynika że kontrola działki rolnej A została przeprowadzona wg faktycznego sposobu użytkowania w terenie, a różnica między powierzchnią deklarowaną we wniosku a powierzchnią stwierdzoną wynika z faktu, iż we wschodniej części działki ewidencyjnej nr... , na której zadeklarowano działkę rolną A, znajduje się pas rowu porośnięty drzewami owocowymi. Nie wliczono jego do powierzchni zmierzonej ani stwierdzonej, gdyż nie kwalifikuje się do płatności. Niezakwalifikowany obszar, który nie został wliczony do powierzchni działki rolnej przedstawia w szczególności fotografia nr 7 wykonana podczas czynności kontrolnych (płyta CD – akta administracyjne sprawy). Na szkicu działek zaznaczono nadto miejsca wykonania poszczególnych fotografii, z czego wynika, że pomiar i zdjęcia zostały wykonane prawidłowo – w miejscach umożliwiających stwierdzenie poszczególnych nieprawidłowości.

Potwierdzeniem wykonania przedmiotowego pomiaru działek są tzw. granice pomiaru naniesione na ortofotomapie znajdującej się w systemie komputerowym ZSZIK. W trakcie kontroli na miejscu inspektorzy terenowi korzystali z technik globalnego systemu nawigacji satelitarnej – GPS. Sumaryczna powierzchnia wykluczenia z wnioskowanej płatności wyniosła 0,33 ha i spowodowała zmniejszenie płatności ONW o kwotę 118,14 zł i w sposób szczegółowo wskazany w uzasadnieniu decyzji organu I instancji. Organ wyjaśnił też, ile wynosiła procentowa różnica między powierzchnią deklarowaną a stwierdzoną w czasie kontroli (6,875 %). Nie budzi wątpliwości Sądu przyjęty przez organy tzw. obszar zatwierdzony.

Złożony przez skarżącą wniosek o przyznanie płatności ONW okazał się nieprawidłowy pod względem faktycznym, albowiem zadeklarowana powierzchnia nie była zgodna z powierzchnią faktycznie użytkowaną rolniczo. Ustalenia organów znalazły odzwierciedlenie również w dokumentacji fotograficznej, a strona nie podważyła ich skutecznie w toku postępowania administracyjnego.

Ponadto skarżąca nie wykazała, że nie jest winna nieprawidłowości związanych z powyższym wnioskiem o płatność ONW. W opinii Sądu prawidłowo organ II instancji uznał, że w sprawie nie zachodzą przesłanki z art. 73 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009 – strona przedstawiła we wniosku błędne dane dotyczące powierzchni działki rolnej A i nie poinformowała organu o istniejących nieprawidłowościach przed dokonaniem kontroli. Istotna jest każdorazowo powierzchnia działki rolnej użytkowana rolniczo, a nie powierzchnia ewidencyjna, która pełni tylko rolę pomocniczą. Płatność nie może być też przyznana do powierzchni przekraczającej powierzchnię PEG. W poszczególnych latach, których dotyczą wnioski o płatności mogą więc być różne wielkości działki rolnej, w rozumieniu powierzchni spełniającej wszystkie warunki niezbędne do przyznania danej płatności.

Podkreślić też trzeba, że kontrole na miejscu mogą odbywać się pod nieobecność beneficjenta, który nawet nie musi być o ich terminie zawiadomiony. Z akt administracyjnych rozpoznawanej sprawy (protokoły z czynności kontrolnych) wynika natomiast, że U L była o terminie kontroli na miejscu powiadomiona (załączniki 3/1 i 2/1) a jej pełnomocnik był obecny podczas kontroli, choć protokołów – raportów z czynności kontrolnych nie podpisał (załączniki 3/13 i 2/6). Sam zaś F K w toku postępowania administracyjnego – ani w oświadczeniu z dnia 26 lutego 2013 r., ani też w piśmie z dnia 5 marca 2013 r., ani w odwołaniu nie podnosił, że nie uczestniczył w kontrolach na miejscu.

Odnosząc się dalej do zarzutów zawartych w piśmie procesowym z dnia 22 listopada 2013 r. – w kwestii braku załączników do raportów z czynności kontrolnych, za organem, wskazać należy, że wszystkie dowody były przedstawione pełnomocnikowi strony w Biurze Powiatowym w K podczas zapoznawania się w dniu 26 lutego 2013 r. z aktami sprawy rolno – środowiskowej (oświadczenie – załącznik 4/6). Ponadto przed wydaniem decyzji przez organ I instancji wydruki załączników do raportów z czynności kontrolnych zostały dodatkowo przekazane F K, a odebrane 4 marca 2013 r. przez jego żonę – K K.

Wskazać należy w tym miejscu na przepis art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (Dz. U. Nr 64, poz. 427 ze zm.), zgodnie z którym z zastrzeżeniem zasad i warunków określonych w przepisach, o których mowa w art. 1 pkt 1, do postępowań w sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. W myśl ust. 2 powyższego przepisu w postępowaniu w sprawie dotyczącej przyznania pomocy organ, przed którym toczy się postępowanie:

1) stoi na straży praworządności;

2) jest obowiązany w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy;

3) udziela stronom, na ich żądanie, niezbędnych pouczeń co do okoliczności faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania;

4) zapewnia stronom, na ich żądanie, czynny udział w każdym stadium postępowania; przepisu art. 81 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 3 ww. ustawy strony oraz inne osoby uczestniczące w postępowaniu, o którym mowa w ust. 2, są obowiązane przedstawiać dowody oraz dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek; ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

Z powyższej regulacji wynika, że zasadniczo w postępowaniu w sprawie płatności nastąpiło odejście od zasady prawdy obiektywnej wyrażonej w części 2 art. 7 K.p.a., nakazującej organom administracji publicznej podjęcie wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Konsekwencją odejścia od zasady prawdy obiektywnej jest również rezygnacja z zasady postępowania dowodowego, wyrażonej w art. 77 § 1 K.p.a., stosownie do którego organ administracji publicznej jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy. W art. 21 ust. 2 pkt 2 powołanej ustawy obowiązek ten został ograniczony jedynie do rozpatrzenia całego materiału dowodowego, a więc wskazanego we wniosku oraz innych dokumentach dołączonych przez wnioskodawcę. Na ARiMR nie ciąży natomiast obowiązek aktywnego poszukiwania dowodów na poparcie uprawnienia wnioskodawcy do otrzymania płatności (por. J. Bieluk Komentarz do analogicznego w treści art. 3 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, Lex 2013).

Nie może przy tym budzić wątpliwości, że w sytuacji, gdy tak jak w niniejszej sprawie organy kwestionują dane zadeklarowane przez producenta rolnego we wniosku i załączonych przez niego dokumentach, ustalenia w tym zakresie winny być dokonane na podstawie rzetelnego materiału dowodowego. Analiza materiału dowodowego oraz dokonane ustalenia faktyczne, jak i ich ocena prawna winny przy tym znaleźć pełne odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji stosownie do art. 107 § 3 K.p.a. Należy podkreślić, że ma to szczególne znaczenie również z punktu widzenia wyrażonej w art. 11 K.p.a. zasady przekonywania, mającej na celu wyjaśnienie stronom zasadności przesłanek, którymi kierowały się organy przy podejmowaniu rozstrzygnięcia.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że decyzje organów obu instancji nie naruszają prawa i dlatego zarzuty strony skarżącej nie zasługiwały na uwzględnienie. Także uzasadnienia decyzji wyjaśniają okoliczności sporne, zawierają należytą ocenę materiału dowodowego, przede wszystkim w postaci protokołów z kontroli na miejscu oraz dokumentacji graficznej i fotograficznej, a nadto wskazują przepisy prawa zastosowane przy podejmowaniu rozstrzygnięcia. Spełniają więc wymogi określone w art. 107 § 3 k.p.a.

W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu Sąd postanowił zaś w oparciu o art. 250 p.p.s.a. i § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348).

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...